Ik ben op zoek naar andere/meer meningen

Achtergrond- Info
Ik ben via een advertentie op een stal gekomen; ik heb al heel lang de droom een eigen paard te hebben - in de advertentie ging het om een bijrijdpaard met optie op koop. Perfekt voor mij. Dit paard was het voor mij niet helemaal en daarom niet gekocht.
Op dezelfde stal, hat een stalklant haar arm gebroken en ik werd voorgesteld om tijdens haar genezingsprocess haar paard te rijden. Super leuk natuurlijk (voor mij), eigenaresse zelf is jong en ongecompliceerd „je mag alles doen wat wil“.
Na maanden genezing kon ze er zelf weer op en heeft mij toen gevraagd of ik vast blijf, voor minder dagen in de week en ik moet een bijdrage betalen. Voor mij prima. Het berichtje met de vraag was lyrisch „war het je met hem gedaan, hij is zo fijn te rijden, kan hem op twee pinken sturen“. Helemaal leuk!
In de tussentijd heeft ze hem ook verhuisd naar een actief stal (voor mij verder weg, maar voor het paard super en ik heb een goede band met de staleigenaresse)
Ik ben zelf geen hele sterke ruiter, ik heb in mijn kinder en tienerjaren gereden tot ik ca. 17-18 was. Daarna gestopt en met 34 weer begonnen. Wel heb ik een basis met rijden op echt goede paarden, die liepen met de eigenaar dan in het weekend wedstrijd, ik kon doordeweeks dan „voelen“ en „narijden“. Ik weet nog het gevoel, maar heb zelf niet de skills.
Ik neem nu les waar het gaat, soms met mijn bijrijdpaard, ook op manegepaarden. Om dit gevoel bij het rijden ook weer terug te krijgen.
Probleem
Onder een van de lespaarden was er een paard bij, wat mij dat gevoel van vroeger weer gaf. Helemaal verliefd natuurlijk. En toen zag ik toevallig, dat het dier te koop staat.
Ik heb geïnformeerd, erover nagedacht. Bij de stalling geïnformeerd, alles doorgerekend. Plek is er, geld is er, tijd is er.
Wat ik niet gedaan heb, is de eigenaresse van mijn bijrijdpaard informeren.
Ze had een ongeluk gehad met haar paard en een handpaard van een vriendin, zou daarna op vakantie gaan. Stress, dat ik misschien weg zou gaan, wilde ik haar niet aandoen. Dus had ik besloten niet te informeren, totdat het paard wat ik zou kopen door de keuring was. Behalve de staleigenaresse, heb ik verder ook met niemand gesproken.
Uiteindelijk is de koop niet doorgegaan. Ik was voor de keuring met iemand met verstand nog een keer kijken. Iets was voelbaar bij de pees. Ik heb de keuring afgezegd en daarmee was de droom van het eigen paard weer op ijs.
Degene die het paard verkoopt heeft dus blijkbaar een dochter, die wiederom bevriend is met de eigenaresse van mijn bijrijdpaard. Je voelt hem aankomen…hier werd over mij en de eventuele koop gesproken. Ik weet niet eens wie zij is.
Eigenaresse over haar theewater, want „ik had het moeten zeggen“ en zij „plant een jong paard te kopen en dan moet er wel iemand zijn voor haar oude paard“ en „ze heeft geen bijrijder nodig“ en dat met het dressuurzadel kopen kan ik ook vergeten, want daar gaat ze geen geld in steken. (Ik heb een financiële bijdrage aangeboden, ik kan in haar springzadel niet goed zitten, maar haal niet zonder overleg een zadelmaker bij haar paard).
Waar ik mee zit
Een aantal dingen.
- Het is nu de tweede keer dat ik meemaak, dat er commentaar gegeven wordt op de „toestand“ van het paard, nadat ik de enige ben die hem een tijdlang heeft gereden. Ik heb ook al huildende spraakberichten gekregen, dat ze niks met het paard kan en ik met een slof moet rijden. (Doet ze dan zelf, want ze heeft geen zin in „vechten“ met het paard). Ook na deze vakantie voor hetzelfde; hij loopt niet, luistert niet, is zoveel werk.
- Ik vind niet, dat ik verplicht ben dingen te delen zoals een koop van een paard, zolang dat geen invloed heeft op mijn bijrijdpaard (ik heb tijd genoeg voor allebeide en had na de keuring definitief met haar gesproken.
- Als ik geen paard hat gekocht, maar zwanger was geweest, of een baan had aangenomen in een ander land, heeft dit dezelfde uitwerking: bijrijder weg. Maar dat zijn ook geen beslissingen en informatie waar je „recht“ op hebt.
- Het „en nu koop ik geen zadel meer“ vind ik erg kinderachtig en geeft geen goed gevoel.
Wat ik met dit topic wil bereiken
Wel te merken: Van mij afschrijven.
En twee: andere perspectieven van eigenaren of bijrijders.
En drie: Ik denk er over na te stoppen met het bijrijdpaard, omdat dit soort discussies mij teveel energie kosten.
* Ik heb haar wel gezegd, dat ik begrijp waar ze vandaan komt en zich zo voelt.