xyzutu2 schreef:@ Festeropre: als ik mijn paard de hele winter op een zandpaddockje op zou sluiten dan zou een hoefschoen inderdaad alleen maar voordelen hebben. Ik heb de mijne echter het hele jaar door in een vriendengroep op een weiland van 1,5 hectare kleigrond lopen. Daardoor kunnen ze eindeloos spelen en dat betekent dat ik in de winter elke week wel een hoefschoen verlies. Ik heb nu 10 hoefschoenen (6 voor, 4 achter) om het continu kwijtraken (en een paar weken later weer terugvinden) van hoefschoenen op te vangen. Bovendien is lopen door zuigende klei alleen een geweldige manier om schoenen kwijt te raken. Ik heb professioneel aangepaste schoenen die ik elke dag inwikkel met ducttape als ik hem de wei op stuurde, en met een beetje geluk kwamen ze dan ook allemaal weer terug. Nadeel: hoefschoenen worden nat en komen onder de klei te zitten, sluiten ook om de huid waardoor die week wordt en er kunnen steentjes van bovenaf in vallen en klem komen te zitten, en zijn door al die redenen dus niet geschikt voor permanent gebruik. Plus dat op een natte hoefschoen geen duct tape houdt. Dus moet ik elke dag de oude, natte hoefschoenen eraf halen, ze wassen om alle klei eraf te krijgen en ze vervolgens een nacht bij de verwarming laten drogen en intussen een nieuwe droge set hoefschoenen omdoen, inwikkelen met duct tape en ga zo maar door, elke dag opnieuw. En dan op je blote knietjes bidden dat hij morgen geen achterschoenen kwijtraakt want daarvan heb je er nog maar 1, de rest moet nog teruggevonden worden...
Het resultaat: Ik ben 's winters elke dag een uur bezig met hoefschoenen afdoen, wassen, drogen, aandoen, inwikkelen met ducttape en verloren schoenen terugzoeken (voor zover dat laatste mogelijk is), en mijn paard loopt als hij een schoen kwijtraakt alsnog een paar uur per dag met gevoelige zolen over het harde.
Hoe is dit in vredesnaam een prima oplossing?
@ Suikermeisje: De mijne liep inderdaad ook over de vlakke stalgang kort; de dierenarts/hoefsmid kan niets vinden (behalve dan de happen uit zijn zool) maar ik heb het vermoeden dat zijn hoeven gewoon gekneusd raken als de zolen teveel op harde onregelmatige bodem gewicht moeten dragen. Het is bij ons ook elk najaar een enorm geschipper om te bepalen wanneer 'de laatste bekapbeurt' wordt en of we hem dan normaal bekappen of juist een langere hoefwand geven zodat hij meer speling heeft als de hoef stopt met groeien.
Het nadeel daarvan is dat als hij een langere hoefwand heeft, er meteen steentjes vast komen te zitten in zijn witte lijn waardoor ik de rest van de winter bezig ben met die eruit snijden en onlastingboogjes in de hoefwand vijlen zodat er niets anders meer in vast kan komen te zitten en de scheuren in de witte lijn weer kunnen verdwijnen.
IJzers hebben ook nadelen. zeker ook in de winter, maar zeggen dan natuurlijk bekappen alleen maar voordelen heeft en dat elk paard dat langdurig natuurlijk bekapt wordt in elk seizoen probleemloos en pijnloos loopt is helaas fictie. Ik moet ook zeggen dat ik mensen die dat beweren ook eigenlijk niet meer serieus kan nemen als bekapper. Of ze hebben te weinig praktijkervaring waardoor ze nog niet weten hoe moeilijk paardenhoeven kunnen zijn, of ze zijn zo verblind door hun idealen dat ze niet kunnen zien dat hun paarden de helft van de tijd op eieren lopen.
Geen van beiden komt aan de hoeven van mijn paard.
Ik begreep uit je verhaal dat het voornamelijk was op het harde in de winter.
Klei is dan toch een zachte ondergrond dus van slijtage is dan geen sprake.
En als het dan aangevroren is heb je toch geen probleem met zuigende modder, zo dacht ik.
En dan te bedenken dat dit wel een heel uitzonderlijk verhaal is, maar heel veel paardenhouders met paarden op ijzer hebben allerlei argumenten die niet eens bij jouw verhaal in de buurt komen.
Paarden die dus wel alleen op zachte bodems lopen waarvan de eigenaren ook schreeuwen dat ze niet zonder ijzers kunnen.
Geplaatst: 21-05-18 21:20 
