Geplaatst: 03-11-19 17:20 Kelly_ann schreef:Eigenlijk is de oplossing heel simpel: niet loslaten
Dat is mij ook altijd geleerd maarrrrrr ik leerde later ook dat wat er eigenlijk mee bedoeld wordt is dat je er dus altijd alles aan moet doen om te voorkomen dat je op een punt komt waarop je los moet laten.
Wat dus niet inhoudt dat dat proberen te voorkomen garandeerd dat het niet gebeurd. Want tegelijkertijd is er nog een andere belangrijke regel, en die houdt in dat je er nooit iemand mee helpt als je indien nodig niet kiest voor je eigen veiligheid. Koste wat kost vasthouden kan tot op een bepaald punt. En proberen niet op dat punt te komen is dus wat je uiteindelijk wilt bereiken.
Maar uit ervaring weet ik dat je soms helaas dat punt wel bereikt. Toen mijn grote kerel flink aan het puberen was en zelfverzekerder werd begon hij ook steeds meer te klooien. Wat er gebeurde was dat als ik hem naar de achterste weide bracht, hij bij de ingang van de wei zich "ineens" naar voren lanceerde en de weide in stormde. De eerste keer werd ik erdoor verrast, en had de blaren in mn hand staan. De tweede keer minder verrast, maar desondanks niet in staat het voor te zijn. De keer daarop was ik me erop bedacht, en zag ik dat hij zich al "ready" begon te maken zodra we bij de laatste bocht waren voor de weide. Op de cirkel zetten etc werkte een beetje, maar zodra ik goed en wel met hem in de weide stond en het halster wilde afdoen zag hij zijn moment en whoesh, weg was meneer.
De adviezen die ik kreeg waren ook; hengstenketting, etc, maar gevoelsmatig voelde ik daar niets voor. 600 kg ga ik niet houden, en de spanjaard in hem reageert compleet averechts op pijnprikkels. Dan wordt meneer alleen maar bozer en eerlijk gezegd, dat snap ik ook wel. Mijn redenatie was; op het gebied van kracht ga ik het sowieso verliezen, en dat weet hij maar al te goed. Ik moet het dus slim aanpakken. Met prikpaaltjes en draad heb ik bij het begin van de weide een sluis gemaakt. De eerstvolgende keer dat we erheen liepen ging het precies zoals altijd, hij begon zich al groter te maken en stond klaar om zn sprint in te zetten, ik heb hem genegeerd en ben doorgelopen. Hij zette zich af, maakte twee enorme galopsprongen om vervolgens vol in de ankers te gaan, want wie had daar in hemelsnaam?! een draad gespannen? Ik heb nog nooit een paard zich als een boze kleuter in een supermarkt zien gedragen, tot dat moment. Stampvoetend stond hij voor het draad (hij staat dan letterlijk te stampen met zn voorbenen) en vervolgens draaide hij zich om naar mij. We hebben de sluis een kleine twee weken aangehouden en daarna nooit meer nodig gehad. Hij heeft nog steeds de sprint-drang bij de achterste weide, maar we hebben een duidelijke afspraak dat hij dit mag als het halster af is. Ik heb er ook een commando aan verbonden; "Ja, toe maar!". Als hij ongeduldig is wil hij nog wel eens eerder gaan dan mag, maar zelfs als hij al een sprong maakt is een "Hierrrrblijven" genoeg om hem weer om te laten draaien. Het halster gaat pas af als hij stil staat en zn hoofd laag heeft.
Wij hadden het "geluk" dat dit gedrag zich beperkte tot een specifieke plaats en specifiek moment. En dat het een plaats was waarop we met aanpassingen het patroon konden doorbreken. In jouw verhaal meen ik te lezen dat dit voor jou niet op gaat, dus ik snap dat mijn "oplossing" voor jou wellicht niet van toepassing is en/of niet uitvoerbaar. De tip om de leadrope als lus door het halster te doen vind ik sowieso een goeie met oog op; indien niet te voorkomen, dan zo veilig mogelijk houden. Sluitingen en halsters die losgaan bij veel druk zou ik zelf niet vertrouwen, omdat ik bang zou zijn dat ze ook losgaan wanneer het niet gewenst is. Ik meen ook te lezen bij de beschrijvingen van de fabrikanten dat ze hiervoor ook waarschuwen. En ik begrijp ook dat je al erg veel energie stopt in het vinden van een definitieve oplossing en ik kan je daar alleen maar heel veel succes mee wensen. Een geniale oplossing heb ik niet te bieden, alleen maar mijn ervaring uit het bovenstaande.
). Daar kun je van alles rond psychologiseren, maar het moet wel onder controle blijven. En dus gebruik ik af en toe een Monty Roberts halster of een kinketting. 
.
