Let me rephrase that.

Wat als Anky iets nieuws verzint: een hulpteugel die over het voorhoofd tussen de oren richting het zadel loopt waar je hem vastbindt, en die je tijdens dressuurwedstrijden mag gebruiken want hij trekt het paard niet in de krul, maar laat juist het neusje naar voren komen (=opzetteugel oftewel check).
En haar argumentatie is:
Een paard wat moe word gaat steun zoeken op je handen, met een opzetteugel/check kan hij dus steun zoeken bij zichzelf. Een check maak je zo op lengte dat hij er in kan 'hangen' als dit noodzakelijk is. Niet voor alle paarden is dit noodzakelijk, er lopen er zat zonder check. Je gebruikt dit alleen in de wedstrijd of kort in de training( 10 minuten). Het voorkomt ook het opkrullen van de luchtpijp als een paard te diep zakt. In de training train je juist laag zodat je een goede atleet houd.Ik ben heel benieuwd naar hoe daar dan op gereageerd zou worden. Laat ik inschatten dat er op z''n zachtst gezegd niet vreselijk positief gereageerd zou worden...
Ik vind 'met een opzet/check kan het paard steun zoeken bij zichzelf' wel een erg optimistische eufemisme, als 'steun zoeken bij zichzelf' in werkelijkheid betekent dat het hoofd steun zoekt bij' een dun metalen staafje over het gehemelte. Dat staafje is toch niet een deel van het paard? Want dan missen de mijne blijkbaar toch een essentieel onderdeel.
Het punt met 'hulpmiddelen' in de paardenwereld is dat de gebruikers altijd als eerste zullen roepen 'je kunt niet oordelen over hoe dit voor het paard voelt als je niet weet met welke intentie ik het inzet'.
Wat de grootste onzin is: jouw intentie betekent niets. Als het gaat om hoe iets voor een paard voelt, dan is jouw intentie totaal onbelangrijk; het gaat erom hoe het voor het paard voelt en dat is heel makkelijk op te merken als je iets weet van spieren en mechanica.
Jij zegt 'ik help mijn paard er juist mee, want als hij moe is dan kan hij heel comfortabel steunen in dat metalen staafje over zijn tandvlees'.
Ik zeg: als hij moe is en zijn spieren worden zo moe en pijnlijk dat hij zijn hoofd niet meer omhoog kan houden en hij op de teugels begint te leunen, train hem dan beter zodat hij wél in staat is om zijn hoofd een koers lang in dezelfde houding te houden - of erken dat dat streven onrealistisch is en geef hem meer teugelruimte als hij moe wordt zodat hij niet
hoeft te leunen maar gewoon de vrijheid naar beneden heeft. Als dat er dan voor zorgt dat hij minder snel is, dan is dat
jouw probleem, iets wat botst met
jouw intentie, niet met het zijne.
Met je gewicht op een dun metalen staafje op je tandvlees hangen doet pijn, zo simpel is dat. Het feit dat paarden er zo 'graag' op leunen, betekent alleen maar dat het alternatief (zelf het hoofd ophouden) blijkbaar nog pijnlijker is.
En natuurlijk zal heel draversminnend - draverIJminnend - Nederland hier overheen vallen, maar dat vind ik ook niet erg. De mens heeft nou eenmaal zijn eufemismen nodig als de realiteit te onprettig is. Dus ik snap ook dat als je dit soort ingrepen nodig hebt om resultaten voor jezelf te bereiken, je een manier moet vinden om ze voor jezelf te verdedigen en liever nog in je eigen hoofd zo om te buigen dat een opzetteugel juist fijn is voor het paard, en sporen het rijden juist comfortabel maken en couperen juist handig is voor het paard want dan komt hij niet meer met zijn staart in het tuig.

Niemand wil zijn paard bewust pijn doen, en dus zoeken we naar manieren om het onbewust te maken, zodat we er zelf geen schuldgevoel bij krijgen.
Dus ik snap de menselijke kant van de zaak heus wel, heb ook genoeg draverijen bezocht en draversmensen gesproken om hun sentimenten te begrijpen, en ik vind hen ook geen onmensen of duivels die naar de hel verbannen zouden moeten worden. Degene die ik gesproken hebben waren leuke mensen die zo goed mogelijk voor hun paarden zorgden binnen de mogelijkheden en beperkingen van hun ambities. Ik snap dus de kant van de mens, maar ik snap de kant van het paard ook, en iedereen kan zien hoe de werkelijkheid voor hem is, als je tenminste eens door de eufemismen heen kijkt.
Dus het is jouw goed recht om te geloven dat een paard een hulpteugel nodig heeft om zijn hoofd omhoog te houden als hij moe is, net zoals het jouw goed recht is om te geloven dat paarden een hulpteugel nodig heeft omdat hij anders zijn luchtpijp dichtkrult. Ik heb net een paard gehad dat door een hoge slokdarmverstopping bijna niet meer kon ademen, dus ik weer uit de eerste hand hoe naar dat is. Maar om hem nu voortaan met een opzet de wei in te sturen... Ik ben nog niet helemaal overtuigd.
