Moderators: C_arola, Essie73, Coby, balance, Firelight, Dyonne, Neonlight, Sica, NadjaNadja
mysa schreef:Ik denk heel diep na, enh heb geen flauw idee. Misschien omdat ze de lecherantenne alleen bij 1 fabrikant kunnen kopen, en dat ze ook alleen bij die fabrikant een opleiding in het lecheren kunnen krijgen, die nogal duur schijnt te zijn.
Maar:WAAROM PIKKEN WE HET NOG LANGER, DAT WE FOUTE DIAGNOSES KRIJGEN, FOUTE MEDICIJNEN, EN DAT WE NOG STEEDS DOODGAAN AAN KANKER EN ALLERLEI ANDERE ROTZIEKTES, DIE EENVOUDIG GEDIAGNOSTISEERD EN GENEZEN KUNNEN WORDEN????
SpikyBlue schreef:Even iets om de definitie van HB duidelijk te houden (voor het vage gebied voor nombrado):
1. Acute bevangenheid
Bij het ontstaan van de aandoening, nog geen hoefbeenskanteling.
2. Chronische bevangenheid
Sluipende bevangenheid, hoefbeenskanteling aanwezig.
3. Chronische misvorming van de hoornschoen
Knolhoeven, verbrede witte lijn, spreidende hoefringen.
Deze drie categorieën bepalen ook het vervolg van de behandeling.
Ook is de oorzaak van de bevangenheid bepalend voor de behandeling (overbelasting, medicijngebruik, vergiftiging, stress, noem het allemaal maar op).
De oorzaak moet worden weggenomen.
Als het peerd van nombrado echt acuut HB is bevonden door de DA (ervanuit gaande dat het écht HB was, en geen hoefzweer of kroonrandontsteking, waar ik aan moet denken als ik die foto zie, en dan doel ik op een ontsteking van de huid ter plaatse) en gelijk gericht behandeld is, is het echt hartstikke fijn voor haar dat het zo goed is afgelopen
nombrado schreef:chronisch hb, kan volgens mij met een kanteling zijn, die altijd weer goed kan komen
in die zin kan je dus niet van chronisch spreken.
ik ken een paard die een overduidelijke kanteling had op de foto
2 jaar na dato en wederom een foto, niets meer te zien van de ooit "chronische" aandoening.
Dan kan je dus niet van chronisch spreken.
Citaat:Although horses and ponies commonly develop IR, it is rare that overt diabetes mellitus develops in this species. It appears that, in the face of significant IR, pancreatic secretion of insulin rarely fails during the lifetime of the horse. It has been suggested that, compared with their human counterpart, the life span of horses (<30 years) is less. Moreover, the ration of horses normally contains comparatively little fat (<4%). In contrast, IR is a common finding in obese cats and compared with horses it is associated more often with overt diabetes. It has also been suggested that comparatively low insulin sensitivity in carnivorous species may provide a survival advantage during periods of restricted food availability.
lolclub schreef:Ik wil voorstellen (om de lieve vrede te behouden in dit topic) dat je nu eerst het document in de bijgevoegde link gaat lezen,
In dit document wordt van A tot Z uitgelegd hoe bevangenheid ontstaat en wat de gevolgen ervan zijn voor paard en hoef.
ook wordt uitgelegd waarom een HB met kanteling altijd chronisch wordt genoemd.
http://doks2.khk.be/eindwerk/do/files/F ... d3ae2e089c
nombrado schreef:2 jaar na dato en wederom een foto, niets meer te zien van de ooit "chronische" aandoening. Dan kan je dus niet van chronisch spreken.
Isapaardje schreef:Ik sta echt voor beide open. Heb ook beide al toegepast, maar ben ook met beide voorzichtig en wat sceptisch soms.
Daarnaast volg ik 'mijn eigen gevoel' (iets wat er vaak voor zorgt dat mensen mij eigenwijs vinden).
Ik vind het om die reden vaak ook moeilijk om mensen echt een goed advies of tip te geven. Wat bij mijn paardje werkte, of juist helemaal averechts werkte, wil niet zeggen dat het voor een ander ook goed of fout is.
Maar door de jaren heen weet ik 1 ding heel zeker:
(Chronische) hoefbevangenheid is niet zomaar simpel te genezen met 1 pilletje, wat andere voeding een doormeetsessie, of goede bekapping.
Isapaardje schreef:Geloof mij maar dat ik alles al een paar jaar de kans heb gegeven, ook vanaf 'haar jeugd' het probleem heb aangepakt met homeopatie (en niet zomaar zelf druppelen, maar begeleiding met veterinair homeopaat). Alternatief had ze eigenlijk allang weer in orde had moeten zijn. Regulier trouwens ook, want zelfs laatste bloedonderzoek was in orde, terwijl röntgenfoto's iets heel anders lieten zien.
Hoefbevangen met hoefbeenkanteling EN hoefzweer.
Laatste door inwerking buitenaf, eerste door een klojo van een natuurlijk bekapper (dat weet ik bijna zeker, maar kan het niet 100% bewijzen, dus eigenlijk schrijf ik het liever niet om die reden).
In beide gevallen dus domme pech, maar wel gelijk weer jaren terugslag van alles wat je had opgebouwd.
Ook nu de pech van een koude winter met veel sneeuw en harde, moeilijk begaanbare bodem, waarmee dat beetje spiertraining dat ze had gekregen afgelopen zomer, weer teniet werd gedaan.
Iets mindere voedingsstoffen, wat meer gevoeligheid voor en de hele kettingreactie gaat weer in werking.
Nogmaals .. als je er midden in zit, langzaam bent opgeklauterd (via welke ladder dan ook), en bovenaan lijkt te staan; dan kun je nog altijd niet roepen ; gewonnen .. het is en blijft opletten en ook kwestie van geluk.
nombrado schreef:Ik heb het linkje gelezen...(was wel ff bezig)
wat ik niet heb kunnen ontdekken is het "waarom chronisch" verhaal?
Bij mij betekend chronisch, dat iets niet over kan gaan.
echter heb ik de bewijzen daar wel van om mij heen gezien.
paard die hoefbeenkanteling gehad heeft, nu niets meer van te zien, en heerlijk op een weilandje staat zonder problemen.
nombrado schreef:en wat mij verbaasde van het stuk, is dat er nauwelijks de alternatieve therapie (heel klein stukje met weinig info) , er wordt wel diep ingegaan op de reguliere ontstekingsremmers, terwijl er van sommige al bekend is, dat het de darmflora aan kan tasten van een paard.
Mocht een paard nu bevangen raken al door een verstoring in het darmsysteem? Lijkt het mij niet slim deze ontstekingremmer toe te dienen aan een paard.
Dat is dus ook 1 van de redenen, dat ik graag wil weten, wat de oorzaak is, van een specifiek bevangenheid verhaal, alvorens iets toe te dienen, wat misschien extra belastend kan zijn voor het lichaam.
Singasong schreef:(blz 251)Heeft dat zin? Het zal uiteindelijk een welles-nietes discussie worden en daar heb ik geen zin in. Ik ben namelijk al overtuigd.
Jij hebt toch een uitgebreid gesprek gehad met mijn therapeute?! Zij heeft je uitgelegd hoe je dit kunt behandelen. Ik kan daar niets aan toevoegen
Jannepauli schreef:Maar in alle gevallen gaat het hier wat verder dan een opmerking die geplaatst is en die bijna gelezen kan worden als "wat zijn jullie toch een stel stommerds dat je alleen maar een oplossing zoekt in voer of ijzers" - .
Buitenzinnig schreef:Bedankt LC voor de link naar de alternatieve/natuurlijke geneeswijze.
Zo hebben wij het hier ook opgelost. Niet met de genoemde kruiden (Belladonna en Monnikskap) maar wel met Glucobalance, magnesium en een Chinese Kruidenmix. Eveneens hebben we gebruik gemaakt van hoefschoenen, NB en een paddockparadijs aangelegd.
Suikerrijk voedsel hebben we nooit gevoerd en op stal stond hij ook nooit. Te dik was hij wel geworden, maar je denkt: "van de winter valt hij wel weer af" In plaats daarvan werd hij hoefbevangen. De zoektocht naar de oplossing is pijnlijk en veel te lang geweest, maar uiteindelijk loopt hij nu weer helemaal goed. De hoeven moeten nog verder uitgroeien, maar kunnen weer prima belast worden. Ik zeg nooit dat dit dé oplossing is voor ieder paard, maar bij ons heeft het geholpen - en vrij snel ook. Na slechts enkele dagen (!!!) Glucobalance en de Chinese kruidenmix liep hij al veel beter en na een maand kon hij weer draven over harde bodem.
nombrado schreef:Jannepauli schreef:Maar in alle gevallen gaat het hier wat verder dan een opmerking die geplaatst is en die bijna gelezen kan worden als "wat zijn jullie toch een stel stommerds dat je alleen maar een oplossing zoekt in voer of ijzers" - .
sorry jannepauli
maar ik heb het bericht van haar niet op deze wijze gelezen. (het staat er ook niet zo)
wel als...behandelen aan de buitenzijde is niet de oplossing.
je zal naar het hele plaatje 'hele paard' moeten gaan kijken en idd onderzoeken wat de onderliggende oorzaak van dit probleem is.
Nog steeds is pijnstiller en een paard tijdelijk op een ijzer zetten een verlichting van de pijn, echter haal je met deze middelen de oorzaak niet weg. Het helpt wel als tijdelijke ondersteuning tegen de pijn, maar daarmee is het probleem niet opgelost.
Het is daarmee ook aan de eigenaar zelf van het paard, daarin te bekijken wat het beste op dat moment is voor het paard.
Daar kan niemand anders over oordelen.