Bokt.nl

**Geplaatst**: 20-09-16 09:45

Re: Artrose, hoe ver ga je?

Geplaatst: 20-09-16 09:45

Afgelopen week door middel van foto's erachter gekomen dat mijn pony artrose heeft in het kogelgewricht rv. Het is nu ingespoten en even afwachten wat het doet. Ik ga nu iig beginnen met glucosamine geven.
Ik heb verder nog geen ervaring met artrose. Hebben jullie de paarden ook allemaal 24/7 buiten staan?

**Geplaatst**: 20-09-16 10:02

Re: Artrose, hoe ver ga je?

Geplaatst: 20-09-16 10:02

Die van mij staat in de zomer met goed weer 24/7 buiten, als ze op stal gaan dan is dat rond 11 uur en dan gaan ze er om 6 uur 's ochtends weer uit (hele jaar door). Ze kunnen namelijk wel schuilen, maar mijn ruin snapt/wil dat niet (en staat vervolgens wel te rillen van de kou als het regent) en de kou/vocht is niet ideaal voor een artrose paard. Dus wel zo veel mogelijk maar niet 24/7.
Overdag krijgt hij gewoon een deken om als hij te koppig is om te gaan schuilen.

**Geplaatst**: 20-09-16 10:04

Geplaatst: 20-09-16 10:04

Op de manege waar ik werk is een Welsh Cob 29 geworden met artrose. Ik weet niet op welke leeftijd ze het precies kreeg hoor. Maar ik gok (pin me er dus niet op vast) dat het aan het licht kwam tegen haar 20ste. Zij liep altijd nog lekker mee in de lessen. Juist het rijden hield haar soepel! Zij had wel speciaal beslag onder. Ijzers met speciale demping erin. Ze stond niet onder pijnstillers.
Ik heb ook regelmatig op haar gereden zonder zadel en met lange teugels, wat liep ze dan altijd lekker zeg! edit. Scherpe wendingen moesten we niet met haar maken. Dus we hielden er altijd wel rekening mee. Maar buitenritten, stappen en draven zonder moeilijke wendingen gingen prima!
Zij is vorig jaar ingeslapen, omdat zij ineens heel hard achteruit ging. Ik durf niet met zekerheid te zeggen of het om haar artrose ging. Ik weet namelijk dat zij ook al jaren een slecht gebit had. Speciaal voer en slobber. En op een gegeven moment kon zij geen hooi meer eten. Wel was ze toen echt 'op'.
We hebben toen nog overwogen om haar bij ons een fijne zomer te geven, maar daar was ze al te ver voor heen

Dus is ze ingeslapen.

**Geplaatst**: 20-09-16 10:06

Geplaatst: 20-09-16 10:06

Zodra het paard niet meer pijnvrij kan lopen (dus altijd stijf en/of onregelmatig is zonder ruiterbelasting) zou ik ermee stoppen. Gelukkig heb ik geen ervaring... en dat maakt ook dat ik me ervan bewust ben dat ik dat nu misschien gemakkelijker zeg als dat het dan zou zijn om zo'n beslissing echt te maken. Ik hoop echter dat mijn omgeving me er dan wel op wijst dat de tijd echt daar is.

Ben namelijk wel van mening dat er in zo'n geval echt te vaak te lang wordt aangekeken. De schade is niet om te keren en dat moet niet uit het oog verloren worden.

**Geplaatst**: 20-09-16 16:33

Geplaatst: 20-09-16 16:33

Angela schreef:
Zodra het paard niet meer pijnvrij kan lopen (dus altijd stijf en/of onregelmatig is zonder ruiterbelasting) zou ik ermee stoppen. Gelukkig heb ik geen ervaring... en dat maakt ook dat ik me ervan bewust ben dat ik dat nu misschien gemakkelijker zeg als dat het dan zou zijn om zo'n beslissing echt te maken. Ik hoop echter dat mijn omgeving me er dan wel op wijst dat de tijd echt daar is.

Ben namelijk wel van mening dat er in zo'n geval echt te vaak te lang wordt aangekeken. De schade is niet om te keren en dat moet niet uit het oog verloren worden.

In dat stadium ben ik nu maar blijkbaar zijn mijn stalbaas en stadgenoten het er niet mee eens! Ze doen er nu alles aan om mijn paard te weerhouden van de dood.. Alsof ik het leuk vind om hem weg te brengen...

**Geplaatst**: 20-09-16 16:54

Geplaatst: 20-09-16 16:54

Ik kende een paard die heel erge artrose had. Hij was nog geen 10 jaar... Het bleek dat ze hem met 2,5 jaar hadden beleerd en toen endurance zijn gestart. 't Was een volbloed arabier en hij heeft nooit wat laten merken. We vonden hem alleen wat rustig soms als hij in zijn stal stond, toen we hem beter kende. Hij heeft altijd al heel slecht gegeten. We hebben hem helemaal laten controleren en toen bleek dat hij artrose in zijn atlas, schouders, rug en SI gewrichten had. We hebben hem toen gelijk op pijnstillers gezet maar dat bleken er eerst niet genoeg. Dus dosis verhoogd tot maximum, gevolg: een paard zonder pijn die at maar helemaal duf was van alle pijnstillers. Dat was dus geen optie. Hij had overigens ook nog een hoop andere pijnklachten (ernstige mok, ook van vroeger, stukke lymfeklieren enz...) Zijn kuddemaatjes begonnen hem op het laatst ook te verstoten.
Op de pijnstillers gehouden en toen in laten slapen, hij was een vechter maar zijn lijf kon het niet meer aan.
Nooit een stap kreupel gelopen.

Sorry, maar dit is geen positief verhaal helaas!

**Geplaatst**: 20-09-16 17:11

Geplaatst: 20-09-16 17:11

Angela schreef:
Ben namelijk wel van mening dat er in zo'n geval echt te vaak te lang wordt aangekeken. De schade is niet om te keren en dat moet niet uit het oog verloren worden.

Mijn ervaring is net omgekeerd.
Er wordt maar al te dikwijls veel te snel ingeslapen, vooral in Nederland.
Inslapen wordt dan een soort tovermiddel, waarmee je alle problemen oplost.

**Geplaatst**: 20-09-16 17:27

Re: Artrose, hoe ver ga je?

Geplaatst: 20-09-16 17:27

Paar ervaringen met atrose. 1e pony had atrose, maar die was 18 en daar heb ik nog jaren op gereden en na mij nog een andere leaser. Wat stijf soms, maar met supplementen en in beweging blijven waren er weinig problemen. Die is uiteindelijk door ouderdom ingeslapen toen ze bijna 30 was geloof ik.

2e pony heb ik 5 jaar gehad ongeveer en de helft van de tijd ernaast gelopen. In het begin hielp inspuiten goed, plus voldoende beweging geven, dus niet stil zetten. Nu was atrose in beide voorbenen niet zijn enige probleem, dus toen inspuiten en alle andere behandelingen niet meer hielpen en hij onbelast ook kreupel was en regelmatig omviel hebben we hem in laten slapen. Op het land met pensioen was ook voordat hij kreupel bleef geen optie, want hij kwam door het hek of door de sloot terug naar stal na een aantal uur.

Paard daarna had door een ongeluk atrose in zijn hals. Hij was toen 5, maar de ontsteking werd pas een jaar later ontdekt en had toen al blijvende schade veroorzaakt. Doordat de zenuwen beschadigd waren en hij daardoor minder controle had over zijn achterbenen(vooral 1 achterbeen, die sleepte hij altijd wat meer en zette hij niet meer normaal onder) ging hij compenseren. Toen hij 8 was, is hij afgekeurd voor de sport en vlak voordat hij 12 werd ingeslapen. Ook bij hem was de atrose niet hetgeen waardoor hij uiteindelijk ingeslapen werd, maar wel de gevolgen daarvan, zoals de beschadigde zenuwen, waardoor hij ging compenseren en zijn lijf langzaam stuk ging. Hij moest altijd gereden worden, om hem goed in zijn spieren te houden en los te houden. Met alleen op het land ging hij erger compenseren en kwam de ontsteking in zijn hals waar de atrose zat terug.

**Geplaatst**: 20-09-16 17:28

Geplaatst: 20-09-16 17:28

BigBen schreef:
Angela schreef:
Ben namelijk wel van mening dat er in zo'n geval echt te vaak te lang wordt aangekeken. De schade is niet om te keren en dat moet niet uit het oog verloren worden.

Mijn ervaring is net omgekeerd.
Er wordt maar al te dikwijls veel te snel ingeslapen, vooral in Nederland.
Inslapen wordt dan een soort tovermiddel, waarmee je alle problemen oplost.

Kan je een voorbeeld noemen? Ik kan me namelijk juist erg vinden in de reactie van Angela. Ik zie ook vaker van die dieren die een en al ellende uitstralen maar moeten blijven leven omdat hun baas geen afscheid kan/wil nemen.

**Geplaatst**: 20-09-16 19:33

Geplaatst: 20-09-16 19:33

Toen mijn Knollie 4 jaar geleden met pensioen ging (na zo'n kwakkelperiode, blessure, opbouwen, volgende blessure) kwam ze in een paddock paradise. 'sZomers 24 uur buiten met de groep, 'swinters van zonsopgang tot zonsondergang.
Al die beweging heeft haar goed gedaan.

De kreupelheden waren doorgaans peesblessures, maar er speelde wel wat artrose. Stramme, knakkende gewrichten, vooral in het koude seizoen.

Als ik hem nu opzoek, hij is 29, hoor ik nul gekraak en als we voor de grap eens draven geen pas kreupelheid te zien.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-09-16 19:57

Geplaatst door de TopicStarter : 20-09-16 19:57

Mooney, Angela, bigben daar is het hier de plaats niet voor. Ik wil gewoon graag ervaringen/meningen horen over artrose, zonder dat het een discussie wordt. Het is zo een moeilijke, persoonlijke keuze en wanneer er in 'algemeenheden' wordt gepraat kan iemand t al snel verkeerd opvatten.

Ik ben heel blij dat iedereen eerlijk zijn verhaal durft te vertellen. Ik wil niet dat mensen hun keuze moeten gaan verdedigen en dat er standpunten worden ingenomen.

Elk paard is natuurlijk anders en elk paard met artrose ook, maar ik vind het fijn te lezen hoe anderen ermee omgaan. Welke keuze er is gemaakt en waarom. Iedereen heeft het beste voor met z'n paardje, afscheid nemen is moeilijk en onomkeerbaar.

Bij mijn pony is gisteren artose vastgesteld, linksvoor.

Hij is nooit 1 van de soepelste geweest, maar ik heb hem bijna 14 jaar (hij is 15) en eigenlijk was t altijd een stijgende lijn (heel langzaam stijgend, maar toch, er bleef vooruitgang in zitten). Alleen de afgelopen 2-3 jaar niet echt meer.. hij bleef wat kwakkelen, dan weer beter, dan weer slechter. Hij is gevoelig voor hoefbevangenheid en beweging heeft m altijd wel goed gedaan.

Alleen in mei is hij weer hoefbevangen geworden en daarna de beweging oppakken lukte niet. Zodra ik m wat meer aan t werk ging zetten liep hij kreupel, wel soepeler, maar echt kreupel.

Ik kon m'n vinger er niet op leggen. Wist niet of dit nu door z'n hoefbevangenheid kwam, dus tijd voor een kreupelheidsonderzoek.

Aan de ene kant ben ik heel blij dat ik weet wat er is, het verklaarde veel, maar het was ook echt wel een schok. De dierenarts adviseert nu glucosamine met duivelsklauw en denkt dat t daar goed mee te managen is. Speciaal beslag heeft hij ook genoemd.

Mijn gedachten gaan op dit moment alle kanten op. Vandaar dat ik dit topic heb geopend om te kunnen lezen hoe het bij andere paarden en eigenaren gaat/is gegaan. Of hoe iemand er over denkt.

Mijn pony stond 24/7 buiten, maar ik merkte dat als t iets minder mooi weer was hij echt stijver was, dus nu weer de nachten op stal. Daar kan hij ook lekker wat stro knabbelen.

Ik ga het zien (net als kellyxx) en hoop er het beste van.

**Geplaatst**: 20-09-16 20:02

Geplaatst: 20-09-16 20:02

Mijn merrie werd gebruikt voor showjumping voordat ik haar kocht....toen al met artrose bleek later en wobbler in lichte vorm. Na een paar jaar heerlijke bosrittten maken ging ze struikelen en sleepte ze met haar achterbenen. Toen ging er wel een belletje rinkelen en ben ik haar minder gaan belasten, gestopt met rijden. Ik gaf haar glucosamine. Dit heb ik haar een half jaar gegeven, maar zag geen verbetering. Ze ging in een rap tempo achteruit. Gevoelig op haar rug, chagrijnig en kon ze haar achterbeen niet goed meer optillen. Dus volledig op rust! Toch zat t mij niet lekker, haar gedrag veranderde. Nogmaals de veearts een onderzoek laten doen en het bleek inderdaad erg gesteld....knieën versleten, zo ook haar rug. De veearts gaf me de keuze of dagelijkse injecties in haar knie ( om zo nog wat tijd te rekken) of haar uit haar lijden te verlossen. Ik vond het een moeilijk besluit, maar heb toen de keuze gemaakt haar te laten gaan! Dat is nu 5 maanden geleden....misschien had ik het eerder moeten doen, maar ik was er niet klaar voor ( egoïstisch gezien).... Ik heb er nog veel verdriet van.

**Geplaatst**: 20-09-16 20:39

Re: Artrose, hoe ver ga je?

Geplaatst: 20-09-16 20:39

En niet alleen mijn gepensioneerde Knollie heeft artrose, oma zelf ook.

Glucosamine kan zin hebben, maar enkel en alleen in combinatie met beweging. En de ergste pijn is op gang komen na de nacht, sprak oma.
Zodra het gewrichtssmeer weer dun, warm, stevig en vloeibaar is verdwijnt idealiter de pijn en kan het kraakbeen gevoed worden - dus geef je dier niet meer stalrust / zet niet meer binnen dan strikt noodzakelijk.

**Geplaatst**: 20-09-16 20:46

Re: Artrose, hoe ver ga je?

Geplaatst: 20-09-16 20:46

Helaas ben ik ook in dit topic te vinden... Kort geleden atrose ter hoogte van de voorhoef/kogel geconstateerd, lichte vorm dat wel. Ingespoten, speciaal beslag... Nu weer wat in beweging. M'n dierenarts zegt dat we alles gewoon nog kunnen doen maar ik wil graag op mijn eigen gevoel afgaan dus ik bekijk het per dag.

Momenteel staat mijn paard van smorgens tot savonds op een weilandje. Maar vanaf november gaat ze naar een andere stal en daar gaan de paarden halve dagen buiten waarschijnlijk. Denk dat ik daar toch nog over moet praten aangezien ik overal lees dat een paard met atrose zo min mogelijk op stal moet. (Okee alle paarden horen natuurlijk zo min mogelijk op stal!)

**Geplaatst**: 22-09-16 16:15

Geplaatst: 22-09-16 16:15

hier ook een oudje met artrose.
Mijn paard is nu 28 en reeds op 15 jarige leeftijd of zo zagen we op de foto's dat de kogels een dikke 4 hebben.
Paard heeft sinds die tijd speciaal beslag en zolen en loopt prima.Momenteel loopt hij op comfort shoes op de voorkant.
Hij is destijds 1x ingespoten in de linkerkogel.
Hij krijgt sinds die tijd glucosamine, diverse soorten geprobeerd maar voor hem werkt de Joint Supplement van Joint Saver het beste. Die kun je bij Emmeloord bestellen maar ik haal het bij VetUK in Engeland ( scheelt de helft in prijs).

Verder kreeg hij de laatste jaren in de minder goede periodes een zakje Bute in overleg met DA die hem al 21 jaar kent. Mijn paard is niet kreupel! Hij heeft opstart problemen en na een kwartiertje loopt hij rad.Hoe langer hij loopt hoe beter hij wordt.
Sinds een tijd ben ik gestopt met Bute en heb ik de Devils Relief van NAF getest. Daarvoor ook gestopt met glucosamino om een objectief beeld te krijgen van de Devils Relief.
Dit werkt super bij mijn paard en hij is volledig rad.
Echter, hij kreeg moeite met rollen en ik ben weer glucosamine gaan voeren, probleem over!

Dus in ons geval, krijgt hij dagelijks een onderhoudsdosering Glucosamine en Devils Relief,
mocht hij in de winter slechter worden, ( onregelmatig) dan krijgt hij gewoon weer een zakje Bute.

Ik weet dat mensen daar vaak negatief tegenover staan maar hij is nog zo blij en heeft er nog zoveel zin in. En zolang hij alleen maar opstartproblemen heeft kan ik er prima mee leven dat hij periodes een zakje krijgt.

**Geplaatst**: 22-09-16 16:19

Geplaatst: 22-09-16 16:19

Ik heb een maand geleden mijn merrie moeten laten gaan door artrose... Beide spronggewrichten achter totaal dichtgegroed, botwoekering en bot afname. Moet al jaren bezig zijn. Ze heeft geen kik gegeven, soms een periode wat minder gelopen maar niet dramatisch slecht, en dit ging vanzelf weer over. Alle Da's die ik er bij heb gehad ( second opinion door andere DA en daarna bij gespecialiseerde kliniek ) vonden het raar dat ze nog overeind stond...

Evt kan ik de rontgenfoto's sturen als je daar baat bij hebt.

**Geplaatst**: 22-09-16 16:29

Geplaatst: 22-09-16 16:29

Het is nu 1,5 jaar geleden dat bij mijn merrie artrose is geconstateerd. Na de winterperiode waarin ik weinig kon rijden door het weer (en de slechte bak) was ik haar aan het opbouwen en ik voelde dat er iets was, maar kon er de vinger niet opleggen. Alleen de rechtergalop voelde anders dan de linkergalop, zonder dat het heel schokkend was. Ik heb er allerlei mensen bij gehad om te kijken, maar het werd niet echt beter. Tijdje gaan longeren om te kijken of het daar beter mee werd, maar ook niet en niemand zag er iets aan.

Dus uiteindelijk mijn gevoel genegeerd en nog een cross gereden (waarna ze ook door de dierenarts goed werd gekeurd).

2 weken daarna liep ze opeens 2 passen stok kreupel, maar verder nog steeds niets. Toen toch maar naar de dierenarts en foto's gemaakt. Toen bleek de artrose heel duidelijk. 6 weken op ontstekingsremmers en toen terug. In die 6 weken zag ik het bot aan de buitenkant groeien -O-

De dierenarts schrok van de achteruitgang en gaf aan dat ik mijn paard het beste met pensioen in de wei kon zetten. Ik merkte echter dat ze steeds ongelukkiger werd op de wei en met het stappen aan de hand. Uiteindelijk mijn holistisch dierenarts gebeld en haar laten komen. Daar een en ander mee in gang gezet, daarnaast ben ik naar een gespecialiseerde kliniek in België gegaan. Daar heeft ze een Tildren behandeling gekregen, is het gewricht ingespoten en daarna heeft ze 6 weken op ontstekingsremmers gestaan en heb ik alleen 2x 10 minuten gestapt (en ze heeft op de wei gestaan).

Daarna ben ik heel heel langzaam op gaan bouwen en... vorige maand is ze voor het eerst weer mee naar een oefenparcours geweest en we rijden 3/4/5 keer per week toch weer erg fanatiek. Dit hadden wij niet meer durven dromen.

Mijn besluit om verder te dokteren is vooral gebaseerd op het feit dat wij merkten dat ze helemaal niet gelukkig werd van pensioen. En op dit moment merk ik dat ze van beweging beter wordt dan van stilstaan.

**Geplaatst**: 22-09-16 19:47

Re: Artrose, hoe ver ga je?

Geplaatst: 22-09-16 19:47

Goh dat is ook wat splash! Wel heel mooi om te zien dat dit voor jullie werkt. iets om in het achterhoofd te houden

meerdere ervaringen trouwens.

**Geplaatst**: 23-09-16 09:31

Re: Artrose, hoe ver ga je?

Geplaatst: 23-09-16 09:31

Klopt, ik had mijn paard 3 jaar geleden ook met pensioen gezet in de wei, arme dier werd doodongelukkig en ging hard van me af! Bij artrose is blijven bewegen een must! Tenzij het te pijnlijk wordt natuurlijk...

**Geplaatst**: 23-09-16 09:42

Re: Artrose, hoe ver ga je?

Geplaatst: 23-09-16 09:42

Ligt ook maar net aan het paard (en soort wei/gezelschap) natuurlijk. Ik had ook gedacht dat ik die van mij nooit met pensioen zou kunnen doen, hij werd altijd heel onrustig in zijn hoofd van op rust staan.

Nu staan we op een andere plek, waar heel veel rust heerst. Hij loopt op een mooi stuk met een stabiele kudde, hij struint uit zichzelf lekker veel rond. Komt elke dag even een knuffel halen, heb hem nog nooit zo gelukkig gezien eigenlijk. Hij krijgt wel dagelijks aandacht, is ook altijd wel activiteit om de wei heen, hij staat niet ergens in een uithoek weggeschoven zeg maar.

Hoeft niet te betekenen dat dat bij elk paard zo is hoor, maar ik denk ook niet dat je elk artrose dier een plezier doet met blijven rijden. Is zo afhankelijk van zoveel verschillende factoren.

**Geplaatst**: 23-09-16 09:47

Geplaatst: 23-09-16 09:47

Hier 2 ervaringen. 1 is van m'n vorige paard die er helaas niet meer is. Bleef heel stijf in de hals, totaal niet naar rechts buigen. Ook met vrij bewegen en in de wei staan niet, stond vaak vrij oncomfortabel alsof ze ergens last van had. Foto's laten maken, 2 wervels in de hals compleet aan elkaar vergroeid. Was wachten tot de pijn zo erg zou worden dat het niet meer eerlijk was het dier te laten lijden. Dat wilde ik niet, wilde niet wachten tot ze nog meer pijn zou krijgen. Dus de keuze gemaakt haar te laten gaan, ze was pas 7.

Mijn huidige paard, een draver, heeft in 1 been lichte artrose. Geen speciaal beslag want ben zelf van mening dat dat symptoombestrijdend is maar het probleem uiteindelijk erger maakt. Die van mij loopt blootvoets perfect op hard en zacht, staat 24/7 buiten wat hem ook erg goed heeft gedaan. In de winter krijgt hij duivelsklauw omdat ie dan in het begin als ik wil rijden wat strammer kan zijn, verder vertoont hij niks qua pijn of stijf/stram lopen.

**Geplaatst**: 23-09-16 09:54

Geplaatst: 23-09-16 09:54

...ik heb vingergewrichten met veel bot aan de buitenkant.

Maar nadat de ontsteking geweken was is het gewricht pijnloos in het gebruik. Het extra bot kan uiteraard een bewegingsbeperking geven. Zo kan ik geen complete vuist meer maken, maar bewegen op zich gaat goed

.

**Geplaatst**: 23-09-16 10:00

Re: Artrose, hoe ver ga je?

Geplaatst: 23-09-16 10:00

Dat is het ook met artrose, als de artrose actief is ( dus ontsteking) is het pijnlijk, Als het rustig is is het niet pijnlijk , wordt de beweging beperkt, dat wil niet zeggen dat er altijd pijn bijkomt.
bv bij spat , als actief = pijnlijk, wanneer vastgegroeid = niet meer.
Ik heb artrose in mijn enkel door een ongeluk, enkel beweegt niet soepel meer en loop soms wat vreemd maar absoluut geen pijn aan. Helaas kan je paard niet praten of het nu wel of geen pijn doet...
En zeggen: onregelmatig lopen is altijd pijn, gaat soms niet op...

**Geplaatst**: 23-09-16 10:01

Geplaatst: 23-09-16 10:01

Janneke2 schreef:
...ik heb vingergewrichten met veel bot aan de buitenkant.
Maar nadat de ontsteking geweken was is het gewricht pijnloos in het gebruik. Het extra bot kan uiteraard een bewegingsbeperking geven. Zo kan ik geen complete vuist meer maken, maar bewegen op zich gaat goed .

Dat zie ik bij mijn paard ook.

Door de bewegingsbeperking loopt ze niet 100% (je moet echt goed kijken).

**Geplaatst**: 23-09-16 10:21

Re: Artrose, hoe ver ga je?

Geplaatst: 23-09-16 10:21

Ik heb hier het paard van een vriendin staan met zware artrose. Hij kwam in de winter op speciaal beslag en pijnstillers. Hij had op de vorige stal een stal met paddock(je) in de winter en er werd twee maal daags met hem aan de hand flinke stukken gewandeld. Hier kunnen ze zomer en winter de weide op in een kleine kudde. Vorige stal werd hij echt verstoten, hier werd hij langzaam opgenomen. Er lag sneeuw; hij verloor zijn speciale ijzer en loopt sindsdien al jaren ijzerloos. We houden hen wel op een zakje pijnstiller als onderhoudsdosis met maagbescherming en hij heeft een heel nieuw en fijn leven. Snap dat dit niet voor elk paard kan en je moet het ook kunnen en willen, want op deze manier staan ze nog wel de nodige jaartjes als je geluk hebt. In de nachten (behalve bij tropische temperaturen) gaat hij samen met zijn grote oude vriend en buurman wel naar "binnen". Ze hebben dan hun eigen grote inloopstal en contact via stalmuur of paddock.