Ik loop tegen een dingetje aan en heb behoefte aan een 'lotgenoot' en heldenverhalen

Mijn paard Dafydd heb ik al vanaf jaarling, hij wordt over 4 maanden 4.
Hij is een heel vriendelijk dier, makkelijk in de omgang, lijkt niet snel onder de indruk en erg leergierig, hij werkt graag. Hij is bij ons opgegroeid tussen onze andere pony's, hij staat van 7-17:00 in de paddock van 20x20 meter of (in de mooie maanden) fulltime in de wei met andere pony's. Krijgt onbeperkt hooi en heel weinig brok.
Ik loop tegen zijn schrikreacties aan en wil graag suggesties voor het beter kunnen omgaan met zijn vluchtreactie daarop.
Vanaf zijn komst is hij op straat geweest. Hij kwam veel in de hand, keek mee en er gebeurt altijd best veel bij ons. Hij is 9 v/d 10 keer ook echt totaal niet onder de indruk van dingen, maar de 10e keer dus wel en dan is hij zo moeilijk te houden.
Ik heb zijn opleiding goed aangepakt, heb hem twee maanden weggebracht om voor de wagen te laten beleren en hulp opgezocht thuis. Ik reed vanaf zijn thuiskomst iedere week over de straat met begeleiding. Hij schrikt regelmatig op straat en kan dan echt in paniek de sloot in rennen. Wanneer ik geen hulp gehad zou hebben zou hij daar ook zeker in beland zijn. En ik dus ook. Omdat ik dacht dat hij misschien meer zou moeten doen heb ik hem ingereden. Dit ging ook vlekkeloos en ik kan al fijn op hem rondsturen. Hij heeft dus echt geen weerstand tegen werken.
Wat het dus wel is: tijdens het buiten wandelen, rijden of mennen kan hij zich echt ineens de (&*%%* schrikken en begint altijd te rennen/wil vluchten. Hij is echt niet te houden dan. Het is in verschillende situaties op verschillende momenten. De ene keer komt er een enorme vrachtauto aan en kijkt hij niet eens, de andere keer hoort hij een grasmaaier en rent hij al naar huis.
Ik kan dagen rijden zonder problemen en ineens is er geen land mee te bezeilen. Hij bouwt heel snel spanning op, maar vloeit deze soms nog sneller af. Hij kan afgaan en wegvluchten, maar 10m later staat hij op me te wachten. Wanneer hij gespannen is en ik ontspan, gaat het vaak goed en kunnen we verder, maar soms dus ook niet.
Ik wil graag tips over het volgende:
Hoe houd ik mijn paard op straat beter bij mij, vooral erop en ernaast. Met mennen heb ik meer te vertellen en uitstekende hulp.
Hoe kan ik spanning voorkomen of wegnemen?
Wat kan ik doen om schrikreacties een soort van op te zoeken en goed op te lossen? Schriktraining? Waar in ZH is dat fijn?
Hoe gaat het bij jullie jonge paarden? Gaat dit slijten met de jaren? Vast wel toch?
Ik kom met andere paarden op de weg met hem, ik zoek de dingen gewoon op, ik ben zelf weleens 'bang', het is natuurlijk best schrikken als je paard zich toch weet los te trekken, maar zoek het altijd weer op. Heel vaak gaat het ook perfect hoor, maar wat te doen tijdens die keren dat het niet zo fijn gaat?
Even een voorbeeldje van gisteren: ik liep met hem over straat en er kwam van achteren een tweespan aandraven. Hij hoorde ze, schrok, wilde vluchten en ik kan hem dan gewoon echt niet houden en weg was hij..
Is er misschien iets waarmee ik meer te vertellen heb? Heb zelfs gedacht aan een slof op de weg, zodat ik hem sneller stil heb, maar heb hier nog nooit mee gereden en dit prefereer ik absoluut niet!
Of is wat ik nu doe goed, gewoon blijven opzoeken? Heb wel het idee dat er verbetering in komt maar het gaat niet zo rap helaas.
Ik wil graag genieten van een stabiel betrouwbaar paard!
paard geweest.