Geplaatst: 21-05-20 23:07 LWDaisy schreef:Citaat:Tijdens het buitenrijden moest ze even wachten tot mijn stalgenootje een hek had opengemaakt. Nu weet ik dat als ze heel ongeduldig is en vol met energie zit ze dit lastig vind. Dan loopt ze achteruit en soms komt ze een paar centimeter omhoog.
--> Mijn vorig paard kwam ook vaak een paar centimeter omhoog. Echt letterlijk een paar centimeter, hij ging nooit verder dan dat, ik ben er overigens ook nooit afgevallen. De mate waarin hij omhoog ging was niet gevaarlijk, maar het is géén gewenst gedrag, en dat moet je corrigeren.
Hoger dan dit kwam hij gelukkig niet. Gelukkig voor mij, want hij was een reus, en indien hoger of meer had ik het "gevaarlijk" genoemd, en op een "gevaarlijk" paard wil ik niet rijden. Paardrijden moet leuk zijn.
[ [url=m/9Bzore.png]Afbeelding[/url] ]
Mijn huidige paard is ook zo'n achteruit-loper onder het zadel wanneer iets haar niet zint.
Dat is signaal 1, zou je denken.
Dat is het niet.
Er zijn voorgaande signalen, heel klein en bijna onmerkbaar, tenzij je haar kent.
In mijn paard haar geval zijn dat de oren. De houding van de nek. De kanteling van haar hoofd. De aanspanning in de rugspieren. De halve ophouding. De hele ophouding. En DAN pas gaat ze achteruit. Signaal 7 ongeveer dus al ondertussen !!
Als ik dan op de verkeerde manier reageer, zal zij ook omhoog gaan. Ondertussen heb ik haar 9 jaar, en kén ik haar dus heel goed. Daardoor pik ik al die kleinere signalen al op, en kan ik daar op inspelen, waardoor omhoog gaan al jaren geen voorkomende actie meer is. Ver daarvoor al voel ik haar al aan, en kan ik al reageren waardoor andere zaken vermeden worden.
Even een voorbeeldje gezocht en gevonden! Je ziet het niet op de foto, maar in verte was er een gigantisch voertuig de velden aan het besproeien met water. Dat zag er van ver nogal gek uit, en maakt ook lawaai, en dat ding staat daar normaal ook niet. Hier waren we bezig aan ons eerste rondje door de piste, en op dit exacte foto-moment zag mijn paard dat giga ding dus voor het eerst staan.
Minieme spanning maar vooral interesse en concentratie van mijn paard uit. Ze probeert te bepalen wat ze ziet. Dat mag ook gewoon, dit is mijn paard haar reactie op iets "vreemds": ze staat stil, en bekijkt het ding even. Hoofdje een beetje naar links, dan naar rechts, op die manier vanuit verschillende oogpunten de zaak bekijken. Op deze foto staan haar oortjes mooi naar voren, naar daar waar het geluid vandaan komt. Natuurlijk bewegen die oren op dat moment van onderzoek ook. Haar voeten blijven ondertussen gewoon stil staan.
En dan is het wel klaar voor haar, ze is zelden onder de indruk van iets en loopt daarna ook gewoon verder en zal er geen tweede keer naar omkijken, dus deze reactie van haar mag ook gewoon van mij. Stel dat ik haar dit moment niét zou gunnen en haar door die hoek van de piste zou jagen zonder haar de kans te geven even te kijken zou ze nerveus kunnen worden, en wie weet hoe dat zou escaleren.
[ [url=m/jRYwEK.png]Afbeelding[/url] ]
Let wel, bij andere paarden zou ik deze signalen ook niet zo snel opmerken hoor. Het is doordat ik haar al zo lang heb, en haar daardoor ook zo goed ken, dat ik die dingen bij haar wel heel snel oppik.
Ervaring met dit paard, waarover ik uitbreid onder je derde quote, lossen zoooooo veel op!Citaat:Nu blijkt dus dat ze dit met inrijden aan de longeerlijn ook vaker deed.
--> Hoezo blijkt dit "nu"? Ben je dat zopas te weten gekomen van een vorige eigenaar/degene die haar inreed of wat bedoel je juist met dat dit "nu" blijkt?
Hoe lang heb je dit paard?Citaat:Ze overigens ook pas net 7. Ze heeft nog niet veel ervaring.
--> Afgaande op je eerste quote, en tweede quote: waarom ga je dan uberhaupt buiten rijden met dit paard? Ervaring moet je opbouwen, en buiten rijden zou ik pas doen wanneer ik het paard in kwestie vertrouw.
Met mijn huidige paard ben ik het eerste half jaar niet van het erf geweest. En dan een paar maanden aan de hand als we naar buiten gingen. En dan pas er op. Ondertussen had ik haar dus al bijna anderhalf jaar, en kende ik haar wel al - ook is mijn paard niet het type paard dat zich achterover laat vallen, gaat rennen, of andere gevaarlijke toeren uithaalt, waardoor het vertrouwen er was om buiten te gaan rijden. Ondertussen doen we dit al ruim 7 jaar bitloos trouwens, zonder 1x in de problemen te zijn gekomen.
In je eerste quote haal je aan dat je paard lastig is wanneer ze ongeduldig wordt en/of veel energie heeft. Dan ga je dus niet meer buiten, of zelfs niet meer rijden, tot je die zaken hebt opgelost.
Ze moet leren geduld hebben. Stel dat ze ooit te droge hoeven krijgt, en dat ze elke voet een kwartier lang moet weken in een emmer - dan moet ze ook geduld hebben. Stel dat je haar poetst, opzadelt, en jij dan nog snel even naar de wc moet. Dan moet ze ook geduld hebben. Of, zoals je ondervonden hebt, stel dat er een hek moet worden geopend om verder te kunnen - dan moet ze dat minuutje ook gewoon geduld hebben.
Die explosieve energie moet er uit voor jij er op stapt. Een energiek paard is leuk, zolang het niet gevaarlijk is. Gooi haar los, longeer haar, daag haar mentaal uit. De energie wanneer jij er op zit/haar in de hand hebt moet gedoseerd worden zoals jij het vraagt.
Je schrijft ergens dat ze--> dit is een aangeleerde gewoonte, en die zal je moeten doorbreken. Ik snap dat er paden zijn die wel/niet geschikt zijn om eens gas te geven, en dat er soms gewoon niet veel keuze is qua paden en dat je maar een paar (of zelfs maar één) geschikt pad hebt om gas te geven, maar JIJ hebt haar dit moment aangeleerd, en dat kwam die laatste rit dus niet goed uit.Citaat:"een paar meter voor dit hek kwamen we van een pad af waar ze normaal flink gas mag geven ... "
Als je maar 1 route hebt, wissel dan altijd af waar je gaat stappen-draven-galopperen. Probeer geen gewoontes te kweken op dat vlak. Heb je echt enkel dit pad, dan galoppeer je daar de ene keer wel en de andere keer gewoon niet.
Paarden zijn gewoontedieren, en een heleboel gewoontes zijn ook gewoon oké, maar deze bepaalde gewoonte schept een verwachting waar je paard door opgefokt geraakt, en het lijkt me sowieso al een nerveus/gevoelig dier te zijn, waarbij je dat opgefokte zo veel mogelijk moet vermijden/beperken.
Ik zou op dit paard niet meer opstappen. Toch zeker niet voorlopig.
Mijn eerste paard, het paard dat omhoog gaat op die eerste foto, had ik niet onder controle. Zelfs niet aan de hand. Na iets meer dan een jaar heb ik hem verkocht. Hij liep bij mij vaker op 2 dan 4 benen. Bij zijn volgende eigenaar vertoonde hij dit gedrag veel minder, het probleem lag écht aan mij, ik kon heel slecht communiceren met hem. Ik begreep hem niet, en hij mij niet.
Met mijn huidige paard heb ik veel meer "die klik". Daarmee bedoel ik niet dat zij nooit gebokt/gesteigerd heeft, zeker wel, en hoger dan mijn eerste paard ook zeker van vast, maar door die klik en veel betere communicatie heb ik dat bij haar wél kunnen oplossen. Hoe? Door een maand of 6 niet meer te rijden. Die periode die ik eerder noemde, na dat eerste half jaar, waar we vooral aan de hand gingen wandelen, was daarvoor cruciaal. Tijdens die periode heb ik heel veel van haar lichaamstaal opgepikt, en zij van de mijne. Door die veel duidelijkere communicatie ben ik er dus in geslaagd die kleinere signalen op te pikken en daar correct op te reageren, waardoor de dingen nooit meer zo geëscaleerd zijn (bokken/steigeren) als in dat eerste half jaar. Zo'n reactie van haar is echt al jaren geleden.
Maar, zelfs toen ze dit nog wel deed, deed ze het nooit zo lelijk dat ze achterover gegaan is. Ze is nooit in die mate over haar toeren geraakt.
Natuurlijk is het ene paard gevoeliger en nerveuzer dan het andere. De mijne is vrij koel. De jouwe duidelijk niet. Ik zou, moest ik jou zijn, flink aan de slag gaan met haar van op de grond, van uit de hand, voor ik er weer op zou (durven) stappen. Eens bokken, een beetje omhoog gaan, tot daar aan toe, maar zich achterover laten vallen is gewoon echt levensgevaarlijk. Op zo'n paard moet je niet rijden.
Leer haar geduldig zijn, leer haar kalmeren bij overprikkeling. Van op de grond, van uit de hand, dan er op in de piste, en dan pas buiten. Kan zijn dat dat dan pas over een jaar is - maar als je het dan veilig kan doen, en zij met rust in haar hoofd, is die ervaring des te aangenamer. Ze is nog maar 7, je hebt dus nog zeeën van tijd om haar bij te schaven
Ik ben meer een meelezer, maar wilde je toch even complementeren voor dit bericht. Hier is helemaal niks aan toe te voegen
