Bokt.nl

**Geplaatst**: 30-09-24 00:37

Re: Paard verkopen of aanhouden?

Geplaatst: 30-09-24 00:37

Ik snap je twijfel erg goed. Zelf heb ik mijn -inmiddels 9 jarige- ruin, sinds 8 maanden oud bij mij. Afgelopen jaren heb ik zoveel angst opgebouwd met het rijden op hem, dat ik gestopt was met rijden. Dat ik stopte is inmiddels zo’n 3 jaar geleden. 1,5 jaar terug toch weer een keer opgestapt, maar na de eerste keer dat hij wat verstijfde omdat hij schrok van iets zat ik huilend op hem. Durfde hem niet meer weg te laten stappen, bang dat hij zou gaan rennen.

Ik sta rechtstreeks aan het bos en hoewel rijden nooit mijn prioriteit heeft gehad, was het wel een droom om samen door het bos te kunnen hobbelen. En nu 1,5 jaar later doen we dat ook, samen zonder andere paarden. Iets wat ik nooit meer voor ogen had gehad. Hoe? Ik ben een bijrijder gaan zoeken, het was een enorme zoektocht om iemand te vinden die mijn ruin bijna kon uitlachen dat hij zich zo aanstelde en gewoon lekker door reed. Daardoor zag ik dat het wel goed kan gaan en dat het ook helemaal niet zo erg is als hij een keer schrikt. Sinds dien ben ik langzaam gaan opbouwen en nu genieten we van alles samen. Tuurlijk heb ik soms nog wat onnodige spanning, maar het is te overzien.

Succes met je keuze TS! Het is een lastige, maar een verkeerde keuze is er in jouw verhaal niet

**Geplaatst**: 30-09-24 09:11

Geplaatst: 30-09-24 09:11

Yvk schreef:
Elisa ik rijd vrijwel altijd met een gewoon oornetje, omdat ze panisch wordt van vliegjes rond haar hoofd. Maar een geluid dempend is misschien nog niet zo'n stom idee.

MCE we rijden zeker niet iedere dag, of iedere keer als ik er ben. Ik rijd haar 3 max 4 keer per week. Daarnaast longeren we, doen schriktraining aan de hand, gaan buiten wandelen aan de hand, balkjes aan de longe, wat grondwerk. Ik probeer er idd afwisseling in te houden, want dat is iets waar ik ook aan heb gedacht. Ze werkt graag, maar niet iedere dag hetzelfde. Dat is wel een beetje een valkuil van mij, maar probeer ik wel aan te denken.

Annoniemand je stelt een hele goede vraag die me wel even aan het denken heeft gezet. En dan kom ik er toch wel op uit dat de band met mijn paard belangrijker is. Ik heb er al heeeeel veel over nagedacht over wat ik wil. Gewoon recreatief en alleen buiten rijden, dat is echt niks voor mij. Dan verveel ik me. Ik vind dat de dressuursport zó mooi kan zijn en dat wil ik doen. Ik moet alleen nog even puzzelen hoe.

Eapy ik heb toevallig vandaag iemand bericht om haar ook een aantal keren te gaan rijden. Kijken hoe dat gaat en wat daar uit gaat komen. Hopelijk geeft dat wat inzichten en kan zij mij wellicht wat tips geven.

Ellepel dat ze probeert daar ben ik zeker van. Totaal niet omdat ze gemeen wil zijn, maar kijken waar de grenzen liggen en wat ze kan. Dat doet ze aan de hand ook, alleen ben ik dan wel zelfverzekerd. TRT ben ik lid van, daar kan ik nog wel eens naar kijken. Heb dat voorheen wel gedaan maar nu wat laten liggen. Featherlight lijkt me fantastich maar zij heeft zo'n lange wachtlijst dat dat voor nu geen optie is.

Vandaag hebben we trouwens heel fijn gereden. Alleen, zonder les. Alleen iemand die bij de bak bleef om even een oogje in het zeil te houden. Wel wat spanning, maar was goed af te vloeien. En dat terwijl ik zelf met best wat spanning begon. Dit bedoel ik dat het niet altijd zo is, we hebben ook echt goeie dagen! Oké het weer was heel rustig vandaag, op stal was het ook redelijk rustig. Maar de paarden in de wei, grenzend aan de bak, hadden iets gevonden wat ze erg spannend vonden en steeds voor gingen rennen. Als we er vlak langs reden, dan reageerde ze er even op, maar verder totaal niet.

Ik heb wel veel zitten vertellen onder het rijden, tegen diegene bij de bak of gewoon onzin tegen haar. Wellicht heeft dat mijn ademhaling geholpen. Zag de tip van het zingen nog voorbij komen. Dit keer bij praten gehouden voor degene die bij de bak bleef

Ik ken meer paarden die lastiger zijn bij veel onrust, dus veel wind, veel onrust op stal/ wisselingen e.d. Misschien anders een idee om slimmer te trainen? Dus bijvoorbeeld als het onrustig is ga je trainen aan de longe. Met dubbele longe kun je ook hele mooie dingen bereiken. En als het rustig is dan ga je rijden.
Even kijken of zo'n geluidsdempend netje helpt. Je doet gelukkig al een boel afwisselende dingen.

Wellicht speelt bij haar de cyclus ook een rol, ik ken ook merries die een soort pms hebben en een week voor de hengstigheid extra spanning hebben. Dan heeft het helemaal niks met jou te maken maar het kan je angst wel versterken als je niet weet waar het vandaan komt. Misschien even kijken of er een patroon in zit?

Het praten en zingen voor je ademhaling is een hele goede en EMDR kan ook goed zonder dat je een trauma hebt. Want bij angst speelt vaak een angst voor controleverlies een rol.
Het kan helpen om bewust iets te gaan doen als je het voelt, bijvoorbeeld je paard aaien en focussen op hoe de vacht voelt. Ik denk dat het ook wel kan helpen om te leren hoe je loslaat als je bevriest. Dat kan ook gewoon naast het paard.

**Geplaatst**: 30-09-24 10:42

Geplaatst: 30-09-24 10:42

Ik ben team aanhouden en er aan werken. Hoewel ik ook absoluut begrip heb voor verkopen. Ik kán het alleen zelf niet....

Zeker omdat ik uit ervaring geleerd heb dat het in heel kleine dingen kan zitten om wel de opwaartse spiraal te pakken te krijgen.
Je paard eens in training zetten kan zeker wél helpen. Zelfs als je niet aan jezelf zou werken ondertussen. ZIEN dat je paard zich ook anders kan gedragen kan ook heel veel met jou doen en je precies dat aanknopingspunt geven wat je nodig had. Het kan je ook heel frisse inzichten geven. Misschien geeft het je heel veel hoop en moed, misschien laat het je juist inzien dat je dit paard beter kunt loslaten. Zeer waarschijnlijk kun je er hoe dan ook iets van opsteken.

Ik zou het overigens wel combineren met 'grondwerk'(les) omdat er heel veel meer verkrijgbaar is om spanning op te lossen dan alleen rijtechnische dingen. De spanning beter op tijd herkennen en leren hoe je hem kunt laten afvloeien.

Ik ben dus vooral van hulp inschakelen en andere dingen uitproberen dan je nu doet. Gewoon doorgaan met de dingen die je nu doet lijkt nu in ieder geval niet de oplossing.

Maar vooral: als je er zo serieus over nadenkt en mee in je maag zit kun je eigenlijk bijna geen 'verkeerde' keuze maken. Succes TS

**Geplaatst**: 30-09-24 10:43

Geplaatst: 30-09-24 10:43

TS,
Vaak wil het beter helpen - omdat het ook eigen paard gerelateerd is - een andere manier van rijden en bezig zijn met je paard, ouder/moeder zijn is verantwoordelijk en dat speelt mee, je bent niet meer zo onbevangen.

EMDR kan zeker helpen, maar realiseer je wel dat het zwaar kan zijn/is
Zoek wel een goede therapeurt die bij je past/passend bij jou trauma

Waarom is EMDR zo zwaar?
EMDR: Wat betekent het en waarom is het zo zwaar?
EMDR kan zwaar aanvoelen omdat het zich richt op het verwerken van belastende emoties en herinneringen. Het doel is negatieve associaties aan te pakken en uiteindelijk te helpen bij het verminderen van stress en het bevorderen van genezing. Het is belangrijk op te merken dat EMDR een complex proces is.

Vereniging EMDR
https://www.emdr.nl › wat-is-emdr
Eye Movement Desensitization and Reprocessing, afgekort tot EMDR, is een therapie voor mensen die last blijven houden van de gevolgen van een schokkende .

**Geplaatst**: 30-09-24 11:40

Geplaatst: 30-09-24 11:40

Ik heb zelf ook behoorlijk sensibele paarden die snel spanning opbouwen. Wat één van de jongere paarden (6 jaar) heeft geholpen is een oornetje tijdens het rijden. Wij merken het misschien niet maar paarden horen ontzettend veel omgevingsgeluiden, vooral als de wind waait. Aangezien jouw paard spanning opbouwt maar niet veel lijkt te geven om bijzondere dingen en geluiden kan het zijn dat er bij haar nu te veel geluiden binnenkomen die haar tijdens het rijden helemaal op scherp zetten. Een oornetje kan in dit geval de scherpe randen eraf halen en haar wat kalmeren, het zal alleen de opbouw van spanning niet helemaal oplossen. Als het mogelijk is zou ik een kalme ruiter vragen haar regelmatig te rijden of echt hard aan de slag gaan om kalmer te worden tijdens het rijden.

Als het blijft gaan zoals het nu is zou ik je aanraden om voor haar een andere eigenaar te zoeken, hoe moeilijk dat ook is. Het is voor jullie allebei niet fijn op deze manier en omdat jullie allebei spanning opbouwen versterkt dit elkaar wat nog erger wordt omdat het een jong paard is (dus al wat onzeker).

**Geplaatst**: 30-09-24 13:12

Re: Paard verkopen of aanhouden?

Geplaatst: 30-09-24 13:12

De vraag die het bij mij oproept is: je geeft aan dat je zelf ook gespannen bent, heb je dat alleen op dit paard (door hetgeen gebeurt is) of ook op een ander paard? Immers je spanning neem je mee naar een ander paard, natuurlijk kan het zo zijn dat een ander paard iets minder gevoelig is voor je spanning, maar in wezen is de kans groot dat je dan hetzelfde probleem uiteindelijk tegen gaan komen.

Uit persoonlijke ervaring merk ik wel dat het les hebben van iemand die gespecialiseerd is in angst mij erg heeft geholpen. Ik had een jonge ruin die van zichzelf erg nerveus was, met mij samen was dit gewoon geen goede combi. Hierna heb ik een wat meer geroutineerd paard gekocht, maar mijn angst bleef, ik leerde alleen door instructie er mee omgaan. Ik leerde mijn spanning onder ogen te zien, maar ook het af te vloeien als ik het op voelde komen bij mijn paard. Nu rijd ik weer fanatiek wedstrijden, inmiddels in het M. De spanning is eigenlijk prima te hanteren nu en als het er wél is heb ik geleerd het af te vloeien bij mijn paard (en mezelf uiteraard).

Ondanks dat de verkoop van mijn jonge ruin destijds echt heel erg aan mijn hart ging, ben ik toch blij dat ik het gedaan heb. Dit paard denkt gewoon iets meer met me mee en laat beter afvloeien. Ofwel ik was niet helemaal de juiste match met het eerste paard. Wellicht zou een ander paard jou uiteindelijk ook meer rust geven en dan ook weer meer plezier.

Ik merkte achteraf wel dat ik mezelf best veel ontzegt heb omdat ik het een soort van uit de weg ging met mijn vorige paard, hartstikke zonde als ik erop terugkijk! Of dat ik sochtends als spanning voelde omdat ik smiddags wou gaan rijden, dat is toch absurd het is een hobby, het hoort fijn en ontspannend te zijn.

Ik kan oprecht zeggen dat ik er nu echt weer lol in heb, door het juiste paard maar ook zeker door de juiste instructie en het onder ogen zien wat er bij mezelf gebeurd.

**Geplaatst**: 30-09-24 13:21

Geplaatst: 30-09-24 13:21

Ik zou het nog een tijdje de kans geven, met extra begeleiding. Even alleen rijden tijdens les. Hoewel het afgelopen weekend dus goed ging!

Ik ga ook mee met wat pol013 zegt. Die aanpak kan zeker helpen.
Het klinkt nog wel alsof je hier goed doorheen zou kunnen komen. Zolang je dat gevoel zelf ook hebt, zou je nog door kunnen zetten.

**Geplaatst**: 30-09-24 14:19

Re: Paard verkopen of aanhouden?

Geplaatst: 30-09-24 14:19

Wat een lastige keuze TS en sowieso niet fijn om niet lekker onbezonnen met je dier bezig te kunnen zijn. Alles overdenken is menselijk maar het blijft wel hobby.

Qua paard is 5 jaar wel echt een moeilijke leeftijd in mijn ervaring. Ik heb veel verschillende jonge paarden gehad en bij merendeel ook jou twijfels gevoeld toen ze 5 jaar waren. ( of 4,5/5,5 maar je snapt het idee ) omdat het gewoon écht even niet lukte of het niet ging zoals ik had verwacht of wilde. 1 van die paarden heb ik uiteindelijk verkocht, met pijn in mijn hart en was écht een moeilijke keuze maar uiteindelijk voor ons beide de beste. Hij kreeg een zelfverzekerd baasje en heeft daar ook veel mee bereikt, en ik kocht een heerlijke ongecompliceerde terug. Nooit een moment spijt gehad van deze keuze. Máár.. dit was er maar 1, de rest heb ik allemaal gehouden omdat ik nog niet op wilde geven en dit is met wat extra hulp van een semi pro 2 á 3 keer in de week laten rijden en rustig aan zelf weer overnemen wel goed gekomen. Heb je hier wat aan? Waarschijnlijk niet want ik ken dus beide kanten. Maar 1 ding, volg je gevoel. Hoe lastig ook, ga terug naar jezelf, wat wil jij en wat heb jij nodig om weer van je hobby te genieten. Er is geen goed of fout.

**Geplaatst**: 30-09-24 18:28

Geplaatst: 30-09-24 18:28

Yvk schreef:
EMDR werkt dat ook zonder dat je een aanwijsbaar trauma hebt? Ik heb niet een gebeurtenis of iets waardoor het gekomen is. Het is er een beetje "ingeslopen". Ik sta voor heel veel open, wil heel veel dingen proberen. Dus mocht dit kunnen helpen.. dan graag!

Jazeker. Emdr werkt prima bij trauma, dat klopt, maar de techniek kan veel meer.
Je kunt prima een emdr sessie (of meerdere) doen op zoiets als het gevoel wat je hebt te paard, of de twijfels over de hele situatie.
En mbt het bevriezen van angst (zeker als je het doet "op alle mogelijke manieren van angst. Ook angst op heel andere vlakken.")
En ook op het verdrietige "Het voelt voor mij als falen en het maakt me enorm verdrietig."
:(:)

Ik zou zeggen, probeer het en merk op of er dingen veranderen.
Succes...!

**Geplaatst**: 30-09-24 18:34

Geplaatst: 30-09-24 18:34

Dorine92 schreef:
Verkopen. Het is je hobby en je angst is gegrond, aangezien je er al een keer onder bent beland. Lekker een ongecompliceerd paard kopen en genieten

Hier sluit ik mij volledig bij aan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-10-24 10:44

Geplaatst door de TopicStarter : 01-10-24 10:44

Amado wow wat knap! Van niet rijden tot zo alleen weg.

Elisa dat zou best nog eens kunnen. We hebben haar helemaal door de medische molen gehaald ivm haar hengstigheid. Als ze hengstig is kan ik haar niet rijden. Niet omdat ze gemeen is of haar gedrag veranderd, maar omdat ze dan zoveel pijn heeft dat ze letterlijk geen stap meer verzet. Helaas is er uit alle onderzoeken niks gekomen, alles ziet er goed en normaal uit. Geen enkel supplement of medicijn doet iets, niks werkt. Wat toen al wel opviel, is dat ze na de hengstigheid nog schrikkeriger was. Ik heb haar afgelopen juli chemisch laten castreren omdat er niks anders meer over was. Dit lijkt te helpen, als in ze lijkt niet meer zoveel pijn te hebben. Maar zowel ik als degene waar mijn paarden staan, hebben het idee dat ze wel nog een soort cyclus heeft. Ze was altijd samen met een andere merrie hengstig en als die andere merrie nu hengstig is, merken we dat mijn merrie ook anders is en haar achterbenen zijn dan weer vies. (Ook toen ze nog wel normaal hengstig werd zagen we haar nooit plassen, merkte het alleen aan de vieze benen en dat ze niet meer liep van de pijn). Ik ga het eens in de gaten houden of ze tijdens de hengstigheid van de andere merrie heftiger reageert als op andere momenten.

Ik pas mijn training wel aan op het weer. Als het te hard waait, en dat doet het hier nog al eens, dan ga ik er niet op. Dan longeer ik of doe wat anders. Gelukkig sta ik op een hele rustige stal.

Pol013 mijn merrie in training zetten wil ik niet. Niet omdat ik denk dat dit niet kan helpen, maar bij ons staan ze 24/7 buiten (tenzij het noodweer is) en als ik haar in training ga zetten staat ze 24/7 binnen. Dit wil ik niet. Ik wil haar niet ver weg van mij in training zetten, want ik wil wel naar haar toe kunnen. Wel heb ik een afspraak staan met iemand die haar komt rijden. Ik ga eens kijken wat dit doet.

MCE dank voor de link, ik ga me er eens in verdiepen.

Carrie79 ik stap niet meer helemaal onbevangen op een ander paard, maar ik heb niet zoveel spanning als op mijn merrie. Op een ander paard vloei ik mijn spanning snel af als ik voel dat het safe is. Waar het bij mijn paard vandaan komt... ik heb werkelijk geen idee! Ze heeft nog nooit echt lelijk gedaan, is nog nooit ontploft, ze heeft me eigenlijk geen echte reden gegeven om zoveel spanning te hebben. Na ons ongeluk is het wel wat erger geworden, maar ook daarvoor had ik er al last van. Ik vind het gewoon eng als ze opspant, bang dat ze ontploft en ik er af val. Ook al is dit nog nooit gebeurd. Ik ben nog nooit van haar af gevallen (klop dit hard af). Ik heb ook niet iedere keer dat ik mijn paard rijd deze spanning. In ieder geval niet altijd bewust. Dit begint pas als zij spanning krijgt (het bewuste stukje spanning dan).

Capriootje toch heb ik wel iets aan je antwoord. Ook al heb je beide keuzes gemaakt. Ik ben denk ik ook nog niet klaar om "op te geven". Ergens blijft er een gevoel zijn dat het wel goed komt, ooit. Ik denk dat ik ook de druk van mezelf er af moet halen. Ik moet van mezelf presteren. Waarom, geen idee. Ik hoef me tegenover niemand te verantwoorden, maar is de aard van het beestje denk ik. Ik weet dit al lang, maar vind ik zo moeilijk om los te laten. Ik leg niet perse druk op mijn paard, of ik ieder geval niet bewust. Ze heeft door alle problemen met de hengstigheid nog niet super veel km in de benen. En wat ze kan is meer dan genoeg.

Janneke dank je voor de aanvulling. Fijn dat het op die manier ook zou kunnen werken. Ik weet niet of ik direct al met EMDR aan de slag ga, maar als ik geen vooruitgang boek bij mezelf na alle hulp die ik nu heb ingeschakeld dan overweeg ik het zeker.

Vandaag heb ik les. Het waait hier best flink, dus ik ben blij dat er iemand is om me te helpen vandaag. Morgen komt er iemand voor het eerst rijden, daar zie ik een beetje tegen op. Maar ik heb met mezelf afgesproken dat ik het sowieso morgen door laat gaan om te kijken wat er gebeurd. Ik zie er tegenop omdat ik mezelf erg vind falen. En straks lukt het bij haar wel.. Waar ik ergens wel vanuit ga, omdat ik weet dat het aan mezelf ligt.

**Geplaatst**: 01-10-24 10:59

Geplaatst: 01-10-24 10:59

Je schrijft dat het tijdens lessen beter gaat. Je voelt je dan ook vast wat meer zelf verzekerd omdat er iemand mee kijkt en je er doorheen helpt.
Les je op eigen locatie of elders?
Veel mee op pad naar andere locaties om te trainen met instructie maakt paarden (en jij zelf)ook heel "broke"
Het paardje is nog jong en ik denk dat dit best kan verbeteren mits je door zet.

**Geplaatst**: 01-10-24 12:25

Geplaatst: 01-10-24 12:25

Citaat:
Pol013 mijn merrie in training zetten wil ik niet. Niet omdat ik denk dat dit niet kan helpen, maar bij ons staan ze 24/7 buiten (tenzij het noodweer is) en als ik haar in training ga zetten staat ze 24/7 binnen. Dit wil ik niet. Ik wil haar niet ver weg van mij in training zetten, want ik wil wel naar haar toe kunnen. Wel heb ik een afspraak staan met iemand die haar komt rijden. Ik ga eens kijken wat dit doet.

Ik heb ze ook 24/7 buiten staan. Dus ik heb mijn paard inderdaad wel alleen naar een stal gebracht waar ze overdag wel gewoon in de wei kwamen. Op stal was voor mij ook een no-go

**Geplaatst**: 01-10-24 15:11

Re: Paard verkopen of aanhouden?

Geplaatst: 01-10-24 15:11

Ahja zie, dus de cyclus speelt sowieso wel een rol.

Wat naar trouwens dat ze zoveel pijn heeft/ had, ik zou dat zeker even goed in de gaten houden. Hormonen kunnen echt voor een boel ellende zorgen.

**Geplaatst**: 01-10-24 15:56

Geplaatst: 01-10-24 15:56

Ik heb niet alles gelezen, maar wil je wel een hart onder de riem steken.
Je verhaal is heel herkenbaar. Ik twijfelde ook tussen verkopen, of laten doorrijden door iemand anders. Uiteindelijk ben ik zelf blijven rijden. En ja ik werd ook uitgelachen omdat ik haar 5min aan de longe gooide, voordat ik durfde opstappen

Ze is nu 7 en het gaat echt wel beter. In september ben ik zelfs na 1 maand stilstaan (uiteraard 24/7 op de wei) op buitenrit gegaan en ze was doodbraaf.

Ze heeft ook last van haar cyclus, er zijn nu ook cystes op de eierstokken ontdekt. Ze heeft hierdoor aan de hand geen drakengedrag, maar het heeft zeker wel invloed op haar angst en stress. Als ze hengstig staat, of zoals nu aan het einde van het seizoen (ook aan de start van het seizoen) kan ze haar stress niet of moeilijk laten afvloeien. We zijn nu bezig met een behandeling en hopen dat het helpt.

Toen ze 5 was, stapte ik ook op met schrik. Nu ze 7 is, gaat het al veel beter. Dus ik zou het zeker nog tijd geven en ze niet meteen wegdoen :knuffel:

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-10-24 20:12

Geplaatst door de TopicStarter : 04-10-24 20:12

Popstra ik les bij ons op stal. Het gekke is dat ze op vreemd terrein veel braver is als thuis! Daarom wil ik het voor nu eerst thuis oplossen en als dat een beetje gaat wil ik haar meer gaan mee nemen. Wel heb ik ons opgegeven voor een clinic van Sara Ouwehand begin november.

Elisa hou op, schei uit.. Het is 1,5 jaar kommer en kwel geweest rondom haar hengstigheid. Omdat we niet kunnen vinden wat de oorzaak is. Ik hoop met heel mijn hart dat de chemische castratie blijft helpen.

Laure dank je voor jou verhaal. Ik denk idd dat ook een heel haar leeftijd een rol speelt. Het gekke is dat ik na een week stilstaan er zo op kan. Dan is ze niet gekker als anders. Ik heb ook zo'n gevoel dat als ik maar doorzet dat het ooit wel goed komt en als ze 10 jaar is dat het een gouden paard is. Alleen dat duurt nog 5 jaar

Nu moet ik zeggen dat met het vele lessen het een stuk beter gaat. De spanning is zeker niet weg, ze spant haar rug nog regelmatig op en is dan zo strak als iets. Maar ik blokkeer dan niet meer (helemaal), en ze heeft niet meer zo erg geprobeerd. Ik heb echt nog wel eens spanning, maar ik kan het iets beter afvloeien.. Voor nu mag ze blijven

Ook heb ik het idee dat de voerverandering wel goed doet. Dat ze misschien toch te veel energie kreeg en niet wist wat ze er mee aan moest ofzo.

**Geplaatst**: 04-10-24 20:24

Re: Paard verkopen of aanhouden?

Geplaatst: 04-10-24 20:24

Op vreemd terrein braver is niet gek. Mijn paard schopt iedereen het licht uit z'n ogen, trapt gericht iedereen de weide uit en wil op eigen terrein absoluut geen vreemde binnen zijn bereik. Op vreemd terrein echter mega sociaal naar alles en iedereen en super makkelijk in omgang. Ik vind dat stukje dus echt niet gek.
Wij zelf plus bijrijdsters kunnen wel alles met hem in weide en op eigen terrein al moeten we hem wel in de gaten houden. Gelukkig ruin dus geen hormonaal gedrag er ook nog eens bij

**Geplaatst**: 04-10-24 21:04

Geplaatst: 04-10-24 21:04

Hi, ik heb hetzelfde meegemaakt. Je zou alles kunnen lezen in het topic in mijn onderschrift, maar om je dat te besparen. Té jong paard, erg veel pech met schrikdingen die uiteraard niemand overkomen maar mij wel (bijvoorbeeld precies op het moment dat ik langsrijd klapt er een slang van een compressor), we liepen trauma na trauma op. Het schrikken bleef zich opbouwen en idd maakte ze dan ook gebruik daarvan. We hadden ook waanzinnig goede tijden samen. Ze ging dan voor me door het vuur. We hebben bizarre dingen beleefd als in een sinkhol(letje) wegzakken en stoer als ze was ging ze gewoon door, schrok niet. We hebben ongelukken gehad. Ik heb een aantal keer in het ziekenhuis gelegen. Ik heb hulp gevraagd en ben een maand lang met haar samen naar een trainer gegaan. Het hielp, maar niet afdoende. We zijn verhuisd en een van de redenen was dat ik een andere prikkelvrijere omgeving voor haar zocht. Verlegde steeds mijn grenzen, wilde het zo goed doen, ben nooit bang voor haar geworden, maar uiteraard was er wel die onzekerheid van wat gebeurt er als ik er wéér af val. Afijn, ik herken alles wat je zegt.

Tot ze onherstelbaar kreupel werd.

Ik heb er toen een ander paard bij gekocht. Mijn merrie werd grasmaaier. Beste beslissing ever! Door andere persoonlijke omstandigheden rijd ik nu erg weinig, maar ik kan mijn nieuwe paard gewoon pakken wanneer ik wil. Kan er zo mee weg rijden al heeft ze maanden niet gewerkt. Geen moment onzekerheid. Heerlijk onbevangen rijden. Zoals rijden bedoeld is.

Ik zou mijn traject met merrie en mijn merrie zelf nu niet meer willen missen. Maar als iemand me van tevoren had verteld dat dit mij met dit paard te wachten stond had ik haar niet gekocht.