superpony schreef:Ik heb gewone grote vraagtekens bij wie zich gedragstherapeut noemt...........
Het beste is gewoon als je de oorzaak weet. Nu horen we maar halve verhalen, zien het beestje niet en kunnen ook de mensen die ermee omgaan niet beoordelen.
Er is grote kans dat het maar iets kleins is, maar ook dat het onverklaarbaar is en je toch voor de dood kiest. Niet uit gemak, maar ook voor het beestje. Verkopen kan zo niet en stel dat iemand het koopt waar het goed gaat, kan het daarna 3x verkocht worden waar het niet goed gaat.
Je wil niet weten in wat voor hel zulke pony's komen door onkunde van mensen die het oneerlijk gaan behandelen.
Snap dan nog steeds niet dat mensen een lang leven, boven een goed leven kiezen.
Het paard weet het niet als het dood gaat. We laten paarden ook sederen voor een tandarts behandeling, alleen weten wij dus dat het wakker wordt.
En daarbij gaat een veearts ook niet "zomaar" inslapen.
Vind het daarnaast wel hypocriet dat heel veel (slechte gehouden ) gezonde dieren afgemaakt mogen worden voor vlees en een paard dat iets mankeert, zo lang mogelijk moet leven.
N.a.v. die laatste opmerking:dat komt omdat paarden evenals honden en katten een hogere status hebben dan andere dieren. Vanwege dat ze vaak dichter bij de mens staan.