vincent_1984 schreef:Ik denk dat je gewoon een dikke dubbelgebroken watertrens meot halen... en waarom... heb je wel ees gedacht aan de africhting van je paard...? Hoe heb jij het haar aangeleerd? en afleren is idd veel moeilijker dan aanleren... maar als iedereen zo van bit veranderd.. krijg je de gekste dingen
Net als Aafje87 ben ik het hier ook totaal niet mee eens. Wat een fijn bit is, is per paard heel erg verschillend en wat voor een paard fijn is daar kom je alleen maar achter door het uit te proberen.
Zelfs een paard met voldoende ruimte in de mond hoeft niet per se een dik bit het fijnst te vinden, en het ene paard geeft de voorkeur aan de ene werking en het andere paard aan de andere.
Zo zijn er zat paarden die bijvoorbeeld de knijpende werking van een enkelgebroken bit niet prettig vinden, of zat paarden die het beweeglijke van een dubbel gebroken niets vinden. Andere paarden worden weer heel stug op een ongebroken bit.
En de enige manier om dat uit te vinden is door verschillende te proberen. Ik heb bij mijn paard waarschijnlijk wel 10 bitten geprobeerd voor ik nu eindelijk de juiste heb gevonden, dik, dun, enkelgebroken, dubbelgebroken, ongebroken etc.
Een dik bit vond hij verschrikkelijk, een enkelgebroken bit was een reden om zwaar in protest te gaan, dubbelgebroken wilde hij niet aannemen (kroop achter de teugel en durfde er niet aan te zitten, het bewoog teveel), enkelgebroken nam hij aan maar werd er behoorlijk stug op. Dus een myler geprobeerd, dat was helemaal niks. Correctiebit ging redelijk, maar weer stug.
Inmiddels heb ik een dubbelgebroken die niet helemaal door kan scharen, een Danger bit, en hij is nog nooit zo fijn geweest, houdt zelf keurig aanleuning, hij kan er wat mee spelen maar het beweegt niet teveel en het is vrij dun, ideaal dus voor hem.
Had ik dan maar bij het eerste bit (dubbelgebroken K&K was dat trouwens) moeten zeggen 'Je doet het er maar mee'? Terwijl hij het helemaal niet fijn vond?
Ik zie dus niet in wat er verkeerd aan is om verschillende bitten uit te proberen, dat is IMO alleen maar positief om te kijken wat het best past bij het paard.
Waar ik het wel helemaal mee eens ben is dat er niet zomaar van bit gewisseld moet worden omdat een paard er 'ineens' niet meer naar luistert. Een paard wat netjes is aangereden en wat een bepaald bit goed accepteert en wat na een tijd stug wordt, dat ligt niet aan het bit maar is meestal een rijtechnisch probleem.