
Ten einde raad!
Ik open dit topic na een klein jaar van piepkleine stapjes naar voren en sprongen naar achteren. Ik zoek gelijkluidende ervaringen om te kunnen bepalen welke stappen ik nog kan nemen om mijn paard te helpen.
Het paard:
Mijn paard is een nu 5 jarige zelfgefokte ruin, Nederlandse Appaloosa. Het is een paard met veel tegenstelling, 2 kruinen (zover dat iets zegt), en als ik hem typeer is het een vuur en watertype.
Hij lijkt qua gedrag in omgang met mensen op een soort labrador: sociaal, er graag bij zijn, licht lomp, niet snel bang voor gekke dingen (bv een heftruck voor zijn box, verkeer op de weg e.d.). Komt altijd meteen als ik hem fluit op de weide. Hij staat net iets boven het midden in een groep, als ik het goed zie.
Als veulen het hele veulen ABC bijgebracht. Met 6,5 maand naar de groepsopfok. Sinds maart 2022 op stal. Vanaf maart 2022 tot en met augustus 2022 zelf aan de gang gegaan met wennen aan alles tot en met de complete bepakking voor een rijpaard (en longeren en alles commando's die daarbij horen natuurlijk) en het moment dat er eigenlijk alleen nog maar iemand op hoefde te gaan zitten. Dit alles deed hij echt braaf! Geen wanklanken, niet rennen, niks. Echter, het onder de man brengen besteed ik uit omdat ik daar niet handig genoeg voor ben. Dus hij is naar een professional gegaan voor dat laatste stukje.
Beleerstal
Daar is mijn paard gereden geweest maar er is ook een nare gebeurtenis geweest (extreem gevlucht) waardoor hij enigszins gewond raakte. Het beleren was overigens ook lastig omdat mijn paard veel spanning opbouwde. En: het ging 4 dagen eigenlijk heel erg goed en de 5e dag ontplofte hij dan gigantisch. Vanuit het niets. Niemand zag enige voortekenen waardoor je kon bevroeden dat hij zou gaan exploderen. Het exploderen is rennen als een raket, bokken en niets meer zien. Maar dan extreem.
Weer thuis & niet op 0 maar -10..
Eind september (na het ongeval) dus weer opgehaald naar huis om te herstellen. En vanaf dat moment bleek dat ik met hem niet op 0 weer kon beginnen, niet op -5 maar op hoogstens -10. Ik kon niet eens meer een deken op zijn rug leggen, zo bang! Het op een cirkel om me heen zetten aan de longe was onmogelijk want: extreem vluchten. Dit kon ik niet meer zelf oplossen. Ik heb vrijwel meteen een goed opgeleide grondwerkjuf in de arm genomen en met haar erbij zetten we hele kleine stapjes in de richting van meer zelfvertrouwen en elkaar weer meer begrijpen.
Paard kan een deken op, kan weer aan de longe met rust en vertrouwen en kan zo nu en dan een longeersingel aan zonder spanning. Echter, ook hier weer: het gaat een paar keer achter elkaar goed en dan ineens, zonder voor getrainde ogen, zichtbare tekenen van spanning ontploft hij to the max. Hij gaat als een raket rennen, bokken, door in de bak aangebrachte lintomheining heen en toont dat hij over de bakrand wil springen. Als je een paard extreem gek hebt zien doen, doe dat bij deze maar x 2. Ik heb helaas (nog) geen filmmateriaal.
Oordeel
Het is onbegrijpelijk voor ons. Ook een zeer gerenommeerde eigenaar van een trainingsinstituut in Nederland gaf aan dat hij in de tientallen jaren dat hij honderden, zo niet duizenden paarden heeft gezien/getraind nog maar een stuk of 4 of 5 x een paard zag met dergelijk gedrag (dagen achter elkaar prima en braaf en dan vanuit het niets zwaar extreem doen). Hij heeft mijn paard ook daadwerkelijk het gedrag zien vertonen op die extreme manier. Het vermoeden van een hersentumor of afwijking in de hersenen werd genoemd. Het is een beetje Jekyll & Hyde want: dit paard is superlief, supersociaal naar mensen, pakt iedereen in met zijn uiterlijk en personality. Hij bijt nooit, schopt nooit, valt niemand aan. Maar de andere kant is, bij kennelijke spanning of het niet meer kunnen verwerken van prikkels, dodelijk gevaarlijk voor hemzelf en mensen. Hij ziet niks meer en rent gewoon door.
Extra info
Nu wordt dit paard ook behandeld voor de ziekte van Lyme, dit kan een neurologische component geven waar rekening mee moet worden gehouden. Daarnaast is mij bekend dat paarden uit zijn "lijn" vaker moeite hebben met leren/beleren. Dit lukte uiteindelijk wel maar was niet makkelijk.
Nu?
Ben ik ten einde raad. Het is voor iedereen een raadsel dat een paard dat zo fijn is in de omgang, zo extreem gedrag kan laten zien en dan echt out of the blue. Dit gebeurt echter wel alleen in een situatie waarbij je iets met hem doet. Ik heb het hem nooit op de weide zien doen.
Is er iemand die dit soort gedrag herkent? Zou dit medisch (afwijking hersenen/tumor?) zijn of een gedragskwestie? Is er handelingsperspectief? Wie zou kunnen helpen?
Mijn omgeving ziet een lief, mooi paard maar gevaarlijk en onvoorspelbaar vanwege geen voortekenen en zou het liefst zien dat hij de eeuwige groene grasvelden gaat begrazen. Ik ben ook ten einde raad en realiseer me telkens meer dat dit niet het allround gebruikspaard voor mijzelf lijkt te gaan worden waar hij voor gefokt is en waarvan ik had gehoopt zoveel plezier mee te gaan beleven.
Help?
