Geplaatst Waarom ik een Zaldi Schooler wilde uitproberen?
Dat vind ik wel een mooie vraag om mee te beginnen. Het begon allemaal al een tijdje terug toen m’n oom mij een boek gaf van Hempfling met al die mooie Iberische paarden en natuurlijk Iberische zadels, dat ik dacht; als ik ooit een paard krijg (gelijk een Lusitano natuurlijk, kom nou) wil ik ook zo’n zadel.
Nou, die Lusitano werd een Haflinger die zich een weggetje in mijn hart gewurmd heeft en weigerde zijn positie te verlaten dus het idee van een Iberisch zadel zakte een beetje naar de achtergrond. Immers, een Iberisch zadel hoort op een Iberisch paard. Maar toch stiekem hier en daar gekeken en die Schooler zag er stiekem toch wel mooi uit.
Uiteindelijk werd deze Haflinger van mij maar door omstandigheden duurde het wat langer eer ik een nieuw zadel voor hem kon kopen. Uiteindelijk knapte er iets in mijn huidige zadel en er werd gevreesd dat de boom op instorten stond. Reden genoeg voor een nieuw zadel dus, maar we waren nog steeds niet in de positie om een nieuw zadel te kopen.
Nou, ik mijn centjes bijeengeschraapt en op zoek naar een goed tweedehands zadel. Als eerste een Euroriding Luxor, tweedehands. Leek mooi te passen maar als je het zadel weghaalde vond ik de drukverdeling maar link. Niet dus. Tweede was een Imperial Riding Sierra zadel. Lag mooi rond de schouders maar had het wipeffect, jammer maar helaas. Als derde een County Competitor geprobeerd. Idem dito. Als laatste een Kieffer, maar die hoefde ik niet eens te proberen. Veel te smal voor mijn ronde Haflingerhobbes.
Nou is het niet zo dat ik een extreem dikke Haf heb. Hij heeft een schoft, een plus, maar een ronde rug. Een probleem voor moderne Engelse dressuurzadels. Die waren allemaal te spits als het ware. Diepe ellende dus, mijn vader en ik waren het spuug en spuugzat.
Toch stiekem even naar die Schooler kijken, die was toch wel erg mooi en geschikt voor rondere paarden. Klonk toch wel hoopvol…
Tegen alle verwachting in ging het opeens weer goed, en nu zijn we dus in staat om een nieuw zadel aan te schaffen.
Jullie raden het al, ik sleepte onmiddellijk m’n pa mee naar de pagina met de zaldi schoolers en wees het zadel aan van; hebbe hebbe hebbe!
Goed, m’n vader is ook de slechtste niet dus het leek wel wat. Ik meteen trekking saddles gemaild, ik wil wel testen.
Nu was het natuurlijk nog spannend of die zou passen, immers, alle andere zadels leken goed te zijn maar vielen uiteindelijk tegen. Foto’s genomen, zadel opgemeten, Bart’s rug met een meetlint gemeten. Goed, er werd gezegd dat het zadel wel eens goed zou kunnen passen de rug zou een mooie vorm voor het zadel hebben. Mooi, stuur maar op die handel!
Dag 1:
En ja hoor, vandaag stond er een gigantische doos in de hal. Eigenlijk had ik nog wat dingetjes te doen maar wie wacht er nou met cadeautjes open maken? Ik meteen een flink mes gepakt en de doos opengemaakt. Oh spannend, spannend.
Okee, het zadel was grijs. Mooie kleur, suède, zacht…
Eerste impressie; GROOT!
Poeh, dat was een flink zadel dat ik in mijn handen had. Ik heb het zadel op de stoel gelegd en dan de twijfels, zou die niet te lang zijn? Of te zwaar? Weer die ergerlijke spanning; zal die nou passen of niet?
Of die nou paste of niet, bij voorbaat werd het zadel al van alle kanten bewonderd. Terecht, het is een prachtig zadel. Verschrikkelijk mooi.
Stond bij voorbaat al te glunderen, dat is nou een soort zadel dat ik wil hebben. Al past het niet, ik heb het in ieder geval in handen gehad.
Nou, we waren wel te spreken over het zadel thuis. Dus grote spanning, past het nou of past het niet? Het is toch wel een erg groot zadel. Snel gegeten en snel naar de manege, spanning was te snijden. Zouden we nu eindelijk een passend zadel gevonden hebben? Of was het de zoveelste teleurstelling?
Op de manege vond ik meteen al mijn favo instructrice. Zij is echt a la dressuur, weet niks van Iberisch af, maar wou toch stiekem wel het zadel zien. Dus beschermhoes eraf.
“Ja,” Zegt ze dan. “Dat is nou een typisch Anouk zadel.”
En bedankt, we vatten het maar op als compliment. Ze vond hem wel mooi en intressant, eerste proef doorstaan.
Meneer de Hooligan aka Bart de Haflinger voelde zich vandaag niet helemaal jofel, hij had een beetje racekak. Maargoed, zadels moeten gepast worden natuurlijk. Zadel op de rug. Hij klemde in iedergeval niet, en wipte ook niet naar voren. Dat was al heel wat. Goed neergelegd, en jawel. Het lag stabiel, het lag goed, het schoof niet.
Alleen was het een beetje; zadel waar ga je met dat paardje naartoe. Net niet te lang, immers, de druk van de ruiter ligt op de traditionele plek maar de kussens lopen wat door. Het is een pittig zadel voor een Haflingertje.
Maar dat mocht de pret niet drukken. Na wat gespeculeer, eindelijk heb ik haar op een kennispuntje verslagen namelijk Iberische zadels (jeej!), besloten we toch te gaan rijden.
Dat is al heel wat, de andere zadels konden we terugbrengen zonder te rijden. Dus ik zat stiekem wel een beetje te popelen.
Dus ik opzadelen. Gelukkig paste het net onder mijn BR dekje, godzijdank, gelukkig iets wat eronder past. Daar kwamen de meisjes van de manege al, oh, ga je western rijden?
Ziet dit eruit als een western zadel? Volgens hun natuurlijk wel, ik uitleggen. Ik heb het gevoel dat ik dat vaker zal gaan doen.
Goed, aansingelen, dressuursingel, even wennen. Lag wel heel stabiel allemaal. Mooi, op naar de bak. Rondje stappen aan de hand, nog eens aansingelen en erop.
Ja, erop, ik kwam er helemaal niet op. Zadel zorgde ervoor dat mijn paardje plotsklaps 5 cm was gegroeid en het achterboogje zat er ook nog aan. Dus even een stapje terug en de situatie overdenken.
Poging twee ging beter, elegantie is anders maar we zaten tenminste. Ben geen stijve hark ofzo. Gewoon even… ehhh… wennen.
Het zadel zat meteen al lekker. Stevig, door de suède. Het zat zacht, door de latex zitting, het leek wel of het een voorgevormde zitje voor m’n kontje was. Niet slecht, helemaal niet slecht. Heerlijk zacht als je je bedenkt dat mijn huidige zadel, de zitting tenminste, is afgesleten tot aan de boom en zo hard is als een plank.
Je zit wat hoger dan normaal, wat wel lekker was, ik had nu meer buik aan m’n hielen in plaats van lucht. Helemaal niet slecht.
Je word in een houding gecoacht, niet gedwongen. Het zadel had helemaal geen gedwongen zit, eerder een open zit die suggesties doet aan je zithouding. Suède is even wennen, een plakgevoel, maar dat gaf ook stevigheid.
Het eerste wat meteen opviel was dat Bart’s schouders inderdaad meer vrijheid hadden. Zijn stap was meteen ruimer, zo ruim en soepel dat hij vergat zijn achterhand mee te nemen. Hij had al meteen flink de sokken erin, wat ongewoon is. Maar wel prettig.
Lichtrijden is zeker mogelijk in dit zadel, ik was er nagenoeg meteen gewend aan. M’n beugels konden weliswaar langer maar het lichtrijden ging heel fijn. Opnieuw veel schoudervrijheid, grote stappen van voren. Maar meneer moet wel even de kont meenemen, zeker nu. Ik draf zat het heel lekker, en doorzitten is hemels. Zeker als je een knoerthard zadel gewend bent, dit zat heel stil en de zitting absorbeerde zowat de dreunen van het lopen.
En weer de suède zitting, lekker plakken.
Helaas had meneer vandaag niet zo’n zin in dressuur, hij was zo enthousiast dat meneer het scheurkanon vooral ruim wilde lopen in plaats van verzameld. Geduld is een schone kunst bij Haflingers.
Rechtergalop ging ook heel fijn. Meneer heeft er moeite mee goed aan te springen, maar bij poging twee was het al meteen raak. Weer die schoudervrijheid, grote stappen van voren, heel soepel en gelijkmatig. Linkergalop was helemaal heerlijk, zo soepel en actief. Heel anders dan met een engels vzh zadel, dat merkten we meteen al. Paard, instructrice en ruiter.
Het zat lekker, hij liep soepel, helemaal geweldig.
De eind conclusie voor dag 1 is dan ook;
- het zadel ligt stabiel, wat een goed punt is.
- Bart heeft er veel schoudervrijheid door.
- Het zit lekker, zeker doorzitten
- Het is niet abnormaal zwaar, makkelijk te tillen.
- Ziet er mooi uit, maar dat moet zogenaamd secundair zijn.
Verrassingen;
- groter dan verwacht, maar dat komt denk ik ook door de foto’s.
- Lijkt lang op Bart’s rug, dus of het te lang is dan is nog de vraag.
Eind conclusie;
Een erg prettig zadel! Ik heb nog een hele week dus we hopen dat het positief blijft. Zaterdag nog even zonder dekje proberen, of het dan inderdaad nog steeds stabiel ligt. Maar instructrice was heel positief, wat al iets is aangezien zij nooit anders heeft gezien als Engels. Intressant intressant.
Ik sta nu al alleen maar te juichen dat ik eindelijk iets heb gevonden dat past. En lekker zit. En mooi is.
Vraag maar raak. Als het hier niet goed staat. Excuses.
Morgen gaan we foto's maken, dus is er hopelijk meer te zien.
