Dit gaat waarschijnlijk een lang verhaal worden. Ik zit momenteel in een fase waarin ik gigantisch vast loop met mijn 4 jarige paard. Ik ben met dit topic niet op zoek naar hulp, maar ik ben op zoek naar verhalen om elkaar te kunnen inspireren en van elkaar te kunnen leren. Het lijkt me interessant om elkaar te volgen in een traject met als doel het beter begrijpen van elkaar (mens en paard).
Ik heb Lucky al sinds hij veulen was en heeft tot zijn 4e levensjaar in de wei mogen staan met hier en daar een wandeling. Echter begon hij op zijn tweede, zodra hem iets niet zinde, dreiggedrag richting mij te vertonen. Hier hebben we hulp bij gehad en is het eigenlijk vrijwel helemaal verdwenen.
In februari was Lucky 4 jaar oud en zijn we begonnen met het beleren. Allemaal op een rustig tempo en Lucky zette geen stap verkeerd. Tot midden augustus. Lucky had de eerste paar minuten met het rijden altijd wat spanning en voelde dan wat “explosief”. Ik kon hier altijd vrij makkelijk doorheen rijden omdat ik hem duidelijk kon maken wat de bedoeling was en hem zelfverzekerd vooruit kon rijden. Totdat hij een keer wèl explodeerde... Hij ging meerdere keren met 4 benen de lucht in en het leek eindeloos te duren. Uiteindelijk nog een rondje het “goed” af kunnen sluiten
. Achteraf gezien heb ik Lucky die dag teveel gevraagd. Ik had een nieuw hoofdstel, bit en een paar weken vanwege de hitte niet gereden. Afijn. Ik merkte aan mijzelf dat ik toch wat spanning had om op te stappen dus heb hem een paar dagen vrij gegeven en ben er onder begeleiding van mijn instructrice weer op gegaan. Wat een drama... Hij voelde mijn onzekerheid aan en wou niet meer lopen. Met een noodgang achteruit tot omhoog komen aan toe. Afgestapt en hem aan de longe laten uitrazen. Ik stapte weer op en hij deed precies hetzelfde weer
. Ook hier uiteindelijk enigszins doorheen kunnen rijden en het zo goed als mogelijk af kunnen sluiten. De dagen erna gingen wij zo door de bak. Één bom spanning.

Het leek mij een goed idee een les ohz te nemen van de instructrice die ons destijds ook met grondwerk heeft geholpen. Hier behaalden wij echt een doorbraak. Alles bleek namelijk aan mij te liggen (duh
) en ik projecteerde mijn spanning en onzekerheid op Lucky. Vanaf hier boekten wij eigenlijk alleen maar weer vooruitgang onder het zadel en ging er met het rijden heel stroef een knopje bij ons beiden om. Helaas had ik beter moeten afkloppen. Lucky begon sinds half september zich vanaf de grond radicaal te gedragen. Het dreigen was weer helemaal terug en dit deed zich voor bij het opzadelen, poetsen, opstappen etc. Ik had zelf een gigantische paarden dip hierdoor en ben hem gaan vermijden. Alleen even een worteltje in de wei en klaar. Dit vormt wel een goed beeld van waar het telkens mis gaat tussen mij en Lucky. Het zijn eigenlijk twee dingen. Omdat ik wil vermijden dat Lucky naar mij gaat dreigen, ga ik discussies uit de weg. Hierdoor zijn mijn grenzen voor hem niet duidelijk en gaat hij die natuurlijk steeds verder opzoeken. Daarnaast heeft Lucky duidelijkheid nodig. Zodra hij mijn onzekerheid voelt, wordt hij ook onzeker. Deze onzekerheid uit zich bij hem in boosheid, dus dreigen.

En nu komt de term “Building a better connection” aan bod
. Voorheen reed ik 2 keer in de week en deed ik 1x in de week aan grondwerk. Ik heb besloten twee keer in de week grondwerk te gaan doen en 1 keer in de week te gaan rijden. Bij het rijden ga ik mij voornamelijk focussen op de dingen vanaf de grond zoals het opzadelen en opstappen. Afgelopen week ben ik al flink bezig geweest vanaf de grond. We doen weer precies dezelfde oefeningen als toen hij twee was met een extra doel erbij, namelijk het verwerken van een vraag.
Zodra ik Lucky een vraag stel zoals halthouden of achterwaarts, vraag ik hem te zakken en af te kauwen. Het doel hiervan is om hem te leren hoe met spanningen om te gaan die komen kijken bij een moeilijke vraag die ik hem stel. Zo leert hij dit los te laten in plaats van op te bouwen wat leidt tot een explosie. Dit pakt hij erg goed op tot gapen aan toe
. Ook hebben we een klein obstakelparcours gedaan.
We hadden op 7 november een clinic obstakelparcours staan maar deze gaat helaas niet door. Ik ga eind deze maand nog wel een les grondwerk van een cowboy proberen en wil graag een coaching sessie met hem gaan doen
. Overigens is Lucky voor het beleren naar de tandarts, osteopaat en zadelmaker geweest en vorige maand wederom naar de osteopaat en zadelmaker. Ook alle instructeurs die ik erbij heb gehad zien bij hem geen pijn. Dit is dus uitgesloten.
Dit is mijn verhaal en de reden waarom ik intensief een betere band op wil bouwen. Ik vind het natuurlijk wel spannend om alles open en bloot op internet (en dan vooral bokt) te plaatsen maar ik hoop echt dat dit een positief topic kan worden
Ik ben erg benieuwd naar jouw verhaal over de band van jou en jouw paard(en), waarin je vast hebt gelopen en hoe je dit hebt opgelost!
Groetjes Eline en hoefjes van Lucky
. Toen we hier eenmaal goed doorheen waren ben ik terug naar stap gegaan en zijn we iets anders gaan doen, namelijk een pasje opzij. Van de binnenhoefslag naar de hoefslag. Dit deed hij weer voorbeeldig en mijn boosheid zakte ook weer flink af. 

), maar wel eentje die een fikse eigen mening heeft. Had mijn vorige paard ook, maar die was er wat bescheidener mee
/ toonde dat héél anders. Mijn vorige paard kende ik zó goed, deze huidige is wel zeer expressief maar ik heb geen idee wat hij me probeert te vertellen, en dat vind ik lastig.
Ik denk dat als TS de kleine signalen die haar paard geeft leert herkennen dat zij bepaald gedrag kan voorkomen.
. As dinsdag komt de osteopaat voor hem. Ik heb bewust voor een andere osteopaat gekozen dan die ik normaal heb. Wellicht zien “nieuwe” ogen toch wat meer. Ben erg benieuwd. Ik laat de osteopaat vaak ook naar het zadel kijken. Mocht hij hier bijzonderheden zien ga ik ook een zadelmaker langs laten komen. Ik denk ook een andere als dat ik normaal heb wegens dezelfde reden als de osteopaat



) voor ohz en het opstappen/opzadelen ingepland. Nog even afwachtend van wat er bij de osteopaat naar boven komt.