Geplaatst Ik zou graag jullie kijk/mening eens hebben... Of ja, ik ben gewoon al blij dat ik dit hier even kan neertypen want erover praten is enorm moeilijk voor mij... Bij deze dus het verzoek om het vriendelijk te houden, dankjewel.
Mijn paard is vanaf dat ik hem heb (ondertussen is dat al 5 jaar) een zorgenkindje geweest. Ondanks hij helemaal goedgekeurd is, heeft hij het ene probleem na het andere gehad.
Kort nadat ik hem gekocht had, stond hij al met een hoefzweer. In een halfjaar tijd had hij wel 3-4 keer een hoefzweer. Dit is toen 'opgelost' met een ijzer.
Na een jaar ongeveer met ijzers groeiden die hoeven niet meer, dus ijzers er weer af, met als resultaat dat hij weer hoefzweren kreeg en ook enkel zoolkneuzingen. Nadat hij even 'stabiel' was terug een ijzer, puur voor zijn gemak want met ijzers heeft hij hier geen last van.
Uiteraard kwamen we na een jaartje weer met het probleem dat zijn hoeven niet meer groeide, dus terug ijzers eraf. Toen kwam hij bevangen te staan. Hij heeft hier 1 maand van afgezien en daarmee bedoel ik echt niet kunnen lopen. Daarna ging het vrij goed, geen hoefzweer oid, maar op harde ondergrond en steentjes toch erg gevoelig.
Dan een jaar later had hij irritatie aan zijn pees omdat de hoefsmid zijn hoef scheef bekapt had. Hoef terug goed gezet en dan was die irritatie ook snel weer weg.
Een paar maanden later begon hij weer erg onregelmatig te lopen, ook met rijden. Besloten om toen foto's te laten nemen (september). Daaruit kwam dat hij chronisch bevangen staat. Op dat moment was het een zware klap aangezien de DA niet kon zeggen of hij nog bereden kon worden enz. Hij moest wel weer op ijzers (break over). Dat gedaan, en hij ging weer. Hij ging zelfs meer dan behoorlijk.
Doordat ik het erg druk had met school (stage, veel taken en examens) heb ik hem héél weinig gereden. Mijn examens waren vorige zaterdag (18e) bijna klaar dus ik besloot het rijden weer op te pakken. Helaas, kreupel. Moeite met draaien en kreupel in draf op harde ondergrond.
Even afwachten dacht ik. De hoefsmid kwam die week langs dus ik dacht aan hem te vragen of het mss weer een hoefzweer is.
Hoefsmid voelde met de tang en aan zijn hielen reageerde hij gevoelig. Nu moet ik zeggen dat hij in september ook heel gevoelig reageerde op de hielen want eerst werd gedacht dat hij HKO had.
Aangezien ik nog geen verbetering merkte tot vandaag (ongeveer 1,5 week later) toch besloten de DA te bellen. Zij dacht een kneuzing of een hoefzweer met het advies hem te baden voor een week en dan aan te kijken. Geen verbetering --> ontstekingsremmers. Als er dan nog steeds geen verbetering is, terug röntgenfoto's om te zien of er iets anders in die hoef zit.
Oke, maar ik was in september al op zo'n punt aangekomen 'wil ik dit nog allemaal?'. Omdat hij het erg goed deed met die ijzers, dacht ik van 'okee, dat was even een dipje maar nu gaat hij goed'. En nu, nu hij weer maar eens mank staat, ben ik weer bij het punt aangekomen 'wil ik dit wel?'.
Blijkbaar zit er toch iets niet juist bij hem. En nu zeker met die hoefbevangenheid, de DA zegt ook, die hoeven zijn gewoon kapot en als er dan iets is, dan duurt het veel langer voor het allemaal geneest.
Ik had eigenlijk (en dat is heel erg om te zeggen) liever gehad dat de DA mij kon zeggen dat het iets erg was. Terug bevangen of iets helemaal anders. Dan was voor mij de beslissing makkelijker om te maken, namelijk inslapen. En ik vind het verschrikkelijk om dat te zeggen, want alleen al aan dat woord denken en de tranen springen in mijn ogen. Ik heb de voorbije week al heel vaak gehuild omdat ik het gewoon even niet meer weet. Mijn paard bezorgt mij enorm veel stress, verdriet en boosheid. En het gaat niet om hem, want hij is zo lief, het gaat om zijn problemen en over hoe het leven zo oneerlijk kan zijn. Elk jaar heeft hij wel iets. Ik heb nog geen énkel jaar gehad dat ik gewoon kon doorrijden zonder dat hij kreupel staat.
En dan zou je denken 'waarom gun je hem geen leven op de wei?'. Nou, daar heb ik ook over nagedacht, maar goed, nu zie je ook, hij heeft een halfjaar bijna niets gedaan en hij staat kreupel. Zonder ijzers stapt hij weer een hele tijd erg moeilijk dus dat wil ik hem niet meer aandoen. Door zijn chronische bevangenheid moet hij speciale ijzers, dus om de 6 weken is dit €90. Het is ook geen paard om maar op de wei te gooien en hij zal het wel redden op het gras, nee... Hij moet zijn portie hooi hebben, en ik geef een baaltje per dag (15kg). Hier bij ons betaal je minstens €3. Dus per maand is dat al €90. En hij heeft de neiging snel te vermageren, dus luzerne en bietenpulp moet je er ook nog bij tellen. Uiteindelijk ben ik dan enorm veel geld kwijt en dan 'mankeert' hij nog niets...
Ik heb al enorm veel geld uitgegeven aan hem, en ik weet gewoon niet of ik dat nu nog wil. De DA kon me in september niet zeggen hoelang hij nog mee kan. Dus ik kan mss nu weer veel geld uitgeven aan ontstekingsremmers (als het een zoolkneuzing is) en aan foto's, maar het kan dan even goed zijn dat hij 2 maanden later teveel last heeft van zijn bevangenheid en dat het dan alsnog einde verhaal is.
En ja, ik weet, Bokkers denken altijd 'heb je geen geld, dan moet je maar geen paard kopen', maar hij heeft al enorm veel geld uit ons spaarpotje gehaald. En als ik nu een garantie kan krijgen dat hij nog lang kan meegaan, dan zou ik direct weer al mijn geld erin steken, maar ik krijg die garantie niet en dat is zo frustrerend!
Ik weet ook niet of hij veel pijn heeft. Hij liep 1,5 jaar rond met chronische bevangenheid zonder dat je er al te veel van merkte. Hij gaat ook niet goed op de trailer, ondanks we al veel lessen daarin genomen hebben. Is dat omdat hij pijn heeft in die voeten en daarom niet goed die bochten kan meepakken of is het puur iets anders? Geen idee. Maar met dat trailerprobleem sukkelen we ook al jaren.
Het is gewoon best een vrolijk paard en nu hem mss inslapen omdat hij een zoolkneuzing/hoefzweer zou hebben, vind ik best erg en eigenlijk niet fair. Maar hij heeft al zoveel gehad en na het zoveelste voorval denk ik dan weer 'is het nu niet genoeg?'.
Ik heb het momenteel erg moeilijk en na heel deze tekst te schrijven zit ik hier weer te huilen...
Ik hoop dat jullie me wat wijsheid kunnen geven want momenteel weet ik het gewoon niet meer....
Een halfjaar is weinig, dat weet ik ook, want die bekapper heeft gezegd dat hij minstens een jaar nodig heeft.
..Die kunnen meedenken en evt iemand aanraden..Sterkte met je beslissing! 
