Bokt.nl

Narcissa schreef:

Je zou In Vrije Stap of Horse Improvement kunnen benaderen hiervoor.

GabberGill schreef:

Indien je wandelt leidt je in het zicht,

Erop verdwijn je en heeft hij niemand om te "volgen". Heb je iemand die ernaast mee kan?

Wat ik ook vaak deed was oefenen met de dubbele. Als ik gelongeerd had dan ging ik erachter naar buiten. Je kan hem dan nog omdraaien en al.

Het is een nieuwe ervaring en dat maakt vele onzeker. Maak hem er eerst zeker in en ga er dan pas op. Als hij kan vertrekken zonder omdraaien met die lijnen kan je het onder het zadel naar buiten verbreden en uitbreiden. Vaak loop ik er op de heenweg naast en ga ik erachter op de terugweg. Zo wennen ze aan erachter terwijl ze een positieve drive hebben "naar huis". Vertrekken is sowieso negatief dus doe dar als hij gewend is aan het stuk dat je hem niet meer leidt vanaf de zijkant maar vanaf achter.

Reageert hij specifiek op dingen aan de hand of volgt hij makkelijk zonder spanningen? Hoe is het gedrag aan de hand?

Wat ik net zeg met dubbele lijnen erachter, pas op jezelf dat hij niet schopt of achteruit komt. Draai hem desnoods om en vloei af, braaaaf kroelen en een dikke kus. Probeer het erna opnieuw. Blijf geduldig, Blijf belonen en vertel vooral hoe knap die is. Grote kans dat die daar ook sputtert maar het is beter te begeleiden als je op de grond staat en hem opweg kan helpen.

Elisa2 schreef:

ImportZeeuw schreef:

Mijn paard is een zeer sensibele KWPNer van Apache.
In de bak en met wandelen aan de hand een super paard. Echter wil ik ook heel graag met hem buitenrijden, en hier lopen wij tegen een probleem aan.
Hij wil met moeite weg van stal. Soms lukt het om 500 meter de polder in de rijden en dan schiet hij in de staak. Dit uit zich in hard achteruit lopen als ik hem wil doorrijden, en dan maakt het hem niet uit wat er achter ons staat. Tot uiteindelijk steigeren, kaars recht overeind. Dit heeft al diverse malen tot echt gevaarlijke situaties geleid, en ik kom er zelf echt niet verder mee. Het lijkt wel of hij psychisch op slot schiet en ik niet meer door kom.

Ook met een ander paard erbij vertoond hij dit gedrag. Wandelen aan de hand gaat prima op dit zelfde stuk weg.

Nu wil ik graag hulp van een prof. inschakelen die ons hiermee op locatie kan helpen.
Weten jullie een goede trainer die ook in Zeeland komt?

Is het altijd op hetzelfde stuk?

Heeft hij tot nog toe altijd succes gehad met zijn gedrag?

Heb je al geprobeerd om voor die tijd (voordat ie staakt) af te stappen en er weer op te stappen na dat stuk?

Vervelend voor je dit gedrag, zeker als hij gevaarlijk wordt er bij.

Ik ken wel goede trainers maar geen idee of die ook in Zeeland komen.

Elisa2 schreef:

Oke, ik raadt John Erb aan in ieder geval..zeker met dit soort specifieke buitenrit situaties is hij erg goed. Ik weet alleen niet of hij echt door het hele land komt.

Ik snap je probleem wel, heb er ook een gehad die dan als er mede weggebruikers waren wist dat ik minder te vertellen had en daar handig gebruik van maakte.
De dubbele lijnen tip is al een hele goede en misschien helpt het ook als iemand hem aanklikt en naast hem loopt terwijl je er op zit. En als dat goed gaat dan alleen nog mee lopen zonder aanklikken, en de stap daarna weer steeds iets meer afstand nemen etc.

Het is zo'n vicieuze circel wat even doorbroken moet worden denk ik.

saarie schreef:

En hoe doet hij het als je niet vanaf huis vertrekt, maar bijvoorbeeld gewoon met de trailer naar een onbekend bos? Veel paarden gaan niet graag vanuit huis weg maar als het op een ander terrein is gaan ze toch meer ontspannen op een gegeven moment, zeker als je met een (ervaren) groepje meerijdt.

Andere optie is inderdaad een gezadelde wandeling maken en stukjes rijden waar het gaat. Dus ernaast beginnen, gaat het na een kilometer of wat (voorbij het punt waar je paard normaal moeilijk gaat doen) goed, dan stap je op. Voel je na een stukje weer spanning, dan loop je weer verder enz. Zo hebben we tot nu toe elk paard hier in z'n eentje buiten mak gekregen.

Em_ schreef:

Ik kan Hester Stasse aanraden. Zij is instructeur paard en gedrag en focust zich volledig op ontspannen buitenrijden!
https://veryimportanthorse.com/

Nouvel schreef:

Helpt het als je voorlopig een leider vanaf de grond meeneemt, die voor je uit loopt of fietst?
Mijn paard heeft ook veel moeite met onder het zadel weg gaan, staakt niet maar vindt alles eng.
Met iemand op de grond erbij gaat het wel goed.
Dan kun je dit afbouwen door af en toe kleine stukjes voor degene op grond uit te gaan.

Nouvel schreef:

ImportZeeuw schreef:

Nee dat interesseerd hem niks. Als hij niet verder wil dan staakt hij. Ongeacht of er iemand naast loopt.

Oh dat is apart, omdat hij met wandelen wel gewoon door gaat.
En als jij mee loopt en een andere ruiter erop?

Lindsey_99 schreef:

Het is op te lossen, maar je zult het wellicht niet alleen op kunnen lossen. Neem iemand op de fiets mee die je paard kan begeleiden aan de hand, en dan wel iets voor het moment waarop hij besloten heeft dat het ver genoeg van huis is. Het hoeft maar 20 meter verder te zijn, dan even laten grazen, of flink belonen met wat lekkers. Dat onthouden ze. Dan rustig in stap terug. Dag erna 40 meter verder, dan 100, enz. Goed monitoren wat het moment is waarop hij de hakken in het zand zet, en zodra je dat voelt aankomen, aan de hand verder meenemen, en natuurlijk hem de hemel inprijzen. Het kwartje gaat een keer vallen dat hij elke keer weer terug naar huis gaat, ook al is het een stukje verder.
Het heeft mij destijds een jaar training gekost, maar toen hij eenmaal vertrouwen had, was bijna alles mogelijk. Zelfs over best spannende bruggen over een snelweg, of een grote vijver.
Na jaren in het bos wist mijn paard precies op welke plekken hij even mocht grazen als beloning. Hij wees ze keurig aan, ook als het meer dan een jaar geleden was...

Nouvel schreef:

Misschien in een voor hem veilige omgeving starten met langeteugelwerk zodat hij onbelast leert naar voren te blijven gaan en voor jou uit leert lopen.
Als hij dat goed oppakt kun je met een begeleider ernaast een klein stukje naar buiten gaan en dit langzaam uitbouwen en dan de begeleider steeds meer weg laten.

Nouvel schreef:

Ik heb dat bij die van mij ook gedaan en ik merkte dat hij het aan de lange teugel net zo spannend vond als wanneer ik erop zit, terwijl hij aan de hand een hondje is.
Dus ik heb het langeteugelwerk ook toegevoegd aan onze trainingen, het is ook een hele mooie manier vano ombelasf werk en je maakt ze zelfstandiger omdat ze voor je uit moeten lopen.