Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-03-10 21:22

Geplaatst door de TopicStarter : 15-03-10 21:22

Tjongejonge, wat gaan sommigen van jullie vooruit. Daar zou ik me toch aan op moeten kunnen trekken.
Afgelopen vrijdag zou ik les hebben, maar ik ben niet gegaan. Ik ben 's morgens met buikpijn van de angst wakkergeworden. Dat is toch niet normaal meer. Het lijkt erop een fobie te worden. Mijn man en ik hebben er heel lang over gepraat en toen besloten hem maar te verkopen. Met veel verdriet ging ik daarna naar stal. Mijn kinderen waren er ook verdrietig over. En mijn man, tja, die steunt me, maar ik zie aan hem dat hij teleurgesteld is. Ik heb hem eens gevraagd: jij bent panisch voor de tandarts. Stel je eens voor dat je elke dag naar de tandarts moet en je niet weet wat hij gaat doen. Zo voel ik me nou. Ja, dat wil hij natuurlijk ook niet. Ik wil rust in mijn kop en in mijn maag. Maar ja. Zaterdag kwam er al weer een nieuw idee. En zondag het er met de stalhoudster over gehad. Die wil ook alleen maar dat het goed met ons gaat, dus die maakt zich ook zorgen en probeert te helpen. Ik zal even proberen uit te leggen hoe de situatie hier eigenlijk is.
Mijn paard is sinds 3 oktober bij ons. Hij was 5 weken daarvoor geruind. Hij is sinds juli zadelmak, maar dat is volgens mij te snel gegaan. Toen ik na een week of 2 erachter kwam dat hij zijn tong over het bit deed, waardoor er in zijn hoofd ook een heleboel onrust zat, kantelen van het hoofd enz., zaten we met het eerste probleem. Nou ja, probleem, we besloten niet te lang allerlei bitten uit te proberen en een hele ijzerwinkel in de kast te krijgen, maar bitloos te gaan. Daar reageerde hij meteen super op. Moet je nagaan wat ik toen durfde, zodra we het hoofdstel binnenhadden zijn we (mijn man en ik) het bos in gegaan. Hij was gewoon heel braaf, hoewel ik niet veel te vertellen had omdat de neusriem te hoog zat.
Daarna waren we eigenlijk goed op weg en toen begon de winterstop half december. 5 weken niet gereden, terwijl ik hem eigenlijk nog aan het doorrijden was. Er was nog te weinig bevestigd. We kunnen alleen op het ruiterterrein rijden, wat een heel groot oppervlak heeft, aan de bosrand. En in die bosrand komen nogal vaak mountainbikers in een keer opduiken. Dat was tot een paar weken geleden nog niet zo'n probleem. Na die 5 weken rust 3 x kunnen rijden en toen weer 2 weken stilgestaan, toen weer 2 lessen gereden en weer 3 weken stil. Niet echt bevorderlijk voor de continuiteit. In de laatste les, dus voordat we weer 3 weken stilstonden, schrok hij gigantisch van zo'n kl*te mountainbiker. Die komen geruisloos ineens bij hem in beeld. Tot die tijd schrok hij natuurlijk ook wel eens, maar dan was dat zo'n huppelsprongetje opzij en dat was dat. Maar die keer ging hij zooo hard, ik schrok me te pletter en wist niet meer wat te doen. Je moet weten dat we in open terrein rijden, dus niet in een afgezette 20x40 bak. Er is wel een afgezette bak, maar die ligt niet echt strategisch, ook weer aan de bosrand die druk bezet is met paarden, mensen met honden en mountainbikers. In diezelfde les vloog hij nog een keer weg, niet zo hard maar een heel eind en toen moest ik van mijn instructeur hem flink aan het werk zetten. Tjonge, wat heb ik genoten, hij was meteen heel goed aan het been, begon zowaar te zweven, echt, hij liep super. Je zou niet zeggen dat hij nog doorgereden moest worden. Ik heb het op film staan. Dat we daarna weer 3 weken niet konden rijden heeft me volgens mij genekt. In die tijd heb je de gelegenheid om alles te overdenken en word je steeds banger. Het is daarna niet lang genoeg goed gegaan. Afijn, de eerste les daarna ben ik dus afgestapt nadat hij er weer een keer tussenuit vloog. De les daarna weer opgestapt met een bang hartje en weer schrok hij van een mountainbiker die het bos uit kwam. Ik snap het wel, voor hem was het de grote boze wolf, maar hij spurtte er weer tussenuit. Ik kon met moeite blijven zitten. Ben dus weer afgestapt. De rest kennen jullie. Met instructeur aan de slag met longeren vooraf enzo. Ik ben alleen bang dat dat ook te snel is gegaan. In de laatste les maakte hij een paar keer een sprongetje opzij en kon ik dat opvangen, maar ik was echt superbang. Dus niet meer gereden. En nu zit ik in het cirkeltje. Ik weet dus niet OF ik hem aan moet pakken, of hij een spelletje met me speelt of dat hij echt bang wordt door mij. We versterken elkaar in onze angst, denk ik.
Het is dus een nog groen paard met een angstige ruiter. Dat gaat natuurlijk niet werken. Nu hebben we bedacht om hem naar een stal te brengen waar ze paarden zadelmak maken. Zij mogen hem dan eerst eens flink doorrijden. Dan zal ik daarna misschien (let wel: misschien) er weer op gaan in de binnenbak van die stal. De hoop is dat we dan aan elkaars vertrouwen kunnen werken. En daarna, als hij weer terugkomt, ergens op het terrein of bij de stal in de wei, een buitenbak maken, zodat hij niet zo ver weg kan en ik weer wat meer durf. Ik wil hem zo graag vertrouwen. Hij is wel niet gemeen of zo, hij heeft nog nooit gebokt, maar dat wegschieten vind ik doodeng en dat kun je nooit uitsluiten, dat weet ik wel. Ik hoop dat ik genoeg vertrouwen krijg en het hem ook kan geven. Het paard vraagt daar natuurlijk ook om. Misschien kan ik het dan voor mekaar krijgen hem terug te nemen, zo gauw hij schrikt. Volgens meerderen hier is het een combinatie van dingen. Ik ben mijn reflex kwijtgeraakt. Ik ben soms een beetje bang voor hem. Ik kan hem niet voldoende leiden. De winterperiode heeft er ook nog mee te maken. Dan zijn ze hoe dan ook wat frisser en alerter. het is inderdaad zo dat hij voor de winter bijna nergens van schrok. Ook niet van mountainbikers. Met een bosrit kijkt hij daar helemaal niet naar, maar op het terrein is het funest. Het is zo erg, dat ik de hele dag door aan niks anders meer denk. Stel dat..... gek word ik ervan. Dit is echt een mega-dip. Als ik daar nog maar uit kom. Het blijft een braaf paard, maar die heeft op dit moment gewoon een sterke ruiter nodig, en dat ben ik nu niet. Ik weet zeker dat iemand die hem het vertrouwen kan geven, er een super paardje aan heeft. Maar of ik dat zal zijn....?

**Geplaatst**: 15-03-10 21:43

Geplaatst: 15-03-10 21:43

oke jeetje ja ik weet wat je voelt,
mijn paardje is dan wel 7 jaar maar ik heb hem net zolang dan dat jij je paardje heb,
die van mij schrok ook en begon kei echt keihard te rennen, eng dat dat was en dat heeft hij ongveer 4 x gedaan
1x bij mij en 2x bij mijn dochter en een keer bij het meisje wat ons hielp met hem,
nu heb ik natuurlijk wel het geluk dat ik kan beschikken over een binnenbak dus ook gewoon de winter door hebben kunnen rijden,
nouja ik??? ik deed het zowat in mijn broek als ik het idee alleen al had om te gaan rijden, bahbah wat een ellende was dat ik ga het gewoon uit handen liet iemand anders rijden en verzon smoezen ziek ben ik ervan geweest echt waar! er is zelfs iemand geweest om hem te kopen, maar het feit dat hij mischien weg zou gaan daar moest ik niet aan denken,
toen heb ik mezelf even tot de orde geroepen en besloten om voor hem te gaan,
nog elke x heb ik een knoop in mijn maag en ik rij met slof,
maar ik moet zeggen dat mijn angsten zich een beetje aan het omzetten is naar een beetje woede naar hem, zo van ho even , doe even normaal,
ik ben er ook nog lange niet maar ik doe alles op mijn manier en gemak en ik hoop, en dat hoop ik voor iedereen hier dat alles goed komt,

**Geplaatst**: 15-03-10 23:40

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 15-03-10 23:40

Ik ken het hoor, die van mij is nu net vorige maand 6 geworden en bij mij speelt het dus ook echt al vanaf het moment dat we erop konden gaan rijden. Ben erg blij dat het de vorige keer zo goed ging, dus ik hoop dat we dat zo voort kunnen zetten, maar ik zal wel weer een terugval krijgen. Hoop het niet, want daar schiet ik niks mee op

**Geplaatst**: 16-03-10 08:36

Geplaatst: 16-03-10 08:36

Ik heb mijn paardje ondertussen 3 jaar en ik denk dat dat ook heel veel scheelt dat ik al wat meer kilometers op de teller heb staan. Ik heb dat wegschieten al zo vaak gehad dat ik haar steeds meer voor kan zijn.

Het werd zondag nog betiteld als de Pandora-way. Over het algemeen schiet ze achter in de bak weg om dan als een gek naar voren te vliegen en daar de rem erop te trekken met een lancering tot gevolg. Soms (als ik met mijn sporen zat te klemmen) bleef ze wat langer vliegen en dan was ze ook echt stuurloos en zig-zagt alle kanten op.

Ik heb op een gegeven moment de sporen toch maar uit gegooid en toen kwamen we op het moment dat als ze ging ik haar op een volte kon zetten en terug rijden. Dat bokriempje heeft ook heel erg geholpen voor mijn gemoedsrust.

En tegenwoordig ben ik haar 9 van de 10 keer voor en durf ik haar ook te rijden als ze stuiters. Nou ja, tenzij ik net een paar minuten van te voren iemand van haar af gelanceerd heb zien worden. Dat gaat je ook niet in je koude kleren zitten. Alleen in de bak blijf ik ook spannend vinden en aangezien mevrouw daar op reageert.

Ik ben heel blij dat mijn instructeurs mijn angst snappen en weten dat ze af en toen ook moeten dwingen iets te doen. Maar ik dwing mezelf de laatste tijd ook steeds vaker om iets gewoon te proberen.

**Geplaatst**: 16-03-10 11:19

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 16-03-10 11:19

@Ateo: ik denk dat jij 3/4e van je problemen kunt oplossen door veel meer te gaan rijden, het is niet zo gek dat hij zo doet als hij niet eens is doorgereden... Ga zelf wat vaker op je paard zitten, een jong dier kan niet even vaak gereden worden maar gewoon rondjes stappen is ook niks ergs. Hang er een bokriempje aan zoals Falona en ik. Probeer nog eens die druppels, neem er desnoods 15 en rij aan de longe, maar als je niet rijdt komt er ook geen vertrouwen. En dat vind ik dan weer oneerlijk tov je paard.

**Geplaatst**: 16-03-10 13:13

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 16-03-10 13:13

Maar Oakland, denk je niet dat het nog oneerlijker is om steeds op te stappen en dan met knikkende knieën weer af te stappen? Ik denk dat het een heel goed idee van Ateo is om haar paard door iemand anders te laten rijden. Pas alleen op dat je niet te hoge eisen aan jezelf stelt! Je hebt je paard nu een paar maanden, waarin je weinig hebt kunnen rijden. Dan is het toch logisch dat je nog niet over die angst heen bent? Gun jezelf de tijd, zeker met een jong paard. Dat is lastig, omdat je paard ook alles moet leren en ik heb dat opgelost door een bijrijder te zoeken. Dan weet je dat je paard gewoon gereden wordt en heb je niet de 'verplichting' om meer te doen dan een paar rondjes stappen of draven. Je moet je daar dan alleen wel bij neer kunnen leggen. Ik heb zelf het geluk dat ik naast mijn jonkie ook mijn oude vertrouwde pony heb om te rijden en dus makkelijker kan accepteren dat ik op mijn jonge pony niet durf. Zij is de laatste tijd weinig gereden en kan behoorlijk lastig zijn en ik durf er nu gewoon echt niet op. Ik weet dat dat ooit wel verandert, misschien over een paar maanden, misschien over een jaar, en omdat het verder een geweldige pony is en bovendien zelfgefokt denk ik er niet over om haar te verkopen.
Je moet natuurlijk wel realistisch zijn over de match tussen jou en je paard. Als ik naar jouw laatste zinnen kijk denk ik dat je er wel vertrouwen in hebt dat die match goed is, alleen nu niet. Dan is het denk ik nog best de moeite waard om het te proberen, zeker als je wel heel gek op je paard bent. Als je er nog geen heel sterke band mee hebt en je wilt gewoon lekker kunnen rijden, niet straks maar nu, dan kun je er natuurlijk ook voor kiezen om hem wel te verkopen. Die keuze kan jij alleen maken en dat moet je ook niet als een afgang zien, hoe moeilijk ook.
Ik ben wel een beetje bang dat je toch te snel wil, als ik het zo lees. Na een paar weken ergens in training is hij wel verder, maar jij nog niet. Als ik jou was zou ik zorgen dat je op die andere stal er heel erg bij betrokken bent zodat je hem kan zien groeien en daardoor wat extra vertrouwen krijgt. Als hij dan weer terugkomt moet je niet van jezelf verwachten dat alle angst weg is. Zorg dat je hulp hebt, van een vriendin, bijrijder o.i.d. zodat niet alle last van de training op jouw schouders ligt en gun jezelf de tijd om weer vertrouwen te krijgen.
Een buitenbak lijkt me een heel goed idee, ik lig er nu al wakker van dat ik straks in de wei moet rijden op mijn brave merrie die ik al tien jaar heb! (die op haar 3e ook wegschoot en waar ik op een gegeven moment ook niet meer opdurfde. Mijn moeder heeft haar toen gereden, terwijl ik kilometers ben gaan maken op een manege en tien jaar later heb ik er nog zoveel plezier van!)

**Geplaatst**: 16-03-10 13:17

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 16-03-10 13:17

Kijk eens of je wat kan met NLP.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-03-10 13:21

Geplaatst door de TopicStarter : 16-03-10 13:21

Klopt, Oakland, het is niet eerlijk t.o. mijn paard, maar echt jong is hij ook niet meer. Hij is 7 net geworden. We gaan toch het volgende traject in, op die stal waar ze hem evt. door kunnen rijden. En daarna wil ik aan de longe, zolang als moet. Kan me niks schelen, al duurt dat honderd lessen. Ik wil graag eerlijk zijn t.o. mijn paard, datn verdient hij gewoon en heeft hij ook nodig.
Vanmorgen ben ik met hem op het ruiterterrein geweest en hem daar in de afgesloten bak gewoon wat rond laten snuffelen. Hij ging meteen de randjes afgrazen. Fietsers? keek hij niet van op. Wandelaars, idem dito. In alle rust nog even gelongeerd. Gewoon aan het halster, volgende keer ga ik hem bijzetten. Ik weet zeker dat ik de onrust aan hem overbreng. Maar, aan de andere kant heb ik ook het gevoel dat hij me nog aan het uitproberen is. Wat hij nodig heeft is een zekere ruiter en daar ga ik hard aan werken.
@ Margje, ja ik ga er zeker bij betrokken zijn, ik ben van plan iedere keer als hij gereden wordt, daarbij te zijn. En ook op die stal weer erop te gaan onder begeleiding, tot ik het gevoel heb dat hij weer naar huis kan. En de tips voor daarna, die had ik ook al in mijn hoofd. Dankjewel.
En ik ga hem echt nog niet verkopen. Zeker niet voordat ik het allerlaatste geprobeerd heb. Ik heb inderdaad het gevoel dat de match goed is.
Als ik ECHT zeker weet, dat ik hem niet kan geven wat hij nodig heeft en bij iemand anders beter af is, zal hij pas weggaan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-03-10 13:21

Geplaatst door de TopicStarter : 16-03-10 13:21

Sorry, wat is NLP?

**Geplaatst**: 16-03-10 14:04

Geplaatst: 16-03-10 14:04

ateo schreef:
Sorry, wat is NLP?

Heb het even opgezocht en het betekend neurolinguistisch programmeren.
Op google vind je denk ik wel een hoop info hierover.

**Geplaatst**: 16-03-10 14:43

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 16-03-10 14:43

@Ateo: ik weet wat het is om bij elke pas die je paard zet bang te zijn. Maar je paard is braaf zo ver ik dat kan afleiden, ik denk dat het echt een kwestie is van héél veel rijden, en elke keer als het goed gaat komt er weer vertrouwen bij. Als je paard elke dag gereden is, heeft hij ook geen energie meer over om gek te doen. Je kan al een stuk rustiger opstappen omdat hij niet op springen zal staan.

**Geplaatst**: 16-03-10 14:44

Geplaatst: 16-03-10 14:44

louise Hay kan ook erg veel doen voor iemand met een probleem,zij heeft mij weer op mijn paard gekregen.

**Geplaatst**: 16-03-10 15:35

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 16-03-10 15:35

@Ateo: bij mij ligt/lag het probleem voor 99% bij mijn onzekerheid en spanning. En weet je wat stom is? Ik ben pas zekerder op mijn paard gaan zitten toen ik erachter kwam dat er vandoor gaan geen valpartij tot gevolg hoefde te hebben en dat ik haar dan ook gewoon terug kan rijden.

Dus eerst hebben we dat er vandoor gaan verandert van *paniek, paniek* naar *rustig, achterover, diep zitten*. En toen we daar waren ging het steeds beter en worden de race partijen steeds minder frequent.

Laatst ging ze er vandoor toen we aan het galopperen waren en ik kon haar terug rijden zonder eerst terug naar draf of stap te hoeven. Dat was echt een overwinning voor mij en dat had ik nooit gekund als ik geen vertrouwen in mijzelf had gekregen.

Maar de eerste stap is dat je leert die race partijen rustig uit te zitten. Dat racen zal namelijk nog wel even blijven totdat die spanning uit jou lijf weg is en die gaat er alleen maar uit wanneer jij weet dat jij dat racen op kan vangen (bokriempje O:)

). Omdat je een paard hebt dat ook nog doorgereden moet worden zou ik net wat Margje zegt iemand erbij zoeken die dat voor jou kan doen. Dat gaat jou namelijk nu niet lukken met al die spanning in je lijf. Laat iemand anders dat maar even opknappen en leg zelf de prioriteit bij ontspanning en vertrouwen.

**Geplaatst**: 16-03-10 18:25

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 16-03-10 18:25

ga straks het hele topic even lezen, maar wil me al vast aanmelden en voorstellen.
Ook ik ben een angsthaas. Dit is zomaar opeens zonder aanleiding gekomen. Vroeger reed ik op elk paard,hoe gekker hoe beter eigenlijk. vanwege een operatie ben ik gestopt met rijden op mijn 17de en ben pas weer op mijn 30ste begonnen. In tussen wel eens een buitenrit gemaakt, maar dat was het. Toen ik weer begon merkte ik dat ik opeens bang was. Toch aan een eigen paard begonnen in de hoop dat als ik daar een band mee zo hebben de angst ook weg zou gaan. Nou........... ben juist heel bang voor mijn eigen paard. Ze is nu 3 weken lang door een ander gereden, dat gaat prima. Sinds afgelopen zaterdag moet ik zelf weer (zo voelt het) onder begeleiding van de ander. Eerst aan de longe en dan geleidelijk aan los. Hoop zo dat ik nu mijn angst overwin, ben dol op mijn paard en wil haar niet kwijt, maar een paard voor longeren en poetsen is ook niet handig natuurlijk.

**Geplaatst**: 19-03-10 09:35

Geplaatst: 19-03-10 09:35

@Essie: dat hoor je wel vaker, dat je voorzichtig wordt met rijden als je een bepaalde leeftijd hebt. Ik ben altijd een bangerik geweest, maar dat komt misschien omdat ik er met mijn eerste lesje gelijk weer af lag omdat ze die pony nog moest "uittesten" of hij wel beginnersgeschikt was, nou niet dus. De keren dat ik van een paard ben gedonderd kun je op twee handen tellen, voorlopig althans, want je valt er ooit nog wel eens af.

**Geplaatst**: 19-03-10 09:49

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 19-03-10 09:49

Hier een update.
Ik heb gisteren op een ander paard gereden. Een wat flegmatieker paard dan die van mij.
Hij had wat last van spierpijn, dus hij wilde niet echt. Op een gegeven moment wou de eigenaresse aan de longe zien wat er nu mis was. Ik erop blijven zitten. En lekker ontspannen, handjes los en gaan met die banaan. Ik vond het heerlijk. Voor het eerst in maanden weer eens zonder angst gereden.
Zondag weer les met mijn eigen paardje. Daarvoor rijd ik eerst weer dat ene paard. Als ik daar vanaf stap, denk ik dat ik de wereld aankan, dus wellicht durf ik dan ook mijn eigen paard beter te rijden.
Hoe gaat het met jullie?

**Geplaatst**: 19-03-10 10:03

Geplaatst: 19-03-10 10:03

@marijke: fijn dat je zo lekker hebt gereden.

Ik dacht gisterenavond even dat ik definitief van die schrik af was. Het was zo'n lekker weer dat alles op stal open stond. Zo ook de schuifdeuren bij A. Niks aan het handje, maar op een gegeven moment besluit muts dat ze bij A weg moet schieten. En dan niet twee galopsprongetjes, op de volte en weer terug, nee, mevrouw bleef gaan en ik kon alleen maar hopen dat ze terug kwam voordat ik eraf zou stuiteren.

En zowaar, ik bleef zitten, ik bleef rustig en ondanks het onstuimige tempo kon ik haar op een volte draaien en al stuiterend, hopend, biddend terug rijden naar de stap. En toen dat allemaal goed en naar volle tevredenheid en kalmheid van mijzelf afgerond was kreeg ik ineens weer schrik

De linkergalop heb ik twee keer in moeten zetten. Bij de eerste poging was ik veel te gespannen dus toen ze begon te stuiteren hebben we die maar gestaakt. Daarna de rest aan laten galoperen, ruimte gezocht, onstpanning in de draf en toen wederom al stuiterend naar galop (ik was dus niet helemaal ontspannen). Maar we zaten in galop. En naarmate we meer rondjes draaiden kreeg ik meer ontspanning in mijn lijf tot ik op een gegeven moment volledig ontspannen erop zat.

De andere galop ben ik ook nog aangegalopeerd hoewel ik eigenlijk wist dat ik aan mijn tax zat. En na twee rondjes continue naar voren getrokken te zijn hebben we de rest maar wat gestapt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-03-10 20:14

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst door de TopicStarter : 19-03-10 20:14

Ook even een update.
Gisteren heb ik hem gelongeerd. Mijn man kwam ook even naar het terrein en toen ben ik erop gegaan! Aan de longe natuurlijk. Hallelujah! Tien minuutjes, meer niet. Het laatste rondje gedraafd. Even het gevoel hebben. Het longeren gaat op zich goed, maar soms, als hij er tussenuit schiet, zoals vanmorgen, word ik daar ook een beetje bang van. Ik geloof dat ik gewoon helemaal opnieuw moet beginnen met vertrouwen. Als eerste op de grond. Maar intussen kan ik volgende week naar de stal om te kijken of zij me kunnen helpen. Ik vroeg eigenlijk of zij iemand kenden die gespecialiseerd was in bange ruiters. Hij wilde dat ik kwam met mijn paard, zodat hij iets kan zien. En dan gaat hij kijken hoe hij me kan helpen. Fijn is dat toch, dat mensen die moeite doen. Ik denk dat hij daar verder doorgereden wordt en daarna zal ik het weer moeten doen. Maar ik ga zeker niet over mijn grenzen heen. Alles op mijn tempo. Al duurt het maanden, maar ja, ik ben van mezelf helaas niet zo geduldig. Zal deze keer toch wel moeten. Maandag kan ik bellen voor een afspraak. Maandag hebben ook mijn zoon en dochter rijles. Ik neem dan de mijne mee om te longeren en dan neemt mijn man we weer aan de longe. Morgen heeft-ie vrij en zondag gaan mijn man en kinderen het bos in. Dan zijn ze alledrie trouwens superbraaf (de paarden dan, he) en ik loop dan gezellig mee. Dus volgende week weet ik meer en komt er weer een update. Intussen wens ik iedereen veel succes.
Oh ja, Margje, mijn man heeft jouw laatste post uitgeprint. Hij vond die zooo goed dat ik hem dagelijks moet lezen van hem. Volgens hem heb je de spijker op z'n kop geslagen. Dank daarvoor.

**Geplaatst**: 19-03-10 20:48

Geplaatst: 19-03-10 20:48

Ik wil even mijn succes verhaal vertellen...........

Elke keer nadat ik gestuiterd ben was ik doodsbang om te rijden. Elke keer weer eerst de longeerlijn, vooral met galop. Tot ik op een draver zat die ergens van schrok. Ik ben eraf gestuiterd. Een aantal lessen daarna moest ik er weer op. Ik ging niet galoperen zei ik. Alleen aan de longeerlijn. En ik maar lichtrijden, omdat ik dacht dat ik aan het draven was. Hadden ze het opgenomen. Bleek ik gewoon aan het galoperen te zijn. Dat was de eerste keer dat ik mijn angst overwon. Voor elke les nam ik rescue remedie van Bach. Geweldig spul

Tweede keer. Was in de buitenbak.......... pffffff dat was eng. Tot ik besloot om op paardrijvakantie te gaan. Daar 's middags al gelijk naar buiten. Na 3 dagen was ik van mijn angst af.

Toen ben ik verhuisd en kreeg een paar jaar later een bijrijdarabier van 22. Ben ik eind 2008 met sneeuw er vanaf gestuiterd. Dus eerst aan de longeerlijn........ Tot ik het zat was. Toen heb ik tegen mijn instructrice gezegd dat ik het zat was. Ze moest me maar een schop onder mijn kont geven. Daarna ging het langzaam beter. Tot ik twee maanden later hoorde dat het paard verkocht was.

Toen kreeg ik een bijrijdhaf. Ik had geen braver paardje kunnen krijgen. Mijn angst was zo goed als weg. Zeker toen ik in de buitenbak aan het rijden was en er kwam een legerhelicopter laag over gevlogen. Ze stond erbij en keek er naar. Ik scheet bagger. En er gebeurde helemaal niets.......... Een maand later was ook zij verkocht........helaas. Haar mis ik nog regelmatig.

Volgende bijrijdhaf. Wat een draak is dat. Dus ik ben daar vorig jaar november vlak voor de ijs/sneeuw periode afgestuiterd. Daarna nog 1 of 2 keer gereden ofzo. Wat was ik bang dat ze er weer vandoor zou gaan en ik weer er vanaf zou stuiteren.
21 Februari een boktmeeting bij Ed Gosen. oliebol....... Bibber bibber, tril, klappertand. Toen ik er op zat hoorde ik dat het paardje alleen maar toeristen had rondgereden, 3 maanden op de wei had gestaan en daar nu net een week was. En er was nog niets mee gedaan. Het is hartstikke goed gegaan. Daarna was ik ook van mijn angst voor mijn bijrijdhaf af. Ik ben nu een heel stuk rustiger dan voorheen. Ik loop nu gewoon met haar langs trekkers. Ook al vind ze het zelf doodeng ik zelf blijf zowel inwendig als uitwendig gewoon rustig. Als we over de weg wandelen, loop ik op het midden van de weg. Zodat de mensen die me van achteren of van voren naderen langzaam moeten rijden. Pas op het laatste ogenblik ga ik opzij of gewoon helemaal niet. Dan kan mijn bijrijdhaf lopen stuiteren, maar het boeit me niet meer. Ik blijf gewoon rustig.

Bij mij werkt het dus om op een totaal vreemd paardje te gaan zitten en dan les krijgen van iemand die totaal vreemd voor me is. En als dat goed is gegaan is mijn angst gewoon weg en ben ik weer een heel stuk rustiger dan daarvoor.

Jullie allemaal sterkte met het overwinnen van jullie angst......... :(:)

Succes!!

**Geplaatst**: 19-03-10 23:59

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 19-03-10 23:59

Hoi allemaal.
Ben ook nieuw in dit topic. Heb zelf gelukkig geen angst maar heb nu wel al een aantal mensen over hun angst heen geholpen. Heel vaak werkt het door een tijdje iemand erop te laten rijden die er niet bang voor is. Wel elke keer erbij zijn en kijken wat die ruiter doet als het paard een keer gek doet of weg springt. Langs de kant kan je ook vertrouwen opbouwen.(klinkt gek maar is echt zo) Langzaam er zelf weer op gaan. Ookal begin je met uitstappen. Leg niet de druk op jezelf van het moet maar en dan ook maar nu want dan ga je juist gespannen zitten en werkt het averechts. Uiteindelijk krijg je wel het vertrouwen om in de stap wat meer te gaan doen en laten ook de draf en galop erbij te pakken. Neem er gewoon lekker de tijd voor het vertrouwen komt weer en ga je vanzelf ook weer meer durven. Succes ermee!!!

**Geplaatst**: 20-03-10 02:01

Geplaatst: 20-03-10 02:01

Zou het je helpen als je zeker wist dat hij meteen zou stoppen?

Ik heb er zelf (nog) geen ervaring mee maar ga me er wel in verdiepen: de one rein stop.

Hierbij een linkje naar youtube: http://www.google.co.uk/search?q=one+re ... CA0QqwQwAA

Veel succes en sterkte ik weet hoe het is als je bang wordt.

**Geplaatst**: 20-03-10 10:03

Geplaatst: 20-03-10 10:03

ateo schreef:
Oh ja, Margje, mijn man heeft jouw laatste post uitgeprint. Hij vond die zooo goed dat ik hem dagelijks moet lezen van hem. Volgens hem heb je de spijker op z'n kop geslagen. Dank daarvoor.

Haha, heb je hem al boven je bed gehangen

? Maar als ik het zo lees ben je goed bezig, als het lukt om je geduld te bewaren komt het vast goed.
@Rainbow8: ik snap wel een beetje wat je bedoelt. In een vreemde omgeving, met vreemde paarden en vreemde mensen sta ik er soms versteld van wat ik durf. Als ik bedenk op wat voor paarden ik buitenritten heb gemaakt, met flinke galop ertussen, terwijl ik op mijn eigen paardje niet eens buiten durf te stappen... Op de een of andere manier heb je in zo'n groep eigenlijk geen keus en dan gaat het ook wel. Het blijft eng maar je doet het wel. Dat geeft ook wel wat vertrouwen natuurlijk, maar bij mij is het helaas niet zo dat dan ook doorwerkt in het vertrouwen met mijn eigen paardjes, gek genoeg. Sterker nog, als ik week in, week uit op datzelfde paard in diezelfde groep zou rijden word ik daar ok weer bang.
@Lente77: Dat advies heb ik inderdaad ook wel eens gekregen, om ze de one rein stop aan te leren. Heb er nog nooit de tijd voor genomen, maar het zou soms best de moeite waard kunnen zijn.

**Geplaatst**: 20-03-10 10:56

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 20-03-10 10:56

really_me, dat werkt bij mij dus niet, want ik zie altijd mensen rijden op mijn paard en dat gaat eigenlijk altijd goed. Maar dan er zelf opgaan is het probleem, ondanks dat ik weet dat hij braaf is.

**Geplaatst**: 20-03-10 11:00

Re: succesverhalen over angst overwinnen

Geplaatst: 20-03-10 11:00

NLP is Neurolinguïstisch programmeren'
Een methode waarmee je o.a. ook angsten mee kunt transformeren.

Een fijne simpele methode.

**Geplaatst**: 20-03-10 20:46

Geplaatst: 20-03-10 20:46

Ik meld me ook even!!

Ik ben zelf nu inmiddels ook weer bang... Dus heb ook wel even behoefte aan succesverhalen...
Ik heb helaas 4 weken geleden mijn eigenpaard moeten verkopen omdat ik er echt niet meer op durfde... (heel erg bokken).. Na anderhalf jaar geklooi!!
Heb eerst 8 maanden niet durfen rijden op hem... toen is het even goed gegaan, totdat het weer koud werd en ging het weer mis!!
Ik vraag me nog steeds elke dag af, waarom ik niet gewoon op durfde te stappen en te gaan RIJDEN..... Dat verwijt ik mezelf zo!! Terwijl ik weet dat het geen makkelijk paard is,,, gewoon altijd klieren..
Ik ga nu wel weer opzoek naar een ander paard, maar ik denk dat het een hele moeilijke zoektocht gaat worden

....
Het is nu ook niet echt makkelijk omdat ik nu helemaal niet rijd op het moment...

..