oomens schreef:Krijgen paarden die niet bereden worden ook rugklachten doordat een groot deel van hun eigen gewicht door een (nagenoeg) horizontale rug gedragen moet worden?
Nee en bovendien dragen paarden slechts een zeer gering deel van hun gewicht aan hun ruggengraat en dan inderdaad vooral aan de achterzijde. Daar draagt de merrie ook het veulen.
Dat is het dichtste bij het deel van het skelet wat het beste geschikt is voor gewicht dragen: het stabiele heupgewricht.
Bij niet bereden paarden komen, hoewel niet bij benadering zo veel of zo ernstig, ook rugproblemen voor en inderdaad voorspelbaar en logischerwijze relatief meer aan de lendenwervels.
De ruiter zit echt héél ongunstig wat betreft de gewichtsverdeling van het geheel en de belasting van de ruggengraat.
Het probleem wat wervelschade betreft is uitsluitend de buigkracht onder last van het ruitergewicht. Bij (landurig) bereden paarden is de wervelschade héél typerend. Dit is zó typerend voor wel/niet berijden dat het als indicator bij archeologische resten dient.
Het is dat het paard aan de voorzijde de schouders als in een schokdemper opgehagen heeft omdat die voorhand bij de voorbeweingsdynamiek vooal een steunende rol heeft en de achterhand vooral een voorstuwende, anders zou de buigschade nog veel groter zijn. Zoals het nu is, heeft de voorzijde
van de ruggengraat geen vast steunpunt.
Voor de wervelbelasting maakt het niet veel uit of het paard door een andere gewichtsverdeling het
door het ruitergewicht toegenomen deel van van het totale gewicht meer naar de achterhand verplaatst doch wel voor de voorhand. Het is niet voor niets dat de meeste blessures van springpaarden aan de vóórzijde zitten.
hc