Geplaatst: 28-08-15 09:51 Buuk schreef:en dan nog een andere vraag, hoef je niet te beantwoorden als je daar geen behoefte aan hebt, maar: Heb jij nog plezier in je les? Ga je met frisse zin, en lekker gevoel je les in? hou je dat gevoel in je les? en als je afstapt, wat is dan het eerste wat je denkt?
Leuke vraag, misschien is het iets voor ons allemaal om te beantwoorden voor TS. Zodat ze een ander beeld krijgt van lessen... Ik volg...
Ik heb altijd erg veel plezier in de les. Les ongeveer eens per twee weken, soms zit er wat langer tussen twee lessen, soms wat korter. Ik heb maar een half uurtje les, daarvoor zorg ik dat ik wat los heb gereden. Het kan niet altijd even goed gaan, maar daar heb je les voor. Om die problemen die je tegenkomt op te lossen. Daarbij is de combinatie van zien (instructrice) en voelen (ik) heel erg fijn. We willen hetzelfde, op een vriendelijke manier verder komen met een paard dat los door het lijf blijft bewegen. Niet zo eentje van die topbewegers op 3/4 jarige leeftijd die in het Z ineens niet meer kunnen bewegen. En als je hetzelfde uitgangspunt hebt, dan komt dat wel goed in de lessen.
Het leuke is dat als ik mijn huiswerk van de vorige les goed heb gemaakt, we er nauwelijks nog aandacht aan besteden. De handgrepen die mijn instructrice me aanreikt zijn erg fijn kennelijk. Want in de volgende les gaan we weer andere dingen doen. Natuurlijk komen sommige dingen af en toe terug om ze nog wat verder te finetunen, of om de puntjes weer even terug op de I te zetten.
Mijn instructrice stimuleert me ook heel erg. Zo loopt mijn huidige paard nu in 4 wedstrijden door het L1 heen, maar waren de laatste proeven niet helemaal top. Ik wil eigenlijk wel graag over naar het L2 en ze vindt dat ik dat gewoon moet doen. Juist omdat er in het L2 meer rust in de proeven zit (wat ik zelf dus ook al vond, maar even die bevestiging vind ik belangrijk!).
Ze vraagt ook elke keer of ik haar even wil laten weten hoe de wedstrijd is gegaan. Dat is zo fijn! En toen het afgelopen weekend wat minder ging, was dat ook helemaal niet erg. Omdat ze weet dat we het wel kunnen. Ze is daarvan overtuigd. Wat is er nu fijner dan een instructeur achter je hebben staan die in je gelooft?!
Oh en wat Buuk ook zegt, als ik ergens in training tegenaan loop, dan zeg ik dat. Gaan we er in de les mee aan de slag. Zo gingen de middengangen niet goed de laatste tijd. In de les kwam hij best wel tegen de hand toen de rem er af was. Dan krijg ik gewoon mee dat dat niets uit maakt, dat ik daar in training gewoon aan moet werken. En zie daar, nog twee/drie keer trainen en hij vertrekt, blijft gaan én in de aanleuning.
Het is wel weer een lang en niet altijd even samenhangend verhaal geworden. Maar het is gewoon mijn enthousiasme. Ik gun dit iedereen!
