felineepino schreef:Hoi hoi, toch maar weer ingelogd om wat wijzer te worden.. Ik heb een oudje van tussen de 30-40 jaar, ontzettend voorwaarts en vrolijk. Perfect op gewicht. Wordt nu 4 jaar niet meer op gereden ivm artrose. Ongeveer 4 jaar geleden ontstond er een bultje op zijn linker voorknie, zonder dat hij hier last van leek te hebben. Toch foto's laten maken om toch te weten wat er speelt en je raad het al; artrose. De dierenarts heeft toen gezegd, dat het prima is zolang hij hier geen last van heeft en er oude paarden rondlopen met lelijke knieen maar hier geen ondraagbare pijn van ervaren. Dit heb ik ook nooit bij hem gezien. Wel waarschuwde ze mij ervoor dat de knie verder kan gaan vergroeien en het dan zo kan gaan zijn dat hij wél last krijgt.
Deze winter gaat het helaas een stuk minder goed als de jaren ervoor. In November was hij in draf op het harde kreupel, knie dik. DA geweest, die vond het reuze meevallen voor zijn leeftijd en schreef pijnstilling voor en zei dat als de natte periode voorbij is hij zich vast en zeker weer beter zou voelen. We zijn nu 4 maanden verder, hele periodes goed gelopen, en ook periodes weer minder. Vooral met de regen merk ik dat hij niet meer zo enthousiast meedraaft met de groep als dat hij normaal gesproken doet. Heb al een hele tijd geen bokkensprongen meer gezien maar hoopte dat hij vd zomer weer de oude zou zijn. Voor de zekerheid heb ik hem al deze maanden op een half zakje sochtens, half zakje savons gehouden. Gewoon om er wat zekerder van te zijn dat hij geen pijn had, het is toch best koud geweest.. Het leek goed te gaan! Vrolijk, voorwaarts!
Precies de dag na de storm van deze week vond ik hem wat minder. Ontlastte zijn linker voorbeen in rust dus savons een heel zakje gegeven voor de zekerheid. De volgende ochtend werd ik gebelt dat hij écht kreupel is en het liefst ook niet loopt. Dierenarts gebelt, boxrust. Hij staat nu vanaf gisterenochtend op stal, en vandaag zag ik verbetering. Morgen komt de dierenarts weer foto's maken. Ik ben ontzettend zenuwachtig, zijn knie is inmiddels wel 2 maten gegroeid, hij heeft nog nooit zo kreupel gelopen of dat ik langdurig pijnstilling heb willen geven voor de artrose. Ik ben bang dat uit de foto's gaat blijken dat het vergroeid is en niet meer hersteld. Het valt mij wel op dat zijn mindere dagen altijd in vochtige periodes zijn, dus na een regenbui en nu dus na de storm. Wat kan ik dan voor hem betekenen?
Hij staat in groepsverband op een weiland, met paddock en grote stallen. Nu dus 2 dagen voor het eerst opgesloten op stal na 3 jaar buiten. Ik geef hem al zo lang ik heb hem Arti-Gold(dus glucosamine), en sinds een jaar Harpagyl(duivelsklauw), nu sinds November een lage dosis pijnstilling. Hier zijn echter de meningen over verdeeld, ik heb de pijnstilling erin gehouden met het doel hem in de natte periode te ondersteunen en weer naar de zomer toe te werken. Anderen beweren dat wanneer je het langdurig geeft, ze er immuun voor kunnen worden.. Iemand hier ervaring mee? En iemand anders nog een oudje die tijdens de natte periodes last heeft van de artrose en wat doen jullie hiermee? Ik wacht de foto's van morgen sowieso af maar ik maak me zorgen, gaat dit in de zomer weer opknappen? Hij is wel ondanks dat hij nu voor het eerst zo kreupel is, nogsteeds heel vrolijk, wilt graag wandelen en zijn stal uit en eet goed.. Ik vind het echt lastig, ik heb het gevoel dat ik alles al doe wat ik kan doen
Reagerend op de vraag van Maris hoe het is afgelopen met de foto's.. Wat heftige weken achter de rug, dus een beetje laat. Maar goed; DA is geweest, heeft gevoeld en vond zoals hier eerder ook gezegd werd foto's maken wat overbodig aangezien hij een paar jaar terug nog op de foto's is geweest en daarop te zien was dat er idd artrose in zat. Ze gaf het advies hem op rust te houden, dit ging goed. Hij ging steeds beter lopen en er zaten zelfs dagen bij dat je er eigenlijk niets meer van zag. Op naar de zomer, dachten we. Woensdag 8 Maart liep hij inmiddels alweer vrolijk id wei, en hebben we hem zelfs weer voorraan de kudde voorbij zien sprinten. Dravend achter je aan voor zijn slobber.. Vrijdag was het echter helemaal mis. Stok en stok kreupel, pijn, bezweet, harde aangespannen spieren. DA weer geweest, zo Zaterdag weer en zo heb ik Zondag 12 Maart helaas de moeilijke beslissing moeten maken om hem te laten gaan. Binnen dat weekend werd het met de dag slechter, oogjes werden dof en hij was binnen een paar dagen de helft van zijn vetjes kwijt. Helemaal op, hij was er klaar mee. Hij, en wij hebben ontzettend ons best gedaan maar tegen het ouderdomsproces doe je helaas niets meer. Heel bagger, zo vlak voor de zomer in Maart binnen een weekend weg. vind het verschrikkelijk, kan er de goede woorden nog niet voor vinden. Je weet dat hij met zijn 30 a 40 jaar waarschijnlijk geen 10 jaar meer mee gaat maar écht voorbereid ben je nooit.
Geplaatst: 28-03-17 14:01 
