Ik heb een ontzettend leuk lief fantastisch paard, met ontzettend veel humor. Maar eigenlijk wil ik er nu het liefst biefstuk van maken
Paard is vanaf het begin al een wat "moeilijker" paard in omgang, kent vanuit zichzelf geen persoonlijke ruimte, en is niet snel onder de indruk en heel lomp. (ook in kuddeverband)
Ondertussen zijn we nu een paar jaar verder, en met veel training en consequent zijn, zijn bepaalde dingen wel duidelijk geworden.
Toch blijft het nog altijd, zoals ik al vanaf het begin dat ik haar had zei: "Je kunt beter lachen dan huilen anders blijf je huilen".
Vaak resulteerde het in dingen "slopen", gooien, bespelen etc.
Heb je wel eens een paard zien proberen op een evenwichtsbalk te lopen? Nou ik vorige week wel, en ja in de hele lengte met 4 hoeven (oke ze gleed er steeds af, maar toch stug doorgaan)
Dus ja het zijn soms echt wel grappige situaties.
Maar laatste halfjaar zijn we steeds meer bezig geweest dat ze wat aan het werk gaat. Momenteel laat ik haar door iemand anders in/doorrijden. Tussendoor pak ik haar wat op in grondwerk, longeren etc. Met zoveel mogelijk afwisseling en creativiteit, om haar enigszins geïnteresseerd te houden, dat lukte aardig. Maar ondertussen is mijn creativiteit, positiviteit en vooral mijn geduld gewoon op.
Ik ben het zat om steeds zo hard te moeten optreden, dat ze niet even een kwartier kan meewerken etc.
Om een voorbeeld te geven, waar ik nu helemaal kriegel van wordt (gelukkig de inrijder niet), we beginnen elke keer met grondwerk om de easy en who weer even duidelijk te maken. Ondertussen heeft ze er een leuk spelletje van gemaakt om who en easy om te draaien. Of als het dan eindelijk weer goed gaat, dan toch nog even kijken of ze het stapje kan zetten..... En elke keer zoekt ze die grenzen weer op. Of ineens geen zin meer hebben in achterwaarts, etc. Verzin het maar overal kijkt ze hoever ze kan, en blijft maar proberen. Vaak moet je dan echt opgegeven moment met best harde hand aanpakken voordat ze dan toch maar weer meewerkt.
Nu gaat het dus met mijn inrijder best goed, omdat zij een engelengeduld heeft.
Maar ik wordt steeds kriegeler en ongeduldiger, met als gevolg dus een nog vervelender paard
Dus vandaag met dubbele lijnen, heeft ze er geen zin meer in en gaat ze gewoon op rust stilstaan. Dan kun je klikken wat je wilt, tot je echt een zwieperd met de lijnen geeft.
Ik word er dan verdrietig van omdat het weer niet lukt om gewoon met haar bezig te zijn.
Ben geen nitwit, en juist door kennis altijd extra goed opgelet in omgang etc.
Paard is ondertussen 5 en had wel gehoopt op een leuk relaxed paard waar ik weer mee zou kunnen genieten van het rijden en omgang. Maar steeds vaker vraag ik me af of zij wel bij mij past, gewoon simpelweg omdat ik eigenlijk nu vaak verdrietiger van stal kom, dan er heen ga.
(even voor de compleet, het ook nog een ouder paard wat in karakter precies het tegenovergestelde is, juist heel neurotisch, gevoelig etc. En is dus een voorbeeldig paard)
Nu zit ik zelf het laatste halfjaar ook wat minder in mijn vel, wat natuurlijk enorm invloed heeft op mijn mate van positiviteit en geduld
Dus ja vraag is eigenlijk: Hoe kan ik mijn paard toch weer iets positief zien?
Waarom dit topic? Moet gewoon mijn ei kwijt. Even klagen over mijn verschrikkelijke paard, want iedereen is helemaal gek met haar (behalve ik nu dus). Al wel vaker wat hulp ingeroepen, maar omdat dit niet een specifiek probleem is, had ik geen handvatten (mevrouw gedraagt zich in eerste instantie keurig, en/of gedrag word naar iets anders verplaatst).
Afgelopen week nu zo boos op mijn paard geweest, en vervolgens weer verdrietig er van wordt dat twijfel toch ernstig is toegeslagen of ik zo moet doorgaan of optie verkoop/biefstuk.
En dan bied ze van alles aan waar ik dan maar gebruik van maak.
Vooral hoe ik weer "wat" positiefs zie in haar doen en laten die dag, Zit wel te denken dat ik misschien mijn eigen tip in een ander topic maar eens weer moet opvolgen 
)
.