Bokt.nl

**Geplaatst**: 04-06-24 14:20

Geplaatst: 04-06-24 14:20

Ik heb er nu een die beledigd is als ze niet mee mag, die komt rennend uit de wei. Maar dat is wel typerend voor Iberische paarden weet ik. Die willen zo graag wat doen en samenwerken. ;-)

De ander geeft zelf aan wanneer ze zin heeft, (is oudje) die komt meestal wel maar soms niet.

Hebben nog een jonkie die hoeft nog niks te doen, die komt soms maar is voornamelijk bezig met grasmaaien. Gras is ook echt het allerbelangrijkste.

Heb ook wel een gehad die liever niet werkte en liever bij de andere paarden in de wei bleef. Maar deze had als eerste ervaring met mensen slechte ervaringen. Geen idee of het een rol speelde. De rest van de paarden kwamen eigenlijk altijd als ze geroepen werden.

Nu staan ze bij ons wel zoveel mogelijk buiten in wei en paddock met schuilstal en onbeperkt ruwvoer. Eerder deden we nog aan strookbegrazing toen er meer paarden stonden en als ze dan net een nieuwe strook hadden dan wilden ze niet mee. Maar dat vind ik logisch.

En oja, heb ook weleens gehad dat het slaapuurtje belangrijker was..zelfs weleens voor wedstrijd gehad dat als ik dan op het verkeerde moment kwam dat ik mijn paard echt niet in de benen kreeg haha.

Dus ja, meestal willen ze zelf mee maar wel op hun voorwaarden en dat is ook prima vind ik.

**Geplaatst**: 04-06-24 14:33

Re: Paarden die liever eten dan meegaan.

Geplaatst: 04-06-24 14:33

Verschilt. Meestal moet ik 'm halen. Hij zal niet weglopen, maar blijft lekker in de groep eten. Niet gek dat hij dat belangrijk vindt. Vaak komt hij alvast rustig mijn kant op. En op het einde van de dag komt hij wel altijd .

**Geplaatst**: 04-06-24 14:37

Geplaatst: 04-06-24 14:37

Ik wilde filmen dat ik ze riep, maar was al te laat. Ze waren al onderweg.

En mijn ruin mocht dit gaan doen. En dat vind hij heerlijk

**Geplaatst**: 04-06-24 15:01

Geplaatst: 04-06-24 15:01

Hier was het heel verschillend. Mijn merrie kwam luid hinnikend en zo snel als ze lopen kon naar me toe als ze me zag

Nou was dat wel geen rijpony maar ze had ook kunnen blijven staan bij mijn ruin he.

Die bleef namelijk inderdaad liever gewoon z'n eigen ding doen als 'm dat zo uitkwam. Als hij ergens gras aan het vreten was en daar tevreden over was dan bleef hij gewoon kanen. Als hij ergens hooi stond te vreten en daar tevreden over was dan bleef hij gewoon kanen. Als hij ergens in de schaduw stond met warm weer en dat wel goed vond dan bleef hij gewoon staan. Hij keek wel, registreerde dan dat ik er was, keek met zo'n blik van "oh, daar is ze weer", oortjes even naar voren en daarna ging hij weer verder met waar hij mee bezig was. Ik heb dat nooit opgevat als desinteresse. Hij was wel degelijk geïnteresseerd in mij, en in wat ik nu weer verzonnen had om samen te doen. Maar hij had ook een meer dan prima zelfbeeld en gevoel voor autonomie. Van hem heb ik geleerd dat een paard zich bij een ander aansluit als hij diegene geschikt vindt om voor hem te zorgen. Paarden kiezen hun leider, in tegenstelling tot bij voorbeeld honden. En mijn paard vond zichzelf wel heel geschikt. Als ik wat van 'm wilde dan moest ik dat halen en meestal stond hij best wel open voor wat ik wilde, en andersom gold dat ook. Zo kwam hij echt wel zodra hij mij zag in een streep naar mij toe als hij wat had waarvan hij mij in staat achtte om het voor hem op te lossen (een teek ergens weghalen ofzo).

Ik maakte er meestal een soort spelletje van. Als ik de wei of paddock in liep richting waar hij was kwam hij ook wel een stukje naar mij toe. Gewoon om even hoi te zeggen. Degene die dan als laatste een stapje naar de ander zette was degene die voor die dag zich bij de ander aansloot. En dus aangaf van: okee, jij beslist vandaag. En wanneer de verantwoordelijkheid voor ons allebei bij hem lag dan was hij heel zorgzaam, nam mij op warme dagen mee naar de waterbak en daarna naar een fijne schaduwplek om samen daar te chillen, waarbij hij er echt op lette dat ik het goed had, niet zo van: ik ga nu dit doen en zie maar of je meedoet. Hij was dan echt bezig met dat ik snapte wat hij voorstelde en dat dat voor mij okee was. Op de dagen dat hij het laatste stapje naar mij zette zorgde ik er dan weer voor dat we iets deden waardoor hij graag bij mij wilde blijven. Er waren keren dat we van een afstandje al aanvoelden dat de één de ander die dag maar even met rust moest laten. En dan aanvaardden we dat van elkaar. Maar over het algemeen bepaalden wij per dag wie het voor het zeggen had. Ik vond dat wel prettig, om een paard te hebben wat zo onafhankelijk is en wat dan tóch ook graag met mij wil zijn. Het maakte het ook makkelijker op de dagen dat er echt even iets moest (bekapper oid), dan was het om praktische redenen even heel handig dat hij doet wat ik zeg, en dat deed hij ook. Juist omdat we die afwisseling hadden en hij niet, zoals in de tijd daarvoor, zoiets had van: ik moet zo veel van d'r en we doen nooit mijn dingen

Vanaf het moment dat we soms mijn en soms zijn dingen deden werd het veel leuker en gezelliger. Maar dat kan niet met een paard wat direct naar je toe holt. Zo eentje die dan verwachtingsvol gaat staan wachten op het programma wat je voor 'm bedacht hebt. Als een soort hond.

Overigens veranderde dit niet toen ik niet meer reed. Het had niet met rijden te maken. Hij vond het prima om rijpaard te zijn. Hij trok ook zelf z'n halster aan (netjes stilstaan met z'n hoofd laag en zelf z'n snufferd in de neusriem steken), allemaal geen probleem. Hij vond het alleen niet prima om zijn dingen maar klakkeloos aan de kant te zetten voor de mijne.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-06-24 15:15

Geplaatst door de TopicStarter : 04-06-24 15:15

Wat beschrijf je dat mooi! En herkenbaar. Ik had ook vaak autonome paarden. Die ook best bereid waren om af en toe dat extra stapje te zetten. Maar ik moest bij de meesten wel alles vriendelijk vragen en vooral geen haast of een vooropgezet plan willen uitvoeren.
Ik houd daar wel van.

**Geplaatst**: 04-06-24 15:20

Geplaatst: 04-06-24 15:20

Precies. Mogelijk dat het een beetje IJslander-eigen is, hoewel er ook wat meer hondachtige IJslanders bestaan om het zo maar te noemen. Het schijnt dat zijn moeder ook zo was: die vond het ook helemaal prima om wat met je te doen, maar dan wel met inspraak. Ik heb een zwak voor intelligente paarden die hun eigen boontjes kunnen doppen. Juist omdat ik dan veel meer het idee heb dat als ze voor je kiezen dat doen omdat ze vinden dat je iets bijdraagt aan het geheel, en dat zelf ook doen. Dat stukje van zichzelf niet zomaar aan de kant zetten zeg maar.

**Geplaatst**: 04-06-24 15:36

Geplaatst: 04-06-24 15:36

Mijn tinker komt meestal heel enthousiast naar het hek. Een enkele keer moet ik een paar keer roepen en komt hij alsnog.

Maar doorgaans word ik heel blij begroet.

**Geplaatst**: 04-06-24 16:14

Re: Paarden die liever eten dan meegaan.

Geplaatst: 04-06-24 16:14

Nou, niet perse met het zadel maar ze komt wel altijd naar me toe, zelfs als ze pas een kwartier op het gras staat. Ze loopt ook zonder lijn mee, naar de poetsplaats of de bak of wat dan ook

**Geplaatst**: 04-06-24 16:22

Geplaatst: 04-06-24 16:22

Mijn merrie vindt het heerlijk om met mij te werken tenzij ze wat beters te doen heeft

hoe lief ze me ook vindt, tegen een veld met vers sappig gras kan ik niet op. Dat is ook helemaal
Prima. Normaal komt ze zich zelf melden maar dan moet ik dr halen. Ze laat zich vervolgens lief pakken en loopt vrijwillig mee dus helemaal prima. Wel zie je haar denken “ als we vandaag niks gaan doen is het ook goed. Ik sta hier lekker”. Ze is nogal een intelligent en autonoom gevalletje en ik geniet hier wel van. 9 van de 10 keer blijft ze bij het hek rondhangen tot we wat gaan doen om aan te geven dat ze vandaag echt iets wil doen. Nee zeggen tegen haar is dan wel een dingetje. Dan is ze wel
Een beetje beledigd. Soms trekt ze haar eigen plan en hoeft het niet zo. Dan is de keuze aan mij. Ga ik haar halen dan is het goed, doe ik dat niet is het ook goed. Gelukkig vermaken ze zich heel goed zonder mij dus ik hoef nooit een schuldgevoel te hebben als ik geen tijd/zin heb.

**Geplaatst**: 04-06-24 16:32

Geplaatst: 04-06-24 16:32

Ik had er 3, nu nog 2.
Mijn eerste eigen paard wilde ik mee gaan dressuren (het zijn alledrie geen typische dressuurpaarden), na 2 jaar lessen en nog steeds geen lange zijde kunnen galopperen ben ik gestopt toen hij van me wegliep als ik hem uit de wei haalde. Hij had er een pesthekel aan, weigerde steeds voor de poort van de piste etc.. We reden nog 8 jaar enkel buiten en dat leek een goede compromis maar als ik hem zijn hele leven op de wei had laten staan was dat voor hem ook helemaal prima geweest. Nooit de illusie gehad dat hij met plezier zijn eten voor mij zou laten staan.

De oudste, merrie, vindt alles gewoon prima. Gaat lekker mee en zal niet weglopen maar is ook perfect tevreden met een leven als gepensioneerde grasmaaier.

Mijn jongste paard is de enige die boven mij blijft hangen als ik op een kleedje in de wei ga zitten. Hij stopt meteen met grazen en komt bij me staan en zal ook niet terug gaan grazen zolang ik er zit. Hij gaat graag mee op pad, is voorwaarts in de piste, geniet gewoon van aandacht.

3 paarden met 3 verschillende karakters

Overigens kwamen ze rond etenstijd alledrie wel steeds naar de draad gespurt als ze mijn auto zagen aan komen rijden. Maakt misschien ook een verschil dat ze altijd op de wei staan en gras niet per se meer iets 'speciaal' is ofzo?

**Geplaatst**: 04-06-24 16:39

Geplaatst: 04-06-24 16:39

Ik moet bekennen dat ik nog nooit met een zadel naar de wei ben gelopen. Ik haal ze op en zet ze op de poetsplaats om te poetsen en zadelen.

**Geplaatst**: 04-06-24 16:43

Geplaatst: 04-06-24 16:43

Ik heb altijd paarden gehad die kwamen. Maar niet omdat ze rijden leuk vonden, maar omdat ze wisten dat ik iets lekkerders had dan gras. De vier die ik nu heb, komen meestal aan galopperen en dan voel ik me vereerd, maar ik weet dat het om het eten gaat en niet om mij. Vaak zijn ze me zelfs voor en op het uur dat ik ze haal voor het eten, staan ze al klaar.

Ik ga dus nooit met het zadel naar het land, ik kan dus niet zeggen of ze dan zouden weglopen. Ik heb wel een pony gehad, die wel kwam voor het lekkers, maar zodra ik het halster om wilde doen, hem peerde.

Het paard dat ik nu heb waar ik op rijd, vindt het zadel maar niets. De meeste keren dat ik ga rijden en ga opzadelen, haal ik ze naar stal, hoera leuk want eten, en dan zet ik haar op de poetsplaats om te zadelen. En dat is dan echt een heel stuk minder leuk. Soms stapt ze ook weg. Ik heb haar nu bijna 2 jaar en het is al megaveel beter, vooral omdat ik alles wat ze goed doet, beloon met eten, maar als ik haar zou vragen, wat doe je liever, met mij paardrijden of eten in het land, dan zegt ze eten in het land.

**Geplaatst**: 04-06-24 17:46

Geplaatst: 04-06-24 17:46

Hier hangt het enorm af van welk paard.
Mijn trekpaarden vinden eten belangrijker dan mij, als ik met het halster afkom (zeker als de trailer klaarstaat), maken ze er ook wel een spelletje van om eerst een rondje weide te gaan rennen.
Echter eenmaal ik ze heb zijn ze wel vol werklust.

Als ik klusjes doe en ze hebben een nieuwe weide, dan zie ik ze de hele namiddag niet meer, die blijven gras vreten.

Mijn spanjaard vindt eten ook erg belangrijk, maar is super mensgericht. Die komt enkel niet als ik ze nét in de weide gezet heb. Maar anders staat ze altijd vooraan. Als ik klusjes doe en er staat een nieuwe weide open, dan is dat ook die dat tussendoor even komt buurten, even kijken, kusje en knuffel halen, en terug weg naar de weide. Die staat altijd klaar voor aandacht zeg maar.

De draver is een beetje tussen de twee, komt minder buurten, maar loopt ook niet weg, maar die is nog niet zo lang bij ons.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-06-24 18:23

Geplaatst door de TopicStarter : 04-06-24 18:23

Benzz schreef:
Ik moet bekennen dat ik nog nooit met een zadel naar de wei ben gelopen. Ik haal ze op en zet ze op de poetsplaats om te poetsen en zadelen.

Is ook beter maar ik had er altijd maar twee en 1 achterlaten in de paddock vond ik een beetje sneu. Op de wei maakt het de achterblijver niet zo veel uit.

**Geplaatst**: 04-06-24 18:34

Re: Paarden die liever eten dan meegaan.

Geplaatst: 04-06-24 18:34

Mijn paard komt altijd, wil vaak ook niet weer in de wei. Blijft net zo lang staan bij het hek, tot de motor start, dat is voor hem sein dat ik echt weg ga. Dan loopt ie weer naar zn vriendjes

**Geplaatst**: 04-06-24 18:35

Geplaatst: 04-06-24 18:35

Mijn hengst komt altijd enthousiast naar me toe, gras, hooi, maakt niet uit. Je merkt dat hij graag met je aan de slag gaat. M’n minipaard ruin hoeft nooit te werken, maar als die net op de weide staat dan ga je hem niet 1,2,3 kunnen pakken. Als ik de hengst mee neem, komt hij direct ook snel.

**Geplaatst**: 04-06-24 18:41

Re: Paarden die liever eten dan meegaan.

Geplaatst: 04-06-24 18:41

Mijn paard kwam op zijn vorige plekje wel altijd aangerend zodra hij me zag.
Maar nu hij op zijn huidige plek staat, waarbij hij het veel beter naar zijn zin heeft met zijn vriendjes, zijn zijn vriendjes nog wel eens leuker om bij te zijn dan ik.

En dan loopt hij niet voor me weg als ik naar hem toe ga, maar actief komen aanrennen doetie niet meer standaard.

En eigenlijk vind ik dat wel fijn. Want hij staat tenminste 20 uur per dag bij zijn vriendjes, vaak nog langer, en de overige tijd isie bij mij
Dan is het toch fijn als hij het daar bij zijn vriendjes heel erg naar zijn zin heeft.

**Geplaatst**: 04-06-24 19:09

Geplaatst: 04-06-24 19:09

Mijn oudje die 24/7 op het gras staat kwam in het begin nooit naar mij toe. Sinds ik mijn andere paard heb en ze na 2,5 jaar weer samen in de wei kwamen , komt mijn oudje nu toch wel war vaker aanlopen. Inmiddels staat ze weer apart van mijn jongste paard maar komt nog steeds. Wel heeft dit toch vaak met voer en of een snoepje te maken wat ze dan weet. Echt voor het rijden en meegaan komt ze denk ik niet ze is liever lui dan moe.

Mijn jongste komt vrijwel altijd als ze in de paddock staat. Dit vindt ik dan weer vrij logisch ze weet dat ik haar op het gras kan zetten. Maar zelfs als ik haar niet roep komt ze , dus ze herkent mij altijd direct dat vindt ik altijd wel erg leuk! Soms komt ze ook achter uit de wei gelopen ik heb bij haar het idee dat ze echt graag mee wil om wat te gaan doen en het niet altijd puur om eten gaat.

Mijn jongste is ook meer op mij gericht omdat ik haar vanaf dag 1 bij mij heb en we daardoor ook wel een speciale klik hebben.