Ik ben maandag met mijn paard op de kliniek geweest en na de echo kwam ik er achter dat ze aan beide voor benen een beschadiging heeft aan de colaterala banden...
Zij staat nu overdag op het harde en s'avonds op stal.
Tot Vrijdag moet ik met haar wandelen en zaterdag kan ik er weer op maar buiten ivm de ondergrond
Hier: THE STORY SO FAR...
Gister werden we weer terug verwacht op de kliniek.
Naar wij dachten om even het gewricht in te spuiten en weer terug naar huis te gaan.
Maar dit liep helaas even anders.
Op het rechte stuk liep Paige fantastisch. En dit zij de arts ook. Ik slaakte een zucht van opluchting...
Eindelijk vooruitgang.
Toen op de volte en ja hoor het probleem werd weer zichtbaar.
Inspuiten was mijn devies maar de arts twijfelde toch nog een beetje.
Vervolgens heeft hij allebei de voorbenen verdoofd en toen liep ze "zoals een paard hoort te lopen".
Dit betekende dat er in beide benen iets grondig mis was.
Ik werd voor de keuze gesteld. Of in het wilde weg inspuiten of een Echo laten maken van pezen en banden (weke delen).
De Echo zou wel weer een hoop extra kosten vandaar dat hij mij de keuze liet.
Binnen een seconde wist ik het antwoord;
Ik ben hier gekomen om te zien wat mijn paard mankeert en daar zal ik nu achter komen ook.
Kom maar op met die Echo.
Na lang wachten dan eindelijk aan de beurt. En ik maar vragen aan die arts; Zie je al wat, Zie je al wat?
Terwijl ik het hoofd van mijn paard stevig vasthield. Ze was inmiddels zo suf van de verdovingen dat ze haar hoofd niet meer omhoog kon houden.
Maar de arts zij niks.
Eindelijk dan toch begon hij iets te zeggen over donkere gaten op het schermpje.
Dit waren beschadigingen.
Bij het woord beschadiging brak mijn hart al in tweeen maar ik bleef dapper staan.
Na de echo bleek dat ze 2 bschadigingen aan haar banden heeft opgelopen.
Dit is net als enkelbanden bij mensen.
De arts vertelde mij ook dat maar 70% van de paarden hiervan geneest. Als ze niet geneest kun je haar nog wel recreatief rijden maar niet meer alles met haar doen.
En de arts en ik willen graag dat ze alles weer kan.
Pijn heeft ze niet. Je kunt het vergelijken met een paar schoenen dragen die een maat te klein zijn.
Pijn heb je niet maar het zit niet lekker.
En je zult er geen marathon oplopen maar af en toe een uurtje lukt best.
De arts heeft beide voorbenen ingespoten met onstekingsremmer en een middel dat de aanmaak van kraakbeen bevordert.
Dit medicijn werkt 4 weken. En over 6 weken worden wij weer terug verwacht op de kliniek. Lichtpuntje is wel dat hij dan al vooruit gang kan zien. Als die er is.
Tot die tijd mag Paige alleen maar op het harde lopen ivm zwikken van het been. Dit zou de werking van het medicijn negatief kunnen beinvloeden.
Al met al een hele schok. De hele wedstrijd droom is weg en we moeten maar hopen dat het uberhaubt goed komt.
Zoals ik tegen de arts zij; Ik zal er alles aan doen om te zorgen dat dit paard beter wordt. En mocht ze dan bij die 30% horen. Dan heeft het niet aan mij gelegen.
Paige zal voorlopig mijn zorgen kindje zijn.
En ik hoop op een klein wonder!
Zijn er mensen met tips voor de komende 6 weken...
BV het bijvoeren van een natuurlijk middel, hoe met haar wandelen etc