Bokt.nl

Citaat:

Weet wat het letsel aan de voet van je paard is voordat je het “hoefkatrolontsteking” gaat noemen
Vroeger werd een diagnose HKO vaak beschouwd als het einde van de carrière van het paard. Chronische kreupelheid was kenmerkend, ondanks therapeutisch beslag en medicatie, etc., en soms was de enige optie om het paard te helpen een neurectomie (doorsnijden van de zenuwen naar de hoef), wat inhield dat hij niet langer pijn (of iets anders) meer voelde in de voet. Vandaag de dag realiseren we ons dat wat wij eerder HKO noemden (het paard vertoonde pijn in de palmaire zijde van de voet (richting de achterzijde van de voet), reageerden positief op hoeftesters op het HK-gebied en liepen zuiver na een zenuwverdoving in de ondervoet) een heleboel verschillende problemen omvat in de voet, waarvan sommigen niet gerelateerd aan het straalbeen en/of de bursa. De term HK-syndroom (HKS) of palmaire pijn in de voet wordt nu gebuikt ipv HKO.

Sommige gevallen van HKS hebben een goede prognose voor genezing, wanneer ze goed behandeld worden. Tot nu toe ontbrak echter een accurate diagnose omdat het moeilijk is de voet van een levend paard van binnen te bekijken. Ultrasound, Röntgenfoto’s en zenuwblokkades warden gebruikt om te helpen een diagnose te stellen, maar resultaten van deze onderzoeken kunnen misleidend of niet afdoende zijn.

Stephen O'Grady, DVM, MRCVS, eigenaar van Northern Virginia Equine, geeft aan dat zenuwblokkade van de achterzijde van de ondervoet eigenlijk de hele voet verdoofd. “Als je de voet verdoofd en het paard loopt zuiver, komt de pijn dan van het straalbeen, het HK-gebied, een lesie in de diepe buiger, de bursa of het kroonbeen?

De volgende stap is een blokkade van de bursa van het HK-gebied. “Dit lokaliseerd de pijn in dit gebied (het straalbeen en het HK-gebied). “zegt O’Grady. “Dan kijken we naar röntgenfoto’s, 5 tot 7 opnames van de voet vanuit verschillende hoeken. Als we lesies vinden – tezamen met klinische symptomen, zenuwblokkades en misschien een bepaalde bouw van de voet- geeft dit wat meer vertrouwen in een diagnose.

“Maar meestal worden foto’s als zogenaamd normal of niet afdoende beschouwd.”voegt hij toe. “Je kunt een ziekte in het bot niet zien. Of er is een zichtbare afwijking in de vorm van een bot bij een perfect zuiver lopen paard.”
De meeste sportpaarden hebben wat veranderingen omdat de botten zich steeds hervormen en aanpassen aan stress.
“Jarenlang bestond de behandeling van HKS uit het veranderen van het hoefbeslag, injecties in het hoefgewricht, een paard Bute geven en een aangepast trainingsprogramma, en kijken wat er gebeurde.“zegt O’Grady. "Vaak was dit regime niet succesvol”
MRI toepassen

Met de uitvinding van MRI, kunnen we eindelijk in detail kijken in de voet van een levend paard. Sarah Sampson, DVM, heeft 5 jaar onderzoek gedaan aan HKS aan de Washington State University. "We hadden 11 jaar lang een high-field (MRI) magneet hier, en MRI heeft licht geworpen over verschillende problemen die voorkomen in deze paarden," zegt Sampson. "Veel van de dingen die we nooit konden diagnosticeren in levende paarden, kunnen we nu zien.

Ze vallen in verschillende categoriën gebaseerd op de pathologische veranderingen en dit heeft ons nieuwe ideeën gegeven over de nieuwe manieren om ze te behandelen," zegt ze. "Sommige paarden hebben schade aan botten, anderen aan pezen (aan de diepe buig pees), en bij weer anderen speelt er een ligament mee (het collateral sesamoidean ligament, impar ligament, of collateral ligament van het hoefgewricht), echter al deze kwalen worden beïnvloed door een blokkade van de zenuw aan de achterzijde van de ondervoet en tonen dezelfde symptomen bij een kreupelheidonderzoek.

“We hebben zelfs paarden gehad met lesies in de onderste delen van de peesschede rond de buigpezen, osteoartritis in het kroongewricht,” gaat ze verder. “Deze informatie heeft ons de ogen geopend naar nieuwe manieren om de verschillende paarden te behandelen. We hebben fondsen gekregen van de American Quarter Horse Foundation om behandelmethoden te vinden voor paarden met schade aan het collateral sesamoidean ligament—dat zich bewezen heeft als een overeenkomstige pathologie in paarden met HKS.” Sommige paarden hebben maar 1 structuur in de voet dat is aangedaan, anderen hebben meerdere structuren die zijn aangedaan op hetzelfde moment

O'Grady zegt dat we nu kunnen uitzoeken wat er werkelijk mis is in de voet, mits een eigenaar MRI wil gebruiken ( het is heel duur!). "We vinden laesies in het impar ligament dat het straalbeen aan het kroonbeen bindt, schade in de suspensory ligaments aan het straalbeen, oedeemvorming in het bot zelf, verkleving van het kraakbeen aan de bursa of laesies aan de bursa," zegt O'Grady. "Het meest vinden we scheuren in de diepe buigpees ín de hoef, waar het hecht aan het kroonbeen, dit konden we niet eerder in beeld brengen.

"In de meeste gevallen kan MRI je een definitieve diagnose geven en ook een prognose," aldus O'Grady. Wetende wat het probleem is, weet je of het paard kan genezen. In veel gevallen is de prognose goed als het paard voldoende rust krijgt om het specifieke letsel te laten genezen.

Een diagnose van de gebruikte term HKO betekende dat het paard mogelijk gedoemd was tot vervroegd pensioen. Nu ontdekken veel dierenartsen dat veel van de paarden geen problemen hebben met het straalbeen. "Ze hebben problemen met de peesontstekingen of een beschadigd ligament,” zegt O’Grady. "Deze kunnen genezen, als ze de tijd krijgen."
De oude methodes van behandeling van HKO met eggbars, wiggen en medicijnen was niet altijd succesvol. "Naar mijn idee is de hoofdreden dat deze behandelingen niet succesvol waren dat er schade is aan de weefsels, het paard heeft rust nodig, tijd voor de weefsels om te genezen and tijd voor de medicatie om aan te slaan,”zegt hij. “Maar eigenaren doen dat niet als ze het paard in de week erop willen laten springen of racen.

Behandeling
Als er eenmaal een accurate diagnose is, zijn dierenartsen en hoefsmeden in staat hoe ze wat van de stress van het aangedane gebied in de voet kunnen wegnemen. “Als het om een laesie in de diepe buiger gaat, geven we het paard een langer ijzer met een verhoging van de hiel," legt O'Grady uit. "Als er een scheur zit in een collateraal ligament (zoals een ligament dat botten in gewrichten met elkaar verbindt), geven we het paard een ijzer met meer grondoppervlak onder het aangedane ligament om het te ondersteunen en de andere zijde van de hoef te helpen makkelijker af te rollen. Als het om een letsel aan het impar ligament gaat, probeer je uit te vinden hoe je de stress weg kunt nemen van het ligament."

Er zijn veel manieren op paarden te behandelen met hoefsmederij. Met voldoende rust en gebruik van biomechanische hoefsmederij kunnen veel paarden genezen. Maar om effectief te behandelen, moet je weten wat het probleem is en de werking van de voet begrijpen. Het verschilt per paard. De redenen van kreupelheid kunnen verschillen, dus ook de behandeling zal verschillen.
"Als we een verkleving van het straalbeen en de bursa vinden, kan dit mogelijk arthroscopisch (met chirurgie) behandeld worden, of we kunnen steroiden injecteren en proberen de verkleving op te heffen," zegt O'Grady.

Sampson voegt toe: "Bij paarden die vallen in de HKS categorie (problemen met het straalbeen en ermee geassocieerde ligamenten), kunnen we na MRI bepalen óf en waar we ze moeten injecteren. Als het een recent peesletsel is, kunnen we beslissen dat rust kan helpen. Met MRI vinden we dat veel peesletsel ontstaan in de peesschede rond de buigpezen. Dat geeft ons een andere optie wat betreft de behandeling- de peesschede inspuiten met steroiden en hyaluron zuur ter hoogte van de vetlok. Sommige paarden kunnen we naar huis sturen waarbij de peesschede meerdere keren door de eigen dierenarts kan worden geïnjecteerd.”
Dit was geen optie voordat de paarden werden onderzocht middels MRI.

"Middels MRI kunnen we ook vaststellen of we denken dat injecties van het hoefbeen zullen werken, of dat we extra geld moeten spenderen aan injecties van de bursa van het HK-gebied.," voegt ze toe.. "We kunnen de eigenaar nu meer informatie geven, met een goed onderbouwde reden voor onze aanbevelingen – en zij kunnen op basis van de informatie een goede beslissing nemen of ze meer geld gaan uitgeven aan behandeling.

Take-Home Message
O'Grady bemerkt, "Hoefsmederij, medicatie en de rest zijn vaak de beste manieren om om te gaan met deze problemen."
Hij geeft toe dat de term HKO vaag is; er zijn veel structuren in de achterzijde van de voet die beschadigd kunnen raken. Palmaire hoef pijn (HKS) is mogelijk het grootste kreupelheidprobleem in de paardenindustrie en een correcte diagnose van deze pijn is van doorslaggevend belang in de behandeling en toekomst van deze paarden.
Sampson vindt het belangrijk dat eigenaren, trainers en verwijzende dierenartsen begrijpen hoe de inzichten die MRI ons geven de manier bepalen waarop we het paard behandelen. "Zelfs situaties waarin we aannemen dat het om HKS gaat, kunnen tot verrassingen leiden bij een MRI waarbij we ontdekken wat er werkelijk gaande is in de voet,," zegt ze. "MRI moet eerder ingezet worden bij de diagnose van kreupelheid. Dit kan veel eigenaren grote hoeveelheden geld besparen die ze nu uitgeven aan herhaaldelijk kreupelheidonderzoeken en blokkades, herhaaldelijke foto’s, gewrichtsinjecties, shockwave therapie, gebruiksverlies door rust of continue kreupelheid en mogelijk helpt het de prognose te verbeteren voor een terugkeer in de sport."

Oorzaken van HKS
We weten nog altijd niet waarom sommige paarden deze aandoening ontwikkelen en anderen niet. “Het kan zeker ontstaan in een paard met een genetische aanleg, zoals een Quarter Horse met kleine hoeven, of een paard met een slechte bouw van de voet, zoals lage hielen en lange tenen”, zegt Stephen O'Grady, DVM, BVSc, MRCVS, eigenaar van Northern Virginia Equine. "Sommige paarden zijn gevoelig voor problemen als gevolg van overmatige herhaaldelijke stress op het straalbeen. Maar andere paarden die het zelfde werk doen, worden nooit kreupel.
“Een soortgelijk iets is een persoon die zijn helel leven rookt en nooit longkanker krijgt, behalve wanneer hij de genen heeft voor gevoeligheid voor longkanker, geeft O’Grady aan. “Mogelijk is er een genetische aanleg die bij een paard kan zorgen voor HKS. Herhaaldelijke stress of trauma aan de voeten leidt uiteindelijk, tezamen met verslechterende structuren tot HKS.

Citaat:

Er zijn veel manieren op paarden te behandelen met hoefsmederij. Met voldoende rust en gebruik van biomechanische hoefsmederij kunnen veel paarden genezen.

Citaat:

“Als het om een laesie in de diepe buiger gaat, geven we het paard een langer ijzer met een verhoging van de hiel," legt O'Grady uit. "Als er een scheur zit in een collateraal ligament (zoals een ligament dat botten in gewrichten met elkaar verbindt), geven we het paard een ijzer met meer grondoppervlak onder het aangedane ligament om het te ondersteunen en de andere zijde van de hoef te helpen makkelijker af te rollen. Als het om een letsel aan het impar ligament gaat, probeer je uit te vinden hoe je de stress weg kunt nemen van het ligament."

Arabesk schreef:

Goh aangepast hoefbeslag, wiggen, eggbars etc blijken dus niet de oplossing te zijn. *he he eindelijk*

Arabesk schreef:

Ik hou er een andere mening op na. Het is zelfs mogelijk om een paard te genezen van HKO zónder beslag, sterker het is zelfs beter.

Arabesk schreef:

Ik hou er een andere mening op na. Het is zelfs mogelijk om een paard te genezen van HKO zónder beslag, sterker het is zelfs beter.

Citaat:

Simply start a natural hoof program and you will see. I have seen hopeless navicular cases go sound at the first trimming or it can take a while. It is a simple fact that I have never seen a "navicular horse" fail to be completely healed under my care.

Citaat:

Not surprisingly, navicular is unknown in wild horse country. Nor have I seen it among naturally trimmed, barefooted horses... Please take heart, I am unaware of any 'navicular' horse that has failed to heal in a genuine program of natural hoof care.

Citaat:

In the last 3 years, the course and healing of navicular syndrome was documented on 53 horses of various breeds. The shoes were removed, the living conditions of the horse changed to more closely approximate the natural amount of movement of a horse each day, and the shape of the hoof capsule was, over the course of months, returned (close) to its natural form through proper trimming. Depending on the length of time the problem had been in existence, and how far living conditions could be optimized, the return to full use of a horse diagnosed with "podotrochlosis" can take a few weeks to nine months.