Bokt.nl

jowien schreef:

Een bit, ook een menbit, is zo scherp als de hand die aan de teugel/ leidsel zit. En een bit moet goed passen, niet te dik, niet te dun, niet te breed, niet te small. Wat voor bit het ook is.
Ik men met een bokkenbitje, onder het zadel bitloos of enkel gebroken trens. En mijn fjord is op beide bitten super fijn. Het ligt echt aan de menner als een paard van een menbit zwaar/ sterk wordt.
Met mennen werken bithulpen nou eenmaal anders, waardoor je met een stang beter af bent.
Onder het zadel heb je ook zijwaartse beweging van je hand, plus er zit maar een meter tussen hand en bit. Voor de wagen heb je de ringen waar de leidsels door lopen en dus geen zijwaartse beweging, en zitten er meerdere meters tussen bit en hand. Dat werkt heel anders voor je paard. Juist met een ongebroken menbit kun je heel subtiele hulpen geven, waardoor je juist kunt voorkomen dat je paard sterk/ zwaar wordt. Een gebroken bit is minder duidelijk, waardoor je grotere hulpen moet geven.
Ook heeft een menbit meestal een lichte (of zwaardere) hefboomwerking, waardoor er ook wat druk bij het kopstuk komt, wat vriendelijker is dan harder moeten inzetten op het bit zelf bij een gebroken trens.
En een menbit heeft meestal meerdere sleuven/ gaten, waarbij de lichtste variant bijna een ongebroken trens is, dus zacht en stil in de mond.
Er is een topic waarin een plaatje staat hoe je de leidsels aan een liverpoolstang kunt bevestigen, moet je maar eens naar kijken.

Als je per se geen bitten wilt wisselen, of weinig verschil wilt, kun je ook voor onder het zadel een ongebroken trens proberen, misschien vindt je paard dat juist wel fijn. Andersom, een gebroken trens voor de wagen zou ik niet doen, omdat dat je hulpen te onduidelijk worden en je wilt juist geen misverstanden als je in het verkeer rijdt of met een wagen in een bak.