Bokt.nl

truitje schreef:

Bij het binnenhalen van de paarden liepen we in een rijtje achter elkaar aan naar een open ruimte voor de stallen. Ik had een ander paard die ik over gaf aan iemand anders dus ik stond op 4-5 meter afstand toen de pony snel de stal inschoot. Dat er daar een stal van een ander paard open stond kon ik niet zien. De andere kinderen gingen er in de wei op en knoopten het halstertouw om de halster. De eigenaar vroeg of wij er ook op wilden en toen vroeg ik of dit kon en of mijn dochter dat graag wilde. Dat wilde ze erg graag. Ik twijfelde, maar mijn dochter wilde het heel graag en ik dacht dat het wel veilig was omdat die pony die route al 20 jaar loopt. Het alternatief was dat ze dit dan als enige niet mocht omdat haar moeder wellicht te bang was. Dus ze ging erop en ik heb gezegd dat ze de manen moest vasthouden. Ze reed achteraan, achter de andere 4 paarden aan. Dat ging goed, tot we bij de stal aankwamen. Daar stond de pony eerst stil tot hij dus ineens snel die stal inliep. Dit had ik inderdaad niet voorzien, dat dit zou gebeuren. Dit gebeurde dus ook voor ze er 2 keer afviel tijdens het rijden, dus ik had niet echt reden op dat moment om aan te nemen dat het niet goed zou gaan.

Goof schreef:

truitje schreef:

Dat we dat niet samen kunnen doen en geen band kunnen opbouwen met een vaste pony. Het samen bezig zijn met een pony vinden we ook een leuke gezamenlijke activiteit.

'We' of 'je dochter'??

GDG schreef:

Ik denk dat jij zelf meer je ouder-rol op je moet gaan nemen ipv de rol van enthousiaste cheerleader/penny. Je wil véél te snel.

Jij gaat nu helemaal mee in het enthousiasme van je dochter en wil al haar kinderwensen waarmaken. Daar gaat het mis, want jij moet met jouw volwassen ouder-rol realisme toepassen op die kinderwensen en grenzen stellen (omwille van veiligheid, het leuk houden).

Jij moet beseffen dat ze lang niet alles nu al kan waarmaken, óók niet op een doodbrave (eigen) pony. Dus doe even heel veel stappen terug, ga naar de basis van de basis en laat haar dáár rustig groeien. Laat haar dat lekker onder goede begeleiding doen van andere mensen, die met een ervaren blik kunnen zien wat wel en niet passend is voor je dochter.

Tatyana schreef:

Ik zie hier dus vooral een moeder die niet ervaren genoeg is om dit te kunnen met haar eigen kind. Dat is niet erg, maar dan moet je het kunnen overlaten aan iemand anders. Vraag of ze op zaterdagochtend op de manege mag helpen (als ze dit wil). Ga met de shet lekker aanrommelen en laat het gewoon gebeuren of ga zelf even een half uurtje weg als ze daar is. Maar laat het vanuit haar komen, zit haar niet op de nek. En zie dit niet als 'we doen samen een activiteit', dan moet je lekker gaan zwemmen ofzo. Dit is haar moment en draait om haar, niet om jullie... Jullie zijn niet gelijkwaardig in deze, dus de activiteit gaat dan over hoe jij haar verteld wat ze moet en mag doen. Dat is niet 'samen'...

truitje schreef:

De eigenaar van de pony stelde een eis van maximaal 1.40 lengte dus met 1.34 leek me dit voor een eerste verzorgpony inderdaad prima in het begin. Ze ziet er niet overdreven groot uit hoor op de pony. Ze komt met haar voeten ook helemaal niet onder de pony uit, maar net onder het zadel. Ik dacht ook juist omdat ze nog niet zo veel ervaring heeft, dat ze dan hier een tijdje van kon leren tot ze toe zou zijn aan een stapje verder en een grotere pony.

truitje schreef:

Het is echt anders met een sensibel sportpaard (die laten zich makkelijker corrigeren want ze zijn gevoeliger) dan je kind een eerste basis leren in een setting met een nieuwe pony die echt nergens van onder de indruk is (een Shetlander waar ik geen ervaring mee had, dat die dergelijke streken hebben wist ik niet), terwijl je tegelijkertijd je kind ook moet leren kennen om in te schatten wat ze wel/niet kan/geleerd heeft op de manege en dat in combinatie met een stal zonder regels/structuur/instructie en een pony die we niet goed kenden.

truitje schreef:

Ik geef toch ook aan dat ik hier weinig ervaring mee heb? Dus ik weet niet waar de conclusie wordt getrokken dat ik vind dat ik veel ervaring heb. Daarnaast ben ik zelf 8 jaar geleden gestopt in de sport en er dus ook al een tijdje uit. De dagelijkse omgang met paarden is dus op dit moment helemaal niet aan de orde.

truitje schreef:

De eigenaar van de pony die we hebben gekeken heeft hetzelfde meegemaakt met haar dochter. Kind na 3 manegelessen de betreffende pony gegeven. Haar dochter was vrij bang en heeft alles geleerd van de pony. Samen gegroeid. Deze moeder begreep mijn situatie en dit is met haar dochter goed gegaan.

Toen ik zelf vroeger een eerste eigen pony kreeg was ik ook onzeker. De eerste pony domineerde mij en dat was geen match. Met de tweede was het zo een goede match dat ik toen snel gegroeid was door de succeservaringen die ik heb opgedaan. Daar kon ik al snel mee lezen en schrijven.

pmarena schreef:

Nouja het klinkt alsof je gewoon graag deze pony wilt kopen. Dan zou ik zeggen: schietgebedje en duimen dat het goed gaat. Ik vind het veel verantwoordelijkheid voor zo'n beginnend meisje dat nog niet echt de ervaring heeft om lekker zelf te klooien met "haar" pony en dan dus constant aangestuurd moet worden door moeders. Maar wie weet blijft de pony braaf en vindt het allemaal zijn weg

Elin_ schreef:

truitje schreef:

De eigenaar van de pony stelde een eis van maximaal 1.40 lengte dus met 1.34 leek me dit voor een eerste verzorgpony inderdaad prima in het begin. Ze ziet er niet overdreven groot uit hoor op de pony. Ze komt met haar voeten ook helemaal niet onder de pony uit, maar net onder het zadel. Ik dacht ook juist omdat ze nog niet zo veel ervaring heeft, dat ze dan hier een tijdje van kon leren tot ze toe zou zijn aan een stapje verder en een grotere pony.

Maar je hebt zelf genoeg kennis en kunde qua paarden toch.. dan is dat toch een beetje zelfinzicht? Ik vraag me oprecht af hoe je de Z1 bereikt op het moment dat je met andere zaken zo onervaren bent, maargoed ook hierin heb ik het idee dat een stukje zelfinzicht, maar ook richting de pony ontbreekt. Wat heeft een tijdje leren te maken met het feit dat ze eigenlijk te groot is? Ik lees door alle regels heen dat je echt het beste wil voor je dochter, maar andere goede adviezen zoals geen eigen pony eerst, omdat ze hier echt nog niet aan toe is, worden genegeerd. Het voelt ook ergens als een soort bescherming naar de toekomstige pony toe, gezien in de huidige situatie ook weinig aan de pony gedacht wordt (jij en je dochter staan voornamelijk centraal in het deel 'ik wil, zij vindt dit leuk').

truitje schreef:

Zonnetje81 schreef:

Nou toekijken dat een pony met je kind de stal in rent, gaat liggen en willen rollen....................en dan zeggen dat iemand overbezorgd is. Bokt ten top dit! Iemand die daarbij gaat staan lachen spoort imo niet.

De eigenaar ziet dat als een van de streken die hij uithaalt en accepteert de pony inclusief dit soort streken om wie de pony is. Hij heeft hem al heel lang en omdat hij de pony goed kent ziet hij dit wellicht niet als een probleem

truitje schreef:

Dat de pony zelf op de achtergrond zou staan herken ik mij niet in eigenlijk. De eigenaar en instructrice vinden het normaal dat de pony een tik met de zweep moet krijgen als hij door het been heen naar binnen valt of om hem in galop te krijgen. Dit is juist hoe ik liever niet heb dat mijn dochter leert rijden, met zoveel zweepgebruik. Dat maakt ook dat ik niet de goede begeleider ben denk ik, want ik zeg dan dat ze niet met de zweep moet slaan maar het met haar been op moet lossen (maar daar reageert de pony weinig op) en de instructrice weer wel. Daarnaast zijn we rustig in de omgang met paarden en staat welzijn op nummer 1. Dat is ook de reden dat ik haar niet laat rijden bij een stal hier vlakbij, waar ze geen weidegang hebben voor de paarden.

troi schreef:

Je bent je nu als volwassene denk ik ook meer bewust van het feit dat paardrijden een hoog risico sport is. Eigenlijk zijn we allemaal licht gestoord dat we ons blootstellen aan loeisterke dieren met een eigen mening die ons vrij eenvoudig kunnen verwonden en zelfs omleggen. Het enige dat ons helpt is vertrouwen dat dat wel niet zal gebeuren, rete veel oefenen tot we echt goed er in worden en hopen op bulten geluk.

Zenuwen van staal en je kind overtuigen dat het er allemaal heus bijhoort zijn wel heel helpend in het leerproces.

Misschien ben jij als moeder wel niet zo geschikt om je kind hierbij te begeleiden?