Ik heb een myler bit in de kast hangen. Het leek in de eerste instantie het ei van columbus. myler beweert meer ruimte voor de tong de creeren, waardoor het paard beter kan slikken en daardoor makkelijker nageeft. Mijn ervaring is dat ik er mijn aanleuning mee om zeep heb geholpen. het bit heel dun en daardoor scherp, het paard verdraagt het niet en kruipt achter de teugel, wordt korter in de hals met alle gevolgen van dien. Ik rij nu dus weer gewoon op mijn oude bit, Sjoerd neemt gewoon het bit weer aan en is niet meer bang om mijn hand op te zoeken. goed of niet goed - ik weet het niet - maar dit is wat ik ermee heb ervaren.