Geplaatst We hebben nu drie jaar een pony met een traumatisch verleden en daardoor af en toe heel bijzonder gedrag. Shiva is waarschijnlijk een Welsh of Arabier kruising, ze is een merrie van 7 jaar.
Toen ze bij ons kwam was ze vier jaar oud en had lang alleen gestaan, zomers op een landje en ’s winters in een schuurtje. Ze was veel te dik, had hoeven als ontbijtbordjes en was overal bang voor (zo bang dat ze zich letterlijk liet vallen) en stond het grootste deel van de dag te luchtzuigen.
Haar laten onderzoeken door de dierenarts was toen geen optie (en heeft nu nog steeds geen voorkeur) omdat ze nauwelijks benaderbaar en heel erg bang was. We hebben haar maagproblemen toen aan proberen te pakken met vrij verkrijgbare middelen en dat leek een goed effect te hebben.
Ze verbeterde vlot, het luchtzuigen werd minder ze liet zich benaderen en kreeg steeds meer vertrouwen. Ze bleef echter moeite houden met de omgang met andere paarden. Toen ze kwam stond ze in de kudde met onze Haflinger ruin en Shetlander merrie als die contact me haar zochten had ze geen idee wat ze er mee moest wat zich uitte in gillen en vluchten. De andere twee lieten haar over het algemeen met rust maar ze was duidelijk niet op haar gemak.
In de loop der jaren zijn er wisselingen en aanvullingen in de kudde geweest, onder andere ook met de reden dat we graag een maatje voor Shiva wilde vinden. Na twee mislukte matches met paarden van anderen hebben we zelf een Tinker merrie gekocht waar het ook niet mee klikte, zij bleek drachtig en heeft eind april een merrieveulen gekregen. Dit voorjaar is er nog een jonge IJslander ruin bij gekomen, die hebben we samen met Shiva in ons huur weiland gezet. De rest van de kudde bleef in de paddock.
De eerste tijd leek het een match made in heaven, de IJslander is onderdanig en gemoedelijk en trekt zich niks aan van haar aparte gedrag. Ze deden in het begin alles samen, stonden zelfs te groomen en de sfeer was rustig en goed. En ze zoog helemaal geen lucht meer. Maar de laatste maanden begon het ook daar weer mis te gaan, ze ging vol in de aanval op de IJslander, oren plat en jagen, kont toe draaien en trappen. Dit vooral tijdens voertijd.
Nu is het land te nat en hebben we Shiva en de IJslander gister naar de paddock gebracht. Ze werden beide erg positief ontvangen door de rest van de kudde. De IJslander (die de rest nog niet kende) vond het wel spannend en wilde bij Shiva in de buurt blijven wat er in resulteerde dat zij hem begon te trappen. Hij was wat verbouwereerd en zocht aansluiting bij de rest, hij werd zonder meer geaccepteerd en stond binnen een uur met de rest samen te eten. Hij werd gegroomd en mocht ook zonder problemen bij het veulen in de buurt komen.
Shiva had het in ongeveer dezelfde tijd zover dat iedereen klaar met haar was. Ze jaagde op de drie die kleiner dan haar zijn (de IJslander, de Shetlander en het veulen). Nadat de Haflinger haar duidelijk had gemaakt dat dat niet geaccepteerd werd stond ze weer alleen te luchtzuigen…
Ik wordt er heel triest van om haar zo te zien. Ze heeft overduidelijk geen flauw idee van de communicatie tussen paarden. Het was nu extra confronterend omdat de IJslander het wel zo goed oppakte.
Ik ben gister vooral geschrokken van het feit dat ze zonder pardon de aanval op het veulen opende. Dat is zulk afwijkend gedrag… Het veulen is in de kudde opgegroeid en laat heel correct onderdanig gedrag zien maar dat registreert of plaatst ze gewoon niet lijkt het wel. Ze staat nu weer alleen en de rest is nu alweer klaar met haar, ik vind dat zo sneu. Ze is duidelijk gestresst en weet niet wat ze met de situatie aan moet. En ik eigenlijk ook niet meer…
Over twee maanden gaan we verhuizen en komen de paarden aan huis te staan. Het perceel is niet heel ruim dus we willen een paddockparadise maken. Ik heb verder een ontzettend fijne kudde met hele sociale paarden dus voor hen zou dat perfect zijn maar ik twijfel of het wel gaat lukken met Shiva. In de drie jaar dat ze bij ons is heb ik in haar gedrag naar paarden maar minimale verbetering gezien. In haar verdere gedrag is ze met sprongen vooruit gegaan, ze is een hele fijne en betrouwbare (rij)pony geworden en ze is naar mensen heel respectvol. Ze is ontzettend fijn in de omgang naar mensen maar het lijkt gewoon niet te lukken met andere paarden.
Het is een heel verhaal geworden
Ik ben heel benieuwd of jullie nog ideeën of oplossingen hebben… Nog even wat punten op een rijtje:
- Groot deel van haar jeugd alleen gestaan
- Moeite met ‘paardentaal’
- Onzekerheid die zich uit in agressief gedrag?
- Luchtzuigen
- Extreem hengstig
- Enige ‘bloederige pony’ in een kudde koudbloeden
- Snel gestresst of overstuur, heeft moeite om daar weer uit te komen. Ze kan extreem zijn in haar reacties.
- Lijkt zelf een grote persoonlijke ruimte te hebben maar heeft geen respect voor de persoonlijke ruimte van andere paarden (wel van mensen).
- Verreweg het grootste deel van de aanvallen die ze doet zijn schijnaanvallen. Ze trapt wel maar niet vaak raak, bijten idem.
- Ook agressief naar een veulen die duidelijk onderdanig gedrag laat zien.
- Zoekt aan de ene kant de confrontatie maar lijkt aan de andere kant daar erg veel spanning van te krijgen.
- Laat zich alleen echt corrigeren door de Haflinger ruin (leider en grootste pony van de kudde) voor de Shetlander die ook vaak de leiding neemt heeft ze geen enkel respect.
- Problemen zijn duidelijk veel erger in de herfst en de winter. We dachten eerst dat dit aan de plek lag (zomer= weiland, winter= paddock) maar ook tijdens een winter op een droog weiland bleven de problemen.
- Fijn en respectvol in haar gedrag naar mensen
- Houdt niet van borstelen en knuffelen, wel van contact met mensen.
- Kan niet met ieder mens overweg, bij de juiste klik is ze geweldig bij een mismatch gestresster. Wel een enorme will to please naar iedereen en ze blijft goed hanteerbaar, ook onder stress.
