Ik wilde een topic maken om even mijn ervaringen te delen. En misschien hulp en ondersteuning te vragen. Eerlijk gezegd schijt ik namelijk in mijn broek en wil even iets waar ik mijn verhaal kwijt kan.
Hier mijn verhaal:
Eind maart is mijn paard (11 jarige friese merrie) in de sloot beland en sindsdien loopt ze af en toe een paar dagen kreupel.
Gesprongen met haar = 3 dagen kreupel, 3 dagen achter elkaar flink getraind= 2 dagen kreupel en zo was ze af en toe een dagje of 2 kreupel en na paar dagen rust was het weer over.
Nu ben ik met pinksteren wezen met haar wezen zwemmen en dag erna weer kreupel. Ik heb toen besloten dat ze een week vrij had om haar lekker rust te geven. Na de week weer opgepakt maar nog steeds een heel klein beetje kreupel. Gewoon niet 100%. Hierna weer een week vrij gegeven. Lekker met haar gestapt en lekker poetsen en knuffelen. Maar nu loopt ze nog steeds niet 100 % dus ik heb vrijdag een afspraak met de DA.
Ik heb telkens gedacht dat haar benen gewoon moeten herstellen van het uit de sloot getrokken worden. Misschien een klein peesblesuurtje wat met een aantal weken rust wel over zou zijn. Maar het gaat niet over

Overigens leunt ze wel gewoon op haar voet. In stap en vrije galop zie je het niet eens...je ziet alleen dat ze in draf maar voor 95% loopt en als ze kort moet draaien. Echt een hele lichte kreupelheid.
Maar toch ik schijt in mijn broek!! Zou het dan toch wat ernstigs zijn...iets dat niet met rust over gaat...Een paard dat nog nooit een verkeerde stap heeft gezet in haar leven...??
Alles gaat door mijn hoofd...hoefkatrolontsteking, artrose, ernstige peesblessure...
Ik hooooooop zo dat hij zegt " o mevrouw het is een mini hoefzweertje die telkens niet doorbrak, ik heb het weggesneden...weekje in het soda en knol is weer helemaal de oude"
Mijn onderbuik gevoel vreet aan me....
