flavlip schreef:Fijn te horen dat het beter gaatAls je paard pijnstillers krijgt kun je niet zo makkelijk van het paard uitgaan, omdat de pijn wordt onderdrukt
De gebruikte pijnstillers zijn meestal ook ontstekingsremmers. Een paard met pijn heeft er wel recht op om een goede behandeling te kunnen krijgen. Het is niet zomaar dat er ontstekingsremmers worden gegeven en pijnstilling. Het is belangrijk om er rekening mee te houden dat paarden die pijn hebben, door bijvoorbeeld hoefbevangenheid, meer cortisol en catecholamines produceren, als een paard pijn heeft kan dus juist door het dier pijnstilling en ontstekingsremmers te onthouden een verergering optreden van de HB of van IR. Mensen gebruiken ook echt wel pijnstillers als ze het nodig hebben, waarom het een dier onthouden?
Het is allemaal niet zo gemakkelijk, vaak wordt er ook naar voedingssupplementen gegrepen en als paard dan opknapt en dat kan net zo goed door de ontstekingsremmers zijn of door een beter dieet dan krijgt zo'n supplement ineens alle eer, het is juist meestal dat een paard opknapt juist doordat ze van het gras af zijn gehaald en er een beter dieet is, zo'n supplement heeft helemaal niets met het herstel te maken. Als er echt een tekort is dan duurt het maanden voor zo'n tekort is opgeheven.
Zo is het ook met wel of geen gras, wereldwijd zijn er paarden maar er is niet overal gras beschikbaar zoals wij in Nederland hebben, het schaarse gras wat er is wordt gehooid omdat dat toch iets effectiever is om met de schaarste om te gaan en het jaar rond door te kunnen komen.
Misschien kan Geertje vertellen hoe het in Frankrijk is, dat is al aardig dichtbij. Ik weet niet meer wie er Tunesie noemde, maar ook daar moeten ze het echt met ruwvoer doen.
In Nederland is gras meer een productie, dat kun je bijv ook mooi zien aan koeien die chronisch aan de schijt zijn. Het is echt niet met natuur te vergelijken. Er is best een leuk boekje te verkrijgen over bijv de geschiedenis van de landbouw.
Het heet de actualiteit van de agrarische geschiedenis ( Nederlands Agronomisch Historisch Instituut Groningen/Wageningen 2000, ISBN 90-367-1329-3)