Kende ook een paard die dit had, bij dit paard 'aaiden' we zegmaar rond de schouder, en dan wat meer richting het been, als ze biks deed meteen weer terug naar de schouder, en zo de hele tijd heen en weer en steeds een stukje verder totdat we makkelijk bij de hoeven konden komen. Dit geoefend tot we gewoon de hoeven konden aanraken zonder het aaien en in de richting werken. Daarna geleerd dat druk ( die je krijgt als je de hoef wilt oppakken) geen schrapen betekend, en daarna heel even omhoog gehaald, en zo verder.
Denk dat het eerder onwennigheid is dan pijn.
Edit: zie net dat degene boven mij hetzelfde schreef