Bokt.nl

RianneH schreef:

Ik vraag me af hoe handig het is dat je zelf erop gaat de eerste keer, als je al aangeeft dat jij schrikachtiger bent dan het paard. Jij moet juist de stabiele factor zijn die het paard aan geeft dat er niets aan de hand is. Als jij loopt te stressen omdat je bang bent dat het paard gaat schrikken, dan kan je er donder op zeggen dat ze gaat schrikken.

Overigens is schrikken ook helemaal geen probleem, dat mag gewoon. Maar je moet de initiële reactie, het wegrennen, als het ware uitschakelen. Hier mogen ze altijd schrikken, meestal zie je het zelf wel aankomen waar ze van kunnen schrikken. Soms schrik je allebei. Maar ze mogen niet wegrennen. Ze mogen kijken, snuiven, nadenken, wachten tot het dapperste paard er langs durft. Echter zit je daar ook weer met een risico, want mijn paard mag bijvoorbeeld niet stil staan midden op de grote weg die we over moeten. Maar als de situatie het toe laat, geeft ze vooral de tijd.

Eerste keer dat we met ons jonge paard naar buiten gingen hadden we een touwhalster onder het hoofdstel en was ik op de fiets, zodat ik hem kon pakken wanneer het nodig was. Touwtje mee mocht hij wat langer begeleiding nodig hebben. Als het werkelijk de allereerste keer is dat je naar buiten gaat houdt het dan leuk en kort. Liever nog, ga eerst even normaal in de bak trainen en sluit af met 10 minuutjes naar buiten.
Kies ook een moment van de dag dat het nog rustig is en ga ook niet in de hittegolf op pad.

Ik begrijp overigens Bralindy wel. Als je namelijk een dag vast zet, dan leef je er naar toe, je bent bezig met plannen enz. en als het paard op die dag net niet in de juiste 'state of mind' is, dan wordt het vaak juist nog doorgezet waardoor het een net verkeerde ervaring mee krijgt. Is het paard bijvoorbeeld die dag gewoon heel fris, dan zal de spanning hoger zijn dan wanneer ze er met een lekker ontspannen insteek in gaan. Dit aanpassen op het moment pas ik ook toe in het dressuurwerk, dus ik begrijp het zeker.