Bokt.nl

Suzanne F. schreef:

De meeste mensen komen niet verder dan een paard rondjagen als een kreupele lama (leuke benaming) als ze zonder bijzet longeren. Paard loopt scheef, kijkt naar buiten, hoofd hoog en rug naar beneden en vaak ook nog sloom.
Maar net als met bijzet longeren moet je ook zonder bijzet weten wat je doet.

IngeK schreef:

Maar hier komt het aan op goed leren longeren, zodat je contact kan bieden met je hand. Gewoon eenzelfde vriendelijke, elastische verbinding als je onder het zadel hebt. Dat is moeilijk want een grotere afstand tussen de mond van het paard en jouw hand, en bovendien onder een hoek, maar goed longeren ís ook veel moeilijker dan goed paardrijden. E toch besteden mensen er een stuk minder tijd aan om het goed te leren.

IngeK schreef:

....Hij kan je immers op dat moment niet meer vertellen dat hij het moeilijk vindt, dat hij zijn balans niet kan bewaren zo, etc; de bijzet luistert niet zoals jouw handen zouden luisteren. Jouw handen kunnen voelen wat hij doet, kunnen zijn hoofd volgen om een constant contact te bieden. Maar die bijzet communiceert niet met het paard, die dwingt af. En dan neemt het risico toe dat hij elders in zijn lijf moet compenseren.

Citaat:

...Onbalans los je op in het lijf, niet aan de mond. Het aannemen van het bit en een eventuele hoofd-halshouding is het gevolg van rechtgerichtheid en impuls en eventuele verzameling, niet de oorzaak ervan.....

IngeK schreef:

Verschillende mensen zeggen: "Ik gebruik wel een bijzetteugel, maar zodanig dat hij niet dwingt"

Wat doet hij dán? Je verbindt de mond van het paard met een touwtje aan de singel. Of dat nu een strak of een los touwtje is, elastisch of niet: feit blijft dat het paard een onverbiddelijk signaal in zijn mond krijgt op het moment dat de afstand tussen mond en singel (buik, schoft, waar dan ook) groter wordt dan jij hebt ingesteld. Je dwingt dus die afstand kleiner dan hij zou zijn zonder bijzet (als ze namelijk altijd in een boogje zouden hangen en nooit inwerken kunnen ze er net zo goed af).

Dus, ja, je dwingt het hoofd van je paard op een plek (of binnen een gebied). Is dat dan slecht? Misschien niet altijd in elk geval (als het alleen inwerkt als hij héél gek doet, als je zorgt dat de motor aanblijft en hij van achteren naar voren loopt, etc).
Maar je neemt wel een risico dat je hem in een houding dwingt die hij fysiek niet (voor langere tijd, gebalanceerd, in drie gangen, etc) aan kan. Hij kan je immers op dat moment niet meer vertellen dat hij het moeilijk vindt, dat hij zijn balans niet kan bewaren zo, etc; de bijzet luistert niet zoals jouw handen zouden luisteren. Jouw handen kunnen voelen wat hij doet, kunnen zijn hoofd volgen om een constant contact te bieden. Maar die bijzet communiceert niet met het paard, die dwingt af. En dan neemt het risico toe dat hij elders in zijn lijf moet compenseren.

Zonder bijzet zíe je waar hij uit balans is. Je ziet dat hij zijn hoofd naar buiten of naar binnen of omhoog of omlaag moet brengen om zijn balans te bewaren. Dan zie je waar je aandacht op moet richten; op zijn schouders, op zijn achterhand, op de verticale of horizontale balans. Onbalans los je op in het lijf, niet aan de mond. Het aannemen van het bit en een eventuele hoofd-halshouding is het gevolg van rechtgerichtheid en impuls en eventuele verzameling, niet de oorzaak ervan.

Wat betreft het "maar zonder bijzet loopt hij als een gehandicapte lama" (beeld is duidelijk ); van géén contact bieden en alleen rondjes slingeren met een weggedrukte rug wordt hij natuurlijk ook niet beter. Maar hier komt het aan op goed leren longeren, zodat je contact kan bieden met je hand. Gewoon eenzelfde vriendelijke, elastische verbinding als je onder het zadel hebt. Dat is moeilijk want een grotere afstand tussen de mond van het paard en jouw hand, en bovendien onder een hoek, maar goed longeren ís ook veel moeilijker dan goed paardrijden. E toch besteden mensen er een stuk minder tijd aan om het goed te leren. Ik ben daar zelf ook schuldig aan, hoor. Maar ik denk toch niet dat het vastbinden van het hoofd dan de beste oplossing is als je zelf niet handig genoeg bent met het teugelcontact. Dat is het onder het zadel immers ook niet.

miereneter schreef:

Ik gebruik de touwtjes niet zo dat het hoofd in de krul zit, om het nogmaals te benadrukken. Hij kan nog steeds een eind omhoog, maar wordt uitgenodigd iets te zakken.

Citaat:

Maar wat bedoel je dan met 'wordt uitgenodigd'? Een uitnodiging die je niet kan afslaan? Want als hij zijn hoofd te hoog houdt, en de touwtjes inwerken, dan heeft hij geen andere keus dan "iets zakken". Dat is m.i. geen 'uitnodiging', maar dat is woordkeuze natuurlijk.
Maar als hij zijn hoofd dan net onder de inwerking van de touwtjes heeft, dan gebeurt er toch niks?

IngeK schreef:

miereneter schreef:

Ik gebruik de touwtjes niet zo dat het hoofd in de krul zit, om het nogmaals te benadrukken. Hij kan nog steeds een eind omhoog, maar wordt uitgenodigd iets te zakken.

Maar wat bedoel je dan met 'wordt uitgenodigd'? Een uitnodiging die je niet kan afslaan? Want als hij zijn hoofd te hoog houdt, en de touwtjes inwerken, dan heeft hij geen andere keus dan "iets zakken". Dat is m.i. geen 'uitnodiging', maar dat is woordkeuze natuurlijk.
Maar als hij zijn hoofd dan net onder de inwerking van de touwtjes heeft, dan gebeurt er toch niks? Dus dan loopt hij nog steeds met zijn hoofd "een eind omhoog" in jouw woorden. Dus wat train je dan?

Ik bedoel, fijn dat de hulpteugel-gebruikers de paarden niet in de krul trekken, en mijn standpunt is ook zeker niet dat iedereen die een hulpteugel gebruikt zijn dier mishandelt, maar het lijkt mij niet correct dat je (gezien de beweeglijkheid van een paardenlijf) verbinding/aanleuning kan creëren puur door de afstand tussen mond en singel te beperken. Als noodmaatregel zoals hoe bijv. een martingaal inwerkt, daar kan ik de werking wel van begrijpen, dan is het juist de bedoeling dat je zegt "tot hier en niet verder" op het moment dat er een gevaarlijke situatie kan ontstaan. Maar daar creëer je ook geen verbinding/aanleuning mee.