Bokt.nl

jolin schreef:

Het is idd een mogelijke oorzaak, bij mijn paard geeft de I.R. veel uiterlijke kenmerken. Door daarop te reageren heeft ze gelukkig nog nooit last van hoefbevangenheid gehad. Is het zo dat hoefbevangenheid vaak gepaard gaat met uiterlijke kenmerken of is dat alleen bij I.R. het geval?

geerke schreef:

Overmatig drinken en plassen heeft meer met cushing te maken
Hoewel ik het idee heb dat al die endorine stoornissen erg veel samenhangen...

geerke schreef:

Het is trouwens niet gezegt dat een paard met IR te vet is en een te vet paard per definitie IR heeft.

Te vet zijn verhoogd wel het risico!(net als bij mensen)
De hormoonstofwisseling raakt in de war bij overgewicht.
Een te dun paard is trouwens ook niet goed bij IR....

Mijn paard is nooit echt te vet geweest,ook nooit gevoerd met granen en biks en muslies.....daar heb ik al 20 jaar mijn bedenkingen over....

Ik vraag me af of de meeste paarden na een keer of 2 hoefbevangen geweest te zijn niet gewoon IR hebben....een hormoonstofwisseling die zo verstoord is,dat het gewoon haast niet meer goed komt...

fancylover schreef:

ik zal mijn hoefsmid eens vragen naar insuline resistentie als hij weer komt, hij weet hier vast het nodig vanaf of hij overlegt het even met de dierenarts
maar uiterlijke kenmerken kloppen niet met marco, hij heeft helaas nergens vet. maar dat hoeft natuurlijk niets te zeggen.

Wat me trouwens opvalt is dat veel van jullie de paarden toch nog op het gras zetten. ookal is het weinig enzo toch zou ik het zelf niet aandurven!

geerke schreef:

jakkes...aardappelschillen?
Je wil niet weten wat daar voor gif op zit om te zorgen dat de aardappel niet uitloopt......

Amable_Chica schreef:

Ja, ik denk alleen dat ik het zieliger zou vinden als ze weer hoefbevangen wordt omdat ze van mij weer op het gras mag. Dan een leven zonder gras.... Ik vind het namelijk ook dood eng om haar weer op het gras te zetten!! En bij mij op stal blijven ze daar wel naar vragen of het wel mag. Hoe hebben jullie die beslissing genomen dat ze weer op het gras mochten?? Want eigenlijk heb ik zoiets van waarom het risico nemen? Is dat het wel waard?
Want nu is het bij mij op stal ook zo als ze wortelen geven, ik heb gezegd dat ze dat niet mag hebben, want als iedereen wat gaat geven dan weet ik het op een gegeven moment niet meer, maar dan altijd het weer vragen. Als ik zeg ze mag een half uur op het land, dan staat ze er een uur, als ik zeg 1 uur, dan staat ze er 2 uur....

Isapaardje schreef:

In het kort:
Alleen onder invloed van zonnestralen kan gras fructaan aan maken om te kunnen groeien.
Als het echter niet kan groeien door droogte of koude, blijft het fructaan dus in de stengel aanwezig en wordt dus door grazend vee opgenomen.
Zodra de zonnekracht wegvalt (door schaduw, sneeuw of nacht), verdwijnt ook de hoeveel fructaan weer in de stengel.

jirina schreef:

Isapaardje schreef:

In het kort:
Alleen onder invloed van zonnestralen kan gras fructaan aan maken om te kunnen groeien.
Als het echter niet kan groeien door droogte of koude, blijft het fructaan dus in de stengel aanwezig en wordt dus door grazend vee opgenomen.
Zodra de zonnekracht wegvalt (door schaduw, sneeuw of nacht), verdwijnt ook de hoeveel fructaan weer in de stengel.

Fructaan is soort van 'opslag' suiker, die het plant aan maakt in de stresvolle moeilijke situaties en slaat het op als reservevoorraad. Men spreekt dan wel van gestresst gras.
Als de plant groeit dan wordt fructan opgebruikt voor de groei.
Stresvolle situatie zijn : te veel zon, te veel koud/vorst, te droog, te veel mest, te weinig mest, te kort afgegrazen en noem maar op.
Het is veiliger een paard op de lange/uitgegroeide gras laten grazen , dan op een miniem overbegrazen landje. (Zie het boek "Zomerexeem opgelost met voeding" Nicolette Hebing)
Fructan wordt opgeslagen in de cellen van de plant. Het kan niet uitgespoeld worden in de regen, maar wordt bij de groei van de plant opgebruikt.
Oude gras-rassen konden fructan alleen in de bepaalde cellen opslaan. Op was op.
De moderne sterke gras- rassen kunnen fructan opslaan in elke cel van de plant, om bij gunstige omstandigheden een groeispurt te kunnen maken. Deze grassen zijn zeel rijk aan suiker.

Fructan is onverteerbaar , maar wordt in de blinde darm door de micro-organismen snel gefermenteerd. Hierdoor gaan oa melkzuurbacterieen explosief groeien en verzuurt het darmmilieu, waardoor andere soorten micro-organismen sterven. Er ontstaat een disbalans.

jirina schreef:

Isapaardje schreef:

In het kort:
Alleen onder invloed van zonnestralen kan gras fructaan aan maken om te kunnen groeien.
Als het echter niet kan groeien door droogte of koude, blijft het fructaan dus in de stengel aanwezig en wordt dus door grazend vee opgenomen.
Zodra de zonnekracht wegvalt (door schaduw, sneeuw of nacht), verdwijnt ook de hoeveel fructaan weer in de stengel.

Fructaan is soort van 'opslag' suiker, die het plant aan maakt in de stresvolle moeilijke situaties en slaat het op als reservevoorraad. Men spreekt dan wel van gestresst gras.
Als de plant groeit dan wordt fructan opgebruikt voor de groei.
Stresvolle situatie zijn : te veel zon, te veel koud/vorst, te droog, te veel mest, te weinig mest, te kort afgegrazen en noem maar op.
Het is veiliger een paard op de lange/uitgegroeide gras laten grazen , dan op een miniem overbegrazen landje. (Zie het boek "Zomerexeem opgelost met voeding" Nicolette Hebing)
Fructan wordt opgeslagen in de cellen van de plant. Het kan niet uitgespoeld worden in de regen, maar wordt bij de groei van de plant opgebruikt.
Oude gras-rassen konden fructan alleen in de bepaalde cellen opslaan. Op was op.
De moderne sterke gras- rassen kunnen fructan opslaan in elke cel van de plant, om bij gunstige omstandigheden een groeispurt te kunnen maken. Deze grassen zijn zeel rijk aan suiker.

Fructan is onverteerbaar , maar wordt in de blinde darm door de micro-organismen snel gefermenteerd. Hierdoor gaan oa melkzuurbacterieen explosief groeien en verzuurt het darmmilieu, waardoor andere soorten micro-organismen sterven. Er ontstaat een disbalans.

Citaat:

Tuurlijk, opnieuw hoefbevangen worden is ook heel zielig, dat wil ik ook ten alle tijden verkomen. Ik denk alleen dat het bij mijn pony wel haalbaar gaat zijn haar op gras te houden, anders had ze het ook niet al die tijd uitgehouden 24/7 op de wei. Ik denk dat ik toch ga kijken naar het meest geschikte moment, met het allerlaagste fructaangehalte, desnoods alleen 'snachts(dat ga ik nog uitzoeken). Het zal echt voor ieder individu anders zijn, de keuzes die gemaakt worden, en het verloop ervan.

Het belangrijkste is denk ik je gevoel volgen, en niet per see je angst. Als jij denkt dat het kan, doen, als jij denkt dat het niet kan, niet doen. Anders zet je haar alleen af&toe op de wei als jij er zelf bij bent en de tijd in de gaten houdt? Dat zou je misschien wel kunnen proberen. Die wortels kun je idd beter weglaten. Liever zeggen dat ze ze helemaal niet mag dan " een beetje" want " ze is zo zielig anders". Hou je zelf ook het meeste overzicht van wat ze eet.