Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-03-10 08:30

Geplaatst: 25-03-10 08:30

Oakland1990 schreef:
Vandaag voor het eerst buiten gereden sinds september. Deed al in m'n broek bij het idee alleen. Voor ik naar stal vertrok al de gewone dosis druppels genomen en eens aangekomen op stal nog een paar. Ik was niet echt nerveus meer voor ik opstapte, maar reed er in het begin wel wat te terughoudend aan, maar dat was na een klein half uurtje ook voorbij. Ga morgen weer buiten rijden, moet weer een gewoonte worden.

Wow! $_/-\o_$ Jaloers!!! Heerlijk zeg, wat moet dat lekker voelen. Ik heb me ook echt voor genomen om, als we gewend zijn op ons nieuwe stekkie, ook weer naar buiten te gaan. Maar ja, dat voornemen had ik op onze oude stal ook en dat is in 2 jaar ook niet gelukt..

Arme pony..
@Falona: wat gemeen, haha. Maar dat soort dingen werken wel en inderdaad, as je er dan achterkomt dat het een list was ben je zo blij dat je het hebt gedaan dat je niet eens boos wordt.

**Geplaatst**: 25-03-10 09:44

Geplaatst: 25-03-10 09:44

En ik had al de hele les al medelijden met dat kind :(:)

Ik vraag me trouwens ook af of het verstandig is dat ik met die les mee naar buiten ga. Het is nog een halve beginnersles en die van mij is voor mij buiten af en toe wel eens lastig. Zeker in een groep. Ik wil niet dat de rest van de les er vandoor gaat omdat ik mijn paard niet in de hand heb.
Daarnaast is er eentje in die les die geen makkelijk paard heeft waarvan ik weet dat mijn paard daar heel heet van word als die achter mij aan het stuiteren is. Hij rijd hem heel goed, zeker gezien zijn beperkte ervaring, maar voor in de bossen is het misschien teveel.
Van de andere kant, dinsdag met carrousel liep die knol achter mij en reageerde Pandora alleen op de zweep van de buurvrouw.
Misschien gewoon een keer proberen. De instructrice weet hoe wij in de bossen zijn en als ik gil "stop" gaat ze ook op de rem (hoop ik).

**Geplaatst**: 25-03-10 13:18

Geplaatst: 25-03-10 13:18

Hier gaan we ook langzaam maar zeker de goede kant op. Buiten het feit om dat ik m'n les vandaag iets eerder moest stoppen omdat ik helemaal geen lucht meer had (griep gehad) gingen we lekker. Fuur had er niet zo'n zin in en was erg slecht voor het been en vervelend in de nageeflijkheid. Op een gegeven moment was ik het zo zat dat ik echt even boos werd. Hij reageerde direct goed en ik voelde me helemaal trots!
Tja en dat buiten rijden........ onze buitenbaan is niet omheind, en dat vind ik toch het meest enge eraan. Ik ga dan alleen nog maar gespannen zitten en vergeet te sturen en eraan te rijden waardoor we natuurlijk van de regen in de drup komen. Maar wie weet gaat dat deze zomer ook lukken!

**Geplaatst**: 25-03-10 22:09

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 25-03-10 22:09

Oh, wacht... Oakland had het over in de buitenbak rijden! Ik dacht een buitenrit, hihi. Niet dat ik dan mijn respect terugneem hoor, dat vind ik ook altijd heel spannend als het een tijd geleden is. Maar het is dus niet zo dat ik 2 jaar lang niet in de buitenbak heb durven rijden, dat dat even duidelijk is

. Een niet omheinde bak is ook wel eng Sparretje. Op mijn vorige stal hadden ze een bak van 60 bij 40, kan heel fijn zijn, maar ik was stiekem wel blij toen er voor de dressuur een stuk van 20x40 werd afgezet! Als ik nu thuis wil rijden moet dat in de wei, maar ik weet nog niet of ik dat durf. Veeel ruimte, en glad!

**Geplaatst**: 26-03-10 09:48

Geplaatst: 26-03-10 09:48

Margje schreef:
Oh, wacht... Oakland had het over in de buitenbak rijden! Ik dacht een buitenrit, hihi. Niet dat ik dan mijn respect terugneem hoor, dat vind ik ook altijd heel spannend als het een tijd geleden is. Maar het is dus niet zo dat ik 2 jaar lang niet in de buitenbak heb durven rijden, dat dat even duidelijk is . Een niet omheinde bak is ook wel eng Sparretje. Op mijn vorige stal hadden ze een bak van 60 bij 40, kan heel fijn zijn, maar ik was stiekem wel blij toen er voor de dressuur een stuk van 20x40 werd afgezet! Als ik nu thuis wil rijden moet dat in de wei, maar ik weet nog niet of ik dat durf. Veeel ruimte, en glad!

Maakt niks uit, vind het altijd eerst wat "eng" omdat die niet omheind is (20x60) Buitenrit doe ik niet, ik haat wandelen sowieso al, laat staan te paard

**Geplaatst**: 28-03-10 10:53

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 28-03-10 10:53

Hey allemaal, hoe gaat het met jullie? Nog overwinningen gehad?
Ik wel in ieder geval.
Heb gisteren gedraafd EN gegaloppeerd. Weliswaar 1 rondje beide kanten, maar ik heb het gedaan. Paardje was zooooo braaf. En ik zat me maar druk te maken. Maar ik heb het toch overwonnen!

**Geplaatst**: 28-03-10 11:38

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 28-03-10 11:38

Toen ik pas net paardreed, ben ik een keer gevallen. Verder niks aan overgehouden behalve een flinke angst, niet alleen om te draven en galopperen, maar ook om uberhaupt op een paard te zitten. Mijn instructrice (manegepaarden) heeft me toen een hele tijd op hetzelfde paard laten rijden, en zo is het weer opgebouwd. Twee maanden later langere stukken draven, daarna gewoon met de groep mee draven, en toen hebben we de galop ook weer opgebouwd. Eerst een paar keer een paar pasjes galop, daarna gewoon weer met de groep mee.

Later ben ik in het bos nog een keer gevallen, de eerste buitenrit die ik maakte en tevens de eerste keer dat ik op dat paard reed. Ik raakte in paniek, paard raakte lichtelijk in paniek, ik ben gevallen en het paard is op mijn been gaan staan. Buiten een fikse bloeduitstorting en afgestorven zenuwuiteinden (nu, vier jaar later nog steeds geen gevoel) heb ik daar niks aan overgehouden, maar de keren daarna dat ik het bos in ging ben ik wel bang geweest.

Ik ben denk ik het type persoon die heel nuchter met een situatie omgaat als het gebeurd, ik denk er niet over na maar doe gewoon wat mijn hart zegt wat ik moet doen, maar als ik eraf kom kan ik heeel bang worden. Laatst reed ik een paard wat er constant vandoor schoot, eerst drie keer terwijl ik met lange teugel stapte, later een paar keer. Het hek naar het weiland stond open en het was een open bak. Het weiland was groot, en dan had ik hem waarschijnlijk niet meer kunnen stoppen. Op het moment werd ik gewoon heel boos en liet ik niks merken, maar toen ik eraf kwam stond ik me een partij te trillen..

**Geplaatst**: 28-03-10 13:35

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 28-03-10 13:35

Wat naar voor je dat je zo bang bent geworden..
Ik heb dat ook gehad, alleen niet in zulke mate dat ik er helemaal niet meer opging, dit was afhankelijk van mijn gevoel; in 10% van de gevallen had ik een voorgevoel dat het niet goed zou gaan en stapte ik niet op. Een aantal keer wanneer ik zo'n gevoel had heb ik dit wel gedaan en toen viel ik eraf..

Wat mij heel erg heeft geholpen is het dragen van een bodyprotector, hierdoor voel ik mezelf veel zelfverzekerder en stap ik ook niet angstig meer op het paard. Misschien een idee voor je?

**Geplaatst**: 28-03-10 13:36

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 28-03-10 13:36

De laatste keer heb ik er niet echt een angst aan overgehouden, maar ik denk dat een bodyprotector af en toe wel zou kunnen helpen, bv als ik op een nieuw paard stap ofzo

Thanks voor de tip!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-03-10 13:38

Geplaatst door de TopicStarter : 28-03-10 13:38

Wat goed, Marijke. Super.

Hier is het stil aan het front. Mijn paard heeft/had een einschuss. Ik geef hem nog een paar dagen rust voordat ik het naar de stal breng om hem door te laten rijden. Wel is mijn man vanmorgen met hem het bos ingestapt, met nog 4 andere paarden. Gewoon rustig stappen. Hij was ook heel rustig. Na 2 weken niemand erop gedraagt hij zich prima.

Ik hoop dat ik over een tijdje heel wat succesverhalen kan schrijven.

@Petite,
zoals ik al schreef werkt de bp voor mijn dochter heel goed, maar voor mij helaas niet. Ik denk teveel na.
Trouwens, vanmorgen had mijn dochter hem vergeten en dat was ook geen probleem. Ik denk dat zij over haar angst heen is.

Succes allemaal

**Geplaatst**: 01-04-10 20:12

Geplaatst: 01-04-10 20:12

Tja, veel nadenken lijkt soms handig, maar dat is het helemaal niet1 Heb precies hetzelfde probleem! Wij hebben ook even een standstill hoor, komend weekend zijn ze 2 weken op de nieuwe plek en die tijd mogen ze (en ik..) nog wel om te wennen vind ik.
Maar als je er nou echt niet uit komt kun je natuurlijk altijd nog de fobiedokter bellen! Staat nu tenminste een advertentie van bij dit topic, haha. 'Op een wetenschappelijke manier angst overwinnen'

**Geplaatst**: 02-04-10 00:57

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 02-04-10 00:57

Ik meld me ook even als ex-angsthaas.

In maart 2007 heb ik mijn eerste pony gekocht. Helemaal geweldig, ik kende hem al een tijdje (was een pony van kenissen/vrienden). Ik ben daar nog 3 maanden blijven staan, en alles ging goed. TOT ik van weide ben verhuisd. Na een week begon hij echt vreselijk uit te testen. Niet per se met rijden, eens ik erop zat ging het meestal wel goed.
Maar vóór ik erop zat moest ik eerst nog:
* De weide inkomen (soms werd ik er uitgejaagd)
* Paard vangen (weglopend paard is irritant, aanvallend paard is nog veel irritanter)
* Paard poetsen (hij heeft oneindig veel halsters en touwen gesloopt)
* Paard opzadelen (zelfde verhaal, hoofdstel deed ik standaard over het halster aan, anders lukte het gewoon echt niet)
* Paard de weide uit krijgen (stel je het typische tekenfilmscenario voor: een ezel die met zn 4 benen vastgelijmd staat op een bepaalde plek, en NIET vooruit te krijgen is)
* Paard langs een grasweggetje van zo'n 200m naar de bak krijgen (steigeren, omdraaien, weglopen, natrappen)
* Opstappen

(paard kon niet stilstaan, en iemand de hem vasthield liep hij gewoon omver)

Als ik al deze stappen succesvol afgerond kreeg, had ik een heerlijke, ontspannen pony om mee te rijden, die verder nooit wat verkeerd deed. Afzadelen was overigens geen probleem.

Dit alles heeft ervoor gezorgd dat ik extreem onzeker en bang was, elke keer dat ik naar mn paard ging. Nu, dan kom je in een circeltje terecht, want hij ging steeds meer en meer over me heenlopen.

Voor mij was de enige oplossing om hem te verkopen. Paardrijden doe je voor je plezier, en dit was gewoon gevaarlijk. Bij de nieuwe eigenaars was hij in omgang ook niet de braafste, maar zij stond een pak steviger in haar schoenen, en uiteraard wist ze op voorhand waaraan ze begon.

Ik heb toen een nieuw paard gekocht, een braaf ding, die nooit ergens moeilijk over deed, absoluut niet dominant, ... gewoon echt BRAAF dus.

In het begin was ik nog steeds erg bang om vanalles tegen te komen, maar ik had het geluk dat zij amper tot niet reageerde op mijn onzekerheid. In de volgende weken/maanden is mijn zelfvertrouwen teruggegroeid. In het begin langzaam maar zeker, na een tijdje ging het heel snel vooruit. Ondertussen zijn we 2,5 jaar verder. Ik ben nu een voorzichtiger persoon dan ik toen was, maar van de angst schiet niks meer over.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-04-10 07:29

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst door de TopicStarter : 02-04-10 07:29

Ik ben woensdag bij de stal geweest. Die man, ik zal hem P. noemen, heeft zijn dochter even op mijn paard gezet. Een super ruiter, maar moest even wennen aan het bitloos. Dat ging eigenlijk heel goed. Het was ruig weer, dus flink regen en wind kletterden tegen de binnenbak. Hij gaf er niks om. Als ik erop had gezeten had hij zeker weten gevlogen (denk ik dan). Toen ik erop. P. hield me aan de longe en heeft de combinatie eens bekeken. Hij legde de vinger meteen op de zere plek. Door mijn angst zit ik teveel voorover en rem mijn paard af. Ja, dat is niet zo moeillijk, dat wist ik ook al. Op een of andere manier geeft P. mij vertrouwen dat het wel goed komt. Hij laat eigenlijk alle opties open. Hij dwingt me nergens toe, maar wil over een maand wel vooruitgang zien, anders kost het me alleen maar veel geld en dat wil hij ook niet. We gaan 3 middagen in de week aan de slag. En mijn paard? Die liet alles gebeuren en was superbraaf. Wel pittig, maar braaf. Het is voor zo'n paardje ook niet niks. Voor het eerst op de vrachtwagen (ik heb een 2-paards vrachtwagentje gekocht en hij was alleen trailer gewend.) Flink wat ruw weer onderweg, voor het eerst transportbeschermers om (was voor hem ook raar), meteen langs een heleboel paarden en koeien lopen naar de binnenbak (die hij ook nog nooit had gezien), vreemde ruiter erop. Ik bedoel maar, hij deed het allemaal mee. Vanmiddag weer.

**Geplaatst**: 02-04-10 07:47

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 02-04-10 07:47

Mag ik me ook melden? Ik heb weliswaar geen succesverhaal, maar kamp ook met enorme angst.

Vorig jaar juni tijdens een buitenritje van mijn paard gevallen. Paard er vandoor naar huis en ik lag in de berm met het vermoeden dat ik mijn rug gebroken had. Uiteindelijk brandweer, ambulance hele reutemerteut erbij en afgevoerd naar ziekenhuis. Rug was inderdaad gebroken en drie dagen in ziekenhuis gelegen.

Ik deed daar heel lichtjes over en begin september mocht ik weer rijden. De eerste keer was eng, maar daarna ging het eigenlijk best lekker. Oktober weer gestart en ook dat ging prima. Toen kwam de winter en heb ik zo'n drie maanden niet kunnen rijden. Ook kwam ik er achter dat mijn val toch wel wat meer indruk op mij had gemaakt dan ik in eerste instantie dacht..

Na de winter weer begonnen en na een paar weken ging dat redelijk. Toen paardje weer drie weken stilgestaan omdat hij gemasseerd/gekraakt was.

Sinds het weekend rijd ik weer en ben echt zo bang. Het erge is, ik heb het braafste paard ter wereld, ik ben er, behalve van de zomer dan, nog nooit afgevallen. Doet geen stap verkeerd, maar door mijn enorme angst, gaat hij dan bijvoorbeeld stil staan, ik probeer heel voorzichtig te drijven en dan gaat hij naar achter. Waardoor ik dus helemaal verstijf, naar voren ga zitten, nou ziet er niet uit allemaal.

Gister heb ik voor het eerst weer lekker gereden. Na een half uur gaat de knop om en ga ik rijden ipv meeliften. Paard is dan gelijk ook heel anders, hij laat los (omdat ik los laat). Op dat moment dat bij mij die knop echt omgaat, mag hij best een keer wegschieten, dat boeit me dan niets meer. Maar doet hij dat het eerste kwartier, dan ben ik er klaar mee en stap ik af.

Over drie weken heb ik wedstrijd, op zich een goede stok achter de deur, want als ik er maar 3/4 keer per week op zit en weer in het ritme kom, gaat het wel weer, maar ik vraag me af of ik er ooit weer helemaal onbezonnen op zit..

**Geplaatst**: 02-04-10 07:50

Geplaatst: 02-04-10 07:50

Galop ging altijd heel slecht, elke keer ging hij er weer vandoor en vreselijk plat door de bochten
Op een gegeven moment had ik hem in stap en draf prima voor elkaar, maar galopperen wilde ik nog steeds niet omdat ik bang was dat we door het tempo samen zouden vallen

Op een gegeven moment (nu zo'n 2.3 weken terug denk) heb ik het maar gewoon gedaan, en sinsdien gaat het elke dag supergoed

Nu snap ik ook niet meer waarom ik ooit moeite heb gehad met galop, het gaat nu allemaal wel best

Oh en mijn pony was toen ik hem net had echt héél 'gemeen'. Je kon er niet bij in de stal komen, hij viel dan aan enz.
Dit was dan een probleem van huisvesting, toen hij 24/7 de wei op ging gaf hij me eindelijk een kans om vrienden te worden

Laatst bijgewerkt door Pikeur op 02-04-10 08:02, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 02-04-10 07:59

Geplaatst: 02-04-10 07:59

Je bent op de goede weg Ateo

Ik zelf kocht in januari 2006 een tinker,ik was verliefd en dacht dat ik alles met hem zou kunnen en durven.
Het is ook lang goedgegaan totdat mijn dochter een keer huilend met hem thuis kwam en zei dat hij wel naar de slager mocht.
Hij was er vandoor gegaan maar daarbij ook nog eens over een snelwegkruizing heen gerend,doodsangsten had ze uitgestaan natuurlijk.
Zelf had ik nooit ergens last van gehad met hem,ja ik ben een bange ruiter dat geef ik toe ik zie gevaar al op kilometers afstand

maar ik wilde zo graag!
Toch gebeurde het vorige winter,er overleden wat dierbaren in mijn omgeving en ik zat verschrikkelijk depri in mijn velletje.
Daar maakte mijn tinker dus even gebruik van en voor het eerst in drie jaar lag ik er naast

En toen werd ik bang........
Ik ging er voorheen altijd alleen met hem op uit,maar ik durfde niet meer.
Ik liep er vaker naast dan dat ik er op zat,want wat als hij raar zou doen?!
Ik nam een bijrijdster,een schat van een meid maar tinkers waren niet haar droom dus in augustus kocht zij haar eigen paardje.
Een vriendin bood me aan om samen te gaan rijden,en ik heb dat met beide handen aangepakt.
Door het kletsen onder het samen rijden werd ik afgeleid van mijn angsten en we doen dit 2 a 3 x in de week.
Ik geniet er zo van,en merk dat het weer gaat kriebelen om er ook weer eens alleen op uit te gaan.....
Inmiddels ben ik zooooo blij dat ik hem toen niet te koop heb gezet want dat is nl zo vaak door mijn hoofd gegaan destijds.
Als ik s'ochtends mijn hoofd buiten de deur steek en hij zachtjes naar mijn hinnikt,ik zijn snorretje door mijn haren voel gaan ben ik intens gelukkig.
Onze band word steeds hechter!

Voor alle angstige......succes doe rustig aan en doe alleen dat wat je zelf wilt,niet wat je van een ander moet.[buiten instructie om dan he:P]

**Geplaatst**: 02-04-10 13:02

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 02-04-10 13:02

Ik ben ook soms angstig. Mijn laatste les, bijvoorbeeld, toen had ik problemen tijdens het borstelen. Maar alles ging goed tijdens de les, ik had vertrouwen, en toen we overgingen naar galop, ging mijn pony een beetje voorbijsteken, maar ik zette hem weer op z'n plaats. Maar als dit was gebeurd als ik bang was, zou ik heel anders hebben gereageerd... Ik ben vooral bang van paarden en buiten rijden. Ik had laatst een stage en toen reed ik de eerste dag op een groot paard en daar was ik niet comfortabel mee... Heeft iemand hier tips voor? Want ik heb volgende week weer stage.

**Geplaatst**: 02-04-10 13:43

Geplaatst: 02-04-10 13:43

Ook ik ben iemand die erg angstig kan zijn. Ik heb in het verleden mijn rug gebroken ten gevolge van een val van het paard. Heb 4 maanden met een korset rondgelopen en ben na 6.5 maand voorzichtig terug begonnen met rijden. Wij hadden in tussentijd een nieuw paard gekocht als 3.5 jarige. Toen ik terug begon te rijden was dat dus meteen met angst, op een paard wat ik niet kende die bovendien nog maar 4 jaar was. Gelukkig wel een hele brave voor haar leeftijd toen maar toch. Mijn ander paard werd dat jaar bovendien als 3-jarige ingereden. Daar stond ik dan, vol angst, 2 jonge paarden.... En ik heb afgezien, nu soms nog. Maar het is echt een knop omdraaien. Mijn instructeur is er voor mij aan te moedigen, mijn vriend ook.

Ik heb nu zo vaak in mijn leven langs een paard gelegen. Want één van mijn paarden is enorm schrikachtig en springt meteen 180°om als ze schrikt. Lig er dan telkens van af. En dat klinkt misschien raar maar ik babbel dan gewoon echt luidop tegen mezelf van: Komaan, paardrijden! Je kant het! Er gaat niets gebeuren! Vertrouw je paarden! En als het dan toch in mijn hoofd flitst van oei ik ga vallen, dan probeer ik te denken aan die 100 keer dat ik er langs heb gelegen en niets had en niet aan die ene keer dat het wel mis is gegaan. Ik babbel ook constant tegen mijn paarden. Dat stelt me eigenlijk nog het meest gerust

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-04-10 18:52

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst door de TopicStarter : 02-04-10 18:52

Vandaag weer les gehad. P. heeft me al die tijd aan de longe. Stappen, draven en galopperen. In het begin was meneertje vrij druk. Afgelopen woensdag was hij rustiger, ik denk dat hij een beetje overrompeld was. Nu kreeg hij wat meer bravour. We hebben in de buitenbak gereden. We zijn alleen maar bezig met mijn houding. Ik zit door mijn angst veel te ver naar voren en steek mijn benen naar achter. Dat is natuurlijk heel lastig om af te leren, maar we hebben de tijd. Het was in het begin heel moeilijk om hem op mij attent te maken. Hij hoorde heel veel, en zag niks. Na een minuutje of 10 begon ik zelf een beetje te ontspannen en kon ik hem eens flink aanpakken. P. zegt ook: hij hoeft maar 1 uurtje per dag te werken, veel minder dan wij. En dan moet hij ook bij je zijn. Zit wat in natuurlijk, maar ik ben nog steeds te lief. Ik loop in het begin met een langer teugeltje om hem in te laten stappen en dan heeft hij natuurlijk tijd om eens om zich heen te kijken en luisteren. Maar ook dan moet ik hem alert op mij maken. Ik ben evengoed blij als de les voorbij is en het ging weer goed en ik hem mag afspoelen. Dat vindt hij heerlijk en dan weer lekker de wagen op. Wordt vervolgd.

**Geplaatst**: 06-04-10 14:12

Geplaatst: 06-04-10 14:12

Hier ook een update.
Zaterdag opgestapt, maar na een kwartier ben ik afgestapt. Ik had alleen maar gestapt, maar ik vertrouwd het. Mijn paard kropte zich een beetje op en dreigde. Ze was sjagrijning (het lag aan mij, ik had mijn dag niet). Dus ik ben maar afgestapt. Dat is voor mij een hele overwinning, want normaal moet ik koste wat het kost, doorrijden, met alle gevolgen van dien. Zondag heeft een vriendin gereden en gisteren zijn we in het bos gaan stappen met nog 2 paarden. In het begin heeeeel erg gespannen, maar na 1 klein drafje was het goed. En hebben we lekker lange teugel naar huis gestapt.

**Geplaatst**: 06-04-10 17:34

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 06-04-10 17:34

Ik hoop er vanavond ook weer even op te stappen, mijn paard heeft de hele dag op de wei gestaan en de zon schijnt, dus hij zal wel lekker lui zijn.

**Geplaatst**: 06-04-10 20:22

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 06-04-10 20:22

zooo ik ben net toch wel zo charmant van mijn paard afgestapt.
Schijnbaar zat de singel niet helemaal strak genoeg, want ik gooi mijn rechterbeen over het zadel, alleen ben ik niet zo lenig dus bleef hangen, dus sta met mijn linkerbeen in de stijgbeugel en mijn rechterbeen hangt nog achter het zadel. En voor ik het wist stond ik met mijn linkervoet op de grond, terwijl die nog in de beugel zat en hing mijn zadel onder Orlando zijn buik.

Menig normaal paard zou daarvan schrikken en op zijn minst wegspringen, maar nee Orlando staat echt te kijken van, tja dat gaat niet zo soepel he.
Gelukkig heb ik een grote dosis zelfspot en lag ik compleet in een scheur, heb geloof ik wel een blauwe plek waar ik achter het zadel bleef hangen, maar ach we hebben wel weer ff gelachen.
Volgende keer nog maar gaatje strakker aansingelen.

**Geplaatst**: 06-04-10 22:04

Geplaatst: 06-04-10 22:04

Wat ben je nou aan het mutsen als je zo'n koele kikker hebt

Ik weet het, dat zit tussen de oren en die knop zet je niet zomaar om

Toen ik vandaag op de manege kwam voor mijn les van 20u waren de lessen het uur voor mij naar buiten. *slik* Zouden wij ook al naar buiten gaan? Is het om 21u niet al donker? Dus dan blijven wij binnen?

Ik was vroeg en de bakken waren vrij dus ik was er maar vast op gaan zitten. Twee open deuren en geen andere paarden in de bak is wel spannend. Ik was blij toen de eerste de bak binnen kwam en ik niet meer alleen was, maar het viel eigenlijk allemaal wel mee. Heb d'r meteen aan het werk gezet (en dan te bedenken dat ik de hele vorige week niet heb gereden vanwege mijn rug en het paasweekend ook nog weg ben geweest waardoor paardlief alleen de wei heeft gezien, als ze die al gehaald heeft ivm het weer).

Toen de les terug kwam uit de bossen kregen we de keus. Ofwel binnen blijven en voor de caprilli van het weekend oefenen of mee naar buiten. Of natuurlijk in mijn eentje in de bak met twee open deuren blijven, maar daar had ik ook niet veel trek in. Aangezien ik balken voorlopig even aan andere overlaat was de keus dus beperkt.

Nou, vooruit dan maar. De eerste weken word er toch nog niet gegalopeerd. Geen beter moment dan nu om mee te gaan. Dus hoppa mee naar buiten. Of ik mee voorop wilde *slik*, met 16 halve beginners achter me *slik*. Niet mutsen, alleen stap en draf, kan makkelijk. Paard vond het ook best spannend, of ik, maar mezelf gedwongen een lang teugeltje te geven. Ik weet dat ze dan veel relaxter is.

De eerst draf begon een beetje onverwacht (ik had nog een lang teugeltje, en draf is geen stap

), maar we reden nog van stal weg dus dat ging wel relax. De tweede draf ging terug naar stal, dat was iets spannender (met name voor mij). Maar zodra ze iets wilde versnellen hoefde ik mijn hand maar te sluiten en mijn been wat aan te leggen en ze kwam terug. Drie kwartier later reden we op HET pad terug naar huis en weer een stukje in draf. *slik*, als ze nou maar niet gaat. Maar nee hoor, de grootste muts was weer degene op het paard. Hand sluiten, been eraan en paard bleef braaf bij me.

Toen we terug op het pad tussen de weiden waren vertelde de overenthousiaste instructrice (blij dat het buitenseizoen weer begint) "ow en over een week of wat kunnen we weer galloperen". Met mij naast jou voorop zeker *slik*. Ik ben benieuwd hoe het dan gaat, maar voor vandaag ben ik super tevreden. Voor de eerste keer dit seizoen weer mee naar buiten na ruim een week niet gereden te hebben èn meteen voorop èn (afgezien van wat slik momenten) geen moment gehad dat ik echt bang was dat ik haar niet zou kunnen houden oid. Laat het buitenseizoen maar komen

**Geplaatst**: 06-04-10 22:13

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 06-04-10 22:13

Mag ik me hier ook melden? Ik schijt al in mijn broek bij de gedachte dat ik moet rijden..

Heb in 2006 een pony gekocht, wat een pittige tante was. Helaas heb ik haar moeten verkopen. Ik ben altijd al een angstige ruiter geweest, maar op mijn pony was ik nooit bang.

Na de verkoop heb ik een jaar niet gereden en nu heb ik een aantal verzorgpony's. Op een er van heb ik enkele keren gereden, maar die verwacht een dezer dagen haar veulentje dus daar staat het rijden al een hele poos op een laag pitje.

Nu staan er nog 3 anderen op stal die zadelmak zijn, en met 1 daarvan lijk ik een klik te hebben. Alleen... Het is de draak van stal.. Vandaag heb ik haar voor het eerst gelongeerd met zadel op, en dat was al een hele overwinning voor mij.

**Geplaatst**: 07-04-10 08:08

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 07-04-10 08:08

Hey Angela, jij ook hier?
Is die draak van stal ook een draak met werken of alleen in de omgang?
Jij komt er ook wel. Je hebt al zo veel bereikt dat dit nog maar een klein hindernisje is hoor. Veel grondwerk voor het vertrouwen met haar gaan doen. En als je je pas echt zeker voelt, met begeleiding erop. En dan langzaam opbouwen, maar nooit meer doen dan je gevoel je ingeeft.
Suc6.

@ Falona: Super hoor dat je geen angstige momenten hebt gehad, behalve wat slikmomenten.
Voor mijzelf is het juist goed om met een groep "beginners" mee te gaan. Dan heb ik zelf het gevoel dat ik de groep in de gaten moet houden, en ben ik minder bezig met wat mijn paard allemaal zou kunnen gaan doen.