Dochter (16) heeft een wedstrijdspanning die behoorlijk in de weg zit. De lessen gaan goed, het vrijrijden gaat goed, zelfs het losrijden gaat nagenoeg altijd goed. Maar zo gauw ze de witte hekjes doorgaat zet ze zich vast. Ze blokkeert, raffelt, rijdt slordig..met als gevolg geen winstpunten. Van de 5 proeven rijdt ze miss éen krappe wp. We hebben vanalles geprobeerd, rescue, anti- zenuwentabletjes, sessies met paardensportpsycholoog, extra lessen (ze rijdt er sws 2 in de week maar voor de proef een extra privéles) Zeggen dat het niet uitmaakt, rij gewoon alsof je oefent, kilometers maken etc. Het doet allemaal niks voor haar en ze is telkens weer teleurgesteld. Ok, de pony's waren/ zijn 4- en 5 jarigen en vooral de huidige is best een boef maar met het vertrouwen zit het wel goed. Ze gaan naar buiten, ze kan zelfstandig met hem bezig, het is een super dressuurpony en kan al veel meer dan ze in de proef hoeven te laten zien. Ze krijgt nog steeds dezelfde opmerkingen als 5 jaar geleden, te veel spanning, laat te weinig zien, slordig. Het lijkt een plaat die in een groef blijft hangen. Waarom doe je het nog, zou je zeggen? Goeie vraag. Telkens gaan we toch op pad met het gevoel; nu gaat het goed. De instructeurs zeggen dat ze het kunnen. Maar telkens gaat het weer mis. Ze rijden ong om de 3 weken een proef. Graag tot horens
