Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-05-20 12:14

Geplaatst: 26-05-20 12:14

pommetje1 schreef:
meggiemeg schreef:
Kan je voor jezelf ook de vraag beantwoorden: en dan schrikt het paard, wat dan? Wat kan er zo erg zijn dat het onoverkomelijk is dat het paard eventueel een paar passen versnelt of plotseling stil gaat staan?

Ja verstandelijk is het geen ramp, maar mijn lichaam reageert echt met een heftige reactie, trillen, stokkende adem, versnelde hartslag etc ook al gebeurd er helemaal niet zoveel. En vaak kan ik dat moment ook wel opvangen, dat gaan eigenlijk als vanzelf, want het is ook niet zo dat ik dan niet weet wat ik moet doen, maar dan komt daarna alsnog de lichamelijke reactie.

Ja dat maakt het lastig.
Met 1 van mijn oude paarden heb ik een ongeluk gehad, samen over de kop geslagen tegen een houtwal aan en ik lag onder mijn paard. Ik afgevoerd met ambulance naar het ziekenhuis, paard na onderzoek terug naar huis. Ik durfde er wel op maar zodra het paard maar iets struikelde ( al leek het er maar op) dan zat ik als verstijfd er op en het hart in mijn keel. Dit is na een lange tijd doorzetten toch afgezakt. Totdat ik het vertrouwen weer had als het paard iets struikelde ik geen reactie meer erop had. Maar dat heeft wel even geduurd.

**Geplaatst**: 26-05-20 12:15

Geplaatst: 26-05-20 12:15

Ik heb goede verhalen gehoord over Monya Spijkhoven: https://www.gelukkigeruiteracademie.nl/

**Geplaatst**: 26-05-20 12:18

Geplaatst: 26-05-20 12:18

Heel erg herkenbaar... Altijd door mijn hele jeugd vrij bang geweest. Uiteindelijk amper angst, en toen kwam er een vervangende instructeur die mij wel even door mijn nog steeds lichte angst heen zou helpen (door enorm op me te focussen en continue dingen te laten doen waar ik niks mee kon en voor mijn gevoel tegen me aan te schreeuwen) ik kan totaal in zien dat ze het beste voor me wilde, maar daar ging mijn gehele vertrouwen...

Ik ben denk ik ruim 2-3 jaar bezig geweest met dit weer heel langzaam terug op te bouwen, ook ik was (en nog steeds een beetje) bang om de controlere te verliezen terwijl ik rationeel weet dat al val ik er af er waarschijnlijk weinig is gaat... Ik heb in die tijd zoo veel huilend op mijn paard gezeten gewoon omdat alles te veel werd

Wat mij enorm geholpen heeft is een instructeur die me gewoon lekker laat gaan, wil ik de hele les stappen? Prima, ga ik er gewoon een les op zitten en doe ik wel mee maar sjokt het beestje rond, ook helemaal prima (al controleert ze wel altijd even of het niet lukt of dat ik het zo laat) heb ik op een "vreemd" paard nodig dat er even iemand 2 rondjes er naast liep, prima doen we. Druk er op omdat mijn paard goed moest lopen, nee niet aanwezig. Ik zat ook 99% van de tijd op hetzelfde paard, een bomproeve 21 jarige die alles wel best vind.

Deze instructeur die dus eigenlijk heel erg je je gang laat gaan (tot een bepaalde hoogte natuurlijk, als jij je paard pijn doet is ze de eerste die er boven op zit) en je zelf laat vragen als je ergens hulp bij wilt heeft bij mij enorm geholpen! Ik heb nu weer echt plezier in het rijden, en stap zonder angst op. Ga ik ooit van dat laatste restje angst afkomen, denk het niet. Maar zoals het nu is is het ook goed.

Dus als jij er op gaat en je stapt een paar rondjes met iemand er naast, prima toch? Je bent lekker met paarden bezig en daar gaat het denk ik om, niet of je wel een uur lang weet ik veel wat doe. Het gaat om het plezier en als dat nu met grondwerk en een rondje stappen is terwijl iemand hem vast houd, prima toch?

Laatst bijgewerkt door Sanne_com op 26-05-20 12:19, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 26-05-20 12:18

Geplaatst: 26-05-20 12:18

meggiemeg schreef:
[
Ja dat maakt het lastig.
Met 1 van mijn oude paarden heb ik een ongeluk gehad, samen over de kop geslagen tegen een houtwal aan en ik lag onder mijn paard. Ik afgevoerd met ambulance naar het ziekenhuis, paard na onderzoek terug naar huis. Ik durfde er wel op maar zodra het paard maar iets struikelde ( al leek het er maar op) dan zat ik als verstijfd er op en het hart in mijn keel. Dit is na een lange tijd doorzetten toch afgezakt. Totdat ik het vertrouwen weer had als het paard iets struikelde ik geen reactie meer erop had. Maar dat heeft wel even geduurd.

Op de houtwal na zelfde gehad.
En herken je helemaal in het verstijfd zitten bij een kleine mini verstapping.
Maar het is bij mij ook over gegaan door toch maar te blijven doen.

**Geplaatst**: 26-05-20 12:22

Geplaatst: 26-05-20 12:22

@Penotti: ja het is een manier om gewoon door de angst heen te gaan en het toch te doen.Als je het perse wilt dan kan dat. Afwachten tot je meer moed hebt geeft minder acute stress en kan dus ook,aangezien paardrijden niet iets is wat moet.Natuurlijk is het waar dat het wel een blessuregevoelige sport is,dus angst is an sich rationeel.Maar ts geeft aan dat ze zelf brave paarden heeft en veel ervaring.Dan zit het dus voornamelijk in haarzelf.

**Geplaatst**: 26-05-20 12:23

Re: Hulp gezocht bij angst met rijden

Geplaatst: 26-05-20 12:23

Wat vervelend dat je er zoveel last van hebt.

Ik herken het deels, ik ben ook zonder echte aanleiding bang geworden. Mijn huidige paard is hartstikke braaf, maar wat minder dapper dan mijn vorige paard. Tel daarbij een overspannen ruiter bij op en je hebt geen fijne combinatie..

Ik heb het vertrouwen en vooral het plezier terug gevonden dankzij mijn huidige instructrice. In welke regio zit je?

**Geplaatst**: 26-05-20 12:34

Re: Hulp gezocht bij angst met rijden

Geplaatst: 26-05-20 12:34

Als je aan een vorm van hulpverlening denkt: Hulpverlening met paarden is dan misschien wat voor je!

**Geplaatst**: 26-05-20 12:46

Re: Hulp gezocht bij angst met rijden

Geplaatst: 26-05-20 12:46

Ik heb van een bokker les gehad in het vertrouwen krijgen van mijn ruin en hij in mij.Ik was onzeker,wat hem ook onzeker maakte en daardoor werd ik weer onzeker enz.Heel simpel begonnen bv stappen met de handen los en de oefeningen werden steeds moeilijker.Ook was ik te veel bezig met mijn omgeving.Kwam er een trekker aan in de verte schoot ik in de stress en als ik ging kijken keek hij ook.En je grenzen aangeven.

**Geplaatst**: 26-05-20 13:06

Geplaatst: 26-05-20 13:06

Probeer na te gaan dat élke spier ontspannen is, van je kleine teen tot aan (zeker!) je nek. Gooi je schouders los, adem diep in, en uit. Laat je maar echt als een zoutzak zitten. Gewoon lekker overdrijven hierin, geen één spier spant zich aan. Je zult merken dat als je paard zich ook meer ontspant(Want die voelt jouw angst natuurlijk ook, okal doet hij\zij er niks mee) dat jij je ook weer beter ontspant. Of nouja, dat is de wisselwerking bij mij.
Bang om de controle te verliezen, tja, het blijven dieren en hier zou je je dan (Voor een stuk) echt overheen moeten zetten.
Ik denk niet dat het een klus is die iemand anders voor je op kan lossen, wel vasthouden op de grond etc. Maar uiteindelijk blijft het bij jezelf. En als je het allemaal gewoon te eng vind, ga je een paar jaar op de grond aan de slag en dan zul je zien dat je er toch weer op wilt. (Of niet). En bouw dat dan ook gewoon heel rustig op. Succes in ieder geval!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-05-20 16:12

Geplaatst door de TopicStarter : 26-05-20 16:12

Heftig Meggiemeg, kun je nagaan, zoiets heb ik zelf dus nog nooit meegemaakt. Wel fijn dat je er toch weer overheen gekomen bent.

Hoe gaat het nu met je Britta? Ben je niet meer onzeker inmiddels? Fijn dat je iemand gevonden hebt die je er over heen kon helpen. Dat gun ik mezelf ook..

Dank je wel zover voor al jullie reacties en tips, ook via PB.

Ik lees veel reacties zoals: doorzetten, je eroverheen zetten, gewoon doorgaan en proberen, gaat vanzelf weer over etc. Maar dat is nu juist het probleem, dat doe ik al heel lang en het wordt niet beter, alleen maar erger, dus dat blijkt voor mij toch niet te werken jammer genoeg.

En dat ik het zelf moet doen snap ik, maar ik heb wel iemand nodig die mij kan begeleiden hoe ik het om kan zetten in mijn hoofd.
En daar ben ik dus naar op zoek, naar mensen die weten hoe ze mij over deze rot angst heen kunnen helpen.
En ik sta open voor alle suggesties.

Ik woon in het Noorden des lands.

**Geplaatst**: 26-05-20 16:34

Re: Hulp gezocht bij angst met rijden

Geplaatst: 26-05-20 16:34

Als ik het zo lees is het geen paarden-probleem maar een controle-probleem dat zich toevallig uit als je op het paard zit. Ervaar je op andere punten in je leven ook controledrang of perfectionisme?
Dan zou ik daar met een coach/praktijkondersteuner ggz/psycholoog aan gaan werken. Als je de controle in het algemeen meer kan loslaten zal het ook op het paard lukken wellicht

**Geplaatst**: 26-05-20 16:58

Re: Hulp gezocht bij angst met rijden

Geplaatst: 26-05-20 16:58

Het noorden is best groot :))

Maar dan zou je eens contact op kunnen nemen met mijn instructrice. Zij is naast 'gewoon' instructeur ook coach en heeft mij op een hele fijne manier geholpen om weer meer vertrouwen en plezier te krijgen. Als je wilt dan kan ik je haar naam even doorsturen per PB

**Geplaatst**: 26-05-20 17:02

Geplaatst: 26-05-20 17:02

Hoi hoi. Ik herken het heel erg en snap je helemaal. Al 20 jaar in de paarden maar sinds ik mijn engels volbloed heb en hij heel veel gezondheids issues had in ons eerste jaar, ben ik het een beetje verleerd ofzo, het rijden, en ook heel onzeker. Maar ik stap wel makkelijk op andere paarden >;)

Wat mij erg geholpen heeft is Warwick Schiller, van hem leerde ik stress signalen bij paarden herkennen én voorkomen, en relatie en rust opbouwen met mijn paard (hij heeft een online programma, eerste week is gratis). En van mijn natural horsemanship/parelli instructrice leerde ik truukjes om gevaarlijke situaties terug in controle te krijgen (oa de one-rein-stop) en rust tijdens het rijden te creeren door het gebruik van patronen, dit bouwt anticipatie bij het paard (zeg je dat zo?) en daardoor ook vertrouwen + rust.

Ik heb ook HELE goeie dingen over deze mevrouw gehoord, Jane Pike van Confident Rider, die online met angstige rijders werkt. Zij en Warwick Schiller werken ook veel samen.

https://www.facebook.com/TheConfidentRider/

Ik heb bij mezelf ook ontdekt dat plezier hebben met mijn paard heel erg goed werkt in minder angst voelen. Lekker erop uit te voet, longeren met sprongetjes, clickertraining, etc! Wij gaan nu ook steeds meer rijden (zeg 1 of 2 x per maand incl les) en ben daardoor nu ook wat rijbroeken aan het uitzoeken en veiliger + leuker tuig :):)

Dit motiveert mij heel erg om te gaan rijden!

Succes. En vergeet niet dat niks hoeft, alles mag.

**Geplaatst**: 26-05-20 17:09

Geplaatst: 26-05-20 17:09

Ik zou zeggen kijk eens in het topic van mijn onderschrift. Ik durfde niks met ons paard. En durf te zeggen dat ik er nu 98% van af ben. Er zijn echt mensen die je hier mee kunnen helpen. Je hebt alleen de juiste persoon nog niet gevonden.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-05-20 17:43

Geplaatst door de TopicStarter : 26-05-20 17:43

Ach Berdien, ik heb er wel iets voor over hoor om van mijn angst af te komen, dus een stukkie rijden is geen probleem

SusanH, ik ga je topic lezen, wat fijn dat het bij jou zo goed gaat.

Woepsie, ik volg Warwick Schiller ook inderdaad, dank je wel voor de tips (allen)

**Geplaatst**: 26-05-20 19:05

Re: Hulp gezocht bij angst met rijden

Geplaatst: 26-05-20 19:05

Beginnen met yoga zodat je je ademhaling beter kan controleren en dat je je meer bewust bent van je lichaam. En het rijden misschien even los laten?
Verplicht je jezelf dat je erop “moet”?

**Geplaatst**: 26-05-20 19:15

Geplaatst: 26-05-20 19:15

Wat bij mij ook goed help is zingen op het paard.Als ik iets spannend vindt met een buitenrit zing ik altijd “zen met je paard”en dat achter elkaar.Hardop in het bos.Mijn ruin hoort dat ook natuurlijk

**Geplaatst**: 26-05-20 19:23

Geplaatst: 26-05-20 19:23

pommetje1 schreef:
Ja verstandelijk is het geen ramp, maar mijn lichaam reageert echt met een heftige reactie, trillen, stokkende adem, versnelde hartslag etc ook al gebeurd er helemaal niet zoveel. En vaak kan ik dat moment ook wel opvangen, dat gaan eigenlijk als vanzelf, want het is ook niet zo dat ik dan niet weet wat ik moet doen, maar dan komt daarna alsnog de lichamelijke reactie.

Ik ben vooral benieuwd naar: en daarna? Wat gebeurt er na die reactie?

Ik heb meerdere ervaringen met angst en in het algemeen werkt het voor mij het beste om er niet doorheen te gaan maar lekker een stapje terug te doen.
Maar tegelijkertijd zijn er wel degelijk momenten geweest dat ik echt flink in de stress schoot, dat behoorlijk voelde, en dat tegelijkertijd ook kon observeren en laten.

Het meest tekenende voorbeeld is denk ik rondom springen. Ben een keer onder het paard beland, enkel gebroken, veel gedoe en daarna ook besloten dat ik van mezelf niet meer hoefde te springen. Maar toen reed ik mee in een les waar wel hindernisjes werden opgezet, en het paard waar ik op reed zag die hindernissen en werd helemaal blij en druk. Toen zat mijn adrenaline wel door het plafond.

Toen werkte het voor mij om enerzijds te kiezen voor niet echt er doorheen gaan (niet denken 'ik ga toch springen, dan weet ik dat het niet eng is' want zo werkt het niet), maar wel om te benoemen (ook hardop aan de instructeur) dat ik een hele sterke reactie had, en toen (deels al pratend) ook weer terug naar de basis. Dus teugels bewust wat losser, niet klemmen met mijn benen, ademhaling lager. Paar rondjes verder en het paard liep weer heerlijk ontspannen. Ik was nog wel wat licht in mijn hoofd en er had toen ook echt niet nog iets anders bij moeten hebben, maar meestal is dat wel wat werkt: die reacties waarnemen en deels er laten zijn, daarna mezelf in een positie brengen om te ontspannen, en dan ook gewoon weer te merken dat ik weer wat ontspan.

**Geplaatst**: 26-05-20 19:40

Geplaatst: 26-05-20 19:40

DE tip heb ik niet...want ik ben van mening dat bij iedereen de angst anders is, zich anders uit en er dus ook een andere aanpak werkt.

Wel is het enorm herkenbaar.
Op mijn 20e gestart met lessen, dit 1.5 jaar gedaan. Door een val angstig geworden voor snelheid.
Door verhuizing van de eigenaar van de manege gestopt daar (was een kennis die mij les gaf).
Nooit meer echt gereden en angst kon zo groter worden.
Mijn dochter (nu 14) begon op haar 9e met les op een manege. Daar paar keer een lesje gehad, in vrije tijd bij een vriendin weleens op een paard gestapt. Maar ik vond het iedere keer weer enger, zat zo gespannen erop, bij iedere onverwachte beweging zat mijn hart in mijn keel. Tot ik, 2 jaar geleden, na een les zo vol spanning te hebben gezeten en 2 weken langs spierpijn had, ik mij voornam....nooit stap ik ooit nog op een paard!
Ik vertrouwde ze op de grond zelfs niet meer echt.

Maar goed, begin vorig jaar kwam er onverwachts een pony in ons leven.
Door op de pensionstal veel bezig te zijn met de pony, te gaan helpen met de andere paarden buiten te zetten. Groeide mijn vertrouwen op de grond en kriebelde het om weer te kunnen rijden.
In oktober het besluit genomen om een paard op stal te gaan leasen en iedere keer weer geeft hij mij meer vertrouwen.
Hij spiegelt enorm! Vind ik t eng, dan hij ook....Vind hij t spannend en laat ik zien dat t niet eng is, dan hij ook niet meer.
Hij is superlief en braaf, maar toch niet de allermakkelijkste met rijden. Hij is de perfecte leermeester, als je hem doorhebt.
En nog steeds vind ik dingen spannend, bijv alleen in de binnenbak rijden. Maar kon ik voorheen t dan net 10 min aan om te stappen, nu rijd ik gewoon een uur lang.
Er is nog veel werk aan de winkel, snelheid vind ik nog steeds eng. Galopperen doe ik nog niet, maar verruimen in de draf al wel.
Ik moet vertrouwen krijgen, dat ik hem onder controle heb. Dat hij er niet zomaar vandoor gaat.
Dat is in 7maanden nog niet gebeurd.

Hopelijk vind je voor jou de juiste manier, zodat je weer kunt gaan genieten.
Of idd even een pauze nemen van rijden en lekker aan de gang op de grond.

Ik zie hierboven staan over aangeven bij instructrice over de angst.
En dat helpt idd enorm.
Ik heb dat op een gegeven moment ook gezegd; ik ben bang voor snelheid en controleverlies.
Daar is ze met mij aan de slag gegaan en nog steeds.

**Geplaatst**: 27-05-20 19:26

Geplaatst: 27-05-20 19:26

19wendy80 schreef:
DE tip heb ik niet...want ik ben van mening dat bij iedereen de angst anders is, zich anders uit en er dus ook een andere aanpak werkt.

Dit wilde ik eigenlijk ook zeggen. Ik ben instructeur gespecialiseerd in begeleiding van ruiters met angst en geeft ook therapie met paarden. Heel vaak zijn er meerdere (deel)oplossingen mogelijk die samen de angst weg kunnen nemen.
Zo begeleid ik ruiters op het paard en soms komen we daar niet verder en dan helpt EMDR (wat ik ook geef) goed (bij verwerken van een trauma en/of wat-als gedachten). En soms werkt de ruiter-paard combinatie tijdelijk niet en kan het nodig zijn even een ervaren ruiter op je paard te zetten en zelf even bij-rijder te worden van een braaf paard.
Ademhaling en visualisaties kunnen ook vaak helpen.
Dus er per persoon verschillend maar er is bijna altijd wel hoop is mijn ervaring.
Zelf vind ik EMDR een heel goed werkende methode bij angst met paardrijden maar dan nog moet je daarna ook weer op het paard gaan zitten. EMDR alleen is niet altijd heilig.
Nu met corona ligt het even stil maar ik organiseer dag-workshops voor ruiters met angst voor mensen die niet in de buurt wonen. Na zo'n dag heb je vaak een wat beter idee waar de angst vandaan komt en wat je eraan zou kunnen doen. Je angst is (helaas) niet weg na het volgen van de workshop.
Er gaat ook een stukje over controle versus beheersing ...

Mijn belangrijkste tip, positieve herinneringen opbouwen en langzaam je comfortzone uitbreiden maar niet buiten je comfortzone gaan. Is in combinatie met paarden niet handig want die voelen je spanning feiloos aan.

ps. Ik moet eerlijk bekennen dat ik het topic nog niet helemaal doorgelezen heb. Ga ik nog doen ...

**Geplaatst**: 27-05-20 19:57

Re: Hulp gezocht bij angst met rijden

Geplaatst: 27-05-20 19:57

Neem eens contact op met Sanne Beijerman. Zij is sportpsychologe. Je gaat dan waarschijnlijk eerst 10 stappen terug ten opzichte wat je nu durft maar wel met het doel dat je uiteindelijk weer ontspannen kan rijden

**Geplaatst**: 27-05-20 21:03

Re: Hulp gezocht bij angst met rijden

Geplaatst: 27-05-20 21:03

Angst tijdens het rijden is heel vervelend, spreek uit ervaring. Paard gekocht na 2 maanden een hernia. Resulteerde in 3 maanden alleen maar kunnen liggen en vervolgens een operatie. In totaal ruim 5 maanden niet op een paard gezeten. De eerste keer erop erg spannend, hoe zou het gaan met mijn rug. Paar rondjes gestapt met iemand er naast. Daarna al snel steeds meer met als gevolg steeds net de grens van kunnen van mijn rug over met als gevolg, gevoelige rug. Hierdoor bij onverwachte beweging last van mijn rug. Hierdoor een tijdje gestopt en weet begonnen. Toen ineens angst met rijden. Waarom geen idee, heb een braaf paard. Durfde ik op een gegeven moment weer wat meer, ging het zo opeens weer mis.
Tijdens een blessure periode van mijn paard, wilde ik na een tijdje heel graag weer rijden, ik miste het. Dus gaan lessen bij iemand die ook coach is. In het begin wat spanning, instructrice was op de hoogte. In die les alles gedaan, meerdere lessen gehad. Echter mij mij paard na blessure weer angst. Wat nu dacht ik...opgeven en paard verkopen was voor mij geen optie. Dus schouders er onder. Steeds stapje voor stapje verder met hulp van mensen die ik vertrouw en er voor zorgen dat ik wel steeds over mijn grens heen ga. Ze geven mij soms een “schop onder mijn kont” anders blijf ik te lang op t zelfde stuk hangen. Ik wil het liefst alles in één keer goed (Lees liefst perfect) doen...niet altijd een goede eigenschap. Nu rij ik weer zelfstandig stap en draf en sluit altijd af met iets wat goed voelt. Voor ik dit weer kon was het alleen aan de longe, toen zelfs al een stukje gegaloppeerd.

(Sorry...beetje lang verhaal)

Ik begrijp heel goed hoe het is. Al begrijpen anderen het vaak niet, je hebt immers een braaf paard daar hoef je toch niet bang voor te zijn.

Weet niet waar je in het noorden zit. De lessen heb ik gehad bij https://www.sigrids.nl/ misschien is het iets voor je?

Heel veel succes! En vooral niet denken; wat anderen hier van vinden of wat je zou moeten doen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-05-20 13:06

Geplaatst door de TopicStarter : 28-05-20 13:06

Dank je wel voor jullie ervaringen en tips.
Het is fijn om te horen dat veel van jullie van hun angst verlost konden worden, op wat voor manier dan ook.

**Geplaatst**: 28-05-20 13:43

Geplaatst: 28-05-20 13:43

Zo herkenbaar. Ik heb helaas geen oplossing voor je. Ikzelf heb mijn doelen bijgesteld. Ik heb 4 prachtige paardjes aan huis, waar mijn dochter met al haar liefde en doorzettingsvermogen op rijdt. Door de moederschap denk ik, ben ik angstig geworden. Ik wil met mijn angst en onzekerheid niet op een paardje zitten. Dat zou ik niet eerlijk vinden, die emoties zal ik ze besparen

ik geniet nu net zoveel van de paardjes als vroeger, maar heb er een andere invulling aan gegeven. Ik doe alles voor een stukje geluk bij de paardjes door te poetsen, goed materiaal, goede voeding, inhuren van goede instructie, mooie spulletjes kopen

Heel veel succes toegewenst en voor jou dat je weer te paard gaat natuurlijk. Maar is ook niet erg om te zeggen dat je in andere dingen je stukje geluk zoekt.

**Geplaatst**: 05-06-20 12:22

Geplaatst: 05-06-20 12:22

Alsof ik bijna mijn eigen verhaal lees... Ben je er al achter wie je het beste kan hebben?

Ik ben vanmorgen begonnen aan mijn traject, combinatie van paarden coaching en EMDR. Was ontzettend heftig, paard wilde vooral werken over mijn pest verleden en zelfacceptatie. Stukje controle komt volgende keer misschien wel aan de beurt, dit zat dieper en moest er eerst uit. Ik hoop uiteindelijk mijn (redelijk groene) pony beter door te kunnen rijden, maar dit kan pas als mijn angst weg is. Kunnen genieten van een galopje, een bosrit, en niet continue bang zijn de controle te verliezen dat pony er tussenuit piept dat lijkt me heerlijk.

Zolang ik in de binnenbak rijd (alleen) gaat het prima in stap en draf en rijd ik ook echt redelijk ontspannen maar de buitenbak met vele prikkels en paarden die voorbij komen is lastig.

Succes en met de juiste begeleiding kun je het!