Pallatin schreef:het gaat mijn inziens niet om een paarden reactie (leren)inschatten; een paard schat namelijk de ‘mens’ in en reageert daarop. Een paard spiegelt…een angstig gestresst mens maakt het meest zekere paard onzeker, het is imo dus precies andersom.
Deels eens. Een paard spiegelt de mens maar een mens kan ook het paard spiegelen. Het is altijd een beetje een kip en het ei verhaald. Maar dat het een bij de ander iets oproept klopt inderdaad. Soms kan dat positief uitvallen en soms ook negatief zoals het voorbeeld dat jij noemt. Ik heb gelukkig een pony kunnen kopen destijds die ondanks mijn gigantische angst er echt niet anders om werd. Zij spiegelde mij dus niet. Ook een angstig paard zal niet per definitie direct spiegelen en vertrouwen hebben in een zelfverzekerde ruiter. Daarom is het dan toch wel handig als je als ruiter kan inschatten hoe ernstig de angst reactie zal zijn en of je dan wel in staat bent om dat te managen.
Daarnaast hebben paarden, evenals mensen, ook gewoon bepaalde karaktereigenschappen en een natuurlijke of aangeleerde reactie. Als je in staat bent een paard te lezen en daarmee kan inschatten wat de reactie van een paard zal zijn in bepaalde omstandigheden, dan kan je daar zelf ook naar handelen en dus bij voorkeur voorkomen. Hetzij door het aan te gaan, hetzij door het niet aan te gaan. Velen zullen je een angstige ruiter noemen als je het dan niet aan gaat. Ik noem het een verstandige ruiter. Weten wat je wel of niet kan.
Citaat:
angst is een oer reactie/ instinct, met alle kennis en ratio van de wereld neem je dat niet weg. Een vriendin van mij heeft een diepgewortelde angst voor haaien en ook al weet ze heel goed dat die niet in een Hollands zoetwatermeer voorkomen en kan ik banketstaaf als brugman: ze gaat echt t water niet in….

Angst is een breed begrip voor andere onderliggende oorzaken. In het voorbeeld wat jij noemt zal gebrek aan kennis inderdaad geen onderliggende oorzaak zijn. Ik heb door de jaren heen zowel voor mijzelf als bij heel veel anderen, kunnen ervaren en zien dat een gebrek aan kennis bij veel paardenmensen wel een onderliggende oorzaak van angst is. Want wat kan gebrek aan kennis tot gevolgen hebben; een hoop gevaarlijke situaties. Maar hoe kan je inschatten of een situatie wel of niet gevaarlijk is? Door kennis te hebben..
Citaat:
Je stapt niet zonder een paard aan de longe (met bijzet?!)
Dat is lijkt mij een discussie voor een ander topic. Maargoed, mijn onderbouwing: Paard kan nog zo braaf ongestoord zn rondjes lopen maar ik wil ook zien hoe die het bit aanneemt. Geen zin om samen achterover te vallen om zo’n reden. Zielig voor mij en zielig voor het paard. Die situatie wil ik dus voorkomen.
Maareh, er staat óf met bijzet óf onder het zadel. Keuze is dan aan de ander he, niet aan mij. Sowieso gaat mijn voorkeur gaat uit naar ohz. om het beste beeld te krijgen.
Citaat:
maar jij maakt dus een risico afweging en schat in of je het aandurft om erop te gaan.
Als je het zo wil bewoorden dan ja. Anders gezegd: Ik ben door het op doen van heel veel kennis en ervaring goed in staat om het paardenlichaam af te lezen. Dat wil zeggen lichaamstaal maar ook spierblokkades etc. De inschatting die ik dus maak voordat ik opstap is:
1. Kan het paard mentaal en fysiek(!) aan wat van hem gevraagd gaat worden.
2. Heb ik voor dit specifieke paard, voldoende kennis en kunde in huis om het paard te helpen.
3. Ben ik lichamelijk in staat om dit paard te rijden.
Heeft één van deze vragen een nee als antwoord. Dan ga ik er niet op.
Citaat:
Die angst is aanwezig en dat is logisch want druk je niet zomaar de kop in, alleen: het ligt niet aan het paard….het ligt aan de ruiter; actie- reactie van het paard….’kennis’/ ratio overrulen angst niet….helaas niet

Ik denk dat als je écht goed een paardenlichaam kan aflezen en daarom bepaald gedrag kan verklaren en weet wat je moet doen om het te verhelpen of voorkomen, dat dat 75% van de angst voor vele mensen afneemt. Het gros van de mensen zijn namelijk bang voor de reactie van een paard en de pijnlijke gevolgen die daarbij kunnen komen. Even een heel erg jip en janneke voorbeeld. Als je bang bent dat je paard je gaat aanvallen omdat zn oren naar achter gericht zijn; terwijl zn ogen half dicht zijn, de onderlip hangt en het paard achter op rust staat. Dan ben je bang voor een reactie die niet gaat komen, omdat je onvoldoende kennis hebt.
Zo’n zelfde voorbeeld kan je ook rijtechnisch maken. Je rijd op de linkerhand dan is je paard braaf. Je wil naar de rechterhand en je paard gaat op zn achterbenen staan. Dan zou je kunnen zeggen het is dominant gedrag want linksom merk ik niks en aan de longe gaat het paard ook gewoon rechtsom. Dus het moet rijtechnisch opgelost. Dan stap je dus elke keer weer met angst op om het probleem rijtechnisch te willen verhelpen. Terwijl iemand met kennis bijv aan de hand al zou zien dat er iets niet klopt. En iemand met nog meer kennis kan de locatie van het probleem achterhalen bijv Gebit atlas hals rug lendenen bekken. Hoe meer kennis je hebt. Hoe beter je bepaalde dingen kan verklaren en verhelpen, of liever zelfs voorkomen!
De stellige opmerking “ratio overrulen angst niet”. Is gewoon niet waar. Ik ben er het levende bewijs van. Maar angst heeft verschillende onderliggende oorzaken. De ene persoon is de ander niet. Daarom deel ik het hier. Als sommigen er wat uit kunnen halen zou mooi zijn. En sommigen (jij) kan blijkbaar geen herkenning vinden. Dat is prima lijkt me..
Citaat:
Fouten van anderen herkennen? Wat bedoel je daarmee?
Van andermans fouten kan je leren, zelf kennis opdoen. Dus als je naar andermans privé lessen gaat kijken. Daarnaast zeg je zelf al dat het vaak aan de ruiter ligt. Dus als je kan herkennen wat de ruiter precies verkeerd doet, kan je inschatten of en hoe je het zelf anders kan doen. Zo ben ik eens een paard gaan rijden voor een eigenaresse die er niet meer op durfde omdat ie telkens omhoog kwam. Op basis van mijn kennis en observatie maakte ik de inschatting dat haar rijstijl de oorzaak was van het probleem. Ik maakte ook de inschatting dat ik theoretisch wist hoe ik dit paard wél moest rijden en ik maakte de inschatting dat ik hier lichamelijk toe in staat was. Daarom durfde ik er op. Ben ik dan een waaghals? Nee echt niet. Ik kon gewoon goed inschatten dat het paard bij mij niks zou doen, omdat ik kennis (en eigen lichamelijke controle) had die de eigenaresse niet had. En die kennis heb ik opgedaan door veel bij lessen te kijken en zelf lessen te nemen (en veel paarden te rijden)