Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-03-15 19:39

Wat moet ik nu?!

Geplaatst door de TopicStarter : 30-03-15 19:39

Hallo bokkers,

Eerst wil ik even zeggen dat ik absoluut niet weet waar ik dit moet plaatsen. Sorry dus als het verkeerd staat!

Dan zou ik graag de ervaringen van andere bokkers willen weten. Mag per pb!

Ik zit de laatste tijd erg met het volgende:

Ik heb sinds ruim 2 jaar geleden een heel lief bijrijdpaard. Een tinker om precies te zijn. Ik kom hier regelmatig door de week samen met mijn zusje. Zij rijdt het andere paard, een oudere arabier. Nu ging het tot nu toe altijd erg goed met de eigenaren. Natuurlijk waren er altijd kleine dingetjes maar we waren het eigenlijk overal wel mee over eens.
Toen kreeg mijn zusje een paar weken terug een erg rare voicemail. Dit ga ik niet allemaal neerschrijven, dit is namelijk privè. Ik zou het wel per pb willen vertellen.

We waren best geschokt en (vooral ik) had een beetje het gevoel dat ons werk toch niet helemaal gewaardeerd werd. We doen redelijk veel: stallen uitmesten, de verzorging, rijden en soms oppassen op de kinderen voor niets. Dit was ook de afspraak, geen probleem. Af en toe hebben wij het alleen erg druk met school waardoor we niet altijd de tijd hebben om de stallen te doen. Ook zijn ze vaak erg vol. Dit kost dus best veel tijd en energie, maar toch proberen we ze altijd te doen! Het bleek alleen te weinig. Oke, we zullen er op letten!

Nu is er sinds kort een nieuw ponytje bij (voor hun dochtertje). Hartstikke leuk ding overigens! Alleen is het niet zeker of beide paarden blijven. Er moet er dus misschien een weg. Dit doet mij veel, vooral de onzekerheid. Ik heb namelijk een grote band opgebouwd met dit paard. En ook mijn zusje. Als er 1 weg zou moeten zou ik dat dus verschikkelijk vinden. Natuurlijk heb ik hiervoor gekozen toen ik eraan begon, en ik heb hier geen invloed op. Daar ben ik mij van bewust.

Nu vind ik vooral deze onzekerheid heel moeilijk. Achter alles wat er gebeurt of wordt gezegt zoek ik wat. Het ligt heel emotioneel en diep en ik weet niet goed hoe ik prutsmuts mee om kan gaan.

Nu waren we er laats weer, en werd ons wat verteld over wat we verkeerd deden. Geen probleem alleen het kwam redelijk bot over. Hier ga ik dan dus weer erg over twijfelen. Wil ik dit wel? Waarderen ze onze hulp wel? Moet ik hier straks weg?

Mijn vraag is dus eigenlijk, is er iemand die een zelfde situatie heeft meegemaakt? Of iemand die mij kan helpen? Ik denk te weten waar mijn probleem ligt namelijk: het denken. Kon je dat apparaat maar eens uitzetten... Ik twijfel soms veel (ik weet niet goed waar het vandaan komt). Ik weet dit allemaal maar toch blijf ik met een erg onrustig gevoel rondlopen. Ik wilde graag het verhaal kwijt, en ik hoop dat iemand mij kan helpen.

Bedankt als je alles hebt gelezen! Respect.

**Geplaatst**: 30-03-15 19:43

Re: Wat moet ik nu?!

Geplaatst: 30-03-15 19:43

Gezien je leeftijd zou ik zeggen: ga met je ouders samen met de eigenaren praten. Jullie doen zo te horen veel, en dat zou genoeg moeten zijn. Als de wensen van jullie niet aansluiten op die van de eigenaren, dan zit er niets anders op dan of doen wat de eigenaren vragen, of andere verzorgpony's zoeken. Dat is heel moeilijk misschien, maar je kunt ook niet over je heen laten lopen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-03-15 19:48

Re: Wat moet ik nu?!

Geplaatst door de TopicStarter : 30-03-15 19:48

Ik heb het er inderdaad met mijn ouders over gehad. Samen met mijn zusje. Dit werd een erg emotioneel gesprek. Vooral omdat er meer achter zit dan alleen het rijden. Wat ik inderdaad moeilijk vind is: doen wij het nu verkeerd of vragen ze te veel? Ook zitten we nu natuurlijk in een erg onzekere situatie en is het voor iedereen wennen aangezien er een nieuw beestje bij is. Ik zou graag rust in mezelf willen zodat ik er niet meer zoveel over na hoef te denken en dat het zou lopen zoals het loopt. Maar juist doordat ik niet weet hoe het gaat lopen blijf ik er mee bezig... Aangezien ik nog nooit in zo een situatie heb gezeten vind ik het heel moeilijk hoe ik er mee om moet gaan en wat ik moet doen. En juist omdat het zo gevoelig ligt vind ik het extra moeilijk.

Bedankt voor uw reactie!

**Geplaatst**: 30-03-15 19:48

Geplaatst: 30-03-15 19:48

Ik snap je volledig. Ik denk idd dat je onzeker bent en daar kan je je zelf enorm gek mee maken.

Wat ik me afvraag, als ze vinden dat de stal niet goed is uitgemest, hebben jullie die dagen wel gereden?
Want eerlijk gezegd zou ik dat ook niet leuk vinden van een verzorger, dat er wel gereden zou zijn en de stal nog vol mest ligt. In mijn ogen is namelijk de verzorging belangrijker dan het rijden. 9 van de 10 keer mest ik ook eerst uit voor ik met paard aan de gang ga. Ookal staan ze buiten en kunnen ze zelf de stal in.

Verder is het gewoon zo dat als het je eigen paard niet is je weinig in te brengen hebt, hoe goed je bedoelingen ook zijn. Dat is rot, maar ja is niet anders.
En anders moet je even aan de eigenaar gaan vragen waar je aan toe bent

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-03-15 19:52

Re: Wat moet ik nu?!

Geplaatst door de TopicStarter : 30-03-15 19:52

Wat betreft het rijden, we mesten altijd uit. Tenzij we geen tijd hebben maar dan rijden we dus ook niet vanwege de tijd.

Ik ben bang inderdaad dat mijn onzekerheid op de een of andere manier een grote rol speelt. Ik weet het allemaal wel maar het gevoel/ het hoofd zegt telkens wat anders.

Ik vindt het erg moeilijk om nu met de eigenaar in gesprek te gaan omdat ik dus niet weet wat er gaat gebeuren wat betreft de 2 paarden die er al waren en zij waarschijnlijk met andere dingen bezig zijn op dit moment.

In ieder geval bedankt voor uw reactie!

**Geplaatst**: 30-03-15 19:53

Re: Wat moet ik nu?!

Geplaatst: 30-03-15 19:53

En je ouders? Willen die niet met de eigenaar praten?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-03-15 19:58

Re: Wat moet ik nu?!

Geplaatst door de TopicStarter : 30-03-15 19:58

Cinnepin, dit weet ik eigenlijk zo niet. Als het zou helpen denk ik zeker! Alleen ik weet niet goed waar ze het over zouden moeten hebben. Ik heb namelijk het gevoel dat het meer aan mij ligt dan aan de ander. Aangezien ik over alles zo twijfel en nadenk terwijl dit helemaal niet zo hoeft te lopen/ hoeft te gaan.

Ik weet dan niet goed wat we daarmee willen bereiken zegmaar. En mijn ouders kenden voordat we de paarden gingen bijrijden de eigenaren al. Dit maakt het ook anders.

Waar ik vooral vaak aan denk is: stel dat ik het paard nooit meer kan zien... Daar wordt ik erg emotioneel van. Ik weet dat dit ooit zal gebeuren maar ik wil niet dat dat dan op zo een manier zal gaan. Dat het dus aan mij ligt of wat elders.

**Geplaatst**: 30-03-15 20:01

Re: Wat moet ik nu?!

Geplaatst: 30-03-15 20:01

Nou vertel aan je ouders, dit wat je ook hier verteld.
Misschien kunnen zij naar de eigenaren gaan en bespreken hoe je je voelt. Misschien dat de eigenaren jou dan gerust kunnen stellen? Dan valt er denk ik een last van je schouders!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-03-15 20:02

Geplaatst door de TopicStarter : 30-03-15 20:02

Overigens ben ik iemand die veel stress in haar lijf vast houd. Hier heb ik op het moment dan ook weer erg veel last van. Dit voel ik in mijn nek/ rug maar vooral ook in mijn hoofd. Mijn hoofd voelt vermoeid/oververhit en ik weet dat dit niet nodig is maar op de een of andere manier vind ik het heel erg moeilijk om dit los te laten.
Ik loop nu bij een fysio om te ontspannen en los te laten. Ik probeer er op te letten maar vindt dit heel moeilijk. Ook hoop dat iemand me kan helpen. Het wordt zo namelijk erg druk in mijn hoofd en ik merk dat het nu wel een beetje te veel wordt.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-03-15 20:03

Re: Wat moet ik nu?!

Geplaatst door de TopicStarter : 30-03-15 20:03

Dat is inderdaad een idee cinnepin! Wat ik dan alleen moeilijk vind is of dat dan wel nu het goede moment is. Of dat we hiermee moeten wachten. En stel dat ze het er niet mee eens zijn? Of dat het het erger maakt. Ik vind het heel moeilijk in ieder geval.

**Geplaatst**: 30-03-15 20:07

Re: Wat moet ik nu?!

Geplaatst: 30-03-15 20:07

Als ze het er niet mee eens zijn dan is het het beste omdat te weten. Het is dan even zuur, maar je hebt zekerheid. Nu leef je alleen maar in onzekerheid en dat vreet veel meer aan je.

Kan je niet met een psycholoog over je probleem praten? Je hoeft je niet te schamen als je hulp zoekt. Want je lijkt me wel erg onzeker.

**Geplaatst**: 30-03-15 20:10

Geplaatst: 30-03-15 20:10

Wat rot voor je meid! Ik begrijp (uit eigen ervaring) hoe je je voelt. Ik heb een beetje de indruk dat er twee problemen spelen:

Ten eerste heb je het heel praktische probleem van onenigheid met de eigenaar van de paarden. Dat is met praten hopelijk inderdaad op te lossen, en zo niet, dan sta je voor de enorm oliebol keuze of je blijft of dat je gaat.... Overigens vind ik zelf dat uitmesten wel bij het verzorgen van een paard hoort, en dat 'geen tijd' in die zin voor mij dus een beetje een problematisch argument zou zijn, maar goed, dat is natuurlijk relatief gezien een detail.

Ten tweede heb ik ook de indruk dat je met jezelf in de knoop zit. Je schrijft onzeker te zijn, veel na te denken, gestressed te zijn, etc..... Het komt dus op mij over alsof het groter is dan alleen de situatie met het paard. Is het een idee om daarvoor hulp te zoeken? Goed dat je al bij een fysio bent!! Misschien dat iemand die zich op het mentale stuk richt (een psycholoog, therapeut, coach, etc) je daarnaast ook zou kunnen helpen?

Nogmaals: ik begrijp je gevoelens volkomen en hoop dat je het kunt oplossen!

**Geplaatst**: 30-03-15 20:12

Geplaatst: 30-03-15 20:12

Praten... met je ouders en met de eigenaren.... als je ouders de eigenaren al kende voordat jullie hun paarden gingen verzorgen... alleen maar beter. Je ouders kunnen best aan die eigenaren vertellen dat hun dochters druk hebben en dat er misschien betere afspraken over de verzorging gemaakt moeten worden (aangezien jullie ook nog school hebben etc.) en je ouders kunnen ook best aangeven dat jullie wat duidelijkheid willen over hoe het verder gaat met de pony's.

Natuurlijk word je emotioneel als je nadenkt dat je de verzorgpony waar je van houdt niet meer kan zien omdat ze verkocht zou worden... dat is normaal... maar nu ben je bang dat ze opeens weg zijn... en dat hoeft niet zo te zijn...als de eigenaren beetje schappelijk zijn betrekken ze jou en je zusje als de pony's verkocht worden.

Laatst bijgewerkt door Evelijn op 30-03-15 20:13, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 30-03-15 20:12

Geplaatst: 30-03-15 20:12

Sterretje90 schreef:
Wat rot voor je meid! Ik begrijp (uit eigen ervaring) hoe je je voelt. Ik heb een beetje de indruk dat er twee problemen spelen:

Ten eerste heb je het heel praktische probleem van onenigheid met de eigenaar van de paarden. Dat is met praten hopelijk inderdaad op te lossen, en zo niet, dan sta je voor de enorm oliebol keuze of je blijft of dat je gaat.... Overigens vind ik zelf dat uitmesten wel bij het verzorgen van een paard hoort, en dat 'geen tijd' in die zin voor mij dus een beetje een problematisch argument zou zijn, maar goed, dat is natuurlijk relatief gezien een detail.

Ten tweede heb ik ook de indruk dat je met jezelf in de knoop zit. Je schrijft onzeker te zijn, veel na te denken, gestressed te zijn, etc..... Het komt dus op mij over alsof het groter is dan alleen de situatie met het paard. Is het een idee om daarvoor hulp te zoeken? Goed dat je al bij een fysio bent!! Misschien dat iemand die zich op het mentale stuk richt (een psycholoog, therapeut, coach, etc) je daarnaast ook zou kunnen helpen?

Nogmaals: ik begrijp je gevoelens volkomen en hoop dat je het kunt oplossen!

dacht ik ook idd, en gaf ookal psycholoog aan. Ben dus niet de enige die dat denkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-03-15 20:14

Geplaatst door de TopicStarter : 30-03-15 20:14

Ik denk dat een psycholoog opzich niet nodig is. Ik kan redelijk goed praten. Het is alleen een moeilijke situatie voor iemand met (respectievelijk) weinig levenservaring. Ik schaam me ook zeker niet om hulp te vragen. Sommige dingen lukken nu eenmaal niet alleen. Ik weet alleen niet goed wat nu het beste is on te doen.

Onzeker ben ik inderdaad wel eens maar dat is iedereen wel eens. Vroeger was ik het heel erg maar tegenwoordig al een stuk minder. Nu zijn er dingen in mijn leven gebeurt die dat vertrouwen behoorlijk naar beneden hebben gehaald. Maar ik denk dat iedereen dat wel eens heeft. Het lukt me tot nu toe goed om dat toch achter me te laten en er zo min mogelijk van aan te trekken. Maar zoals ik hiervoor al zei, deze situatie ligt voor ons heel gevoelig en ik vindt het dan ook niet erg dat ik met deze leeftijd onzeker erover ben. Ik wil het mijzelf alleen graag zo makkelijk mogelijk maken, dus er niet te veel mee bezig te zijn. Het is al moeilijk genoeg. Alleen dit wil dus nog niet zo goed lukken helaas. Het loslaten is een issue.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-03-15 20:17

Re: Wat moet ik nu?!

Geplaatst door de TopicStarter : 30-03-15 20:17

Dat klinkt best wel logisch inderdaad, zo had ik er niet over gedacht. Misschien moet ik dan inderdaad ook een soort van psychologische hulp zoeken. Zou dit ook kunnen door gewoon eerst proberen te praten met mijn ouders? En als ik hiermee het gevoel heb niet verder te komen, terapeutische hulp te zoeken?

**Geplaatst**: 30-03-15 20:20

Geplaatst: 30-03-15 20:20

Maar wat wil je nu loslaten je zit toch nog midden in de situatie?
Als je het wil loslaten dan zou je moeten stoppen met je verzorgpony's en het dan een plekje geven.

Het klinkt ook een beetje alsof de situatie iets heftigers is dan alleen maar verzorgpony's die misschien verkocht worden en eigenaren die wat onredelijke eisen stellen over verzorging (terwijl ze daar in eerste instantie toch zelf verantwoordelijk voor zijn.)

Wat zeggen je ouders over de situatie. Je vertelde wel dat het een emotioneel gesprek werd... maar is er toen ook soort plan bedacht wat jullie nu moeten doen.

**Geplaatst**: 30-03-15 20:20

Geplaatst: 30-03-15 20:20

Een psycholoog is er ook niet alleen om te praten, maar die zou jou kunnen helpen op een andere manier te kunnen denken b.v waardoor je minder piekert.
Is natuurlijk niet verplicht maar je kan er altijd over nadenken. En ja de leeftijd heb je wel om onzeker t zijn. ( 16? ).
En je vertelt het een en ander te hebben meegemaakt, misschien heb je daar hulp bij nodig om het te verwerken/loslaten?

Verder zou ik dit gewoon even, zoals ik al zei, met je ouders bespreken en dat zij dan even naar de eigenaren gaan

**Geplaatst**: 30-03-15 20:20

Geplaatst: 30-03-15 20:20

noaenkelly schreef:
Dat klinkt best wel logisch inderdaad, zo had ik er niet over gedacht. Misschien moet ik dan inderdaad ook een soort van psychologische hulp zoeken. Zou dit ook kunnen door gewoon eerst proberen te praten met mijn ouders? En als ik hiermee het gevoel heb niet verder te komen, terapeutische hulp te zoeken?

Uiteraard!

**Geplaatst**: 30-03-15 20:26

Geplaatst: 30-03-15 20:26

als eerste, maak je niet te druk! ik weet dat dit veel makkelijker gezegd dan gedaan is, maar dit alles kun jij niks aan doen. de onzekerheid is heel moeilijk, juist omdat jij niet weet wat de eigenaren nu over jou denken.

ik denk inderdaad dat je er verstandig aan doet om je ouders erbij te betrekken, volwassenen onder elkaar kunnen dingen vaak beter regelen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-03-15 20:27

Geplaatst door de TopicStarter : 30-03-15 20:27

Inderdaad, ik ben 16.
Er speelt inderdaad meer dan alleen de paarden, het ligt gevoeliger/persoonlijker en emotioneler. Dat maakt het voor mij op dit moment ook extra moeilijk. Ik hen dit altijd erg goed met mijn ouders kunnen bespreken en nog steeds.
Ik denk dat de eigenaren weinig verweten kan worden en dat ze ook geen onredelijke eisen stellen. Ik heb vooral het gevoel dat het aan mijzelf ligt. Daarom wil ik eigenlijk de eigenaren er ook nog niet in betrekken en het liever met mijn ouders bespreken.
Er is geen plan uit gekomen. Wel een fijn gesprek alleen bij mij liep de stress zo hoog op dat ik lichtelijk begon te hyperventileren. Geen zorgen! Alles is goed en het hyperventileren kwam door nog veel meer factoren dan alleen dit. Alleen mede hierdoor hebben we het dus ook laten rusten. Het gesprek verder was wel erg fijn. Alleen echt een plan of iets is er niet gekomen.

**Geplaatst**: 30-03-15 20:27

Geplaatst: 30-03-15 20:27

Als ik je berichten zo lees, vind ik dat je je gevoelens al goed onder woorden kunt brengen, zeker voor een 16-jarige! +:)+

Daarom zou ik toch proberen om een gesprek met de eigenaren te hebben. Vraag wanneer ze even wat meer tijd voor jullie hebben en dat je graag wat wilt bespreken.
Ik zou dan eerlijk vertellen waar je mee zit. Dat je bang bent de paarden te verliezen en dat je graag wilt weten waar je aan toe bent. Je kunt ook vragen of ze jullie een beetje op de hoogte willen houden van hun plannen, dan komen dingen niet totaal onverwachts.
Probeer niet in de aanval te gaan, maar ga uit van jezelf. Dat jij onzeker bent over hoe het gaat en graag wat duidelijkheid wilt.

Veel succes!

**Geplaatst**: 30-03-15 20:29

Geplaatst: 30-03-15 20:29

Ik denk dat jij best hulp van een psycholoog kan gebruiken als ik dit laatste zo lees!
Hyperventileren komt niet zomaar even voor de lol. Dan moet je echt b.v vol stress/angst/etc zitten.

**Geplaatst**: 30-03-15 20:30

Geplaatst: 30-03-15 20:30

simodi schreef:
Als ik je berichten zo lees, vind ik dat je je gevoelens al goed onder woorden kunt brengen, zeker voor een 16-jarige!
Daarom zou ik toch proberen om een gesprek met de eigenaren te hebben. Vraag wanneer ze even wat meer tijd voor jullie hebben en dat je graag wat wilt bespreken.
Ik zou dan eerlijk vertellen waar je mee zit. Dat je bang bent de paarden te verliezen en dat je graag wilt weten waar je aan toe bent. Je kunt ook vragen of ze jullie een beetje op de hoogte willen houden van hun plannen, dan komen dingen niet totaal onverwachts.
Probeer niet in de aanval te gaan, maar ga uit van jezelf. Dat jij onzeker bent over hoe het gaat en graag wat duidelijkheid wilt.

Veel succes!

en durf je dit niet in het gezicht te vertellen, kan je eventueel een brief schrijven. Dan is het minder direct.

**Geplaatst**: 30-03-15 20:31

Geplaatst: 30-03-15 20:31

Ik raad je trouwens ook aan met de eigenaren te praten.
Als je alles met hun voor jezelf goed zet zul je zien dat alles veel leuker wordt en je meer zelfvertrouwen hebt.