Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-04-25 12:28

Extreme verlatingsangst?

Geplaatst door de TopicStarter : 02-04-25 12:28

Mijn paard - een BWP ruin van 9 - heb ik nu een half jaar. Ik kocht dit "ideale wandelpaard" van iemand "die geen tijd meer had". Hij stond alleen, veelal op stal zonder andere paarden in de buurt. Meer van zijn geschiedenis weet ik helaas niet, maar ik vrees een paar minder fraaie zaken.
Bij me is hij in het gezelschap van 4 andere paarden, ttz hij loopt op een aanpalende paddock en kan de andere paarden aanraken.
Die andere paddocks grenzen dus aan zijn paddock, én aan de piste.

Na een vrij korte maar wel helse aanpassingsperiode (agressief, bijtgedrag) is hij eigenlijk heel gelukkig, heel lief en vrij chill, op af en toe eens een slechte dag na. Hij komt heel graag naar me toe, laat zich goed poetsen en loopt telkens vlot mee naar de piste.

Nu heb ik het probleem dat ik bij grondwerk of in het zadel geen dingen zonder protest gedaan krijg wanneer ik iets vraag dat richting weg van de paddocks is, dus weg van de paarden. Voorheen dacht ik dat hij schrik had van iets aan de andere zijde, nu denk ik dat de reden te zoeken is bij het weggaan van zijn vertrouwde omgeving.

Concreet: het longeren lukt erg goed (zelfs in vrijheid) in de eerste helft van de piste. Maar op de andere helft (wat verderaf is van de andere paarden) gaat het telkens mis. Vnl steigergedrag.
Zelfs bij het aan de hand stappen op de hoefslag richting achteraan is bijwijlen gevaarlijk. De oren gaan plat en hij gaat omhoog.
In het zadel voel ik de spanning op zijn rug van zodra we richting achterzijde gaan (dus ook op de volte in de eerste helft van de piste) en gaat hij ook (proberen te) steigeren. Eens de cirkel terug richting vooraan gaat, voel je hem zo ontspannen.
Het gebeurt vnl in stap, dus wanneer hij meer tijd heeft om "na te denken".

Het is dus telkens een gevecht.

Mijn paard werd gecontroleerd door DA, osteo, tandarts, ... en is gezond. Ik liet me intussen ondersteunen door 2 kenners, waaronder een gedragstrainer. Maar helaas ben ik 6 maanden later nog geen stap vooruit wat dat betreft. Een buitenrit is dus totaal geen optie, tot mijn grote spijt.

Zoals gezegd dacht ik dat hij schrik had van iets. Maar nu groeit het besef dat hij de andere paarden niet wil achterlaten. Ook al betreft het slechts 20 meter ervan.

Waarom lukt het hem niet om buiten zijn vertrouwde omgeving zijn vertrouwen in mij te leggen? Of omgekeerd, waarom lukt het mij niet om hem voldoende vertrouwen te geven? Niet alleen bij mij, ook bij de gedragstrainer (met bakken ervaring) die eigenlijk telkens opnieuw moet beginnen.

Heeft iemand een suggestie wat ik nog kan proberen om eindelijk veilig te kunnen gaan trainen en de momenteel onwaarschijnlijke stap richting een buitenrit te kunnen zetten?

Laatst bijgewerkt door Cobem op 02-04-25 12:39, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 02-04-25 12:33

Geplaatst: 02-04-25 12:33

Even vraagje, kun je wel samen met en ander paard buitenrit? En als er andere paarden in de piste lopen wat doet hij dan?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-04-25 12:47

Geplaatst door de TopicStarter : 02-04-25 12:47

SandraWierda schreef:
Even vraagje, kun je wel samen met en ander paard buitenrit? En als er andere paarden in de piste lopen wat doet hij dan?

Een buitenrit is helaas nog niet gelukt. In een poging tot (in de hoop dat hij ons positief zou verrassen) is hij na 50 meter (van de stal) zwaar beginnen bokken. Er waren wel 2 andere paarden bij, die hij niet kende; mogelijk was dat de reden.
Een ander (bekend) paard in de piste gaf hem heel veel spanning. Dat hebben we maar even gedaan, maar moeten we misschien nog eens proberen, nu we een aantal maanden verder zijn.

**Geplaatst**: 02-04-25 12:57

Geplaatst: 02-04-25 12:57

Wat doet hij als hij op de paddock blijft staan en één van de andere paarden (of zij allemaal) "weggaan"?
Heb je de indruk dat hij meer aan één bepaald paard hangt, of is het volgens jou aan allemaal?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-04-25 13:09

Geplaatst door de TopicStarter : 02-04-25 13:09

pateeke schreef:
Wat doet hij als hij op de paddock blijft staan en één van de andere paarden (of zij allemaal) "weggaan"?
Heb je de indruk dat hij meer aan één bepaald paard hangt, of is het volgens jou aan allemaal?

Regelmatig gaan 2 paarden op wandeling; die paarden staan dagdagelijks het verste van hem (kan er niet aan), maar het dichtst tegen de piste. Dat gaat m.i. redelijk, niet anders als dat er een onbekend paard aan de stal passeert: de oren gespitst en nieuwsgierig.

Gisteren ging het paard, dat wel aan hem grenst, op wandeling en het viel me op dat dat hem wel iets deed. Hinniken, roepen, over en weer lopen,... Maar eens uit het gezichtsveld was mijn paard terug chill (omdat ik bij hem was?).
Op de piste is dat paard ook uit het gezichtsveld, want het staat aan de andere kant van de stal.

**Geplaatst**: 02-04-25 13:13

Geplaatst: 02-04-25 13:13

Maar hij staat dus nog steeds alleen, de verbetering is slechts dat er paarden aan de andere kant van het draadje staan. Is al een stuk beter dan het was, maar dat maakt het nog niet passend.

Ik zou je paard zien als een flink getraumatiseerd paard. Dat is wat eenzame wegsluiting doet met een kuddedier. Hij kan nu wellicht niet meer met en niet meer zonder andere paarden. Ik zou zelf eerst maar eens aan je paard z'n psychische gezondheid gaan werken ipv hem als gebruiksdier te zien. Ga eens kijken of je een plek kunt vinden waar de mogelijkheid is om hem rustig in te kunnen scharen in een fijne kudde en waar ze de kennis en kunde hebben om hem daarin te begeleiden. Trek daar maar een jaartje voor uit en ga dan weer eens nadenken over werken aan verlatingsangst.

**Geplaatst**: 02-04-25 13:17

Geplaatst: 02-04-25 13:17

Pff lastig geval, sws eens kijken eventueel aan de hand wat hij doet met een goed en bevriend ander paard als je naar buiten gaat.

Ga je wel eens met de trailer ergens naar vreemd terrein? Zo ja wat doet hij dan, want dan kan hij niet kleven/ plakken aan iets bekends. Is er in de buurt ergens een locatie met een round penn om hem te jongeren op vreemd terrein.

En vraag eens of er meer dan 1 van de aangrenzende paarden samen in de piste willen gaan wandelen. Dus echt aan elke kant van de pist wel eentje, gewoon aan de hand. En misschien een idee dat je dan direct begint met dat een ander hem meeneemt. Want heel vervelend maar het kan heel goed zijn dat jou energie niet goed matched met die van hem (op dit moment)

Als dat goed zou gaan, ga je naast die persoon lopen (nog niet met paard) gaat dat goed neem jij paard over loop de ander naast jou, gaat dat ook goed, loopt de ander de piste uit. Zo rustig opbouwen om te kijken wat er wanneer gebeurt.

Stap voor stap gaan annyliseren wat hem triggert in zijn gedrag. Probeer een begin punt te vinden welke goed gaat en van daaruit verder.

**Geplaatst**: 02-04-25 13:18

Geplaatst: 02-04-25 13:18

GDG schreef:
Maar hij staat dus nog steeds alleen, de verbetering is slechts dat er paarden aan de andere kant van het draadje staan. Is al een stuk beter dan het was, maar dat maakt het nog niet passend.

Ik zou je paard zien als een flink getraumatiseerd paard. Dat is wat eenzame wegsluiting doet met een kuddedier. Hij kan nu wellicht niet meer met en niet meer zonder andere paarden. Ik zou zelf eerst maar eens aan je paard z'n psychische gezondheid gaan werken ipv hem als gebruiksdier te zien. Ga eens kijken of je een plek kunt vinden waar de mogelijkheid is om hem rustig in te kunnen scharen in een fijne kudde en waar ze de kennis en kunde hebben om hem daarin te begeleiden. Trek daar maar een jaartje voor uit en ga dan weer eens nadenken over werken aan verlatingsangst.

Als hij idd nog steeds alleen staat, zou ik daar idd ook zeker aan gaan werken. Verdiep je ook eens in ESDR therapie

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-04-25 13:19

Geplaatst door de TopicStarter : 02-04-25 13:19

GDG schreef:
Maar hij staat dus nog steeds alleen, de verbetering is slechts dat er paarden aan de andere kant van het draadje staan. Is al een stuk beter dan het was, maar dat maakt het nog niet passend.

Ik zou je paard zien als een flink getraumatiseerd paard. Dat is wat eenzame wegsluiting doet met een kuddedier. Hij kan nu wellicht niet meer met en niet meer zonder andere paarden. Ik zou zelf eerst maar eens aan je paard z'n psychische gezondheid gaan werken ipv hem als gebruiksdier te zien. Ga eens kijken of je een plek kunt vinden waar de mogelijkheid is om hem rustig in te kunnen scharen in een fijne kudde en waar ze de kennis en kunde hebben om hem daarin te begeleiden. Trek daar maar een jaartje voor uit en ga dan weer eens nadenken over werken aan verlatingsangst.

Ja, inderdaad, hij staat nog steeds apart omdat de eigenaars van de andere paarden dat niet zien zitten om een kudde te vormen. Wellicht vanwege zijn agressief, dominant gedrag de eerste maand na zijn komst. Nu heeft hij dat niet meer, op een slechte dag na.

Jouw stelling komt wel binnen bij me...

Laatst bijgewerkt door Cobem op 02-04-25 13:26, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 02-04-25 13:19

Geplaatst: 02-04-25 13:19

Begrijp ik het goed, dat hij eigenlijk alleen staat en dat zijn gezelschap bestaat uit paarden waar hij naar kijken kan?
Mijn merrie had ook verlatingsangst, gekregen nadat haar moeder ,mijn vorige merrie plots was overleden. Maar die stond en staat wel in een kudde en dan heb je denk ik een andere aanpak als bij jou paard.

Wat gdg zegt dus.Zorg eerst dat hij ergens bij andere paarden kan staan..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-04-25 13:25

Geplaatst door de TopicStarter : 02-04-25 13:25

haha1995 schreef:
Begrijp ik het goed, dat hij eigenlijk alleen staat en dat zijn gezelschap bestaat uit paarden waar hij naar kijken kan?
Mijn merrie had ook verlatingsangst, gekregen nadat haar moeder ,mijn vorige merrie plots was overleden. Maar die stond en staat wel in een kudde en dan heb je denk ik een andere aanpak als bij jou paard.

Eigenlijk wel, dat is wat ik aangeboden krijg op de - voor het overige voortreffelijke - pensionstal.

Is het volgens jou een oplossing dat ik een pony of shet zoek om bij hem te zetten of toch beter maar een andere omgeving in een kudde?

En schrijf je het in het topic omschreven gedrag dan toe aan het feit dat hij niet in een kudde staat?

**Geplaatst**: 02-04-25 13:30

Geplaatst: 02-04-25 13:30

Deze moet 'gereset' worden door een kudde. Deze had ik eerst eens 6 maanden in het land gegooid ergens in een grote groep en dan eens opnieuw gekeken of het probleem er nog was, grote kans van niet

**Geplaatst**: 02-04-25 13:31

Geplaatst: 02-04-25 13:31

Cobem schreef:
GDG schreef:
Maar hij staat dus nog steeds alleen, de verbetering is slechts dat er paarden aan de andere kant van het draadje staan. Is al een stuk beter dan het was, maar dat maakt het nog niet passend.

Ik zou je paard zien als een flink getraumatiseerd paard. Dat is wat eenzame wegsluiting doet met een kuddedier. Hij kan nu wellicht niet meer met en niet meer zonder andere paarden. Ik zou zelf eerst maar eens aan je paard z'n psychische gezondheid gaan werken ipv hem als gebruiksdier te zien. Ga eens kijken of je een plek kunt vinden waar de mogelijkheid is om hem rustig in te kunnen scharen in een fijne kudde en waar ze de kennis en kunde hebben om hem daarin te begeleiden. Trek daar maar een jaartje voor uit en ga dan weer eens nadenken over werken aan verlatingsangst.

Ja, inderdaad, hij staat nog steeds apart omdat de eigenaars van de andere paarden dat niet zien zitten om een kudde te vormen. Wellicht vanwege zijn agressief, dominant gedrag de eerste maand na zijn komst. Nu heeft hij dat niet meer, op een slechte dag na.

Jouw stelling komt wel binnen bij me...

Kan me voorstellen dat dat verhaal hard over komt. Maar denk wel dat ze hier gelijk in heeft. Heb ook een paard met sterke verlatingsangst, waar de laatste jaren nauwelijks meer iets van te merken is. Ik kan ook alleen het bos in.
Mensen denken vaak naast elkaar staan gescheiden door een draad al voldoende is om niet alleen te staan. Maar dat is niet zo, zeker niet bij een paard met verlatingsangst. Ze moeten elkaar kunnen aanraken en voelen en niet alleen met de neus over de draad. En kunnen beschermen in het geval er een leeuw komt of iets anders en dat kan zo niet.
Denk als je hem ergens hebt staan met anderen dat het al heel anders wordt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-04-25 13:33

Geplaatst door de TopicStarter : 02-04-25 13:33

ruitje schreef:
Deze moet 'gereset' worden door een kudde. Deze had ik eerst eens 6 maanden in het land gegooid ergens in een grote groep en dan eens opnieuw gekeken of het probleem er nog was, grote kans van niet

Wellicht is dat correct. Het inzicht komt er nu pas, na 6 maanden zoeken...

Stel dat ik een plaatsje vind, is het dan totaal geen optie om onderwijl ook te werken aan mijn doelen, nl buitenritjes?

**Geplaatst**: 02-04-25 13:51

Re: Extreme verlatingsangst?

Geplaatst: 02-04-25 13:51

Lastig probleem. Ook hier ondervonden. Het werd zelfs even erger in het begin toen hij net bij de kudde stond. Bereid je daar ook vast op voor. Anders kun je erg gaan twijfelen of je er wel goed aan hebt gedaan om hem in een kudde te zetten. Maar na verloop van tijd, en dan heb ik het net zoals ruitje en gdg aangeven, over maanden tot wel een jaar of misschien langer. Dat is per paard verschillend.
Als eigenaar is het loslaten van je doelen en ambities heel moeilijk. Paarden zijn erg duur en dat voelt soms niet goed. Daar heb ik begrip voor.
Echter, een paard heeft geen doelen of ambities. En al helemaal niet die van jou. Een paard wil veilig zijn. Voorspelbaarheid, duidelijkheid, eten en sociaal contact zijn hierin essentieel. Vanuit daar ontstaat een basis in vertrouwen. Dat is dan een vertrekpunt om stapjes te zetten in het werk.
Dat kost tijd, zeker bij een paard dat al 1-0 achterstaat.
Dus antwoord op je vraag: ja, als dit jouw maatje is en jij je echt wilt inzetten op jullie band, dan moet je jouw doelen even parkeren.
Of je jouw doelen moet parkeren in algemene zin? Dat is aan jou. Er zijn er genoeg die onder het mom van ‘geen klik hebben’ een dergelijk paard weer verkopen. Dat is jouw keuze.

**Geplaatst**: 02-04-25 14:24

Geplaatst: 02-04-25 14:24

Cobem schreef:
ruitje schreef:
Deze moet 'gereset' worden door een kudde. Deze had ik eerst eens 6 maanden in het land gegooid ergens in een grote groep en dan eens opnieuw gekeken of het probleem er nog was, grote kans van niet

Wellicht is dat correct. Het inzicht komt er nu pas, na 6 maanden zoeken...

Stel dat ik een plaatsje vind, is het dan totaal geen optie om onderwijl ook te werken aan mijn doelen, nl buitenritjes?

Mijn mening:
Ik had met dit paard nooit op buitenrit gegaan nog. Sterker nog: ik had nog niet eens opgestapt

Je hebt een paard wat aan de longeerlijn bepaald gedrag vertoond, als dat er niet uit is, heb je grote kans dat hij dat onder het zadel ook vertoond en buiten helemaal.

Ik ben net zoals jou: heel erg doelgericht. Ik heb daar moeite mee gehad met mijn Fjord, want als je altijd Dravers in een jaar koersklaar maakt, hoe moet ik dan met een Fjord het leuk hebben zonder doelen?

Toen heb ik het doel 'kinderpony'/ 'ultieme brave pony' gemaakt in mijn hoofd en heb ik dat in subdoelen uitgedacht.

Dat zou jij ook kunnen doen. Dan ben je toch aan je doelen aan het werken,maar wel realistisch.

Een voorbeeld zou kunnen zijn:
Maand 1: verhuizen naar nieuwe kudde, paard in deze maand in week 2 en 3 enkele malen poetsen in de kudde.
Maand 2: Deze maand wat grondwerk doen aan de rand van de kudde, gericht op stoppen/lopen/achteruit dus gehoorzaamheid met de kudde in de buurt
Maand 3: Dit uitbreiden en dezelfde oefeningen steeds verder weg vragen van de kudde
Maand 4: paard longeren van de kudde af
Maand 5: rijden van de kudde af
Maand 6: buitenrijden.

Dit schema zou voor een goede ruiter die weet wat hij doet traag zijn, voor iemand met minder ervaring te snel. Em een paard geeft het tempo aan. Bij sommige doe je dubbel zo lang over het 'voorwerk' en kun je maand 4 doorvliegen.

Bedenk eens wat jouw einddoel is en welke stappen je paard nodig heeft om daar uiteindelijk te komen?

En erop zitten terwijl je nog niet in de hele bak kan longeren is dan niet logisch. Dan zou ik dus grondwerken, schriktraining doen, dubbele lange lijnen, je kan dus eerst "de breedte in" voordat je een stap verder gaat. En terwijl je dus een schriktraining doet werk je in maand 3 aan: ' paard kan in de hele bak gehoorzaam zijn' , maar je werkt stiekem ook al aan 'maand 5' want als hij nu al niet meer schrikt van een paraplu doet hij het straks ook niet.

En: vind het leuk! Ik lees bij jou vooral frustratie over dat het niet lukt je einddoel te bereiken,maar zorg dat je elk klein stapje vooruit ziet als ik ben dichter bij mijn doel!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-04-25 15:08

Geplaatst door de TopicStarter : 02-04-25 15:08

ruitje schreef:
Cobem schreef:
Wellicht is dat correct. Het inzicht komt er nu pas, na 6 maanden zoeken...

Stel dat ik een plaatsje vind, is het dan totaal geen optie om onderwijl ook te werken aan mijn doelen, nl buitenritjes?

En: vind het leuk! Ik lees bij jou vooral frustratie over dat het niet lukt je einddoel te bereiken,maar zorg dat je elk klein stapje vooruit ziet als ik ben dichter bij mijn doel!

Dat ik mijn doelen moet bijstellen, daar was ik intussen al aan uit. Het wijst zichzelf uit, helaas. Het ziet er niet naar uit dat ik eerstmaands zal kunnen rijden... Heel jammer natuurlijk... Mijn vorig paard was veel ziek; deze is kerngezond maar niet in het hoofd, denken we.

Mijn frustraties zitten zich vnl in het feit dat vanuit mijn omgeving heel erg uiteenlopende meningen op me zijn geventileerd - van pijn, naar mank- en scheefheid, tot gedrag. Sorry als dit onderliggend tot uiting komt; is niet mijn bedoeling!

Op dit forum krijg ik eindelijk feedback die min of meer allemaal in dezelfde richting wijst en geloofwaardig lijkt. Dank daarvoor!

**Geplaatst**: 02-04-25 17:06

Geplaatst: 02-04-25 17:06

Ik denk ook dat je je paard wel mag zien als zwaar getraumatiseerd. Die tevens bepaalde patronen heeft ontwikkeld om zichzelf zo staande te houden. Aan jou de uitdaging om die patronen om te gaan buigen.

Niet leuk voor jou omdat je enorm je doelen moet gaan bijstellen en omdat er hiervoor geen quick fixes bestaan. En er wacht een heel intensief, maar wel leerzaam traject op jullie te wachten. Hoe rot dat nu ook lijkt, denk ik dat je achteraf blij gaat zijn met wat je allemaal geleerd hebt.

Dat je paard alleen staat zou ik ook graag anders voor je paard zien.

Voor jezelf en voor nu: ik kan je heel erg aanbevelen om eens 7 dagen gratis in de online omgevingen van Tristan Tucker en/of Warwick Schiller te duiken.
Tristan leert jou hoe je je paard kan aanleren om beter met spannende en onbekende situaties om te gaan.
Warwick leert je tot in het verfijnde hoe jij je paard kan ‘lezen’ en het beste om kan gaan met de signalen die hij naar jou communiceert. Het zorgt voor een diepe connectie/relatie waardoor je een hele sterke fundering krijgt om op te gaan bouwen naar je oorspronkelijke doelen.
In beide geldt gevallen geldt dat je gaat op het tempo van het paard en dat houdt ook in dat je hier echt wel even zoet mee bent. Warwich vind ik qua filmpjes het prettigste omdat je (uiteindelijk) echt goeie oefeningen kan doen voor bv het buiten rijden, maar ook de verlatingsangst. Ik combineer dat met oefeningen van Tristan.

Sterkte TS!

**Geplaatst**: 02-04-25 17:08

Re: Extreme verlatingsangst?

Geplaatst: 02-04-25 17:08

Domme vraag misschien, maar is een wandelpaard niet voor aan de hand in plaats van onder het zadel?

**Geplaatst**: 02-04-25 17:21

Geplaatst: 02-04-25 17:21

Cobem schreef:
ruitje schreef:
Deze moet 'gereset' worden door een kudde. Deze had ik eerst eens 6 maanden in het land gegooid ergens in een grote groep en dan eens opnieuw gekeken of het probleem er nog was, grote kans van niet

Wellicht is dat correct. Het inzicht komt er nu pas, na 6 maanden zoeken...

Stel dat ik een plaatsje vind, is het dan totaal geen optie om onderwijl ook te werken aan mijn doelen, nl buitenritjes?

Ik zou dan rustig aan beginnen en dan met lessen van iemand die gespecialiseerd is in paardengedrag. Grondwerk of clickertraining/vrijheidsdressuur. Dan ben je toch leuk met je paard bezig en creëert ook een band, terwijl hij zelf lekker de tijd heeft om dit te verwerken en te socialiseren.

**Geplaatst**: 02-04-25 17:22

Geplaatst: 02-04-25 17:22

Ik volg de rest.

Ook ik zou zo eentje een jaar laten opknappen in een stabiele kudde waar voldoende plek is en na een jaar van daaruit terug gaan opbouwen.
Dat zal je paard mentale herstel tijd gegeven hebben en zal hem sowieso een stuk stabieler maken.

En neen, zo een beslissing is niet eenvoudig en ook prima begrijpbaar dat sommige mensen die liever niet doen omdat ze gewoon nood hebben aan dan bv een stabiel wandelpaard, want niemand kan je zekerheid geven dat je dan na een jaar wel een stabiel wandelpaard zal hebben, en een paard is duur.

**Geplaatst**: 02-04-25 17:22

Geplaatst: 02-04-25 17:22

Cobem schreef:
ruitje schreef:

En: vind het leuk! Ik lees bij jou vooral frustratie over dat het niet lukt je einddoel te bereiken,maar zorg dat je elk klein stapje vooruit ziet als ik ben dichter bij mijn doel!

Dat ik mijn doelen moet bijstellen, daar was ik intussen al aan uit. Het wijst zichzelf uit, helaas. Het ziet er niet naar uit dat ik eerstmaands zal kunnen rijden... Heel jammer natuurlijk... Mijn vorig paard was veel ziek; deze is kerngezond maar niet in het hoofd, denken we.

Mijn frustraties zitten zich vnl in het feit dat vanuit mijn omgeving heel erg uiteenlopende meningen op me zijn geventileerd - van pijn, naar mank- en scheefheid, tot gedrag. Sorry als dit onderliggend tot uiting komt; is niet mijn bedoeling!
Op dit forum krijg ik eindelijk feedback die min of meer allemaal in dezelfde richting wijst en geloofwaardig lijkt. Dank daarvoor!

Het kunnen natuurlijk ook verschillende dingen zijn, paard kan EN verlatingsangst hebben en bijvoorbeeld scheef zijn en daarom een kant op moeilijker gaan.

Ik vind dat Ruitje een heel mooi stappenplan aangeeft. Zo zou ik het ook gaan doen. Eerst paard resocialiseren en vanuit die basis steeds een stapje verder gaan.

**Geplaatst**: 02-04-25 17:30

Geplaatst: 02-04-25 17:30

Lieser schreef:
Domme vraag misschien, maar is een wandelpaard niet voor aan de hand in plaats van onder het zadel?

Nee, met wandelen worden buitenritten bedoeld. Eigenlijk is dat Belgisch.

**Geplaatst**: 02-04-25 18:05

Re: Extreme verlatingsangst?

Geplaatst: 02-04-25 18:05

Ik denk inderdaad ook dat je best je tijd neemt. Je bent dan niet “bezig met je doel wandelen”, maar tegelijkertijd ook weer wel. Als eerst de basis goed zit, kan je steeds een stapje verder richting je doel gaan. De kans dat je je doel bereikt is dan groter dan wanneer je nu te snel wil gaan. Een kind dat leert praten kan ook niet onmiddellijk hele zinnen zeggen die een logisch en gestructureerd geheel vormen. Dat gaat ook stapje per stapje.

Ik snap dat je gefrustreerd bent door de verschillende meningen van mensen in jouw omgeving.
Ik heb de laatste tijd 1 ding heel duidelijk geleerd: velen hebben snel hun mening klaar en zeggen wat je zou moeten doen met je paard. Maar als puntje bij paaltje komt kan je meestal het beste vertrouwen op je eigen gevoel.

**Geplaatst**: 02-04-25 18:24

Geplaatst: 02-04-25 18:24

Bloodymary schreef:
Lieser schreef:
Domme vraag misschien, maar is een wandelpaard niet voor aan de hand in plaats van onder het zadel?

Nee, met wandelen worden buitenritten bedoeld. Eigenlijk is dat Belgisch.

Bedankt, weer wat geleerd