Geplaatst De volgende ochtend was niet alleen het onderbeen, maar het gehele been opgezet. Ook had ze nog steeds lichte koorts. De hoefsmid gebeld, die kon gelukkig dezelfde dag nog langskomen. Hij heeft de hoef nauwkeurig onderzocht, maar kon niks vinden wat zou wijzen op een ontsteking daar. De kroonrand was niet opgezet. In tegenstelling tot de rest van haar been, was het daar juist droog. Ook had ze geen angst om haar hoef neer te zetten tijdens het lopen, maar leek ze juist meer moeite te hebben met het buigen van haar been tijdens het lopen.
De hoefsmid had als verklaring dat er misschien een wondje (door een steek van een daas) naar binnen is gaan ontsteken, of dat er een ontsteking in de pees zit. Ze heeft hele lichte mok, wat eventueel ook een oorzaak zou kunnen zijn, maar dat is niet erg waarschijnlijk, volgens hem. Hij adviseerde me wel de da te vragen om de ontsteking gerichter te gaan behandelen, dat was erg belangrijk volgens hem..
Na ja, ik dus weer de da gebeld met het hele verhaal. Hij zei echter dat het niet nodig was gerichter te behandelen, maar dat ik eerst moest aankijken wat voor effect de antibiotica-kuur zal hebben.. Daarnaast zei hij dat ik het been tweemaal daags 10 minuten moet afspuiten. (Toch wel erg irritant, twee verschillende meningen over een 'ziek' paardenbeen, van mensen die er allebei verstand van hebben..
)Gelukkig merkte ik vandaag dat de koorts helemaal weg was en dat ze weer ietsje beter lijkt te lopen op het been, ondanks dat het nog wel dik is. Ze kreeg ook haar levenslust weer terug en keek - ondanks de hitte - een stuk vrolijker uit haar ogen. Ik heb het been drie keer afgespoten en dat vond ze erg lekker. Om haar been te ontlasten 'wijst' ze nog wel met haar hoef naar voren.
Is er misschien iemand die iets soortgelijks heeft meegemaakt of iets herkent in dit verhaal? Bijvoorbeeld een ontsteking in het been n.a.v. een steek van een daas? Of een ontsteking aan de pees?
