JoSav schreef:Als we verder teruggaan in de tijd is het bestaan van twee hoofdtypes op de steppe niet eens zo vreemd, kijk maar eens naar deze reconstructies (met vroeg type zadels) van de twee types die in Scythische graven gevonden zijn:
Ik heb hier het originele werk van Rudenko met de opgravingsgegevens.
Inclusief de originele tekeningen/fotos/omschrijvingen van de zadelvondsten.
Daar haal ik maar één type zadel uit en wel met boom.
Groot verschil met latere ontwikkeling is dat de lengtepanelen niet uit één stuk hout waren, maar uit enigzins flexibele stroken en deze blijkbaar niet star met pommel en cantle verbonden waren.
Dát wordt uit China overgenomen, pas als ze structureel provincies van China ´oogsten´ en op die manier een door de Chinezen uitgebuitte culturele uitwisseling krijgen.
Een fraai voorbeeld is de sage van de chinese prinses.
Deze vaste verbinding met sterkere panelen werd noodzakelijk door de toepassing van de opstijgbeugel

Deze werd snel aan twee zijden toegepast voor rijden en maakt een stevige boom noodzakelijk (zie de problematiek bij ´boomloos´ wanneer langere tijd meer gewicht op de beugels komt zoals bij een platform zoals de mongolen het zadel gebruikten).
De stepperuiters hadden HEEL snel door dat de stijgbeugels voor het rijden een stabiel platform opleverden.
Het voorbeeld voor het McClellan-zadel is een resultaat van stijgbeugels aan het steppezadel. Dit gebeurt waarschijnlijk ergens in de 4de eeuw na Xtus.
Wat we mbt de ´mongolen´ en verwandte ruiterijen niet mogen vergeten is dat zij vooral bereden artillerie waren op lange afstands-rechtuitrij-zadels.
De gebruikseis aan de zadels:
- passend op alle paarden
- stabiel platform voor boogschieten (en paardvangen
