Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-08-07 14:24

Op verzoek - de gevolgen van het rijden zonder cap

Geplaatst door de TopicStarter : 09-08-07 14:24

Op verzoek van een aantal bokkers volgt hierbij mijn verhaal en ervaringen die ik heb omdat ik zo nodig zonder cap moest rijden.

viewtopic.php?f=25&t=815452&hilit=&start=125
De link van het topic nav ik dit schrijf

Let wel - ik schrijf dit niet om medelijden te krijgen, want eerlijk gezegd verdien ik dat niet. Het was namelijk mijn eigen stomme schuld en arrogantie waardoor er in mijn leven heel wat veranderd is.

Februari 2007

Na maanden niet gereden te hebben omdat ik in augustus 2006 geopereerd ben aan mijn linkerschouder, mag ik nu heel langzaam mijn hobby weer oppakken. Mijn paard staat sinds augustus in training bij mijn instructrice, zij rijdt hem en verzorgt hem. Ik heb al twee keer uitgestapt en één keer een half uurtje gereden, het ging best goed al is het wel even wennen om weer op een paard te zitten.

Ik rijd vanaf mijn 7e jaar, ik ben nu 33. Genoeg ervaring met allerlei soorten paarden - makkelijke en moeilijke. Mijn paard is niet gemakkelijk, maar we kunnen het goed met elkaar vinden, we vullen elkaar aan en soms moet ik wat toegeven om hem gelukkig te houden, maar het gaat prima.

Ik ga weer rijden en krijg zelfs een half uurtje les, ik heb er zin in!!!

Veel weet ik niet van deze dag, later zal duidelijk worden waarom niet. Maar ik kan me herinneren dat ik galoppeerde, een rechtsomkeert maak en in contragalop verder rijd. Plots lijkt het alsof mijn paard schrikt en een paar passen er vandoor schiet. Ik vang hem op en rijd verder. Mijn herinneringen stoppen hier, heel gek... maar van horen zeggen schrikt mijn paard nog een keer en schiet er knalhard vandoor, waarbij ik mijn evenwicht half-half verlies en mijn beugels kwijt raak. Hij sjeest oncontroleerbaar door de bak, steeds van richting veranderend en ik zit er op en kan niks doen. Iedere keer verwacht men dat ik er af ga vallen, maar ik hijs mezelf steeds terug in het zadel. Men hoort mij roepen "Matje stop, Matje stop... oh alsjeblieft... stop" Ik huil klaarblijkelijk. Mijn instructrice stond er bij en keek er naar.

Dan gebeurt het onvermijdelijke, ik val er af als Matador wederom scherp van richting verandert. Ik val op mijn rechterzijde, maak een zwieper, een koprol en knal keihard met mijn hoofd op de grond. Ik draag geen cap...

Ik blijf liggen, mijn instructrice loopt naar me toe, vraagt hoe het gaat en ik zeg "Prima, maar ik ben wel hard gevallen, ik doe het even rustig aan". Zij pakt mijn paard, vraagt of ze hem nog even moet doorrijden en ik zeg "Doe maar, ik heb pijnlijke billen en ik denk niet dat ik nog in staat ben te rijden vandaag". Maar ze stijgt niet op, want ze ziet mij plots op mn kont in het zand zitten, zand in de lucht gooien en zingen... Ik reageer op alles, geef antwoord op de gekste vragen en geef moeiteloos het mobiele nummer van mijn vriend. Ondanks dat blijf ik zand gooien en andere rare dingen uithalen die je niet zou verwachten van een 33 jarige.

Ik weet hier niets meer van, wat ik nu vertel is wat ik gehoord heb van omstanders. Was ik alleen geweest, dan... tja, wat dan?

Plots kijk ik uit mn ogen en zie mezelf aan de keukentafel zitten, bij mijn instructrice in de keuken. Ik kijk haar raar aan en vraag haar wat ik hier doe. Ze zegt mij dat ik gevallen ben en ik zeg "echt waar joh?" Ik kijk naar mezelf en zie inderdaad de zand aan mijn laarzen en voel het zand in mn haar. Ik kijk haar aan en een plots gevoel van paniek overvalt me...... Welke dag is het vandaag? Waarom ben ik hier? Hoe HEET ik verdomme???!!
Ik begin te huilen, stamel dat ik niks meer weet, dat ik bang ben en dat... dat... ja, weet ik het eigenlijk?

Mijn vriend komt me halen, hij is gebeld door mijn instructrice, die het al helemaaaal niet vertrouwt. Ik blijf steeds hetzelfde herhalen, dat ik niks weet, dat ik niet snap waarom ik bij mijn instructrice ben en waarom niet op stal, ook de dingen die tegen mij gezegd worden (Je bent geopereerd aan je schouder, daarom staat je paard nu hier.... Je weet toch wel dat je naar Duitsland gaat verhuizen binnenkort?) zeggen me niks, ik raak helemaal in paniek en ga keihard huilen..... Ik snap niks van mezelf, van wat er allemaal gaande is.....

Bij de huisarts krijg ik te horen dat ik een hersenschudding heb en dat het kan zijn dat ik morgen weer herinner van wat gebeurd is, maar ook dat er kans is dat de herinnering niet terug komt. Ik word naar huis gestuurd met een wek-advies: ieder uur moet mijn vriend mij wakker maken, om te kijken of ik dan nog aanspreekbaar ben of niet. Zo niet, moet ik naar het ziekenhuis.

Alles doet zeer, maar heel langzaam komen er herinnerinen terug - van mijn operatie, de aankomende verhuizing, data... maar van de val zelf niks... Misschien maar goed ook.

Een week later....

Ik zit op mn werk en besef me ineens dat ik mn lunchpas moet opwaarderen, Ik loop daarom naar beneden en laad hem op. Op de terugweg in de lift voel ik een irritante kriebel in mijn linkerarm. Ik wrijf er geirriteerd over heen en binnen tien tellen voel ik mijn gehele linkerkant van mijn lichaam tintelen en doof worden, het koude zweet breekt me uit. Ik ga op mijn werkplek zitten en als een collega vraagt waarom ik zo wit wegtrek, zeg ik hem dat ik mijn linker lichaamshelft niet meer voel. Hij reageert adequaat en belt 112, legt mij op de grond neer en stel me gerust.
Van alles spookt door mijn hoofd - wat is er aan de hand? Ik ga toch niet dood? Ik krijg toch geen beroerte ofzo? Alles gaat zo snel en is wazig.... de ambulance neemt mij mee en ik kom op de eerste hulp terecht.

Daar contateren ze dat mijn linker mondhoek hangt, dat ik raar uit mijn ogen kijk maar ze maken geen scan, doen alleen wat snelle tests en vervolgens word ik naar huis gestuurd met de woorden "Tijdelijke kortsluiting, waarschijnlijk stress" en het advies een paracetamol in te nemen.

Een aanval zoals hierboven beschreven overkomt me echter een tweede keer, drie dagen na de eerste aanval. Ook nu blijkt in het ziekenhuis "niks mis"

Ik ga jullie verder niet lastig vallen met het falen van de nederlandse artsen en wat er wel of niet had moeten gebeuren, maar sla even een stuk over en spring naar het moment dat ik wederom van mijn paard donder, dit keer blijk ik gescheurde enkelbanden te hebben. Mijn huisarts, dit keer al in Duitsland, vraagt mij voor de grap of ik nu vaak op de grond beland, en ik zeg hem "normaal gesproken niet, maar nu toevallig al twee keer in een maand tijd". Hij hoort mijn verhaal aan en vindt het toch zorgelijk te noemen. Hij plant alsnog een MRI scan in, gewoon voor de zekerheid.

Mei 2007

Ik lig in de MRI en vind het verschrikkelijk. Nooit geweten dat ik claustrofobisch was, maar dat ben ik dus klaarblijkelijk. Ik heb een klein spiegeltje boven mijn ogen hangen, zodat ik toch een blikveld naar buiten heb. Ik kijk naar de assistente, die achter het scherm zit waar foto's van mijn hersenen op moeten staan, denk ik.
Plots zet zij haar mok koffie neer, en wenkt de arts. Beiden kijken buitengewoon geïnteresseerd naar het scherm, en ik word langzaam gek - wat zien ze daar????

Ik moet even plaats nemen in een kamertje. Mijn vriend, die mee is, grapt nog dat ze er nu achter zijn gekomen dat ik geen hersenen heb (blond he) en dat er in plaats daarvan kleine mannetjes in mijn hoofd leven. Maar ik lach niet, ik heb het spaansbenauwd.

De arts is kort en duidelijk - Mevrouw, u heeft zeer onlangs een hersenbloeding gehad, wist u dat?
Ik val bijna van mijn stoel, maar de beelden liegen er niet om - daar zie ik mijn schedeldoorsnede, en op één van de beelden, zie ik een witte vlek, precies boven mijn linkeroog. Het drukt een beetje tegen mijn hersenen aan.
Verder zie ik nog wat kleine puntbloedingen aan de rechterachterzijde van mijn hoofd.

"U heeft geluk gehad, wist u dat? Bij een dergelijke bloeding is er een hoog sterftecijfer" Ik zie alles draaien, het lijkt net alsof mijn wereld in watjes bevindt....

Deze dag, 23 mei 2007 veranderde mijn leven voorgoed. Ik kreeg te horen dat ik een hersenbloeding gehad heb, een indirect gevolg van mijn val van het paard in februari 2007. Dat de bloeding pas een week ná mijn val optrad, kan. Het hoeft niet persé te zijn dat je terplekke een bloeding krijgt, maar door het schudden van de hersenen is een zwak plekje ontstaan, die later kan scheuren, door bijvoorbeeld een keer hard je neus snuiten of drukverschil.

Jullie zullen wel denken: Maar hoe is het dan mogelijk dat je nog "alles" kunt? Bij mensen met een hersenbloeding denk je vaak aan mensen die niet meer kunnen praten, lopen of iets anders. Ik kon redelijk functioneren. Nu, ik heb geluk gehad dat de bloeding zich in een gunstig gedeelte van mijn hersenen bevond.

Vandaag de dag is mijn leven echter niet zo rooskleurig als je zou verwachten. Mijn linkerhand lijdt soms een eigen leven, ik loop wat moeilijker, mijn linkermondhoek blijft naar beneden wijzen, en geestelijk gezien gaat het ook niet goed. Zo vergeet ik veel vaker dingen, heb onverklaarbare emoties die ineens de kop op steken, ben verschrikkelijk moe en alles kost me moeite. Ik merk duidelijk aan mijn lichaam dat het "iets" te voortduren heeft gehad.
Daarnaast heb ik rare aanvallen die nog het meest lijken op epilepsie.

Wat niet meehelpt is dat ik na mijn hersenbloeding "gewoon" ben doorgegaan omdat de doktoren in NL zeiden dat het stress was, of migraine. Ik heb een verhuizing gedaan, vollop til- en sjouwwerk, ik heb geluk gehad dat dit niet tot verdere ellende geleid heeft!

Mijn nieuwe baan ben ik echter wel kwijtgeraakt... Mijn baas vond het een te groot risico mijn in dienst te houden.... wederom een domper.

Mijn leven nu is heel anders dan mijn leven een tijdje geleden. Alles kost meer moeite en ik ben me verschrikkelijk bewust van mijn beperkingen.

En waarom? Omdat ik te arrogant was een cap te dragen, omdat ik dacht dat ik er toch niet af zou vallen. Zuur? Ja, best wel.

Inmiddels heb ik het feit aangenomen en geef ik mezelf niet iedere dag weer de schuld, anders kun je niet meer met jezelf leven.

Ik ben niet een persoon die gaat prediken om een cap te dragen. Immers ben ik er heilig van overtuigd dat je het nut van een cap dragen pas in gaat zien, op het moment dat het eigenlijk te laat is.

Bedankt voor het lezen van mijn verhaal.

Laatst bijgewerkt door Barmat op 09-08-07 14:35, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 09-08-07 14:30

Re: Op verzoek - de gevolgen van het rijden zonder cap

Geplaatst: 09-08-07 14:30

Jeetje Barmat, wat een verhaal! Ik kan je alleen maar heel veel sterkte voor de toekomst wensen........

**Geplaatst**: 09-08-07 14:32

Re: Op verzoek - de gevolgen van het rijden zonder cap

Geplaatst: 09-08-07 14:32

Pffff......heftig zeg!
In ieder geval heel veel sterkte in de toekomst!

**Geplaatst**: 09-08-07 14:34

Re: Op verzoek - de gevolgen van het rijden zonder cap

Geplaatst: 09-08-07 14:34

Dit verhaal lijkt spreken op het verhaal van een vriendin van me alleen haar paard schrok niet eens die gleed uit op een slechte bodem.

Hoop echt dat er iemand z'n ogen opent door dit verhaal.

**Geplaatst**: 09-08-07 14:34

Re: Op verzoek - de gevolgen van het rijden zonder cap

Geplaatst: 09-08-07 14:34

IK vind het goed dat je je verhaal plaatst...wellicht worden meer mensen en vooral ook kinderen zich meer bewust van het belang van een cap. "Het is niet stoer, met een cap op" ...nee je hersenpan in de kreukels met alle gevolgen van dien...dat is zeker wel stoer.
Bedankt voor je eerlijkheid en open verhaal.

**Geplaatst**: 09-08-07 14:35

Re: Op verzoek - de gevolgen van het rijden zonder cap

Geplaatst: 09-08-07 14:35

Goed topic! Afgod

Dit is hopelijk een eye-opener voor velen.

Ik heb zelf ook een tijdje zonder cap gereden, maar sinds mijn zusje met haar hoofd op een steen viel (op een zandweggetje zonder stenen... Boos!

), heb ik mijn cap ook maar weer opgezet.

De caps van tegenwoordig zijn zo goed, dat je er ook niet van gaat zweten enzo. Zelfs een bos met "cap-haar" krijg je er niet meer van.
Dus dat is geen excuus meer Knipoog

Nogmaals: super topic!

**Geplaatst**: 09-08-07 14:37

Re: Op verzoek - de gevolgen van het rijden zonder cap

Geplaatst: 09-08-07 14:37

Wat een verhaal zeg...

Dan begin je toch 2x na te denken of je nou niet die cap zou opzetten...

Fijn dat je dit met ons wilt delen!

**Geplaatst**: 09-08-07 14:39

Re: Op verzoek - de gevolgen van het rijden zonder cap

Geplaatst: 09-08-07 14:39

Jeetje Barbara dat is echt schrikken!
Ik heb je andere topic ook gevolgd maar dat dit eruit komt! Vreselijk! Sterkte meid!!

**Geplaatst**: 09-08-07 14:42

Re: Op verzoek - de gevolgen van het rijden zonder cap

Geplaatst: 09-08-07 14:42

Dank je wel dat je je stommiteit met ons kan/wilt delen. Een stommiteit die veel van ons uitgehaald hebben en nog steeds uithalen en nooit zo zwaar hebben moeten betalen als jij.

Al is er ook maar eentje door dit verhaal overgehaald om een cap te gaan dragen dan is dit topic in goud niet te betalen.

**Geplaatst**: 09-08-07 14:43

Re: Op verzoek - de gevolgen van het rijden zonder cap

Geplaatst: 09-08-07 14:43

Jeetje zeg, heftig verhaal!!

Er blijven helaas altijd mensen die het niet van een ander aannemen, maar ze zijn nu iig weer even gewaarschuwd!!

Vorig jaar werd 'onze' manege een paar uurtjes/week verhuurd aan 2 dressuuramazones, we hebben ze aangesproken op de verplichting voor de cap (veiligheidscertificaat blabla) ze zijn daarna niet meer geweest.... Frusty

**Geplaatst**: 09-08-07 14:44

Re: Op verzoek - de gevolgen van het rijden zonder cap

Geplaatst: 09-08-07 14:44

Pff wat een verhaal zeg! Heel veel sterkte, hopelijk opent het echt ogen van mensen...

**Geplaatst**: 09-08-07 14:45

Re: Op verzoek - de gevolgen van het rijden zonder cap

Geplaatst: 09-08-07 14:45

Pfoeh jeetje.. Echt erg heftig!

Ik heb wel eens buiten gereden zonder cap ja.. Op een heet ding.. Heb paar keer flink op mn donder gehad van vriendinnen en ben 'm toen weer gaan dragen, zelfs in het land, ben nooit (hard) gevallen maar toch 't voelde veiliger.. En ik denk dat ik dat maar zo moet houden als ik dit lees..

ik heb maar een hoofd en daar moet ik zuinig op zijn..

Hoop dat veel andere mensen die geen cap dragen dit ook nú inzien, nu het nog niet te laat is..

**Geplaatst**: 09-08-07 14:48

Re: Op verzoek - de gevolgen van het rijden zonder cap

Geplaatst: 09-08-07 14:48

Heftig verhaal inderdaad.

Kun je nagaan, dit is dus gewoon in de bak gebeurd, tijdens een les en met een paard dat je goed kent.

Helemaal niets riskants aan zou je denken.

**Geplaatst**: 09-08-07 14:50

Re: Op verzoek - de gevolgen van het rijden zonder cap

Geplaatst: 09-08-07 14:50

Zo, daar word je wel even stil van...

Ik kwam per toeval op het andere topic over het niet dragen van een cap, puur uit nieuwsgierigheid. Vrijwel altijd heb ik met cap gereden, voor mijn eigen veiligheid. De laatste tijd ben ik er echter laks in geworden en rijd ik meer zonder dan met cap (terwijl ik bij een ander die zonder cap rijdt wel denk "sufferd", draag een cap! Clown

).

Het verhaal van een beschadiging die kan leiden tot een hersenbloeding ken ik ook. Ooit ben ik door een pony ondersteboven gelopen en bleek toen dus ook een kwetsbare plek te hebben. Gelukkig minder ernstig dan in jouw verhaal en tot een bloeding is het niet gekomen! Maar ook dat zag er op het eerste gezicht niet ernstig uit en had dus ook veel erger af kunnen lopen als de dokter geen twee weken volledige rust had voorgeschreven (ik had namelijk al weer paardgereden, etc.)!

Ik vind het heel goed dat je dit verhaal geplaatst hebt. Mij heb je in ieder geval weer even goed met m`n neus op de feiten gedrukt en de cap gaat weer gewoon op!! Eigenlijk best triest dat je eerst zo`n akelig verhaal van een ander nog hebt, voordat je inziet dat een cap er niet voor de lol is...

Hopelijk heb je meer mensen overtuigd! In een paar minuten tijd kan je leven drastisch veranderen. En eenmaal een hersenbeschadiging opgelopen, is het niet meer terug te draaien. Nieuwe hersens kun je niet in de winkel bestellen!

**Geplaatst**: 09-08-07 14:57

Re: Op verzoek - de gevolgen van het rijden zonder cap

Geplaatst: 09-08-07 14:57

Wat een verhaal, fijn dat je dit met ons deelt. Sterkte!
Ik draag ook niet altidj mijn cap, maar ik doe hem voortaan toch zeker weten op!

**Geplaatst**: 09-08-07 14:58

Re: Op verzoek - de gevolgen van het rijden zonder cap

Geplaatst: 09-08-07 14:58

Bedankt voor je verhaal. Het doet me een beetje denken aan mezelf, die vroeger geen gordel in de auto wilde dragen.
Iets meer dan een jaar geleden heb ik een semi-frontale botsing gehad met 'slechts' een hersenshudding en als ik toen niet die gordel had gedragen was ik door het voorraam de auto uit geslingerd en had ik hier nu niet gezeten.
Toch zie je ook nog steeds mensen zonder gordel, of kinderen op schoot zonder gordel of stoeltje.

Sinds dat ongeluk heb ik het gevoel dat ik erg veranderd ben (ook mijn dokter stuurde me naar huis, met de mededeling: doe een beetje rustig, maar ga wel door hoor anders blijf je erin hangen en wordt je passief. Ik ben 2 weken redelijk van de wereld geweest en heb dus NIET rustig aan gedaanwant ik wist eigenlijk nieteens WAT ik deed... ) dus ik ben van plan om na de vakantie voor de zekerheid maar weer naar de dokter te gaan.

IrisLove schreef:
En eenmaal een hersenbeschadiging opgelopen, is het niet meer terug te draaien. Nieuwe hersens kun je niet in de winkel bestellen!

Wat ook zo erg is: je hebt er geen vat op en je ziet het niet aan de buitenkant.
Als je je been breekt dan kan je laten zien: kijk, been gebroken, 6 weken in het gips en over een half jaar loop ik (als het goed is) weer als een kievit.
Met een hersenbeschadiging denk je bij veel gebeurtenissen: wat is dit??? Waarom?? Is dit mijn hersenbeschadiging of...?
Je kan het ook niet aanwijzen bij mensen, of laten zien. Daarom begrijpen mensen het vaak niet.

Wat betreft de Nederlandse artsen, sorry als ik nu iemand kwets, ik wil niemand pijn doen of alles over 1 kam scheren, maar ik denk dat het goed is dat je nu in Duitsland woont, het is daar gewoon veel beter geregeld.

Sterkte ermee.

**Geplaatst**: 09-08-07 14:58

Re: Op verzoek - de gevolgen van het rijden zonder cap

Geplaatst: 09-08-07 14:58

kijk en om deze rede draag ik dus ALTIJD een cap al zit ik op een oudje van 25 die amper meer kan draven Haha!

.

Bovendien ik MOEST ook altijd van mijn ouders een cap op Cool

en dat is er zo ingestampt dat ik niet eens meer zonder ``durf``. Zelfde met gordel om in de auto.. zonder gordel voel ik me niet veilig

Ben blij dat het met de TS in verhouding nog goed gaat, vele zouden het niet meer nakunnen vertellen.

Dus hoop dat het voor mensen een stimulatie is om met cap te rijden!!

**Geplaatst**: 09-08-07 14:58

Re: Op verzoek - de gevolgen van het rijden zonder cap

Geplaatst: 09-08-07 14:58

Ongelofelijk wat een verhaal.
Ik draag zelf altijd een cap, omdat het veiliger voelt,
ik hoop dat mensen gaan nadenken dankzij jou verhaal.
Wel top van je dat je het zo open met ons deelt, het is tenslotte niet niks!

**Geplaatst**: 09-08-07 15:02

Re: Op verzoek - de gevolgen van het rijden zonder cap

Geplaatst: 09-08-07 15:02

Apple schreef:
Kun je nagaan, dit is dus gewoon in de bak gebeurd, tijdens een les en met een paard dat je goed kent.

Helemaal niets riskants aan zou je denken.

Precies mijn gedachte... Zelfs als je jezelf helemaal veilig waant, kan er gerust iets verschikkelijks gebeuren. Bedankt voor je verhaal Barmat!

**Geplaatst**: 09-08-07 15:05

Re: Op verzoek - de gevolgen van het rijden zonder cap

Geplaatst: 09-08-07 15:05

Bij ons is een cap dragen verplicht als je lid ben van RVH op als je op het manegeterein rijd. Maar de instructice Ursula en eigenaresse Marian rijden ook zonder cap, dat vind ik echter zwaar dom, iets verbieden, en dan omdat je hoog in aanzien staat zelf het verkeerde voorbeeld geven Schijnheilig

**Geplaatst**: 09-08-07 15:10

Re: Op verzoek - de gevolgen van het rijden zonder cap

Geplaatst: 09-08-07 15:10

Mijn god zeg wat een verhaal, heel knap van je dat je het zo neerzet en probeert om indruk te maken op mensen. Ik denk wel dat je bij sommige mensen iets geraakt hebt, dit kan immers iedereen overkomen.
Heel veel sterkte!

**Geplaatst**: 09-08-07 15:20

Re: Op verzoek - de gevolgen van het rijden zonder cap

Geplaatst: 09-08-07 15:20

Wat een verhaal zeg! Heel erg goed dat je dit topic heb geplaatst! Veel sterkte alsnog!

**Geplaatst**: 09-08-07 15:28

Re: Op verzoek - de gevolgen van het rijden zonder cap

Geplaatst: 09-08-07 15:28

heftig. En erg zuur zoals je zelf ook al zei.
Ik hoop echt dat meer mensen het nut van caps in gaan zien!
Veel sterkte!

**Geplaatst**: 09-08-07 15:33

Re: Op verzoek - de gevolgen van het rijden zonder cap

Geplaatst: 09-08-07 15:33

ben er stil van, en nog meer van de opmerking van Katja over de vriendin die alleen maar uitgleed.

**Geplaatst**: 09-08-07 15:41

Re: Op verzoek - de gevolgen van het rijden zonder cap

Geplaatst: 09-08-07 15:41

Erg heftig verhaal! Goed dat je verhaal vertelt, maar zoals je zelf al zei, mensen zullen het pas inzien als het te laat is. Iig de mensen die er nog geen dragen dan Knipoog

Erg knap trouwens dat je je verhaal KAN vertellen en dat je ermee hebt leren leven!

Zal je opnieuw werk zoeken? Of stop je met werken nu? *sorry, je hoeft niet te antwoorden op mijn vragen hoor Bloos

*

in elk geval nog veel sterkte en succes!

OP