Wat ik zou doen:
wel zweepje meenemen, verder niets veranderen. Gewoon losrijden (heeft hij al dressuurwedstrijden gelopen?), en op je gemak beginnen met wat kleine sprongetjes. Neem iemand mee die je vertrouwt (eigenaar?) om voor je te bouwen en neem de tijd. Spring niet te veel en te hoog, wel zowel een steil als een oxer op parcourshoogte. Rust en vertrouwen zijn het belangrijkste. Stap evt wat rond, en neem vlak voor je de ring in moet een steiltje van zo'n 90 cm, zodat je beiden weer geconcentreerd bent.
Rijd een keer de ring rond voor je groet, zodat je paard al wat gezien heeft, spring rustig aan in galop, rijd nog een volte en galoppeer dan
vol overtuiging naar de eerste. Dat mis ik een beetje in jouw verhaal, het klinkt allemaal wat onzeker, en dat kun je niet gebruiken. Zenuwen zijn begrijpelijk, maar als je het zelf absoluut niet ziet zitten, moet je het niet doen.
Let met parcours verkennen op evt moeilijkheden maar meestal zijn B parcoursen eerlijk gebouwd.
Zorg dat je het parcours vlot voorwaarts rijdt (ik ga er vanuit dat je paard geen racer is, maar gewoon onder je kan galopperen), iets meer dan je thuis gewend bent zonder te gaan jagen. Zo kun je je paard wat meer overtuiging geven, want jij zult hem moeten helpen, hij heeft nog geen ervaring. Als hij na een sprong te hard gaat, zet je hem rustig op een volte om hem weer bij je te krijgen. Dit zijn toch wedstrijden voor de ervaring, die strafpunten maken niet uit. Mocht je een fout hebben en je paard schrikt ervan, doe je hetzelfde. Zo leert je paard jou vertrouwen. Als het echt niet lukt, spring je evt nog een eenvoudige sprong en groet je af. In de ring forceren heeft geen nut in deze situatie.
Kortom: 'gooi je hart over de hindernis, dan volgt je paard vanzelf'
En mijn aanpak:
Ik ben zelf ooit begonnen op een ervaren springpaard (onze trouwe Trammelant) en heb daar M mee gereden. Sindsdien heb ik een paar heel goede springpaarden mogen rijden, en veel van geleerd.
Ik ben met Pablo en Raimaer echt heel basaal begonnen met lage kruisjes etc. Ik heb idd een keer per week les, soms met alletwee (ieder een half uur), soms eentje. Pablo is erg druk en die heb ik eerst veel meegenomen naar oefenparcoursjes (60 cm). Hij had al wel dressuurwedstrijden gelopen, en was dus niet geheel onervaren. De 1e keer was thuis, dat ging perfect maar daar kende hij ook alles. Vervolgens een keer ergens anders oefenen, tot hij alle rare hindernissen gewoon sprong. Het 1e oefenparcours was toch nog een drama, beide manches met zo'n 200 strafpunten

geeindigd. Daarna ging het steeds beter, ik heb hem een paar keer in de 80 en 90 cm gestart, en toen dat betrouwbaar ging (mag best een foutje hebben, maar het moet lekker lopen) ben ik B gestart. Dat viel nog best tegen, het 1e parcours stond flink aan de maat (dus NIETS onder de meter) en een paar moeilijke wendingen. Hij had twee weigeringen en een balk, de tweede keer op een groot concours nog 1 weigering (mijn schuld!) en sindsdien alleen nog wat balken.
Raimaer is een stuk nuchterder, en dat ging wat sneller.
PS Mijn les lijkt ook behoorlijk op die van Prisca: rust, ritme en passend rijden. Op het eind een parcoursje, binnen van een sprong of 4 (niet zoveel ruimte), buiten wat meer.