Ik wil even mijn hart luchten en hoop op tips.
Sinds een maand of 2 ben ik bang geworden om te rijden. En dat is zo ontzettend frustrerend! Ik kom niet verder en zie even door de bomen het bos niet meer.
Mijn verhaal (sorry als het een beetje lang is): ik heb een eigen pony (een fjord), rijd samen met mijn dochter van 9 afwisselend op hem. We hebben hem sinds maart. 1x in de week hebben we een privéles, de ene week ik, de andere week mijn dochter. Dit ging altijd heel erg goed en ik genoot van het rijden, het was mijn ontspan moment van de dag. Ook rijd ik nog 1x per week op een manege, ik ben nog niet heel ervaren en wilde ook graag andere paarden rijden om verdere ervaring op te doen. En het was daar ook heel gezellig dus ben een beetje blijven plakken toen we onze pony kochten. So far so good.
In juli ben ik op de manege voor de 1e keer gevallen. Ging heel stom, paard kon er niets aan doen, ik ook niet, hij struikelde bij een sprongetje en ik bungelde aan de zijkant en kon het niet meer houden. Behalve een deukje in mijn ego niets aan de hand.
Een week of 4 later begon onze eigen pony streken uit te halen. Ineens wegschieten, bokken, eerst vanuit galop, later ook in draf. Omdat hij heel rustig en stabiel was en zijn gedrag ineens omsloeg hebben we hem toen stilgezet. Alles en iedereen is erbij geweest, dierenarts, osteopaat, zadelmaker, tandarts, hoefsmid etc. Er kwamen wat dingen uit en de rust heeft hem goed gedaan. Na een week of 5 zijn we begonnen met longeren en voorzichtig weer rijden. En opeens was ik bang. Bang om de controle te verliezen, dat hij er vandoor gaat etc. Alleen maar denken "wat als".
We zijn voorzichtig begonnen en het ging eigenlijk best goed. Ik zat na een paar weken weer op 75% ontspanning als ik hem reed. Durfde ook weer te galopperen en kon het aardig los laten. En toen begon hij weer te klieren, met name bij mijn dochter. Bokken, schrikken, wegschieten, iedere keer opnieuw. Hierdoor nam mijn angst weer wat toe, omdat ik bang was dat hij dat bij mij ook zou gaan doen.
Helaas ben ik afgelopen woensdag op de manege 2x bijna van mijn paard afgevallen. 1x omdat hij schrok en er vandoor ging, en 1x nadat ik al mijn moed had verzameld en in galop ging, hij ineens afboog waardoor ik ernaast hing. Wonder boven wonder kon ik terug klimmen in het zadel. Maar vanaf toen was het mis. Haast paniek, ik wilde eraf, kon wel huilen toen, durfde echt niet meer. En sinds die tijd is het angstgevoel weer helemaal terug, misschien zelfs nog wel een tandje erger. En ik projecteer het nu ook op onze eigen pony, nadat hij zaterdag weer bokkend de bak doorging met mijn dochter

En nu weet ik het niet meer zo goed. Wat is nou wijsheid? Ik kom hele mooie websites tegen met instructie/coaching voor ruiters met angst, maar dit is allemaal niet hier in de buurt. Tips die ik krijg zijn ook heel wisselend: geef jezelf een schop onder de kont en stap erop, tot doe dit pas weer als je durft. We starten wel volgende week met grondwerk. Maar verder weet ik echt niet wat wijsheid is en ben op zoek naar ervaringen. En wellicht weten jullie iemand die mij hier doorheen kan helpen (regio Arnhem/Nijmegen)?
Ik hoor het graag!