Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-04-15 20:47

Wat moet ik in vredesnaam doen?! Ben het even kwijt..

Geplaatst door de TopicStarter : 29-04-15 20:47

Hoi medebokkers..
Als dit verkeerd staat sorry, verplaats gerust.
Ten tweede; het gaat waarschijnlijk een lang verhaal worden.. ondanks dat ik in mijn hoofd dit topic al 1000 keer heb gemaakt...

Om een geheel beeld te krijgen van mijn situatie zal ik het in grote lijnen proberen te schetsen, het gaat namelijk over mijn haflinger merrie Lindey, bijna 8 jaar oud.

Om niet teveel in details te treden en om het zo kort mogelijk te houden beginnen we bij het begin.
Op een manege waar ik destijds reed, ben ik een erg bange ruiter geworden.
Nadat ik op mijn 13e Lindey kocht heb ik mijn vertrouwen grotedeels teruggekregen.
Ik heb veel gepoetst, gestapt en rondjes gelopen. Uiteindelijk kon ik zelf met haar naar buiten en heb ik veel plezier gehad.
Na een tijdje ging het weer mis, degene die het verhaal kennen weten dat lindey half verwaarloosd bij mij kwam, toen het beter met haar ging en ze beter in haar vel ging zitten werd ze ook wat speelser.
Een beetje puber gedrag.
Beetje bij beetje kwam steeds meer de angstige ruiter in mij naar boven. Het is zo moeilijk te beschrijven hoe dit voelt, want wat ik me van die tijd kan herrinneren is alleen maar mooi.
Toen had ze ook bakspoken, en was ik ook bang, maar ik heb doorgezet en bereikt!

Op dit moment is het anders. Inmiddels ben ik 17 en heb ik Lindey al bijna weer 4 jaar.
Het rijden in de bak werd steeds slechter, ik heb haar na laten kijken door osteopaat, ze heeft een nieuw zadel gehad en haar mond is behandeld.
Maar dat is het probleem niet. want ik weet dat dit een kwestie is van doorzetten..
Het buitenrijden, ik lijk wel een gespannen veertje wat onder stroom staat.. Lindey krijgt dit dus allemaal mee en lijkt overal wat engs in te zien, wat ik weer eng vind, en zo blijft het balletje rollen.

Ik leg het probleem voor 100% bij mijzelf, omdat ik weet dat ik een zo lief, braaf, mak, makkelijk, gewoon een schat , bijna een sul van een beest heb, maar dat ik het met mijn angst zo verpest..

Inmiddels heb ik alweer een paar maanden niet gereden, hoewel ik op kan stappen en weg kan rijden heb ik geen motivatie meer..
Met mijn shetlander ben ik afgelopen zomer gaan mennen, wat (mede door mijn angst) mijn interesse heeft gewekt, het geeft me een ander gevoel dan rijden.
Sinds kort ben ik dus ook aan het lessen volgen voor beleren voor de kar, wat echt onwijs goed gaat!
En o, wat ben ik dan weer trots op mijn lieverd.

Mijn probleem lijkt zo simpel... maar is het absoluut niet. Ik tob hier al máánden mee.
Vanavond ging ik erheen om te voeren, toen ik eventjes op haar rug wou klimmen begon ze te happen. Waarschijnlijk gaat er bij iedereen die dit leest een lichtje branden met :)*

pijn.
Dit lijkt me om meerdere redenen onwaarschijnlijk en is vaker onderzocht.
Daarna ging ik even wat aan het stroom doen en was dus wat aan het 'rommelen' toen ze telkens om mij heen kwam draven, omdat ze nogal in de weg liep heb ik een handgebaar gemaakt dat ze weg moest wezen. Hier reageerde ze op met wegrennen en gericht naar mij te bokken.

Dit bevestigde voor mij weer dat ik eigenlijk geen klik of band voel met haar.. Ik weet het niet te beschrijven.. Ik wil het zo graag, en kan ook zo onwijs trots zijn op haar.
Ook dendert ze zo over mij heen, geen respect.

Ik heb al zoveel opties bekeken en weet niet waar ik goed aan doe

- Haar verkopen, alle tijd, moeite en geld dat ik erin heb gestopt, opgeven en definitief afsluiten
- Bijrijder/verzorger zoeken zie ik zelf om meerdere redenen niet zitten, daar los ik ook mijn probleem niet mee op.
- Blijven doorgaan, en dat is ook wat ik graag wil, maar waar ik echt de motivatie voor mis.

Ik hoop dat ik mijn 'heil' vind in het mennen, en dat ik het op kan brengen om door te gaan.
Maar de andere kant van mij zegt, dit heb je 4 jaar geprobeerd.
Er gaan zoveel gedachte rond in mij, toen ik haar net had kon ook alles met haar, waarom nu niet meer..
Ik heb er geen plezier meer in, ben niet meer gemotiveerd, als ik dan mijn shet zie staan, waar ik echt een band mee heb, die mij zoveel doet, en die me waar dan ook trouw volgt en zo graag aandacht wil, maar ik haar weinig geef ivm Lindey, dan weet ik het niet meer..
Waar doe ik het beste aan, wat is eerlijk...

Moet ik doorgaan, en blijven proberen, lessen onder het zadel gaan nemen, ik weet het niet..

Of moet ik er definitief gedag tegen zeggen, en het loslaten..

Ik vind het werkelijk waar zo moeilijk.. Misschien ben ik de helft vergeten te vertellen, vraag het gerust, heb ik opties niet bekeken, laat het alsjeblieft weten..
Misschien dat er iemand iets soortgelijks heeft meegemaakt, of nog een goede raad of tip weet, alles is welkom!

Edit: Lindey is echt van mijzelf, haar aanschaf, voer, hoefsmid, veearts, zadel enz enz. ik betaal alles zelf, werk fulltime om alles te kunnen onderhouden. Heb zoveel geinversteerd in haar, bak laten aanleggen, schuilstal laten maken etc. Niet dat het om het geld gaat maar er spelen zoveel dingen een rol..

Dankjewel als je dit alles gelezen hebt! $_/-\o_$

**Geplaatst**: 29-04-15 20:49

Re: Wat moet ik in vredesnaam doen?! Ben het even kwijt..

Geplaatst: 29-04-15 20:49

Een betaalde bijrijdster zoeken en dan optie tot verkopen? Het klikt of het klikt niet. Hoe harder je wil hoe minder goed het lukt...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-04-15 20:52

Geplaatst door de TopicStarter : 29-04-15 20:52

MarlindeRooz schreef:
Een betaalde bijrijdster zoeken en dan optie tot verkopen? Het klikt of het klikt niet. Hoe harder je wil hoe minder goed het lukt...

Ik kan me niet alles meer herinneren van die tijd, maar ik heb het gevoel dat ik haar toen het goed ging echt wel een klik had met haar, mijn situatie is heel moeilijk om in woorden te brengen..

**Geplaatst**: 29-04-15 20:54

Re: Wat moet ik in vredesnaam doen?! Ben het even kwijt..

Geplaatst: 29-04-15 20:54

Heb je les van iemand? Of iemand vinden die haar een paar weken bij rijd zodat ze er even door is en dan kan je ook samen gaan rijden/mennen. Dan heb je ook meer plezier er in!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-04-15 20:57

Geplaatst door de TopicStarter : 29-04-15 20:57

MarlindeRooz schreef:
Heb je les van iemand? Of iemand vinden die haar een paar weken bij rijd zodat ze er even door is en dan kan je ook samen gaan rijden/mennen. Dan heb je ook meer plezier er in!

Ik heb geen les onder het zadel, puur omdat ik geen dressuurtype ben en het liefste alleen maar buiten rij, wel les met mennen nu. Ben op dit moment wel in contact met iemand om wat lessen onder het zadel te nemen, wat me misschien wat zekerder maakt..

Ik wil het nog zo graag proberen en nog niet opgeven, maar ik weet niet wat het beste is, er geld in blijven pompen of zeggen ik stop ermee...

**Geplaatst**: 29-04-15 20:59

Geplaatst: 29-04-15 20:59

Eigenlijk heel simpel, als je geen plezier meer met haar hebt verkoop haar dan gewoon.
Is niet slecht van je, er is vast wel iemand die haar wel heel leuk vind.

OF.... je gaat er 100% voor, maar dan moet je als je met haar gaat werken dat gefrustreerde gevoel wel thuis laten. Paard komt ook niet uit een ei, die kan allicht best op jouw gedrag dat dan toch anders is reageren.

Overigens, klik... tja.. die beige van mij, waar ik echt wel klik mee heb en mijn zwarte idem, zouden ook over me heen rennen, respectloze monsters zijn het. En die zwarte durft ook wel bokkend weg te rennen, maar zal me niet raken (zo slim is ie dan ook wel weer). Alleen zie ik het in een ander licht dan jij, want ik zit wat paarden betreft goed in mijn vel.
En met die zwarte heb ik ook problemen zat gehad, ben er bang voor geweest met rijden en ben er toch elke keer weer op gaan zitten. Nu niet meer bang en doe alles. Klik is ook iets waar je energie in moet steken.

Maar nogmaals als jij zoveel plezier met je shet hebt en niet met haar, dan is verkopen echt geen schande. Zij een leuke nieuwe baas die haar waardeert en jij geen paard meer waar je niet van weet wat je er mee moet.

**Geplaatst**: 29-04-15 21:01

Geplaatst: 29-04-15 21:01

Rijd je weleens met anderen buiten? Of altijd alleen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-04-15 21:06

Re: Wat moet ik in vredesnaam doen?! Ben het even kwijt..

Geplaatst door de TopicStarter : 29-04-15 21:06

# Sjolvir, in dat daglicht zou ik het ook graag bekijken, en ik wil het zeker nog proberen om er alles aan te doen om mijn angst te overwinnen, want daar zit het hele probleem.. Tjaa die klik, wat is een klik te noemen... het is niet dat ik niet om haar geef, absoluut wel! Ik kan ook oprecht van sommige momenten genieten en zoals ik al zei, als het tijdens een les goed gaat ben ik onwijs trots, en dat is dan weer mijn houvast om door te gaan, het gaat dan zo goed.. Het is gewoon erg lastig..

#Ikeje, ik ga niet zo snel meer alleen naar buiten, als ik ga met een vriendin erbij of met de sulky en haar pony erbij zegmaar.

**Geplaatst**: 29-04-15 21:06

Re: Wat moet ik in vredesnaam doen?! Ben het even kwijt..

Geplaatst: 29-04-15 21:06

Wat dacht je van grondwerk lessen dan?

**Geplaatst**: 29-04-15 21:08

Geplaatst: 29-04-15 21:08

Ik herken je wel een beetje, ik ben ook onzeker bij de paarden, maar vroeger was dat veel en veel erger. En dus herken ik je angst wel. Zeker als je angstig bent is een klik, in mijn opzicht belangrijk. Heb je al aan grondwerk lessen gedacht? Misschien dat dat jullie vertrouwen in elkaar een beetje 'wekt' zeg maar.

Als je het echt niet meer ziet zitten, zou je beter een bijrijder kunnen zoeken die wel een klik met haar heeft. Of uiteindelijk een nieuw baasje zoeken. Dat is denk ik wel eerlijker tegenover het paard, als grondwerk etc geen effect heeft.

Als grondwerk wel effect heeft, of als je door gaat oid. Kun je misschien een verzorger voor de shet zoeken.

Ik wens je heel veel succes!

**Geplaatst**: 29-04-15 21:10

Geplaatst: 29-04-15 21:10

Als het niet klikt klikt het niet, hoe vervelend dat ook mag zijn.

Je geeft zelf aan dat pijn hoogst waarschijnlijk niet de oorzaak is, dan komt het dus aan bij respect. Een paard heeft graag een goede leidster boven zich, maar als deze zich niet kan bewijzen dan nemen ze zelf wel het heft in handen waardoor jij lager in de rangorde komt te staan en dat uit zich in dit soort respectloos gedrag.

Als rijden (nu) niks voor je is maar je wilt toch door met dit paard kan je kijken of je met parelli of iets wat daarop lijkt kan beginnen. Gewoon grondwerk en via die weg vertrouwen en respect terug winnen. Je kan dan op zijn minst toe werken naar het mennen van Lindey en mogelijk ook rijden mettertijd.

**Geplaatst**: 29-04-15 21:13

Geplaatst: 29-04-15 21:13

Waarom niet lekker gaan lessen vanaf de grond? zoek iemand met wie het klikt en begin met lessen. Of dit grondwerkt of rechtrichten is maakt niet uit, zolang je maar weer met haar aan de slag gaat. als het vertrouwen op de grond hersteld is kan je er over gaan nadenken om op te klimmen.

Ik denk niet dat het probleem namelijk alleen bij het rijden naar voren komt maar ook tijdens de omgang. Misschien dat je daarom naast rijden ook geen andere dingen onderneemt met haar zoals longeren, wandelen e.d.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-04-15 21:14

Geplaatst door de TopicStarter : 29-04-15 21:14

Om even te reageren op grondwerk, ik heb een tijdje aan vrijheidsdressuur gedaan met haar, zou dat inderdaad weer op kunnen pakken!

# Xyris, stel ik verkoop haar, en zou eventueel later een ander paardje tegen komen loopt ik tegen precies hetzelfde probleem aan, en dat is hem nou juist...

**Geplaatst**: 29-04-15 21:16

Geplaatst: 29-04-15 21:16

Op bepaalde punten herken ik mezelf wel. Ook ik had een super brave pony die in de pubertijd kwam en begon met bokken en wegrennen. Ik werd bang en was de hele tijd bezig met 'dat vind hij vast eng'. Hij had vaak geen respect voor mij en liep vaak dwars door me heen. Door simpele basisoefeningen te doen zoals halthouden en lopen met druk bouwde ik het respect langzaam op. Met het rijden was het puur afwisseling en zorgen dat zijn energie kwijt kon. Longeren van tevoren hielp en verschillende soorten oefeninigen ook. Dan ben je beide zo bezig dat anderen dingen niet belangrijk meer zijn. Ik
gebruikte balkjes en ingewikkelde voltes. Als je nog vragen hebt hoor ik het graag

heel veel succes met de beslissing!

Laatst bijgewerkt door Timster op 29-04-15 21:17, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-04-15 21:16

Geplaatst door de TopicStarter : 29-04-15 21:16

bente_sat schreef:
Waarom niet lekker gaan lessen vanaf de grond? zoek iemand met wie het klikt en begin met lessen. Of dit grondwerkt of rechtrichten is maakt niet uit, zolang je maar weer met haar aan de slag gaat. als het vertrouwen op de grond hersteld is kan je er over gaan nadenken om op te klimmen.

Ik denk niet dat het probleem namelijk alleen bij het rijden naar voren komt maar ook tijdens de omgang. Misschien dat je daarom naast rijden ook geen andere dingen onderneemt met haar zoals longeren, wandelen e.d.

Zou inderdaad een optie zijn om juist daarin les te nemen ipv onder het zadel.
Ik woon alleen in een oudbollig boerendorpje waar iedereen te 'nuchter' is om dat te doen met zn paard, en er is dus ook niet veel aanbod van instructeurs/instructrice's, dus al heb je tips voor mensen omgeving Bommelerwaard (bij Den Bosch)!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-04-15 21:18

Geplaatst door de TopicStarter : 29-04-15 21:18

huckellover schreef:
Op bepaalde punten herken ik mezelf wel. Ook ik had een super brave pony die in de pubertijd kwam en begon met bokken en wegrennen. Ik werd bang en was de hele tijd bezig met 'dat vind hij vast eng'. Hij had vaak geen respect voor mij en liep vaak dwars door me heen. Door simpele basisoefeningen te doen zoals halthouden en lopen met druk bouwde ik het respect langzaam op. Met het rijden was het puur afwisseling en zorgen dat zijn energie kwijt kon. Longeren van tevoren hielp en verschillende soorten oefeningen ook. Dan ben je beide zo bezig dat anderen dingen niet belangrijk meer zijn. Ik gebruikte balkjes en ingewikkelde holtes. Als je nog vragen hebt hoor ik het graag heel veel succes met de beslissing!

Dit is dus ook een van de dingen, gaan denken voor haar, we rijden langs een wei met koeien, en ik denk al Ohnee dat vind ze eng.. Juist jaa, als ik dat denk is dat ook heel eng.. Terwijl als ik relaxed ben is er niets aan de hand.

Om even nog te reageren op de klik, ik kan het niet echt omschrijven. Ik weet niet of ik het een klik kan noemen of niet. Ik kan onwijs van haar genieten maar op zulke momenten dan weet ik het niet meer.

**Geplaatst**: 29-04-15 21:20

Re: Wat moet ik in vredesnaam doen?! Ben het even kwijt..

Geplaatst: 29-04-15 21:20

Dat denken voor komt me heel bekent voor, ik had zelfs een tijd dat ik zelf schrok van een vrachtwagen

**Geplaatst**: 29-04-15 21:22

Geplaatst: 29-04-15 21:22

Uiteindelijk is het een keuze die je zelf moet maken en achter moet staan.

vroeger had je de klik wel zei je. Ik denk dat eerder jouw angst het probleem is..
ik herken je verhaal wel een beetje. Excuus voor mijn net zo lang verhaal. ;-)

mijn ruin is 7jaar. Heb hem als veulen van een maand oud gekocht. Hij stond toen ook al samen met zijn moeder bij mij op stal. Toen hij vier maand oud was heb ik een nare val gehad van mijn oudere merrie. Door die val zit er veel angst, vooral op momenten dat ik het gevoel heb controle kwijt te raken. Heel handig met een jong paard, niet dus.. mijn ruin heeft nogal de neiging om dominant te zijn maar is tegelijk ook onzeker. Zodra hij onzeker is los hij dat met dominantie op, dreigt met schoppen, bijten, loopt dwars door je heen. Heb toen hij 3 en half was op het punt gestaan om hem te verkopen. Maar kon het niet over mijn hart verkrijgen. Heb hem toen nog een kans gegeven op voorwaarde dat ik wel verbetering moest gaan zien want zelfs poetsen was een strijd tussen ons. Ben toen lessen in grondwerk gaan volgen, eerst de verhoudingen tussen ons recht gezet dmv parelli, daarna dit afgewisseld met rechtrichten aan de hand. Langzaam kreeg ik weer plezier erin om iets met hem te doen. Toen iemand gezocht die me met rijden ook kon helpen. Waar ik eerst dagen van te voren al tegenop zag dat ik hem moest uitstappen nadat hij gereden was ben ik nu zover dat ik hem in mijn eentje rijd. Wel galop nog onder begeleiding en met buiten rijden zijn we bezig. (En heb een half jaar niet kunnen rijden ivm hernia daarom ook de galop pas sinds een maandje ) rijd 2 a 3 keer per week onder begeleiding.
Mijn ruin probeerde me ook heel erg uit. Dreigen met bokken, overal naar kijken of het spannend was, met hoofd slaan, me tegen de bakrand duwen, niet laten opstappen gewoon omdat hij wist dat ik hem toch niet durfde aan te pakken.
Maar al met al ben ik toch wel heel blij dat ik doorgezet heb! Sommige dagen kan ik hem achter het behang plakken, maar kan het nu meestal wel in mijn eentje oplossen. En als ik ontspan is hij gewoon bomproof, vind ik het spannend neemt hij een loopje met me. Wel enorm van dit paard al geleerd en nog steeds. Maar heb er wel al 3 jaar veel tijd en geld ingestoken, de vraag is of het je waard is. Ik weet dat het aan mij ligt, en zou dit probleem bij elk paard hebben. Misschien niet zo extreem, maar dit is nu eenmaal mijn maatje!
Sterkte met het nemen van je beslissing!

**Geplaatst**: 29-04-15 21:23

Geplaatst: 29-04-15 21:23

Het is niet omdat je geen dressuurtype bent, dat je geen les kan nemen

Ik rij ook liefst buiten, dus ik begrijp je wel hoor, ik heb ook al een jaar of 2 geen les genomen, omdat we het nu zelf kunnen, na de lessen die we wél genomen hebben

Ik durfde mijn paard bijvoorbeeld niet longeren. Les genomen, en wat bleek? Probleem lag aan mijn lichaamshouding, waardoor mijn paard mij gewoon niet begreep en het op een rennen zette. Lesgever heeft duidelijk uitgelegd en voorgedaan hoe ik dan wel moet longeren, en ondertussen doen we dat nu los, in vrijheid, zonder probleem

Zo durfde ik ook niet galopperen, ik dacht namelijk altijd dat mijn paard het op een rennen zou zetten, ze deed bij het draven al zo drammerig... Dat bleek ook aan mij te liggen, doordat ik op voorhand al in de stress schoot, verkrampte in helemaal en werkte haar onbewust tegen, waarop zij natuurlijk negatief reageerde. Ondertussen galopperen we bitloos bareback

Ik KON natuurlijk best galopperen, ik had geen les nodig voor de technische kant (buiten iemand om me er op te wijzen dat ik zo verkrampt zat), ik had vooral iemand nodig die zei dat we het best konden, en desnoods op mijn paard klom om te laten zien dat het probleem bij MIJ lag, en niet bij mijn paard. Ik heb leren vertrouwen, de teugels laten vieren, en sindsdien gaat het zooo veel beter onder het zadel! Weten dat er iemand in het midden van de piste staat die in je gelooft, en die je komt oprapen moest je toch vallen, was voor mij genoeg om door te zetten.
Dat, en haar dreigement dat ze met de longeerzweep achter mij en mijn paard zou zitten als ik niet onmiddellijk aangaloppeerde

Ik ben trouwens ook gaan grondwerken en VD'en. Ook heel vaak gaan wandelen aan de hand, zo bewees zij dat ik een schijtbroek ben en niet zij, want zij schrok werkelijk zo goed als nooit van de dingen die we tegenkwamen. De paar keer dat dat wel gebeurde, vertrouwde ze mij genoeg om binnen de 3 seconden gekalmeerd te zijn. Ik praat ook ontzettend veel tegen haar, zéker op buitenrit, wijs haar echt op dingen en waarschuw haar als er een auto of fiets ofzo aankomt. Ik heb ook altijd koekjes bij, om meteen te kunnen belonen als ze toch iets eng vind maar het wel aandurft.

MAAR! Als het gewoon echt niet klikt, als die ene vonk er niet is, vind ik verkopen ook zeker geen schande. Ik heb mijn vorig paard na een jaar verkocht omdat het echt niet ging, ook niet met les.

**Geplaatst**: 29-04-15 21:25

Geplaatst: 29-04-15 21:25

Heel hard misschien, maar ik denk dat het nog soort van goed afgelopen is, dit had veel en veel harder mis kunnen gaan...Zet nou de feiten eens op een rijtje; Je hebt als zeer angstige manegeruiter op jonge leeftijd een jong paard gekocht waarop je (imo logischerwijs) ook angst hebt ontwikkeld en vond het niet nodig ergens in dit proces (bij voorkeur in de beginfase) fatsoenlijk les te gaan nemen? Hoe had je gedacht dat dit af zou lopen dan? Jullie hebben als combinatie nooit een kans gehad.

Kan het goedkomen, natuurlijk! Mits jij heel goede begeleiding zoekt, iemand waar jij een klik mee hebt en die echt voldoende kennis en ervaring heeft. Daarbij zou ik er sterk de voorkeur voor hebben om het paard ook een maand of drie netjes (dressuurmatig!) door te laten rijden omdat ik eigenlijk verwacht dat zij gewoon enorm in de war is.

Niks ten nadele van je goede intenties want die zie ik ook wel en ik lees ook dat je paard niks tekort is gekomen en dat je er veel voor over hebt...Maar echt, iedere 13 jarige die een topic opent met 'ik ben bang met rijden, is het een goed idee om een 4 jarige te kopen' krijgt tien pagina's unaniem nee te horen denk ik, en met goede reden. Imo heb je dan ook de keuze tussen of het heel grondig aanpakken, of verkopen. Maar in het laatste geval verwacht ik wel dat je met vrijwel ieder paard in een vergelijkbare situatie tegen vergelijkbare (of ergere) problemen aanloopt.

**Geplaatst**: 29-04-15 21:26

Geplaatst: 29-04-15 21:26

Ik denk dat het je zal helpen om les te nemen of in ieder geval dingen met je paard gaat doen onder begeleiding. Maakt niet uit of dit dsn onder het zadel of gewoon vanaf de grond is, belangrijkste is dat jij met je paard vooruit gaat op een bepaald gebied (rijden, grondwerk bijv) zodat jij vertrouwen krijgt en weer gemotiveerd raakt.

**Geplaatst**: 29-04-15 21:31

Geplaatst: 29-04-15 21:31

Wat naar dat je zo struggelt hiermee!
Als ik het zo lees, zou je inderdaad aan de gang kunnen met grondwerk. Dan bedoel ik geen trucjes maar echt terug naar de basis. Zodat zij weer respect voor jou krijgt en jij weer het idee hebt dat je de overhand over haar hebt. Naarmate dit verbeterd, heb je kans dat je gaat merken dat het rijden ook weer gaat kriebelen!

Mocht dit niet helpen, kan je haar altijd nog verkopen. Via marktplaats heb ik een leuke instructrice hierin gevonden. Ik denk dat ze niet bij jou in de regio komt, maar als je op marktplaats even grondwerk intypt bij verzorging/oppas/les met jouw postcode, vindt je vast iemand in de buurt! Succes!

**Geplaatst**: 29-04-15 21:36

Geplaatst: 29-04-15 21:36

Je zegt dat je het mennen met je shetlander heel leuk vind, is t niet een idee om je haf voor de kar te zetten/beleren?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-04-15 21:38

Geplaatst door de TopicStarter : 29-04-15 21:38

#0000, ik vind het altijd grappig om te lezen hoe mensen reageren op mijn leeftijd.
Ik werkte voor mijn paard, toen al, op mijn 14 kreeg ik een serieuze relatie met mijn huidige vriend, op mijn 15 ging ik fulltime werken en heb ikmiddels een hoop verantwoordelijkheid.
Het is niet wat het lijkt, ik heb al heel jong geleerd wat verantwoordlijkheid is, en ik heb geen spijt van wat ik gedaan heb, behalve dat ik angst ontwikkeld heb. Ik vond het inderdaad niet nodig om les te nemen, dit heeft niets met mijn leeftijd te maken. Het ging toen goed, en toen het niet goed ging ben ik door blijven zetten, en ging het uiteindelijk ook goed. Ben nu alleen op een punt dat ik het niet meer weet. Inmiddels heel goed in staat om zelf te beslissen waar ik les in wil/ga nemen. Dit is maar een fractie van de hele situatie, en sorry als ik heel bot overkom, maar 'weet je niet wat er allemaal had kunnen gebeuren' is verleden tijd, kan niets meer aan veranderd worden. Het is overigens ook niet mijn eerste paard.

#twinducklin en JunkDeLuxe dankjulliewel voor de uitgebreide reacties.
Het probleem zit hem inderdaad in mij, die knop moet om, wil er vooruitgang in zitten.
Ik denk inderdaad dat grondwerk iets goeds is om weer op te gaan bouwen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-04-15 21:40

Geplaatst door de TopicStarter : 29-04-15 21:40

Icecrystal schreef:
Wat naar dat je zo struggelt hiermee!
Als ik het zo lees, zou je inderdaad aan de gang kunnen met grondwerk. Dan bedoel ik geen trucjes maar echt terug naar de basis. Zodat zij weer respect voor jou krijgt en jij weer het idee hebt dat je de overhand over haar hebt. Naarmate dit verbeterd, heb je kans dat je gaat merken dat het rijden ook weer gaat kriebelen!

Mocht dit niet helpen, kan je haar altijd nog verkopen. Via marktplaats heb ik een leuke instructrice hierin gevonden. Ik denk dat ze niet bij jou in de regio komt, maar als je op marktplaats even grondwerk intypt bij verzorging/oppas/les met jouw postcode, vindt je vast iemand in de buurt! Succes!

Dankjewel voor je reactie!
Ik ga me er eens in verdiepen, hoop oprecht dat er wat uitkomt. Ik weet op dit moment niet waar ik goed aan doe. Reacties tot nu toe al fijne tips e.d.!