Bokt.nl

**Geplaatst**: 08-09-09 21:56

Geplaatst: 08-09-09 21:56

Ik denk dat je daar geen 'algemene' regel aan kunt hangen, dat moment is voor iedereen anders. Persoonlijk zou de maat voor mij vol zijn als ik zie dat mijn paard niet meer te helpen is met pijjnstillers, de juiste bekapping of eventueel speciaal beslag. Als mijn paard ondanks alles nog steeds zou lijden, ja dan denk ik dat ik zou beslissen het paard verder lijden te besparen.
Maar een paard dat lastig is/wordt omdat hij wil eten ( en dat niet ongeremd mag) - ja.. daar is nog zoveel aan te doen lijkt me dat ik daar geen eindpunt in zou zien. Je zou bv een graaskorf kunnen proberen, of het paard op een zanduitloop zetten en verdeeld over de dag telkens kleine beetjes oud hooi kunnen voeren ( eventueel gemengd met stro) .. dan blijft het dier niet lang met een lege maag staan, heeft telkens wat te knabbelen. Als er regelmatig wat te eten langs komt gaat je paard zich ook niet opfokken om persé wat eten te bemachtigen. 't Is bewerkelijk dat wel maar die extra zorg moet een paardeneigenaar toch op zich willen nemen?

**Geplaatst**: 08-09-09 22:10

Geplaatst: 08-09-09 22:10

Voor mij is het eindpunt als mn paard ondragelijk lijdt en er geen uitzicht meer is op genezing.
Als het alleen om het eten gaat dan ben ik het met bovenstaand bericht eens, daar is veel aan te doen. Mijn paard vreet ook het liefst de hele dag alles wat los en vast zit maar dat kan nu ook even niet. Dus ik geef haar veel aandacht en hooi verspreid over de dag. Als ze wat beter is probeer ik of ze met een graaskorf een paar uurtjes in de wei kan, daar zullen we onze weg in moeten vinden. Desnoods komt er nog een paddock voor haar zodat ze de rest van de dag ook gewoon buiten kan zonder dat ze zich te vol eet.
Ik doe tegenwoordig een hooinet vol met hooi aan de buitenkant van haar box zodat ze dat tussen de tralies moet plukken, zo is ze uren zoet met 1 netje hooi. Denk dat als je een beetje je best doet er nog wel veel mogelijk is voor je paard. Maar ik weet niet hoe erg hij/zij er verder aan toe is. Als ie heel veel pijn heeft en niks meer helpt dan is het misschien beter om hem te laten gaan.

**Geplaatst**: 09-09-09 06:26

Geplaatst: 09-09-09 06:26

Ik had in de acute fase met Image afgesproken, dat zolang zij elke morgen opstond en richting de bak strompelde, zolang zou ik het blijven proberen. Al heb ik vaak jankend staan kijken hoe zij zich op 3 benen richting de bak bewoog. Een stukje van 15 meter deed ze 5 minuten over. Het was hartverscheurend. Maar ze deed het, elke dag weer. Een echte vechtster: ze wilde opstaan en naar buiten. Ik denk dat ook veel afhangt van het karakter van het paard.

Nu loopt Image hetzelfde stukje in 1 seconde en vliegt 's morgens naar buiten.
Een stuk prettiger om naar te kijken

al moet ik soms maken dat ik op tijd weg kom uit haar pad richting de wei, want geduld is niet haar beste kwaliteit. Als ik haar dan langs zie rennen, weet ik dat ik 2 jaar terug de juiste beslissing genomen heb.

zo hard gaat ze nu dus http://www.youtube.com/watch?v=7Vcx4XIz64A
zalig

**Geplaatst**: 09-09-09 07:44

Geplaatst: 09-09-09 07:44

Janouk.... ik krijg zowaar een brok in m'n keel bij het zien van dat filmpje.. wat heerlijk toch als je paard weer zó herstelt na een lange periode van ellende. Je commentaar erbij is geweldig en - grappig - je zegt op precies dezelfde manier 'ho-hooo' als ik! Fijn om in een topic als dit even te zien dat het allemaal goed kan komen - dat steuntje in de rug hebben sommigen écht nodig! +:)+

Lang leve Image!

**Geplaatst**: 09-09-09 08:14

Geplaatst: 09-09-09 08:14

Ongelofelijk he, hoe slecht ze kunnen zijn, en hoe goed het dan weer kan komen. Zelfde verhaal hier, ook zo'n vechtstertje, kon anderhalf jaar geleden ook maandenlang nauwelijks lopen, nu draaft en rent ze weer:

Afbeelding

**Geplaatst**: 09-09-09 08:18

Geplaatst: 09-09-09 08:18

hmm, ik geef te weinig info om goede antwoorden te geven. Het gaat hier niet om een luie eigenaar die te weinig voor haar paard over heeft. Paardje staat dag en nacht op een stuk met lang, doorgegroeid gras zodat hij altijd wat te eten heeft, maar breekt alsnog uit naar stukken met jong, vers gras. ondanks dubbele omheiningen, gewoon hard rennen, bukken en ondanks de stroomstoot staat hij dan al in het andere stuk. Met graasmasker wordt hij helemaal wild (ijsberen langs de omheining, net zolang tot hij er ergens door gaat), hij kan er mee grazen, maar breekt dan helemaal door, zelfs uit de wei, door de omheining en sloot die er ook nog ligt.
Zet ik hem thuis op het zand, wordt hij doodongelukkig en breekt alsnog uit. Zet ik hem op stal (niet alleen), schopt hij de hele tijd tegen zijn deur of springt eruit.
Ik ben alleen maar aan het mopperen op hem, hij is net een junk die niet wil afkicken.
Is dit een paardwaardig bestaan? Hem opsluiten in een box of paddock met stenen muur eromheen, terwijl je weet dat hij doodongelukkig is? Hij is ook IR, hij is vrij stijf ervan, moet ik hem dan toch aan het werk zetten? Hij heeft niet meer de looplust die hij ooit had, al gaat hij wel als ik hem dat vraag.
Zoals ik er nu over denk, als hij weer hoefbevangen raakt, laat ik hem inslapen. Na 2.5 jaar moeten vechten tegen deze dingen, ben ik nu moedeloos en gebruik ik jullie als klankbord.

**Geplaatst**: 09-09-09 08:29

Geplaatst: 09-09-09 08:29

Het gaat niet alleen of het paard het aan kan maar ook of de eigenaar het trekt.
De wanhoop die je laat horen kennen we denk ik allemaal. Mijn wanhoop heeft gemaakt dat Indiana 2 weken in de kliniek in Wolvega heeft gestaan. Ik kon het niet meer aan om te vechten met haar om haar medicijnen binnen te krijgen. We hadden op dat moment ook nog 2 honden waarvan de 1 aan de knie was geopereerd en de ander aan de ellebogen.
Ik zat echt tegen het plafond.
Ook ik heb toen gezegd dat als ze een terugval zou krijgen ik haar zou laten gaan. Gelukkig heeft ze toen geen terugval meer gehad.

Als jij vind dat het niet meer te doen is, op wat voor manier dan ook, dan is de beslissing die je neemt goed. Mijn paard is het type wat zich bij de meeste dingen wel kan neerleggen, maar zoals ik het van jouw paard lees doet hij dat niet.

**Geplaatst**: 09-09-09 09:11

Geplaatst: 09-09-09 09:11

Citaat:
Het gaat hier niet om een luie eigenaar die te weinig voor haar paard over heeft

Ik hoop dat je die opmerking niet uit mijn post gedestilleerd hebt. Ik heb zeker niet bedoeld te zeggen dat je kennelijk geen moeite voor je paard over hebt. Maar, eerlijk is eerlijk, ik begrijp aan de andere kant ook niet zo goed dat een paard maar constant uit wil breken - daar moet toch een reden voor zijn?
Als je paard op een kaal stuk staat, dan kan ik me wel voorstellen dat hij begint te verlangen naar het groene gras aan de overkant van de draad. Maar als je nou telkens een half metertje van dat groene gras erbij zou geven? Helpt dat niet? En hoeveel maatregelen kun je nemen om zelfs notoire uitbrekers binnen te houden? Zwaardere stroom op de draden bv.

Nee - ik wil echt niet zeggen dat je koste wat kost moet doorzetten. Ik kan me dat 'plafond bereiken' best voorstellen. En dat in zo'n geval het ook voor ieder persoonlijk is om vast te stellen of je dat nog langer wil.

**Geplaatst**: 09-09-09 09:42

Geplaatst: 09-09-09 09:42

Mijn Noor kon niet eens uitbreken, ze lag alleen maar en ik moest haar letterlijk omhoog duwen om haar te laten lopen. Ik heb ook staan huilen, het was niet om aan te zien. Nu, 11 maanden verder, draaft en galoppeert ze weer. Nog niet wat het is geweest maar we trekken er gewoon nog een jaar voor uit.
Een paard dat uitbreekt; ik zou hem toch tegemoed komen. Ik heb constant gekeken wat ze aankon en daarop ingespeeld. Zij is ook IR en haar hoefbenen waren (zijn) 9 en 11 graden gekanteld dus dat is echt fors.
Ze loopt op speciaal beslag, krijgt alleen nog maar water en hooi, loopt 24uur per dag op een schrale wei en ze krijgt een onderhouds dosis magnesium van paardnatuurlijk.
En ken je paard. Hoe gek het misschien ook klinkt maar ze oogt niet pijnlijk, wat in het begin wel anders was! De DA en de hoefsmid vinden ook dat ze het geweldig doet en zij waren echt pessimistisch.
De grens zou voor mij zijn als ze pijn lijdt en dat gaat maar niet over; als ze geen paardwaardig bestaan kan leiden. En dat is voor iedereen natuurlijk anders.

**Geplaatst**: 09-09-09 10:10

Geplaatst: 09-09-09 10:10

Citaat:
Maar, eerlijk is eerlijk, ik begrijp aan de andere kant ook niet zo goed dat een paard maar constant uit wil breken - daar moet toch een reden voor zijn?

tja, dat vraag ik me ook af, ontzettende vreetlust ofzo. Het gras is voor hem altijd groener aan de andere kant, ik zet idd al elke dag een metertje bij, zodat hij toch wat groen gras heeft. Maar hij heeft echt zat te eten, hij is nog te dik en is toch nooit tevreden. Vandaar de junkie vergelijking

**Geplaatst**: 09-09-09 10:23

Geplaatst: 09-09-09 10:23

@magic joy
ik hoop echt dat je mijn post niet ziet als een aanval.

Het is bedoeld als steuntje in de rug, dat het ook weer beter kan gaan worden.
De wanhoop die jij schrijft, herkennen wij hier allemaal.

Wat is goed, wat is niet goed? Naar wie moet je luisteren? Het mooie van dit topic is, dat hier ervaringsdeskundigen zijn, die je vertellen kunnen geven hoe zij omgingen met bepaalde zaken.

Ik heb ongelooflijk veel steun gehad in de tijd dat Image zo ziek was.
Artsen en hoefsmeden vertellen veel over de ziekte en de behandeling. Maar thuis liep ik tegen zoveel praktische problemen op bij de verzorging. En daar kon ik in dit topic gehoor voor vinden.

Maar geen één geval is hetzelfde. Dat heb ik wel geleerd in de 2 jaar dat ik nu in dit topic ben.

Sterkte met je paardje :(:)

over het uitbreken van jouw paardje heb ik ook niet echt tips. Ik heb Image altijd samen met haar vriendin in de paddock gehad. Sneu voor haar vriendin, maar solidariteit was toen een vereiste. Zij mocht ook maanden de wei niet op. Anders was Image alleen. Misschien is een vriendje erbij zetten voor jouw paard ook een oplossing?

**Geplaatst**: 09-09-09 10:49

Geplaatst: 09-09-09 10:49

Oh ja .. heel herkenbaar allemaal.
Hoe ver wil, kun, moet je gaan?

Iedere keer kom je zo'n punt tegen.
In de acute fase zeker omdat je je dan afvraagt, komt dit ooit nog goed?

Februari kon mijn paardje alleen maar liggen, niet eens meer strompelen ... nu loopt ze zo:
http://www.youtube.com/watch?v=4uSWR2Juxh8

Wauw !!! ja, dat wel, maar hier zit gelijk een maar aan vast ...
Na zo'n gekke bui is ze de dag erna kreupel, stijf. Ik heb nog altijd geen idee of dat goed komt en ja ook nu denk ik nog wel eens, moet ik er mee doorgaan?
Hoort het bij de genezing, of is het een blijvend iets. Kan ze nog ooit voor de wagen, kan ik nog ooit met haar wandelen, kan ze ooit nog 2 dagen achter elkaar bokkend door de wei zonder problemen en nog meer de vraag ... trek ik dit nog wel, de ene dag yiha en de andere dag weer bleh.

Maar als ik haar dan weer zie, en ze maakt weer een gekke bokkesprong, dan denk ik ... we gaan door !! Ze verdiend het, ze heeft al zoveel bereikt, dan moet ik dat laatste stukje ook nog mee; ondanks dat ik moe ben van het gepieker over voer en hoe komen we de winter door en wat als dit en wat als dat; in mijn achterhoofd.

Dus herkenbaar ... het is niet makkelijk eigenaar zijn van een HB paard; zeker niet.

**Geplaatst**: 09-09-09 12:41

Re: Centraal Topic over hoefbevangenheid.

Geplaatst: 09-09-09 12:41

@ magic joy: ik heb even je verhaal gelezen en vroeg me inderdaad af of je paardje en vriendje heeft? als hij alleen staat kan ik me er misschien wel iets bij voorstellen.
verder heb ik er geen ervaring mee omdat die van mij gewoon lief op het zand staat achter een enkel draadje van de wei af. ook terwijl zijn vriendin de wei op gaat.
waar ik ook meteen aan dacht is krijgt hij wel beweging? je gaf aan dat hij erg stijf is en dat is volgens mij het beste op te lossen met bewegen. en dan bedoel ik in het begin alleen maar stappen aan de hand, liefst langs de weg lekker rechtuit. Of misschien doe je dat al?

het is zeker niet makkelijk om een eigenaar te zijn van een HB paard maar des te groter is het geluk als het weer de goede kant op gaat.
nog geen jaar geleden kon marco bijna niets meer en ging alles voetje voor voetje. nu rijden we weer wedstrijden met winstpunten en we hebben zelfs de oefencross gereden. Je wilt niet weten hoe blij en trots ik op dat dier ben, we hebben dat toch maar even samen overwonnen.

ik zou zeggen geef niet zomaar op, tenzij het paard het opgegeven heeft. dan heeft het naar mijn idee toch niet zoveel zin meer... je moet allebei willen, dat is het belangrijkste.

**Geplaatst**: 09-09-09 13:38

Geplaatst: 09-09-09 13:38

Citaat:
@magic joy
ik hoop echt dat je mijn post niet ziet als een aanval. Het is bedoeld als steuntje in de rug, dat het ook weer beter kan gaan worden.
De wanhoop die jij schrijft, herkennen wij hier allemaal.

Is goed hoor, ik heb hem al gesnapt :Y)

bedankt.

Hij heeft wel een arabierenvriendje, die altijd solidair is met hem en hem altijd steunt. Dat kan het dus ook niet zijn. Maar hij rent ook gewoon weg van hem, als hij uitbreekt laat hij de arabier achter in de wei (want die durft echt niet te ontsnappen) en gaat zelf op onderzoek uit. Ik heb hem wel eens 's morgens, drie hectares verder gevonden (zo'n stipje in de verte) maar als ik dan met de voerbak rammel, komt hij aanscheuren. Haal ik de arabier weg in de hoop dat hij mee komt, maakt het hem maar weinig uit.

Ik geef hem dus wel beweging, nadat hij de ergste pijn te boven was (2.5 jaar geleden) met kleine stapjes vooruit gegaan, eerst wandelen korte stukjes, steeds langer, dag in dag uit. Vervolgens fietsen, voor de kar, onder het zadel, daarna pas voltes enz. heeft een hele tijd geduurd. Maar hij bleef gevoelig. Vervolgens beslag, speciaal beslag, en hij loopt wel, maar er blijft wat knagen aan mij. Hij loopt niet zo onbesuisd als zijn karakter is, net niet helemaal rad en ondanks dat hij graag werkt, doet hij dat nu niet graag meer. Hij is wat stijf, maar dat wordt wel beter als ik hem erdoorheen rijd, maarja, moet dat?

fijn dat ik van meerdere mensen hoor dat ze die wanhoop herkennen. Gedeelde smart, is halve smart.

**Geplaatst**: 10-09-09 12:48

Geplaatst: 10-09-09 12:48

De hoefsmid is vanmorgen hier weer geweest en hij was heel tevreden over mijn paard. Ze loopt alweer wat buiten in de tuin, daar heb ik een stukje voor haar afgezet. Wel met muilkorf want ik wil niet dat ze gras eet voorlopig. Ze loopt goed rechtuit, zie je er eigenlijk weinig aan, alleen bij korte bochtjes hinkt ze nog wat met haar zere beentje. Mn hoefsmid denkt dat het wel met een sisser afloopt, ik hoop het zo!!
Vorige week kon ze nog niet een meter lopen en op 3 benen staan om het ijzer eraf te halen lukte al helemaal niet, maar dat ging nu met gemak. Dus er zit zeker verbetering in. Ze ligt nog wel veel in de stal maar dat was alleen maar goed want dan ontlast ze haar benen volgens de DA. Dus we gaan zo wat verder. Ik bouw het buiten lopen heel rustig op. Gelukkig heb ik mn werk aan huis zodat ik de hele dag door haar in de gaten kan houden.

Het is idd fijn dat je hier mede eigenaren van hb paarden hebt zodat je wat steun hebt. Niks aan om je paard zo te zien lijden.
Ik hoop dat alle andere paardjes met hb er ook snel weer bovenop zijn! Sterkte in iedergeval.

**Geplaatst**: 10-09-09 12:54

Geplaatst: 10-09-09 12:54

Jannepauli schreef:
Ik denk dat je daar geen 'algemene' regel aan kunt hangen, dat moment is voor iedereen anders. Persoonlijk zou de maat voor mij vol zijn als ik zie dat mijn paard niet meer te helpen is met pijjnstillers, de juiste bekapping of eventueel speciaal beslag. Als mijn paard ondanks alles nog steeds zou lijden, ja dan denk ik dat ik zou beslissen het paard verder lijden te besparen.
Maar een paard dat lastig is/wordt omdat hij wil eten ( en dat niet ongeremd mag) - ja.. daar is nog zoveel aan te doen lijkt me dat ik daar geen eindpunt in zou zien. Je zou bv een graaskorf kunnen proberen, of het paard op een zanduitloop zetten en verdeeld over de dag telkens kleine beetjes oud hooi kunnen voeren ( eventueel gemengd met stro) .. dan blijft het dier niet lang met een lege maag staan, heeft telkens wat te knabbelen. Als er regelmatig wat te eten langs komt gaat je paard zich ook niet opfokken om persé wat eten te bemachtigen. 't Is bewerkelijk dat wel maar die extra zorg moet een paardeneigenaar toch op zich willen nemen?

Jij hebt er hetzelfde idee over als ik daarom heb ik Tooske 2 weken geleden in laten slapen.

**Geplaatst**: 10-09-09 12:58

Re: Centraal Topic over hoefbevangenheid.

Geplaatst: 10-09-09 12:58

tja....over dat ongeremd kunnen eten....ik kan ook niet de hele dag eten,dan word ik ook ziek en moddervet....mijn honden krijgen ook niet onbeperkt te eten.
Voor een ex-bevanger is het inderdaad uitkijken...maar beperkt weidegang en verschillende malen ruwvoer per dag is toch niet zo een heel slecht leven.

Je moet daar wel voor in de gelegenheid zijn uiteraard....ik heb makkelijk praten,ben de hele dag thuis...

**Geplaatst**: 10-09-09 13:02

Re: Centraal Topic over hoefbevangenheid.

Geplaatst: 10-09-09 13:02

Nou ja mijn pont vrat op het laatst het onkruid tussen de tegels uit en zelfs op de paddock zo slecht dat ik het voor haar geen leven vond om beperkt weidegang te hebben en zelfs in het voorjaar misschien wel niet.

**Geplaatst**: 10-09-09 13:09

Geplaatst: 10-09-09 13:09

Aan de andere kant; er zijn zo ontzettend veel paarden die geen HB/IR hebben en ook nooit op de weide komen. Hoe slecht is zo'n leven als bijvoorbeeld sportpaard?

Ik persoonlijk kan er mee leven dat mijn pony niet meer 24/7 weidegang kan hebben.. maar ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die dat geen oplossing vinden.

**Geplaatst**: 10-09-09 13:19

Geplaatst: 10-09-09 13:19

Mijn paarden hebben 2 uur per dag weidegang en staan de rest van de dag in de paddock (4 x per dag hooi). Ik durf Image echt niet meer langer op de wei te zetten. En het bevalt mij prima. Ik heb ook geen medelijden met haar.
Ik woon in de buurt van Schiphol en er zijn hier door de schaarse dure ruimte en gebrek aan paardenweiden honderden paarden in de randstad, die nooit in de wei komen. Of alleen in de zomermaanden het land op gaan buiten de regio. Dat is hier in de buurt heel 'normaal'. Zeker in de wintermaanden zie je hier in de regio nergens paarden die 24 x 7 u buiten staan.

Ik heb voor mijn paarden tot 2007 ook geen weidemogelijkheden gehad hier in de randstad. Ze liepen wel de hele dag in de paddock buiten met voldoende hooi, zodat ze wel beweging hadden in de buitenlucht. En het ging prima: ze weten ook niet beter. Sinds 2007 heb ik nu weide bij huis en ze vinden het geweldig. Ik zelf ook.
Maar ik vind het de hele dag in de paddock staan echt niet zielig, zolang ze bijelkaar staan, lekker sociaal en geregeld hooi krijgen, vermaken ze zich prima.

**Geplaatst**: 10-09-09 13:42

Re: Centraal Topic over hoefbevangenheid.

Geplaatst: 10-09-09 13:42

Onbeperkt eten is maar voor een beperkt soort paarden weggelegd, niet voor de mijne in elk geval. Ook de niet exbevangenen zouden dat al heel snel zijn, als ik ze 24/7 op de wei zou zetten. Twee tot drie uur is de max, behalve midden in de winter, als er echt geen gras meer staat. Op de paddock is voor mij geen probleem, en voor m'n paarden ook niet, zo te zien.

Beiden stonden bij hun resp. ex-eigenaren in elk geval de hele winter op paddock en de ene ook nog een groot deel van de zomer, dus beetje paradijs hier voor ze.

**Geplaatst**: 10-09-09 18:19

Geplaatst: 10-09-09 18:19

Schreef ik 06-09-09 nog dat er verbetering in zit, heeft ze nu linksvoor dikke kogel en is
de manier van stappen om te

Dinsdag komt de hoefsmid op stal en zal vragen wat hij nog kan doen met eventueel verandering
in het beslag.
Heb haar nu wel weer bute bijgegeven naast de druppels van de Groene Os.
Verder haar voorbenen maar in de Staysound klei gezet.
Beetje een domper hoor, in 2007 haar moeder laten inslapen wel 25 jaar geworden maar toch.
In 2008 haar stalgenoot, ernstige slijtage in de gewrichten.
En dan in 2009 misschien weer eentje verliezen

Ga zondag op Horse Event maar ff aan leukere dingen denken.

**Geplaatst**: 11-09-09 14:09

Re: Centraal Topic over hoefbevangenheid.

Geplaatst: 11-09-09 14:09

hoi allemaal,
na 2 jaar super goed lopen loopt mijn pony nu ineens weer niet goed...ik denk heus niet meteen aan hoefkatrol ontsteking of hoefbevangenheid maar het spookt wel door mn hoofd..
de smid kon niets vinden en dacht misschien wel aan hoefbevangenheid maar hier twijfel ik zelf heel erg aan omdat het zo laat in het jaar is, ze niet super dik is maar goed je weet het niet. ze kreupelt het ene moment heel erg en het andere moment bijna niet, wel loopt ze als t ware op eieren....ze loopt voorzichtig..ik wacht het weekend af, en anders laat ik maandag iemand komen, desnoods ook foto's maken want ik wil het zekere voor onzekere nemen, ze loopt in de Z1 en ik wil gewoon zeker weten dat het daar binnen dan nog een beetje goed zit, zo niet, haal ik haar direct voorgoed uit de sport...

sterkte iedereen met jullie paardjes, en ik hou jullie op de hoogte.
en hebben jullie nog tips hoe ik eventueel echt goed kan zien dat ze bevangen zou kunnen zijn?

**Geplaatst**: 11-09-09 14:24

Geplaatst: 11-09-09 14:24

Laat in het jaar? Mijn paard werd vorig jaar November op 4 benen bevangen... vroeg of laat in het jaar is dus niet meer zo relevant.

Dreigende bevangenheid: moeilijk en wat stram lopen en vooral de hoeven, koot en kogel voelen. Zijn deze warm, en voel je een kloppende pols in de koot, dan zit er wellicht iets fout en kun je aan bevangenheid gaan denken. Natuurlijk niet voelen meteen ná inspanning - het beste is het om dat te doen als het paard een tijdje stilgestaan heeft opstal.

**Geplaatst**: 11-09-09 14:56

Geplaatst: 11-09-09 14:56

Indiana liep een paar weken/maanden geleden ook ineens gevoelig op de stenen. Ik heb haar toen direct van het gras gehaald (stond ze 2,5 uur per dag in) en ik ben direct voordroog gaan weken.
Dierenarts gebeld en die adviseerde om een paar dagen quadrisol geven. Heb ik 1 dag gedaan, ook heb ik de hoeven gekoeld en na een dag of 2 liep ze weer goed.
Wel was haar manenkam in die periode ook weer hard.
Bonny4life: ik zou gewoon voor de zekerheid direct gaan 'behandelen' alsof het hoefbevangenheid is, daar worden de paarden in ieder geval niet minder van. Het gras heeft een poosje geleden ook weer een groeispurt gemaakt misschien heeft ze daar last van of heeft ze op de een of andere manier stress gehad?

Kabouterdans: wat vervelend dat ze een terugval heeft. Heel veel sterkte!

Onbeperkt eten is er hier ook niet bij, ik schrijf altijd -bijna onbeperkt-, wat in de praktijk neerkomt op 4 kleine porties en 's avonds een flinke bult. Hiermee maak ik het mezelf flink lastig en al helemaal als ik eens weg wil.
Ik zou eigenlijk heel erg graag 2 keer per dag een hele flinke berg neer willen gooien, zodat ze de hele dag en nacht kunnen eten. Bijvoorbeeld om 8.00 uur 's ochtends en 20.00 uur 's avonds maar ik durf het niet aan.

Ik heb nu een pad van ca. 3,5 meter rond het land gemaakt. Ze kunnen vanuit de bak en de paddock het pad op lopen en dan een rondje doen. Ik vind dit voor de paarden wel erg geschikt, ze lopen duidelijk meer. In de paddock konden mijn merries altijd wel sneu staan te kijken, waar ik dan weer op reageer door te denken dat ze honger hebben. GROTE FOUT!