In het begin was dit écht een drama: achter in de stal gaan staan wanneer ik met een bit aan kwam, zeer overdreven kauwen (en daar niet mee stoppen), tong er over gooien etc. Ik heb verschillende bitten geprobeerd, wel elke keer echt goed de tijd genomen om te laten wennen.
Uiteindelijk was er één bit dat ze (na even te kauwen) leek te accepteren: een dubbelgebroken, anatomische bustrens. Deze pakt ze ook met vol enthousiasme aan, ze houd haar mond rustig. Dit leek de oplossing.
Als er een los elastiekje aan hangt met longeren, houd ze haar mond dicht en gaat ze mooi in de ontspanning. Maar zodra ik contact maak met de lange lijnen, of als ik er op zit en ik pak de teugels op: elke keer hop tong uit de mond en over het bit.

Ik heb dit nog niet eerder zo extreem meegemaakt, ik heb wel vaker een paard doorgereden en heb zeker een zachte hand. Nu is het wel een dametje met een zeer uitgesproken karakter

Ik hoop dat bokt wellicht een tip heeft voor een bitje waarmee ze eindelijk rust vind met haar tong.
Neusriem/sperriem strakker aansnoeren vind ik geen oplossing.
Volgende bitjes heb ik geprobeerd:
- dubbelgebroken watertrens 14mm
- dubbelgebroken watertrens 18mm
- enkelgebroken watertrens 18mm
- enkelgebroken bustrens 18mm
Huidige bit:
- dubbelgebroken, anatomische bustrens met goldbrass mondstuk, 13mm
De dikkere bitten vond ze duidelijk minder prettig dan de dunne. Ze heeft niet veel ruimte in haar mond.
De tandarts komt overigens binnenkort langs
