Wat is voor jullie de reden om liever met het ene bit dan met het andere te rijden?
Mijn eigen paard rijd ik naar volle tevredenheid op een dubbel gebroken watertrensje, maar het andere paard dat ik rijd loopt op een enkel gebroken watertrens. Het liefst zou ik hem ook op een dubbel gebroken trens gaan rijden, hoewel hij ook goed loopt op zijn huidige bit.
De reden? Volgens mijn logische (?
) redernatie is een dubbel gebroken bit fijner in de mond, omdat hij platter op de tong ligt bij druk van de teugels (en dus niet richting gehemelte 'omhoog steekt' als bij een enkel gebroken trens).Hoe kijken jullie hier tegen aan?
)

) maar omdat zij dit bit super aanneemt, ze ontspant hier gelijk op. In plaats van een half uur haar rug weg te drukken, met haar hoofd te zwabberen etc. neemt ze direct een ontspannen houding aan. De tijd die wij nu rijden is vanaf het begin effectief met gebruik van de juiste spieren i.p.v. eerst een tijd te klooien waarbij ik haar er echt doorheen moest rijden. Ik bereik met haar nu in een kortere training op een ontspannen manier hetzelfde als voorheen met hangen, wurgen en klieren in een langere training. Voor ons is dit een prima keuze dus. 