Bokt.nl

Sadira schreef:

Feike2502 schreef:

Allen, ik ga het nu toch plaatsen en vragen om hulp:
Ik hoor en zie alles als ik op mijn paard zit en vind dan ook alles eng en spannend.
Mijn paard is super braaf maar omdat ik alles onder een vergrootglas leg wordt ze ook bang.
Theoretisch weet ik goed wat te doen maar ik kan mijn gevoel niet uitschakelen. Wat kan ik doen om mijn paard meer vertrouwen te gaan geven, want elke keer als ik van alles hoor en zie laat ik haar in de steek en dat wil ik eigenlijk niet.
Hoe hebben jullie je angst opgelost en hoe lang heeft dat geduurd? (natuurlijk krijg ik les en fijne begeleiding)
En heeft iemand misschien ooit medicatie hiervoor gebruikt?

Je vraagt: wat kan ik doen om mijn paard meer vertrouwen te geven?

Ik denk dat dit de verkeerde hulpvraag is.
De vraag is eigenlijk:hoe kan ik zelf meer vertrouwen krijgen en minder onzeker worden op mijn paard? Zodra je dat voor elkaar hebt, wordt je eerste vraag automatisch opgelost.

En dan ben ik nieuwsgierig: wat is de oorzaak voor dat je nu dat vertrouwen mist? Waar ben je concreet bang voor? Je zegt zelf: angst om controle te verliezen. Dan denk ik weer: heb je nu het gevoel dat je niet 100% de controle hebt als je op je paard zit? Is je paard af en toe niet betrouwbaar? Geeft ze je het gevoel dat er iets kan gaan gebeuren?

Als het antwoord daar ja op is, ook al is ze meestal wel braaf, dan kan het je ook helpen om de oorzaak van die stress weg te nemen, oftewel met behulp van grondwerk je paard zo voorbereiden dat de kans steeds kleiner wordt dat er iets geks gebeurt, omdat hij jou minder nodig heeft om vertrouwen te houden, en dat vertrouwen meer en meer al van zichzelf heeft.

Als het antwoord daar nee op is, en het zit echt in je hoofd, dan zou ik eens contact opnemen met een instructeur die echt gespecialiseerd is in angst bij ruiters.



Dan nog een stukje eigen ervaring: zelf ben ik ook van mezelf een wat angstige ruiter, vooral op hoog tempo in hardere galop (vooral op buitenrit). Ik heb meerdere paarden gereden waarbij het mis is gegaan omdat het paard op hoog tempo struikelde, en we daardoor (bijna of helemaal) vielen. Ik ben dus niet bang voor het paard zelf, maar wel voor de ongelukken die kunnen gebeuren. Dat zijn geen dingen die je echt kan trainen, dat kan gewoon altijd een keer misgaan, en dat maakt dat ik liefst niet te hard in galop ga, bijvoorbeeld. Ik heb daar vrede mee voor mezelf, ik denk dat het iets heel realistisch is.
Ook heb ik er last van wanneer ik op een paard rij waarvan ik het gevoel heb geen rem of goed stuur te hebben, bijvoorbeeld. Mijn oplossing daarvoor is heel simpel: zo'n paard daar wil ik niet op rijden, en bij mijn eigen paard kom ik nooit in die situatie want die reageert wel goed op de hulpen. Als ik de omstandigheden niet zo kan maken dat ik me er veilig bij voel, dan ga ik de situatie liefst uit de weg. Dat is een bewuste keuze die ik maak.

sharonalover schreef:

Ik herken dit heel erg. Van jongs af aan ben ik nooit een held geweest. Ik hoor en zie ook alles, en kan me er ook erg aan storen dat anderen geluid maken haha.
Wat voor mij altijd geholpen is doen wat goed voelt. Zo heb ik een hele poos met een halstertouw om de nek van mijn paard gereden. Was helemaal niet nodig, maar ik kreeg er vertrouwen van. Ook vond ik het soms prettig om eerst even te longeren voor het rijden. Was ook niet altijd nodig, maar ik stapte wel met een beter gevoel op mijn paard. Anderen vinden er soms wat van, dat is hun probleem .Wat betreft instructie: ik had niets aan de aanwijzing "je moet gewoon gaan rijden". Ik vond het heel fijn als ik precies te horen kreeg wat ik moest doen, dat kan al zijn: maak nu maar een overgang naar stap, draaf weer aan, verander van hand, iets rechterop zitten etc. Dan ging ik langzamerhand steeds meer focussen op het rijden.
Wat mij ook hielp was dat ik niet alleen was. Als er iemand langs de kant zit is dit al genoeg, dit hoeft geen instructeur te zijn.
Doordat ik dit allemaal heel rustig heb gedaan (ik was echt benauwd toen) ging ik later met dit paardje alleen naar het bos, hoppa zo met de trailer. Mensen die mij uit die andere situatie kennen stonden met hun oren te klapperen want die moesten mijn paard vasthouden anders durfde ik er niet op .
Aan het paard lag het niet, op en hobbelpaard was ik nog bang. Beestje was ook echt superbraaf.

mirriezz schreef:

Je zegt: het gaat prima, tot ik iets hoor of zie. De vraag is dus wat doe je als je iets hoort of ziet?

En ga dat eens oefenen.
Blijkbaar gaat het ook goed met hulp van je instructeur. Misschien is een volgende stap dat je instructeur wel meekijkt, maar niets zegt. Jij mag eerst zelf aangeven wat je denkt dat je het best kunt doen, en evt kun je in eerste instantie dat uitspreken en je instructeur laten corrigeren waar nodig. Ik denk dat je dan snel gaat merken dat je jezelf het juiste advies kunt geven en alle lastige situaties kunt oplossen.

sharonalover schreef:

En als je hem er niet doorheen rijdt maar gewoon lekker laat kijken?
Bij de schriktraining die ik gevolgd heb hebben ze mij geleerd om te gaan met dingen die je paard eng vindt. Dat paste ik ook wel eens toe. Was ze bang/gespannen? Laat maar kijken, steeds een stapje dichterbij tot ze er ontspannen bij staan. Dan kan je daarna verder met je training. Beetje oppassen dat het geen spelletje wordt en dat je niet in iedere hoek stilstaat, maar als er echt iets te zien is, werkt dit vaak beter.
Tristan Tucker heeft hier ook leuke filmpjes over gemaakt en stukjes over geschreven. Als een paard iets eng vindt zijn we allemaal geneigd om hem daar heel hard aan het werk te zetten, wat de spanning alleen maar verhoogt. Zet hem maar elke stil in die enge hoek en geef hem volledige rust. Wedden dat hij heel graag naar die hoek wil?

meggiemeg schreef:

Je weet eigenlijk zelf al goed waar je probleem ligt, je kunt niet je omgeving in een glazen doosje stoppen op de momenten waarop jij dat wilt.
Kan je niet voor jezelf benoemen op die momenten dat als je paard langs die kruiwagen is gegaan en er is niets gebeurt dat het prima is? Dat als die naderende brommer voorbij is dat die dan ook voorbij is, net als met de andere dingen die jij eigenlijk als spook ziet en je paard dus niet dat het dan dus goed is en dat je het dan ook los kunt laten?

Marie111 schreef:

Marie111 schreef:

Je bent 48? Kan zijn dat je last hebt van de pre-menopauze.

wordt je dan banger op je nieuwe jonge paard? kun je dat misschien eens uitleggen?

Avalanche81 schreef:

Feike2502 schreef:

Je maakt mijn vraag zin niet af; wat kan ik doen om mijn paard meer vertrouwen te geven, want elke keer als ik van alles hoor en zie laat ik haar in de steek en dat wil ik eigenlijk niet.
Er is niets specifieks aan de hand, oorzaak weet ik echt niet, mijn paard is betrouwbaar, ik heb controle, etc......alleen zit het tussen mijn oren: wat hoor ik? wat is dat? komt er iets aan?......
Als ik niets hoor of zie is er ook niets aan de hand. Het blijft lastig.

Maar als jij veel meer chill op je paard zit, heeft je paard meer vertrouwen in jou en voelt zich niet in de steek gelaten. Ze geeft dus wel degelijk antwoord op je vraag.

Wat je zou kunnen doen is een soort coaching op een mechanisch paard, waarbij jij leert je te focussen op het rijden. Centered Riding zou kunnen helpen, zodat je zelf je ademhaling controleert, en leert om ontspannen te zitten. En wat je eerst bewust moet doen gaat later onbewust.

Feike2502 schreef:

Je maakt mijn vraag zin niet af; wat kan ik doen om mijn paard meer vertrouwen te geven, want elke keer als ik van alles hoor en zie laat ik haar in de steek en dat wil ik eigenlijk niet.
Er is niets specifieks aan de hand, oorzaak weet ik echt niet, mijn paard is betrouwbaar, ik heb controle, etc......alleen zit het tussen mijn oren: wat hoor ik? wat is dat? komt er iets aan?......
Als ik niets hoor of zie is er ook niets aan de hand. Het blijft lastig.

karrij schreef:

Heel herkenbaar!

Ben jij misschien hoog sensitief ( HSP)
Ik wel, Google maar eens. Werd voor mij heel veel duidelijk. Mooie karakter eigenschap, maar soms staat het mij in de weg.

Ik ben ook nog vaak zoekende, maar maak inmiddels wel alleen buitenritjes met mijn brave paardje. De ene keer gaat het super, de andere keer wat minder. Ik heb wel lessen gehad hier in. Kijk eens op de site van Tanja Lentjes

Horsier schreef:

Heel veel oefenen is de enige tip die ik je kan geven.
Ik heb op een stal gestaan waarbij het naastliggende bedrijf de vrachtwagens naast onze buitenbak parkeerde. In het begin was dat spannend, het gepiep van achteruit gaan en het gesis bij het stoppen. Ik reed in het begin dan ook liever niet tussen 4 en 5 want dan kwamen de meeste wagens thuis. Maar op een gegeven moment kwam ik er achter dat het juist wel fijn was als er 5 achter elkaar kwamen. Want bij nummer 5 was er echt niks spannends meer aan. Voor mij niet en dus ook voor het paard niet.

Probeer eens wat kinderen op te trommelen voor een les. Fietsjes en stepjes en ga maar lekker langs de bak spelen jongens. En dan samen met je instructrice opzoek naar ontspanning. Daar bouwen jullie samen vertrouwen mee op. Want wie is nog onder de indruk van een kruiwagen wanneer je hebt bewezen ontspannen kunnen rijden met een hele speeltuin naast je.

Prairy schreef:

ik lees gevoelig voor geluid en voor drukte, samen met angst en liefst alles onder controle willen houden. Ben je weleens op autisme getest? Ik lees veel overeenkomsten met mezelf namelijk Bij mij kwam dat eruit. Wellicht dat je daar ook specifieker begeleiding in kan krijgen.


Sterkte in ieder geval.